kızlar bende sosyal fobi var ama ilaç kullanmak istemiyorum kendi kendime kurtulamaz mıyım bundan? önceden bilmiyordum sosyal fobili olduğumu normal geliyordu bana ama öğrenince bunu çözmek istiyorum sonuçta bir irademiz var başarabilirim gibi geliyor :Saruboceq: neler önerirsiniz lütfen yardımcı olun bana...:gitme:
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Sosyal fobiyi kendimiz yenebilir miyiz?
- Konu Sahibi fransa159
- Başlangıç Tarihi
arkadaş gruplarına katılamıyorum kalabalıklar ürkütüyor beni sanki herkes beni inceliyor işte bir yanlış yaparsam gülüyorlar gibi hissediyorum yolda yürürken bile böyle...devamlı yalnız büyüdüm bunun etkisi var mıdır bilmiyorum ama mesela anfide önlerde oturamıyorum ya da derste söz almak işkence gibi terliyorum kalbim çarpmaya başlıyo heyecanlandığım sesimden anlaşıldığı için konuşmuyorum kalabalık gruplarda yada anfide :gitme:
gözümde insanları yada o anı çok büyütüyorum sanki...aslında oturup düşündüğümde hukuk okuyorum aynı anda işletme yaldalı yapıyorum çirkin bir kız değilim 3 yabancı dil biliyorum tenisçiyim piano ve keman çalıyorum sınıfımda bir tek bana öğretim üyeliği teklif edildi seneye yurtdışında okucam bölümümdeki arkadaşlarımdan çok farklıyım hemde ama bi türlü atamıyorum üstümden bunu herkes benden fazlaymış gibi hissediyorum kendimi yetersiz hissediyorum biri bana kalabalık ortamda bişey sorarsa çok fazla heyecanlanıyorum kendimin mi farkında değilim anlamadım ki mafoldumbenmafoldumben ailem sen kendinin fakrında olmadığın için insanlar sana hep fazla görünüyor insanlar gözünde bu kadar büyütme diyor ne yapmalıyım bilmiyorum mafoldumbenmafoldumben
işte hissediyorum ama mafoldumben bunu yenmek istiyorum çünkü böyle olmam için mantıklı bir tane sebep bulamıyorum düşününce ama hep böyle mafoldumbenmafoldumben
- 16 Mayıs 2007
- 826
- 85
- 648
Kendi kendine vesvese yapiyorsun üzerine düsüntükcede artiyor, fazla düsünmeden yapman gerekenleri yap kim ne derse desin :)
acaba bişeylerin üzerine gitsem hani önlerde otursam daha çok söz alsam derste yada kalabalık ortamlara girmeye çalışsam kaçıyorum çünkü o zaman rahatlar mıyım atarmıyım üzerimden bu durumu acaba ?CADIARZU
Bende ileri derecede sosyofobiydim.Bir markete gidip ekmek almak bana ölüm gibi gelirdi.
Bir sene boyunca evden çıkmadığım oldu.Sonra kendi kendime üstesinden gelmeye başladım.
Karşımdaki insanları çok fazla gözümde büyüttüğümün farkına vardım,bir ortama girdiğimde derin derin
nefes alıp "kendine güven" diye tekrarlardım.Herşey insanın beyninde bitiyor ve istedikten sonra
başarılmayacak şey yok. ınşallah üstesinden gelirsin :)
Bir sene boyunca evden çıkmadığım oldu.Sonra kendi kendime üstesinden gelmeye başladım.
Karşımdaki insanları çok fazla gözümde büyüttüğümün farkına vardım,bir ortama girdiğimde derin derin
nefes alıp "kendine güven" diye tekrarlardım.Herşey insanın beyninde bitiyor ve istedikten sonra
başarılmayacak şey yok. ınşallah üstesinden gelirsin :)
bende sosyal fobi hastasıydım . biraz tedavi birazda kendi çabamla yendim büyük ölçüde.sosyal fobide malesef istersen çok güzel ol ister kültürlü ol farketmiyo. çok kötü bi hastalık banada yakınlarım üniversite bitirdin nasıl böle olabilirsin diyordu. ama insanın elinde olan bişi değil bu hastalık. ilaçlar cesaret veriyo ama yenmek gene senin elinde olan bişi.
sosyalfobi için ilaç kullanmak mantıksız geliyor bana arkadaşlar..bütün güç sizin elinizde ve ancak bunun üzerine giderek aşabilirsiniz bu sorunu..ben de bir dönem aynı sorunu yaşadım
insanlarla çok fazla muhatap olunca geçiyor inanın...ben sıkıntı yaşadığım 6aylık dönemde çok pasif bir karaktere sahiptim..utangaçlık hat safhadaydı..herşey insanın beyninde şekilleniyor...
tek yol fobinizin üstüne gitmek ve onun size yapamazsın dediğini yapmak
insanlarla çok fazla muhatap olunca geçiyor inanın...ben sıkıntı yaşadığım 6aylık dönemde çok pasif bir karaktere sahiptim..utangaçlık hat safhadaydı..herşey insanın beyninde şekilleniyor...
tek yol fobinizin üstüne gitmek ve onun size yapamazsın dediğini yapmak
- 26 Şubat 2009
- 2.523
- 35
- 683
bazı durumlarda mecbur kalıosn heyecan durumunda
bende aynı durumdaydım canım kimseyle konuşamazdım.sınıfta hayatta söz alamzdım doğru dürüst 1,2 arkadaşım vardı.Çok utangaçtım.Bu lise yıllarına kadar devam etti hep kara kara düşünürdüm ben böle nasıl yaşarım diye ama lise 2 de nasıl oldu bende bilmiyorum birden düzelmeye başladım.Arkadaş ortamının katkısı büyük kesinlikle.Lise 1 de sınıftaki hrkes çok gıcık ve horgörücü insanlarda ama lise 2 de hazırlık bitti ve bölümümü seçtim apayrı bir sınıfa düştüm ki iyikide düşmüşüm çok iyi geldi lise 3 te zaten iyice açıldım hocalarla sohbete falan bile başladım bir sürü fikir sunup onlarla tartışabiliyorum artık.Şimdi lise 4'de başlıycam allahn izniyle staj yapıcam 3 gün 2 günde okula gidicem staj yerinde çok zorlanıcağımı düşünürdüm eskiden ama şimdi hiç düşünmüyoum öle bişey.Karşındakide senin benim gibi bi insan herzamn öle düşün onun benden bi üstünlüğü farkı yok de.Her arkadaşına samimi olsanda olmasanda günaydın de sabahları halini hatrını sor muhabbet açılsın çünkü ben bu sorunumu kankam sayesinde hallettim.Okul başladığında ona çok gıcık olmuştum ama başka bir kızdan kaçarken mecburen onun yanına oturdum ve inanılmaz kafa bir kız olduğunu gördüm yavaş yavaş gırgır şamata derken çok samimi olduk şuan aynı snıfta değiliz ama hala sık sık görüşürüz.Ayrıca sınıfımda başka kankamda var.Onlar benim en büyük destekçim 
Ayrıca çokta büyütülecek ilaç kullanılacak birşey değil emin ol.İnsanların gözleri senin üstünde olmadığına kendini ikna et.
Ayrıca çokta büyütülecek ilaç kullanılacak birşey değil emin ol.İnsanların gözleri senin üstünde olmadığına kendini ikna et. Son düzenleme:
bencede ilaç kullanmadan çözülmesi daha saglıklı çünkü herşeyde ilaçtan medet umunca daha zorlaşıyor sanki çocukluk dönemımde benımde yaşadıgım birşeydi nasıl oldugunu çok iyi biliyorum gerçekten çok zor ve çevreye çaktırmamak için çabalardım sürekli ama herkez farkına varır durumunun bunu yenmek için sna birkaç şey önericem ben öyle yenmıstım ergenlık dönemımde mesela insanların yuzune uzun süre bakamazdım konusurken bunu yenmek için ınsanlarla konusurken gözlerımı kacırmayarak basladım ve zamanla anladımkı bu benım beynımın oyunu ytersızsın onlar gıbı degılsın dusuncesı bazı ınsanlar vardır özguvenlerı çok yuksektır kendılerıne aşırı guvenırler hatta onlara özenırsın acaba böyle olmak ıcın benden farklı ne yapıyor diye aslında onlrdan hıcbır farkın yok bunu kabullen hepsı zıhnının uydurması sen yeterlısın bunu unutma ınsanlardan kacmayarak yeneblrsın bunu önce bilinçaltını temızle çünkü çocukken yaşadıgımız bazı yanlıs kodlamalar gelecekte karsımıza cıkıyor genellkle aıledende kaynaklanablıyor cocuklugunu sormak ıstıyorum onunla baglantıısı vardır belkı bunun aılen senı karsılklımı sevıyordu yoksa karsılıksızmı senı baska cocuklarla kıyasladılarmı yada yeterlı sevgı verdılermı cunku bu hastalıgın temelı cocukken baslıor yalnız bır cocuklukta aynı hıssı verıyor.
Benzer Konular
- Kilitli
