- 12 Ağustos 2007
- 9
- 0
- Konu Sahibi mihrxuxnisa
- #1
Sevgi uğurudur vaktimin ; erdem şiirimin esrarı , haykıran isyanıdır.Ruhumun baharı ilkin renkleri , çiçekleri , isimsiz çocukları esaretten kurtaracaktır.
Ah şu çaresizlik !... Görmek ama görülememek. Konuşmak fakat konuşamamak. Delicesine sevmek lakin araya giren korkunç bir ayrılık !... Boğazına tıkanan demir yumruk , bedenini ve ruhunu bürüyen esrarlı bir yangın , kalbini yerinden oynatan şiddetli bir değrem çaresizlik !...
Gözlerim damla damla sızıyorsa yanaklarımdan , hüzün damar damar sarmışsa gönlümü sesini duyamadığımdandır.Yanlızlık garip bir kuş gibi yerleşmişse içime , ruhumu ıssız köşelere uçuruyorsa , irkiliyorsam eğer , avuçlarımda bir dağ lalesi gibiyse umut , sensizlik ateşiyle yanıp tutuşuyorsam gözlerine bakamadığımdandır.
Ruhunu sevdim senin , yüreğini sevdim onları bana sunan bakışlarındır , gözlerindir , sesindir ve davranışlarındır.
Küçücük bir kayığım olsaydı keşke ! Bir martı misali konsaydın omuzlarıma. Açılıverseydik sonsuzluğun denizine.Kürek çekseydim ebediyyen omuzumdaki güzel martıyla konuşarak , güzel gözlerine bakarak , gülümseyişini seyrederek , tatlı sesini dinleyerek yüzdürseydim kayığımı.
Ya da bir menekşe olup düşseydin avuçlarıma ; ebediyyen koklasaydım seni. Ne güneşi senin kadar sevdim ne de yıldızları ...
Keşke ! ...Uçsuz bucaksız bir okyonusun ortasında yalnız bir kayık olsaydım. Pusulasız ve bomboş.Ne yaşamak kaygısı , ne de beklenen bir sevgili !Her dalga dost , her liman bana ait...
Kalbimi bütün çıplaklığıyla sundum avuçlarına.İpeklerden daha ipek elleriyle okşadı ilkin sonra ne olduysa birdenbire çelikleşti elleri ve öldüresiye sıktı kalbimi.Yeter artık kıvranıyorum...
Fakat unutma! En kötü ihtimal bile sana olan bakışımı asla değiştiremez. İstiyorum ki bir gün benimle konuşursan sesinde kırgınlık, yüzüme bakarsan gözlerinde öfke , bakışlarınla yoklarsan içimi kirpiklerinde şimşekler bulunmasın. Ve hiçbir zaman unutma ki içimdeki bu büyük sevgiye rağmen seninle olamadım ...
Ah şu çaresizlik !... Görmek ama görülememek. Konuşmak fakat konuşamamak. Delicesine sevmek lakin araya giren korkunç bir ayrılık !... Boğazına tıkanan demir yumruk , bedenini ve ruhunu bürüyen esrarlı bir yangın , kalbini yerinden oynatan şiddetli bir değrem çaresizlik !...
Gözlerim damla damla sızıyorsa yanaklarımdan , hüzün damar damar sarmışsa gönlümü sesini duyamadığımdandır.Yanlızlık garip bir kuş gibi yerleşmişse içime , ruhumu ıssız köşelere uçuruyorsa , irkiliyorsam eğer , avuçlarımda bir dağ lalesi gibiyse umut , sensizlik ateşiyle yanıp tutuşuyorsam gözlerine bakamadığımdandır.
Ruhunu sevdim senin , yüreğini sevdim onları bana sunan bakışlarındır , gözlerindir , sesindir ve davranışlarındır.
Küçücük bir kayığım olsaydı keşke ! Bir martı misali konsaydın omuzlarıma. Açılıverseydik sonsuzluğun denizine.Kürek çekseydim ebediyyen omuzumdaki güzel martıyla konuşarak , güzel gözlerine bakarak , gülümseyişini seyrederek , tatlı sesini dinleyerek yüzdürseydim kayığımı.
Ya da bir menekşe olup düşseydin avuçlarıma ; ebediyyen koklasaydım seni. Ne güneşi senin kadar sevdim ne de yıldızları ...
Keşke ! ...Uçsuz bucaksız bir okyonusun ortasında yalnız bir kayık olsaydım. Pusulasız ve bomboş.Ne yaşamak kaygısı , ne de beklenen bir sevgili !Her dalga dost , her liman bana ait...
Kalbimi bütün çıplaklığıyla sundum avuçlarına.İpeklerden daha ipek elleriyle okşadı ilkin sonra ne olduysa birdenbire çelikleşti elleri ve öldüresiye sıktı kalbimi.Yeter artık kıvranıyorum...
Fakat unutma! En kötü ihtimal bile sana olan bakışımı asla değiştiremez. İstiyorum ki bir gün benimle konuşursan sesinde kırgınlık, yüzüme bakarsan gözlerinde öfke , bakışlarınla yoklarsan içimi kirpiklerinde şimşekler bulunmasın. Ve hiçbir zaman unutma ki içimdeki bu büyük sevgiye rağmen seninle olamadım ...
