stela / Kendi Şiirleri

sine sancısını akatacak merhem
arşdan arşa kadar ben efkarlıyım
halime aşikar dert dirhem
ne kendime ne ele yaralıyım

can evime konmuş elem taşları
benimle bitmez bir an savaşları
kirpiğimden buram buram yaşları
dindirecek andım var kararlıyım.

işte halim! ne tadım var ne tuzum
nice umudum var lakin mutsuzum
ben benim içimde yersiz yurtsuzum.
şükür sıhhatim var, bunda kararlıyım.

kanaatimce bu kolaysız süreç
bilmem nerde biter bu zor dönemeç
her başlangıcın nihayeti var er geç.
her şeyden vazgeçsemde gururluyum.

yıldızlara bakarken,
ay düşecek sanırdım.
her baktığımda korkardım geceden,
anlamını bilmediğim bir hüzün vardı içimde.
belkide kaybettiğim yıllarımdı
içimdeki hüznün sebebi.
ve belkide zihnimde yitirdiğim
hatıralarımdı.
bilmiyordum.

her baktığımda korkardım yalnızlıktan,
anlamını bilmediğim bir korkalık vardı
içimde...
belkide izini sürmediğim duygularımdı;
bilmiyordum.

her baktığımda korkardım sensizlikten,
anlamını bilmediğim bir sızı vardı
içimde...
belkide seni bulamamamın verdiği,
acıydı
bilmiyordum.

çocuklar olmasaydı
böylesine sevemezdim yaşamayı
böylesine umutlanamazdım
böylesine dayanamazdım acıya
böylesine şiirler yazamazdım...

çocuklar olmasaydı,
analar bu kadar güzel olmazdı.

bir çocuk gördüm işe giderken
henüz sekiz dokuz yaşlarında
zeytin ekmeği vardı sefer tasında
ekmek kavgası onuda yakmış
anasını babasını gurbete atmış

bir kadın gördüm beyi tarlada
yavrusunun hayali var kafasında
eşiyle kilometereler var arasında
ekmek kavgası onuda yakmış
kocasından, yavrusundan ayrı bırakmış

bir adam gördüm ağa kapısında
el-pençe durmuş onun önünde
yazık değil mi bu kadarına da
ekmek kavgası onuda yakmış

Ve gittin...
Öncesini düşünmek istemedigim sonrası ise meçhul bir aşktı yaşadığımız...
Ve aşk bitti...
Giderken geride bıraktığın,içinden seni de almayı unttuğun bir kalp...
Biraz hasarlı,ürkek,bi o kadar da beceriksiz...
Seni unutmayı bile beceremedi bu kalp...
Aşk bitti...
Sensiz uyuyamadığım geceler,karanlıktan korktuğumda çevirdigim numara,sabah kalktıgımda huzur verici sesin yok,gözlerin yok...
Dedim ya gittin...
Sen gittin gideli bu ilk ve son mektubum sana...
Artık seninleyken yazdığım şiir ve mektupları düzeltiyorum ve düzeltecegim...
Seni seviyorumları 'seni ne cok sevdim' yaptım,meğer ne çok seni seviyorum yazmışım,seni öpüyorumları 'seni özlüyorum ' yaptım...
Yaptım da bir 'seni unuttum' yapamadım...
'Seni unutmalıyım'da kaldı hep...
Seni unutmalıyım...!!!
Ve gittin...
Sadece bitti dedin...
Fazlasına gerek yoktu zaten...
Herkes anlamak istediğini anlardı degil mi...???
Ama inan hiçbir şey anlamıyorum...
Sana lanetlermi yağdırmalıyım,yoksa yolun açık olsun mu demeliyim...???
Yok bu çok fazla,dilerim Allah'tan bensiz gittiğin hiç bir yol açık olmasın...!!!
Sensiz aldığım nefes nefes değilken,bensiz aldığın nefes nefes olmasın...
Yok bu da çok fazla...
Ben kıyamam ki sana...
Ben sadece geride bıraktıgın bu beceriksiz kalp için yalvarıyorum...
GEL UNUTTUR BANA SENİ...