- 22 Temmuz 2014
- 291
- 80
- 38
- Konu Sahibi holdmetight
- #1
Arkadaslar benim 2 yillik bir iliskim var sevgilim cogunlukla yurtdisindaydi onu sabirla askla bekledim su an yanimda geleli 40 gun oluyor neredeyse her gun beraberdik cok sukur. Bana oyle birsey oldu ki onsuz duramiyorum, onceleri aylaca uzaktaydi simdi bir gun gormesem cok ozluyorum aglamaya basliyorum hemen. Eskidende seviyordum ama simdi ne olduysa cok seviyorum onsuz olma fikri beni cildirtiyor Allah korusun ayrilsak yasayamam gibi hissediyorum onsuz bir gunu bile dusunmek istemiyorum. Tekrar yurtdisina donebilir bu konuyu acar acmaz aglamaya basliyorum sensiz naparim diye (eskidende gelip gidiyordu yine uzuluyordum ama hic boyle olmuyordum). Gorustugumuzde hep sariliyorum oyle duruyorum arada dur askim bir rahat ver dmeye basladi cocuk onuda askimla sevgimle bogmaktan korkar oldum ama icimden hep yaninda olmak ona sarilip oyleyece durmak geliyor. Ne oldu bana anlayamiyorum sanki buyulenmis gibiyim 2 aydir. 22 yasindayim ve herzaman mantikli akli basinda bir kiz oldum ama bu hallerim 13 yasinda kiz cocugu yapmaz herhalde.. neden boyleyim, herkes bukadar cok mu seviyor sevdigini, ne yapabilirim.. Allaha dua ediyorum hatta Allahim daha az seveyim bu cocugu diye o derece ne yapmaliyim sizce arkadaslar
Biraz daha relax ol 
ama iki gün sonra geçiyor alışıyorum. Insallah evlenir bir ömür mutlu olursunuz :)
nasıl düzelir bilmiyorum. Biz sürekli kavga edip durduğumuz icin ben alıştım ayrı kalmaya ama barıştıgımız görüstüğümüz zaman cok üzülüyorum ayrı ayrı evlere döndüğümüz için. Parçam kopuyor sanki iki gün kendime gelemiyorum
