Sosyal Fobi

lisede sosyal fobim vardı. lise arkadaşlarım sürekli birilerini eleştirmeyi severdi. sen şöylesin, sen böylesin diye tüm sınıf birbirlerine söz söylerdi. yanlış birşey söylesen hemen dalga geçer, gülerlerdi... ben eleştirilmeden hoşlanmam. yapıcı değil yıkıcılardı çünkü... sürekli hal alınca sustum... sosyal fobi olmaya başladı.. sınıf içinde konuşmazdım hiç. derse girer çıkardım sadece... düşünsenize o kadar uç noktadaydım ki. sınıfa gelmediğimde, benim gelmediğimi anlamzmış kimse...

neyse sonra. üniversite yaşamım başladı. ünv.de istediğim bölüme girdim. çok sevdim dersleri.. sonra çok ders çalıştım. dersleri başardıkça kendime güvenim geri geldi.. derslerde söz istedim. çalışmalarımı gösterdim. hocalarımda benden ders alır hale geldiler. kendime güvendikçe sosyal fobimde tamamen gitti... ben derslerimin çok çok iyi olmasıyla başardım bunu... başarmak güzel bir duygu.. kendini gerçekleştirmek....

şimdi ise sadece rüyalarımda korkuyorum. herkez benimle dalga geçiyor, kimse dinlemiyormuş.. şeklinde rüya görüyorum. artık sadece rüyalarda kaldı....

yaaaa bu bendede var! grup olarak disari cikmak istemiyorum, skici geliyo, hani kimse ne bana bisi soylesin nede ben dinlemek zorunda kaliyim, tek basima kafa dinlemek istiyorum hep,

bide otobuste trende falan insanlarla gozgoze gelmekten cok korkuyorum, boyle napcagimi sasiriyorum biriyle gozgoze gelsem

ustune ustluk dediginiz gibi biriyle konustuktan sonra dusunurum aa acaba dedigime alindi mi simdi benim hakkimda ne dusunuyo, kendimi rezil mi ettim falan diye, aslinda o coktan unutmustur benim dediklerimi ama ben devam ediyorum dusunmeye, cok pis bisey gercekten ya

paranoya tavan yapiyo yani, sanki herkes bana bakio gibi geliyo

n0b0dy .!.:

yaaaa bu bendede var! grup olarak disari cikmak istemiyorum, skici geliyo, hani kimse ne bana bisi soylesin nede ben dinlemek zorunda kaliyim, tek basima kafa dinlemek istiyorum hep,

bide otobuste trende falan insanlarla gozgoze gelmekten cok korkuyorum, boyle napcagimi sasiriyorum biriyle gozgoze gelsem

ustune ustluk dediginiz gibi biriyle konustuktan sonra dusunurum aa acaba dedigime alindi mi simdi benim hakkimda ne dusunuyo, kendimi rezil mi ettim falan diye, aslinda o coktan unutmustur benim dediklerimi ama ben devam ediyorum dusunmeye, cok pis bisey gercekten ya

paranoya tavan yapiyo yani, sanki herkes bana bakio gibi geliyo

Genişletmek için tıkla...

kesinlikle.ki çoğu zaman o kadar gereksiz şeyleri kafama takıyorum.birine yanlış bir şey taif etsem hakkımda allah bilir ne düşünür psikolojisine gidiyorum.Çok samimi olduklarım dışında sadece. onlarla çok rahatım.ama yeni ortam yeni tanımadıgım kişiler ile çok zor iletişim kuruyorum.allah yardım etsin hepimize.tek değilmişim.

bir de geçen gün "arkadaşın yok mu"dedi biri. çok üzüldüm demek artık dikkat de çekiyorum.

xyaseminx .!.:

Sorunu beyinde bitirmek önemli aslında onu yapamıyorum.
NLP ile ilgili araştırma yaptım ufak bir yazı buldum kaydettim ve sürekli okuyorum umarım bu durumu yaşayanlara da yardımcı olabilir

Kaybedilen Özgüveni NLP ile geri kazanmak için 14 yol ! / Kişisel Gelişim / Milliyet Blog

Genişletmek için tıkla...

cnm su an yapamıosn belki ama bir gun beyninde bttgini gerçekten goreceksn sadece biraz sabır ve azim

kucukpisi .!.:

lisede sosyal fobim vardı. lise arkadaşlarım sürekli birilerini eleştirmeyi severdi. sen şöylesin, sen böylesin diye tüm sınıf birbirlerine söz söylerdi. yanlış birşey söylesen hemen dalga geçer, gülerlerdi... ben eleştirilmeden hoşlanmam. yapıcı değil yıkıcılardı çünkü... sürekli hal alınca sustum... sosyal fobi olmaya başladı.. sınıf içinde konuşmazdım hiç. derse girer çıkardım sadece... düşünsenize o kadar uç noktadaydım ki. sınıfa gelmediğimde, benim gelmediğimi anlamzmış kimse...

neyse sonra. üniversite yaşamım başladı. ünv.de istediğim bölüme girdim. çok sevdim dersleri.. sonra çok ders çalıştım. dersleri başardıkça kendime güvenim geri geldi.. derslerde söz istedim. çalışmalarımı gösterdim. hocalarımda benden ders alır hale geldiler. kendime güvendikçe sosyal fobimde tamamen gitti... ben derslerimin çok çok iyi olmasıyla başardım bunu... başarmak güzel bir duygu.. kendini gerçekleştirmek....

şimdi ise sadece rüyalarımda korkuyorum. herkez benimle dalga geçiyor, kimse dinlemiyormuş.. şeklinde rüya görüyorum. artık sadece rüyalarda kaldı....

Genişletmek için tıkla...

zaten oklda başlıo bu durum bnm de ilkokulda başlamıştı ilk sene garip bi öğretmen girdi dersmze egtmici demek zor hani boyle şaka yaparlardı ya küçükken elini insann yüzüne çarpar gibi işte ben boyöle olnca gözümü kırpştrıp korkuodm bunu ogretmene soyledler ogretmen geldi aynı şeyi tkrar yaptı sen evde çok mu dayak yıosn kız nie korkuosn bundan dedi herkes güldü bak mesela bunu hiç unutmam o gunden sonra iice içime kapandım
dördüncü sınıfta da çok sevdgm bi ogretmnm vardı belki adamn da sucu yok ben içime kapank oldgm için göstermedgm için kendni onyargılıydı bana
dger subenin ogretmeni beni bi gorev için müdürün yanına mı ne yıollucaktı hemen kendi ogretmnm geldi o beceremez sen şunu yolla dedi o an sanki kafamdan aşagı sıcak sular dokuldu gerçekten çok üzüldm çok sevıodm cunku ogretmnimi
bunlar işte küçücük beynlerde yer edıo şu an ben de ogretmnm ve sınıfma nerde sessz kendne guveni az ogrencm varsa onlara elmden geldgnde gorevler verıorm onları anlamya çalışıorm çok üstlerne gtmeden onların kendne guven kazanmları konusunda ugraşıorm istıorm ki onlar yaşamasın bnm yaşadıklarımı :26:

xyaseminx .!.:

Sosyal fobi hayatımı çok fazla etkiliyor.Herkesin rahatlıkla yapabildigi şeyleri ben "acaba"larla yaşıyorum.Ne yapabilirim bir çözüm için lütfen bilgisi tecrübesi olan yardım etsin.
Çağın hastalıklarından ve en çok üniversite öğrencisi ve gençlerde görülüyormuş.19 yaşındayım üniversite öğrencisiyim.Başka bir şehre gelmem tetikledi sanırım
Tecrübesi olan bu sorundan haberdar olan varsa önerilerinizi gerçekten bekliyorum.Çünkü artık hayatımın her anında büyük problem teşkil ediyor çok sıkıldım.

Genişletmek için tıkla...

sosyal fobinin tedavisi mümkün..kendi kendine geçmesini beklemen yıllarını alabilir,
bence bir psikiyatriste git, sıkıntı çekmekten kurtul.

nevermindd .!.:

sosyal fobinin tedavisi mümkün..kendi kendine geçmesini beklemen yıllarını alabilir,
bence bir psikiyatriste git, sıkıntı çekmekten kurtul.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum size. Ben de tek başıma yenemedim, çok çabaladım senelerce ama olmadı. Düşünsenize, ortaokulda ve lisede her okul döneminin ilk günü bu sene çekingen olmayacağım, rahat olacağım, anlamadığım soruları hocaya soracağım diye kendime söz verirdim ama yapamazdım... İnsanın kendine olan güvenini de azaltıyor bu durum. O yüzden senelerini bu şekilde heba etmektense, erkenden terapi almaya başla... Ben çok pişmanım geç başladım çünkü...

xyaseminx .!.:

Sadece danışma için gitmiştim tedavi önemliyse bu kadar denerim bi.Ama aileme göre benim hiçbir şeyim yok.Çünkü evde böyle değilim.Babam da rahatsızlıgı için gitmişti doktora ilaçlar kullanmıştı (anksiyete için) bence etkili oldu.
Ama şimdi söylesem ilaç kullanımını bildigi için istemez.Eminim.Yaşın küçük de sen bütüyorsun da der muhtemelen.
Önerileriniz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Zaten sosyal fobisi olanlar evde ve çok yakın arkadaşlarının yanında son derece rahattır. Ama dışarda rahat olamazlar...

Bende kişilik özelliği olarak da çekingenlik var, küçük çocukken de çekingendim. Sonra sosyal fobiye dönüştü. Mesela şu olay aklıma geldi. Daha ilkokula gidiyordum, sanırım. Kuaföre gitmiştim annemle, saçlarımı kestireceğim... Kuaför bana demişti ki, sen ne kadar sessizsin böyle, böyle olma, biraz yırtık ol... Bu lafı senelerce duymaktan bıktıııım, ama artık sosyal fobili değilim çok şükür...

micra .!.:

Katılıyorum size. Ben de tek başıma yenemedim, çok çabaladım senelerce ama olmadı. Düşünsenize, ortaokulda ve lisede her okul döneminin ilk günü bu sene çekingen olmayacağım, rahat olacağım, anlamadığım soruları hocaya soracağım diye kendime söz verirdim ama yapamazdım... İnsanın kendine olan güvenini de azaltıyor bu durum. O yüzden senelerini bu şekilde heba etmektense, erkenden terapi almaya başla... Ben çok pişmanım geç başladım çünkü...



Zaten sosyal fobisi olanlar evde ve çok yakın arkadaşlarının yanında son derece rahattır. Ama dışarda rahat olamazlar...

Bende kişilik özelliği olarak da çekingenlik var, küçük çocukken de çekingendim. Sonra sosyal fobiye dönüştü. Mesela şu olay aklıma geldi. Daha ilkokula gidiyordum, sanırım. Kuaföre gitmiştim annemle, saçlarımı kestireceğim... Kuaför bana demişti ki, sen ne kadar sessizsin böyle, böyle olma, biraz yırtık ol... Bu lafı senelerce duymaktan bıktıııım, ama artık sosyal fobili değilim çok şükür...

Genişletmek için tıkla...

Daha öncesinde böyle değildim bu sene başladı hatta 5-6 aydır.Küçükken susturamazlardı konuşmaktan çok patavatsızdim bir de bir şey de diyemezdi annem ama.
Ama şimdi öyle değil.Üniversite yani kendimi rahat ifade etmem belli bir çevre kurmam gerekiyor.Bu sorunu erken farkettim erken çözmem gerekiyor dediğiniz gibi.
Ama farklı konuşmam hep dikkat çekmişti lisede özellikle.Anlayamayınca dalga geçmeye başlamışlardı alttan alttan.Sanırım bu etkili oldu ortaya çıkmasında.Ya da ben farklı bir şehirde adaptasyonumu sağlayamadım.