forumun yeni üyesi olduğum ve forumu pek bilmediğim için en uygun yer olarak burayı gördüm. benim sorunum kendimi çirkin bulmam. bir türlü kendimle barışamıyorum. allaha şükür sakat değilim hasta değilim ama erkek gibi bir yüzüm var. bazı fiziksel kusurları örtbas etmeye çalışıyorum. çok kalın kaşlarımın nihayet bir şekli şemali var artık. zor oluyor ama epilasyonla tüylerimden de kurtuluyorum. uzun boylu, gözlüklü ve esmerim. göbeğimse kendimi bildim bileli var. insanlar güzel olduğumu söyleyince inanasım gelmiyor. bazen kendimi güzel buluyorum ama bazen de millet benimle çıkmamakta haklı diyorum. 18 yaşındayım. konuyu çok derin boyutlarda da düşündüm. belki bende hormon bozukluğu vardır, ama tam anlamıyla kız gibi hissediyorum. evet, erkek fatmalık var ama her erkek fatma lezbiyen olacak diye bir şart yok. erkeklere duyduğum şey resmen aşk, ve aşık olunca çok acı da çektim. ama homoseksüellerden farksız hissediyorum. nasıl bir homoseksüel hemcinsine aşık olduğunda çaresiz hisseder, ben de öyleyim. birine aşık olduğum zaman biliyorum ki hemcinsime aşık olmuş kadar şansım var. onlar kendilerini "erkek bedeni içindeki kadın" olarak tarif eder ya, ben de penisim olmadığı halde kız gibi görülmüyorum. bu bana defalarca söylendi. yüzüme söylüyorlar çirkin olduğumu. ne yapayım, allah da beni böyle yarattı. mutlu olmak hakkım değil mi benim?