- 2 Ağustos 2012
- 183
- 25
- 98
- Konu Sahibi nightangel
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Bende sosyal fobi,aşırı derecede bir insanlarla konuşma korkusu var.Tanıdığım insanlara karşı çok rahatım neysem oyum ama iş dışarıdaki insanlara gelince iki kelimeyi yanyana getirip bir cümle kurmakta zorlandığım anlar oluyor.Kendimi savunmam gerektiği yerde savunamıyorum.Her insanı çok önemsiyorum. Şöyle dersem ne der böyle dersem ne olur gibi. Bu durum eğitim hayatımı mahvediyor. Çünkü bu kadarla kalan bir sorunda değil. Kasılıyorum. Boynum,omzum,kollarım saçımı düzeltmeye bile korkuyorum bu yüzden elim titreyecek diye. Böyle birşey birkez başıma gelmiş olduğu için kasılmaktan korkuyorum sürekli.Bu düşünceyi unutup atamıyorum kafamdan.Çarpıntım oluyor.Daha da ileri gidince ellerim sırılsıklam terliyor. Hatta sanki otururken yer altımdan kayıyor gibi oluyor. Çok çok ileri gidince de bilincim 1 saniyeliğine kapanıyor gibi bile oluyor. Şuraya bile yazarken düşünüyorum acaba yazsam mı diye sanki herkes çok mükemmel ve sorunsuzmuş gibi. Bu sorun bende çok hafif bir şekilde 14 yaşımdayken başladı. Şuan 24 yaşımdayım ve bu sıkıntı benden bir ara farklı dönemlerde toplamda 2 sene kadar uzaklaştı ama beni çok strese sokan bir durumda tekrar geri geldi. Nasıl oluyor bilmiyorum kendiliğinden geçiyor sonra tekrar geliyor. Bunun nedenleri olarak 99 depremine kadar normal bir çocuktum depremde herşeyimizi kaybetmek bende büyük bir travma yarattı.Bir anda ne olduğunu anlayamadan sessiz ve çekingen bir çocuk oldum.Çocukluğum gençliğim sessiz ve çekingen oluşumdan dolayı hep büyük-küçük insanlar tarafından aşağılanıp dışlanmakla geçti. Hiçbir zaman beni seven insanlardan oluşan bir arkadaş topluluğum olmadı.Hangi ortama girdiysem aynı şey oldu.İstenmeyen,dalga geçilen bir insan oldum hep.Tabii burda en büyük suç ailemin. En başta onlar hiç ilgilenmediler benle sonunda da iş buralara kadar geldi. Artık ben makus kaderimi değiştirmek ve tekrar 99 yılından önceki ben olmak istiyorum.Aynı zamanda da dünya üzerinde bu sorunların sadece bende olmadığını düşünerek,benimle aynı sorunları yaşayan ya da yaşamış insanlarla bir grup kurup birbirimize destek olalım ve bu sorunları birlikte aşalım istiyorum.Ben bu işin beyinde bittiğine inanıyorum ancak doğru düşünme yöntemini bulmak gerek.
Bende sosyal fobi,aşırı derecede bir insanlarla konuşma korkusu var.Tanıdığım insanlara karşı çok rahatım neysem oyum ama iş dışarıdaki insanlara gelince iki kelimeyi yanyana getirip bir cümle kurmakta zorlandığım anlar oluyor.Kendimi savunmam gerektiği yerde savunamıyorum.Her insanı çok önemsiyorum. Şöyle dersem ne der böyle dersem ne olur gibi. Bu durum eğitim hayatımı mahvediyor. Çünkü bu kadarla kalan bir sorunda değil. Kasılıyorum. Boynum,omzum,kollarım saçımı düzeltmeye bile korkuyorum bu yüzden elim titreyecek diye. Böyle birşey birkez başıma gelmiş olduğu için kasılmaktan korkuyorum sürekli.Bu düşünceyi unutup atamıyorum kafamdan.Çarpıntım oluyor.Daha da ileri gidince ellerim sırılsıklam terliyor. Hatta sanki otururken yer altımdan kayıyor gibi oluyor. Çok çok ileri gidince de bilincim 1 saniyeliğine kapanıyor gibi bile oluyor. Şuraya bile yazarken düşünüyorum acaba yazsam mı diye sanki herkes çok mükemmel ve sorunsuzmuş gibi. Bu sorun bende çok hafif bir şekilde 14 yaşımdayken başladı. Şuan 24 yaşımdayım ve bu sıkıntı benden bir ara farklı dönemlerde toplamda 2 sene kadar uzaklaştı ama beni çok strese sokan bir durumda tekrar geri geldi. Nasıl oluyor bilmiyorum kendiliğinden geçiyor sonra tekrar geliyor. Bunun nedenleri olarak 99 depremine kadar normal bir çocuktum depremde herşeyimizi kaybetmek bende büyük bir travma yarattı.Bir anda ne olduğunu anlayamadan sessiz ve çekingen bir çocuk oldum.Çocukluğum gençliğim sessiz ve çekingen oluşumdan dolayı hep büyük-küçük insanlar tarafından aşağılanıp dışlanmakla geçti. Hiçbir zaman beni seven insanlardan oluşan bir arkadaş topluluğum olmadı.Hangi ortama girdiysem aynı şey oldu.İstenmeyen,dalga geçilen bir insan oldum hep.Tabii burda en büyük suç ailemin. En başta onlar hiç ilgilenmediler benle sonunda da iş buralara kadar geldi. Artık ben makus kaderimi değiştirmek ve tekrar 99 yılından önceki ben olmak istiyorum.Aynı zamanda da dünya üzerinde bu sorunların sadece bende olmadığını düşünerek,benimle aynı sorunları yaşayan ya da yaşamış insanlarla bir grup kurup birbirimize destek olalım ve bu sorunları birlikte aşalım istiyorum.Ben bu işin beyinde bittiğine inanıyorum ancak doğru düşünme yöntemini bulmak gerek.
Son düzenleme:
ama 2. 3. Denemede yapabildim şimdi metroya otobüse binebiliyorum rahat rahat.. İnsanlar hep bana bakıo gibi hissediodum kimseyle göz göze gelmemeye çalışıodum şimdi öyle hissettiğimde bende insanlara bakıorum ve onların göz kaçırdıklarını yada bakmadığını görüyorum.farkettiğim neredeyse hepsinin benden benm beynimden kaynaklandığı...korkularının üstüne gitmeye çalış elinden geldiğince
