Stres,kendine ve çevreye yabancılaşma

Mutlu2890

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
9 Ocak 2019
2.052
1.454
34
Bir hafta önce çok sevdiğim eniştemi kaybettim.Çok değerli bir insandı.
Onun hastalığı ile vefatı arasında çok kısa bir zaman oldu.Varoluşsal bunalımlar yaşarken bir de vefat haberini aldım.Cenaze ortamı aşırı stresli ve yorucuydu.Onun yokluğunu kabullenme,teyzemleri sakinleştirme vs derken hem yorulduk ,hem de yasımızı yaşayamadan tekrar dönmek zorunda kaldık.

15 saatlik yolculuğun 10.saatinde ,sanki yer ayağımın altından kaydı.Bacaklarım titredi vw etraf aşırı sessizleşti.Kulağım çınlamaya başladı.
Sanki ruhum bedenimi terketti.Tansiyonum düştü filan sandım,arabada kendimi güvende hissetsem de dışarı çıktığımda bayılma ve bilinç yitirme korkusu devam etti.

Yorgunluk,açlık vs dedim ama bir şekilde krizi yönettim.Teslim oldum,ne olursa olsun ,en fazla bayılırsın dedim.

Çok ilginç ve korkutucu bir durumdu.Zaten terapi alıyorum ama ilaç kullanmak istemiyorum.
Üç sene ağır doz ilaç kullandım ,sadece idare ettirmiş,iyileştirmemiş,terapiyle atlattım bazı durumları.Aldığım kilolar ve sürekli ıyku isteği de cabası…

Yaşamayı seviyorum,halüsinasyon görmüyorum.Ama bu ruhumun bedenden ayrılması gibi hissiyatı beni çok tesirgin etti.


Yaşayanlar nasıl atlattı acaba?
 
X