çok sosyal dost canlısı bir insanken, bir anda arkadaşlık kurmaktan kaçınan insanlara güvenmemeye başlayan ve arkadaşları " zaman kaybı" veya " yanında gezen çanta" diye tanımlamaya başlayan bir akrabam var. sizce bu normal mi? depresyonda filan değil giyinir alışveriş makyaj yapar erkek arkadaşı var vs ama genel olarak insanlardan eskisi kadar haz alamıyormuş.. insanların menfaatperest çıkarcı olduklarını düşünüyor ve çoğunun da dedikoducu olduğuna inanıyor . örneğin yalnız sıkılma ev arkadaşı bul diyoruz " yok ben hayatta bi kızla aynı evi paylaşamam ya eşyamı çalar yada sevgilime sulanır veya hastalıklıdır aynı wcyi kullanamam vs " diyor ! acaba kişilik belli bir yaştan sonra değişir mi bu normalmi insanlardan soğumak yoksa akrabam anormalmi ? bunu veya buna benzer durumu yaşayanlar veya bu konuda eğitimi olanlar cevaplarsa sevinirim
not: bu belki de yenilen kazıkların toplamıdır kimbilir:?
not: bu belki de yenilen kazıkların toplamıdır kimbilir:?
sosyal bir insanken, bir anda birkaç arkadaşımdan gördüğüm davranışlar sonucunda bir çok insandan uzaklaştım. Açıkcası bunu bir problem olarak görmüyorum. Ancak zaten eskisi kadar sosyalleşemiyorum. Bir tutukluk oluyor.