Sevgili kk kadınları,
Kısa yoldan lafa gireyim :)
Beni ve erkek arkadaşımı önceki konumdan belki az çok bilirsiniz. Zaman geçti ve biz ciddi düşünmeye başladık ve söz tarihi kararlaştırmaya karar verdik. Bundan bir ay önce erkek arkadaşım gelip ailemle tanıştı ve geçen hafta da aile gelip annem ve babamla tanıştı, söz tarihi belirlemek için gelindi aslında (isteme tarihine karar verilecekti). Ben şu anda okula devam ediyorum ve Şubat'ta erkek arkadaşımın oturduğu şehirde yükseğini okumaya devam edeceğim.
Bu arada yaşım 25. Öncelikle aileler iyi anlaştı, sorun çıkmadı, üstü kapalı olarak adetler gelenekler filan da konuşuldu; ama önce söz tarihi alalım dediler. Onlara kalsa bir hafta sonra da istemeye gelip söz takacaklardı; ama o tarih bana erken geldi ve istemedim. Şubat'ta ben taşınmadan önce gerçekleşmesi iki ailenin de ortak görüşüydü ve şimdilik ona karar verildi gibi. Gelgelelim benim durumuma... Şu anda çok yoğun bir dönemden geçiyorum okul anlamında, bilen bilir tez yazıyorum ve aklımda ne söz, ne aileler, ne gelenek, ne mendil, ne söz makası var :) Sanki erkenmiş gibi hissediyorum; ama erkek arkadaşıma da bir şey diyemiyorum, onun da yaş olarak 31'i bitti, artık evlenmek istiyor.
Erkek arkadaşım henüz bana evlenme teklif etmedi, olay kendiliğinden gelişerek, sürekli evlilik konuşularak buraya geldi; ama ben anı olarak bile olsa bir evlenme teklifi almak istiyordum. Ama aynı şehirlerde değiliz, evlenme teklifini sözden önce etmeyeceğini düşünüyorum, o da içimde kaldı. Sonuçta Şubat'a ne kaldı şunun şurasında. Annesi, sözden birkaç ay sonra da nişan olsun diyor; ama o da bana çok erken geliyor Ayrıca onlar düğün onların oturduğu, kına bizim oturduğumuz yerde olacak diyor ve ben kına da istemiyorum Çok soru var kafamda ama şu an kafam okulla ilgili işlerle o kadar dolu ki ne bunları tartışacak ne de kabul edecek gücü bulamıyorum kendimde.
Erkek arkadaşım da oldukça yoğun çalışıyor ve biz ancak telefonda görüşebiliyoruz. Bu konuları tutup telefonda konuşunca ben de sıkılıyorum ve erteliyorum kararları sürekli. Ayrıca beni görmeye geldiğinde bile bilgisayar başından kalkmıyor oluşu (ben biraz ilgi arsızıyım ya da yeterince igi istiyorum biemiyorum) beni evlilik hayatına dair korkutuyor. Bir süre onunla aynı şehirde yaşamak bana iyi gelcek en azından aynı şehirdeyken ne kadar ilgilendiğini görmek istiyorum, o yüzden nişan süresini de uzatmak istiyorum; ama tanıştıktan sonra söz tarihini on gün sonraya isteyen aile de nişanı ne kadar uzatır onu da bilmiyorum.
Kızlar kısacası karmakarışığım. Evliliğin benim için erken olduğunu düşünüyorum sanırım; ama kendime de itiraf edemiyorum. Aslında arkadaşlarım da birer birer evleniyor ama bir sene öncesine kadar hiç aklımda yokken şimdi bu kadar yakın olmak korkutuyor sanırım.
Erkek arkadaşıma evliliğin beni korkuttuğunu söylediğimde de merak etme evlenince korktuğun şeyleri yaşamaycaksın, ben böyle bütün gün bilgisayar başında olmayacağım, tatillerde böyle oluyorum, o zaman daha çok vakit geçireceğiz filan diyor; ama içim pırpır yine de, çok huzursuzum Kendimi kurdela kesilirken ya da kına yakılırken düşünemiyorum hala
Çok uzun yazmışım, okuyanlara şimdiden teşekkürler... Bir fikir verebilirsiniz belki, haksızsın ya da haklısın şöyle yap diyebilirsiniz diyerek paylaştım. En yakın arkadaşlarıma anlatsam onlar benim için endişelenip objektif kararlar veremezlerdi belki.
Çok teşekkürler tekrar tekrar kızlar...
Kısa yoldan lafa gireyim :)
Beni ve erkek arkadaşımı önceki konumdan belki az çok bilirsiniz. Zaman geçti ve biz ciddi düşünmeye başladık ve söz tarihi kararlaştırmaya karar verdik. Bundan bir ay önce erkek arkadaşım gelip ailemle tanıştı ve geçen hafta da aile gelip annem ve babamla tanıştı, söz tarihi belirlemek için gelindi aslında (isteme tarihine karar verilecekti). Ben şu anda okula devam ediyorum ve Şubat'ta erkek arkadaşımın oturduğu şehirde yükseğini okumaya devam edeceğim.
Bu arada yaşım 25. Öncelikle aileler iyi anlaştı, sorun çıkmadı, üstü kapalı olarak adetler gelenekler filan da konuşuldu; ama önce söz tarihi alalım dediler. Onlara kalsa bir hafta sonra da istemeye gelip söz takacaklardı; ama o tarih bana erken geldi ve istemedim. Şubat'ta ben taşınmadan önce gerçekleşmesi iki ailenin de ortak görüşüydü ve şimdilik ona karar verildi gibi. Gelgelelim benim durumuma... Şu anda çok yoğun bir dönemden geçiyorum okul anlamında, bilen bilir tez yazıyorum ve aklımda ne söz, ne aileler, ne gelenek, ne mendil, ne söz makası var :) Sanki erkenmiş gibi hissediyorum; ama erkek arkadaşıma da bir şey diyemiyorum, onun da yaş olarak 31'i bitti, artık evlenmek istiyor.
Erkek arkadaşım henüz bana evlenme teklif etmedi, olay kendiliğinden gelişerek, sürekli evlilik konuşularak buraya geldi; ama ben anı olarak bile olsa bir evlenme teklifi almak istiyordum. Ama aynı şehirlerde değiliz, evlenme teklifini sözden önce etmeyeceğini düşünüyorum, o da içimde kaldı. Sonuçta Şubat'a ne kaldı şunun şurasında. Annesi, sözden birkaç ay sonra da nişan olsun diyor; ama o da bana çok erken geliyor Ayrıca onlar düğün onların oturduğu, kına bizim oturduğumuz yerde olacak diyor ve ben kına da istemiyorum Çok soru var kafamda ama şu an kafam okulla ilgili işlerle o kadar dolu ki ne bunları tartışacak ne de kabul edecek gücü bulamıyorum kendimde.
Erkek arkadaşım da oldukça yoğun çalışıyor ve biz ancak telefonda görüşebiliyoruz. Bu konuları tutup telefonda konuşunca ben de sıkılıyorum ve erteliyorum kararları sürekli. Ayrıca beni görmeye geldiğinde bile bilgisayar başından kalkmıyor oluşu (ben biraz ilgi arsızıyım ya da yeterince igi istiyorum biemiyorum) beni evlilik hayatına dair korkutuyor. Bir süre onunla aynı şehirde yaşamak bana iyi gelcek en azından aynı şehirdeyken ne kadar ilgilendiğini görmek istiyorum, o yüzden nişan süresini de uzatmak istiyorum; ama tanıştıktan sonra söz tarihini on gün sonraya isteyen aile de nişanı ne kadar uzatır onu da bilmiyorum.
Kızlar kısacası karmakarışığım. Evliliğin benim için erken olduğunu düşünüyorum sanırım; ama kendime de itiraf edemiyorum. Aslında arkadaşlarım da birer birer evleniyor ama bir sene öncesine kadar hiç aklımda yokken şimdi bu kadar yakın olmak korkutuyor sanırım.
Erkek arkadaşıma evliliğin beni korkuttuğunu söylediğimde de merak etme evlenince korktuğun şeyleri yaşamaycaksın, ben böyle bütün gün bilgisayar başında olmayacağım, tatillerde böyle oluyorum, o zaman daha çok vakit geçireceğiz filan diyor; ama içim pırpır yine de, çok huzursuzum Kendimi kurdela kesilirken ya da kına yakılırken düşünemiyorum hala
Çok uzun yazmışım, okuyanlara şimdiden teşekkürler... Bir fikir verebilirsiniz belki, haksızsın ya da haklısın şöyle yap diyebilirsiniz diyerek paylaştım. En yakın arkadaşlarıma anlatsam onlar benim için endişelenip objektif kararlar veremezlerdi belki.
Çok teşekkürler tekrar tekrar kızlar...