- 16 Eylül 2006
- 24.059
- 18.172
- 37
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #81
Yazdığınızı gördüm. Ben neden kalıyosunuz demedim. İçinize nasıl siniyor dedim.
Lütfen sizde düzgün okuyup düzgün yorum yapın bi zahmet.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
sonunda çocuğumu yanıma alıp, kapıyı çarpıp çıktım..
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- Başlangıç Tarihi
Lütfen sizde düzgün okuyup düzgün yorum yapın bi zahmet.
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #82
içime sindiğini düşünmüş, buna ikna olmuş ve nasıl olur da sindiğini yazmışsınız.oysa ben buna mecbur olduğumuzu söylemiştim. içime sindiğini değil.. kaldı ki geçici bir durumdu bu.eleştiri tabiki yapılacak, ama haklı eleştiriye açığım.. sorun sadece bundan kaynaklı değil zaten .daha önce de vardı. okumamışsınız derken bunu kastetmiştim.yine de teşekkürler yorumunuz için
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #83
az evvel eşim aradı. meşgule attım. açıkçası haftasonuna kadar aramasını beklemiyordum. ardından mesaj atmış. konuşmamız lazım diye.. bu lafın arkasından '' konuşmak için seni 5 senedir bekliyorum'' dememek için kendimi çok zor tuttum ama ona ciddi olduğumu kanıtlayana kadar cevap vermemek zorundayım. konuştukça tartışma çıkıyor çünkü. bir müddet sessiz, tepkisiz kalmalıyım.. son olarak çocuğumu benden ayırma demiş. çok üzüldüm. ben çocuğunu ondan ayırmıyorum. oysa ki işler bu seviyeye gelsin istemezdim.bunun için direniyorum..tek istediğim gidip tedavi olması. başka yolu yok bunun 
- 25 Mayıs 2014
- 631
- 238
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #84
canım... şuan da kafan çok karışık boşanma kararı kolay alınan bir karar değil evet zor ama en iyi sen biliyorsun yaşadıklarını sen bunları hak ettin mi? arkadaşlar eleştirmiş haftasonu eve gitmeni ama anlattıklarından anladığım sen annenlerde kalmadan öncede sıkıntılar yaşamışsın. bebeğin bunları hissedecek ve böyle büyüyecek onun önünde tartışmalar olacak kapılar çarpılacak kalbinde kırılmadık tek yer kalmayacak. peki bunları hak ettin mi hayır. kimse azarı kötü sözü hak etmez elbette bazı şeyler karşılıklıdır ama ben eşinin öfke problemini yenmeden devam etmeyin derim.
bence en güzeli aile terapisti eşin aramadan bir süre arama ama ilk görüşmenizde kavga yolunu tercih etme o ederse etsin anlayacak elbet ama öfkeli insanlar aynı zamanda egositte oluyor. ona bakacak olursak o kendini haklı görür.
zaman tanı kendine . eşin arayınca da terapiste gidelim istiyorsan olabilir de düzelmeyi o istemeli sen ne desen boş
ailenle de mümkün olan en yakın zamanda paylaş durumu merakla bekliyorum sonucunu. mübarek günlerde yaradan yanında elbette bizler de
sevgilerle kal
- 25 Mayıs 2014
- 631
- 238
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #85
kuzum sakın olmak kaydıyla konuşacağını söylesen olur mu. konuşmadan da olmaz ama size bağıramayacağını bilsinaz evvel eşim aradı. meşgule attım. açıkçası haftasonuna kadar aramasını beklemiyordum. ardından mesaj atmış. konuşmamız lazım diye.. bu lafın arkasından '' konuşmak için seni 5 senedir bekliyorum'' dememek için kendimi çok zor tuttum ama ona ciddi olduğumu kanıtlayana kadar cevap vermemek zorundayım. konuştukça tartışma çıkıyor çünkü. bir müddet sessiz, tepkisiz kalmalıyım.. son olarak çocuğumu benden ayırma demiş. çok üzüldüm. ben çocuğunu ondan ayırmıyorum. oysa ki işler bu seviyeye gelsin istemezdim.bunun için direniyorum..tek istediğim gidip tedavi olması. başka yolu yok bunun
- 19 Mayıs 2011
- 10.944
- 9.686
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #86
bu güzel bir gelişme ama dediğiniz gibi hemen atlamayın :):)az evvel eşim aradı. meşgule attım. açıkçası haftasonuna kadar aramasını beklemiyordum. ardından mesaj atmış. konuşmamız lazım diye.. bu lafın arkasından '' konuşmak için seni 5 senedir bekliyorum'' dememek için kendimi çok zor tuttum ama ona ciddi olduğumu kanıtlayana kadar cevap vermemek zorundayım. konuştukça tartışma çıkıyor çünkü. bir müddet sessiz, tepkisiz kalmalıyım.. son olarak çocuğumu benden ayırma demiş. çok üzüldüm. ben çocuğunu ondan ayırmıyorum. oysa ki işler bu seviyeye gelsin istemezdim.bunun için direniyorum..tek istediğim gidip tedavi olması. başka yolu yok bunun
çocuk duygu sömürülerine de gelmeyin..canınızı acıtacağını bildiği için yapıyor..çocuğunu o kadar düşünüyorsa tedaviye yanşmalı..
bence konuşun ve konuyu uzatmadan tek yolun bu olduğunu söyleyin..tedavi aşamasında her konuda "isterse" yanında olacağınızı söyleyin..
ayrıca eve dönmek için de tedaviye başlamasını ve ilk sonuçları görmeyi bekleyeceiğinizi de belirtin..
eskilere olaylara ayrıntılara da sakın girip tartışmaya başlamayın.
böyle dikte eder gibi yazdım kusura bakmayın:)
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #87
bilakis,çok güzel bir yönlendirme olmuş. zira bu kafa karışıklığı ile yanlış yapmaktan korkarım. takıldığım noktalardan birisi şu ki; çocuk mu yani tek ortak paydamız. benim hiç önemim yok mu, değil mi ama. çocuk olması konuşmamız lazım değil mi! ne kadar acı bir savunma. tabiki tedavi olmasını söyliycem. detaya asla girmiycem. o günkü tartışmadan, dünkü ve ondan öncekilerden hiç bahsetmiycem. çünkü bizim sorunumuz unutulan priz kapağı değil, elimdeki anahtar da değil.. eşimin gerginliği. bunlar bir bahane. bunlar olmasaydı gözlerimin üstünde duran kaşlarım için de çıngar çıkacaktı, adım gibi biliyorum. bu arada bir sefer daha aramış. ben duymadım bu kez. duysam da açmayacaktım gerçi. birkaç gün işin ciddiyetini anlamasını istiyorum. aileme hala söylemedim. tartıştığımızı anlar gibi annem ama genelde gergin olduğumuzdan uzatıp sormadı nedenini. yarından sonra belki anneme bahsederim. çok, teşekkür ederim. bilhassa siz bunları yaşadığınız için çok daha yol gösterici oluyor. :)
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #88
teşekkür ederim yorumunuz için. aslında konuyu açarken belki öyle yazdım sinirle bilmiyorum ama niyetim boşanmak değildi. onu tedaviye ikna etmek için rest çekmem gerekliydi. hazır evden kovulmuşken ben de çarpıp kapıyı çıktım :) tabi şimdi gülüyorum ama o an öyle değildim. çocuğum ne kadar üzüldüğümü anlamasın diye yutkundum, ağlayamadım bile. sonra anneme gittim. onlar anlamasın diye yine ağlayamadım. ve işe geldim yine ve yine yuttum. ve ben bunu senelerdir yapıyorum. içime oturan o kadar çok şey var ki. inanın eşim bunları isteyerek yapmıyor.bunu iyi bildiğim için bugüne kadar sabrettim zaten. en çok kızdığım -daha önce de söylemiştim ki- eşimin kendinde çok ta sorun görmemesi, tedaviye yanaşmaması. (sinirli olduğunu biliyor ama bunu çok nadir dile getiriyor.bence herkes dediği için inanmış gibi yapıyor.aslında tartışma konusu elimdeki anahtar bile olsa haklılığını kanıtlayana kadar dişe diş tartışıyor.) bakalım zaman bize ne gösterecek..inşallah iyi şeyler olur..
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #89
iki gündür eşim sürekli olarak aradı ve ben açmadım. mesajlar attı. cevap vermedim. en son dün gece açtım telefonu boş bulunarak. napıyosun, çocuk nasıl filan dedi. yarın gelicem, gelecek misin dedi. ben de hayır dedim. neden dedi. düşüneceğimi söyledim. tutuştu..
neyi düşünecekmişim. ben gelmezsem çocuğu almaya geleceğini söyledi. ben de asla vermem dedim. bu kez çocuğumu benden neden ayırıyosun, buna hakkın yok dedi. ben de bu duruma gelmemizin suçlusu sensin, yıkıp döktüklerini toparlamaktan, sürekli ota çöpe azar işitmekten ben benden gittim dedim. sen beni çocuk için arıyosun. bunun için arıyosan hiç arama dedim. çocuk için aramıyorum dedi. ama '' senin için arıyorum'' diyemedi.
bana ne dedi biliyor musunuz? ne kadar komik ya! o çaydanlığı neden kaldırmışım. ( geçen hafta bir çaydanlık krizi yaşamıştık ama son kavga bu değildi.) dedim ki benim sorunum ne çaydanlık, ne unutulan priz kapağı.. benim sorunum sensin dedim, senin ters tavırların.. her şeye gerilmen, her şeyden tartışma çıkarman dedim. ama asla kabul etmiyor. sinir uçlarıma dokunuyorsun diyor. sinir uçlarının her tarafta olduğunu, dokunmamanın, ona batmamanın mümkün olmadığını söyledim. detaylara girdikçe, ben telefonu kapatmak istediğimi, zaten başımın ağrıdığını, sorunumuzun onun sinirli yapısı olduğunu, bu şekilde çözemeyeceğimizi söyledim..
neden konuşmayı benim istediğim şekilde sürdürüyormuşuz, ben melek miymişim, o ben istedim diye ev almış, ( sanki sadece kendisi ödüyor. hiç birikim yapabilen birisi olmadığından kayınvalidem ve ben ev almak konusunda ısrarcıydık.) ben neden uzakmışım. çünkü dedim, ben sana ne zaman güler yüz göstersem sen geldiğinde ne zaman sana sarılsam, beni herhangi bir sebeple azarladın.senin stres topunmuşum gibi davrandın. sen benim doğum yaptığım günde bile beni tersledin defalarca ve o günden beri hiç değişmedin. elimi tutmayalı ne kadar zaman oldu hatırlıyor musun dedim( ben sarılıp uyumak istediğimde bunu bunaldığı için kabul etmiyordu. sadece sarılıp sonra arkasını dönüp yatıyordu.).. evlilik sadece cinsellik değil, madem kızdığın şeyler var ben seni 100 defa konuşmaya çağırdığımda neden kabul etmedin, sorunumuz varsa çözelim dedim. gecelerce ağladım umurunda bile olmadı.neden beni senelerdir yalnız bıraktın dedim. senin sevginden ne kadar zaman boyu şüphe duydum haberin var mı dedim. neden bu kadar sinirlisin dediğimde bana, tabiatım böyle n’apayım dedi. öyle bişey yok dedim.sinirliyim, böyle de devam ederim diye bişey olamaz. ben ömrümü seninle mücadele ederek geçirmek istemiyorum dedim. ben sinir hastası oldum, ne zaman neye kızacaksın, acaba kimlerin yanında beni tersleyeceksin diye el içine çıkmaktan korkar oldum dedim. sustu.
en son sordu yine. yarın gelecek misin, gel dedi. ( ama hala bana senin gelmeni istiyorum, daha dikkatli olacağım filan demedi) neyse uzun bir konuşmadan sonra tek şartla gelirim dedim. kendine çeki düzen ver, oturup karşılıklı konuşalım ve aile danışmanına gidelim dedim.(zaten gerekliyse onlar psikiyatrik tedavi öneriyor.benim ihtiyacım varsa bana da önerirler.) konuşuruz ama aile danışmanı için söz vermiyorum hatta gitmem dedi. ne yapacakmış sanki , iki konuşma yapınca her şey düzelecek miymiş. internetten okuyup öğrendiklerimle, takıntılarımla psikiyatrik tedavi mi görecekmiş. gidip te düzelen onca insan var, biliyorum dediğimde. her şeyi sen biliyosun zaten dedi. ne kaybedeceğini sordum. tatmin edici bir cevap alamadım..
he bu arada kapatmadan önce ağladı. oğlum biz kapıyı çarpıp çıktığımızda ağlamış mıymış. ben de doğruyu söyleyip ağlamadığını söyledim. parka götürüp oynattığımı söyledim. hala ve hala sadece oğlumu düşündüğünü söyledim..düşünmesin miymiş, ya tamam da ben neciyim kardeşim. kimim ben ya! benim içimdeki fırtınaları neden sormuyosun be adam..
velhasıl bugün gelecek. eve geçicez ama konuşmak için. benden yapmamı istediğin ne varsa söyle dedim. ama yine çaydanlığa, priz kapağına, ota çöpe takılacağına eminim. ve ben bu detaylara takılmaktan çok sıkıldım. ne yapacağımı bilmiyorum. nasıl ikna edebileceğimi de..
neyi düşünecekmişim. ben gelmezsem çocuğu almaya geleceğini söyledi. ben de asla vermem dedim. bu kez çocuğumu benden neden ayırıyosun, buna hakkın yok dedi. ben de bu duruma gelmemizin suçlusu sensin, yıkıp döktüklerini toparlamaktan, sürekli ota çöpe azar işitmekten ben benden gittim dedim. sen beni çocuk için arıyosun. bunun için arıyosan hiç arama dedim. çocuk için aramıyorum dedi. ama '' senin için arıyorum'' diyemedi.
bana ne dedi biliyor musunuz? ne kadar komik ya! o çaydanlığı neden kaldırmışım. ( geçen hafta bir çaydanlık krizi yaşamıştık ama son kavga bu değildi.) dedim ki benim sorunum ne çaydanlık, ne unutulan priz kapağı.. benim sorunum sensin dedim, senin ters tavırların.. her şeye gerilmen, her şeyden tartışma çıkarman dedim. ama asla kabul etmiyor. sinir uçlarıma dokunuyorsun diyor. sinir uçlarının her tarafta olduğunu, dokunmamanın, ona batmamanın mümkün olmadığını söyledim. detaylara girdikçe, ben telefonu kapatmak istediğimi, zaten başımın ağrıdığını, sorunumuzun onun sinirli yapısı olduğunu, bu şekilde çözemeyeceğimizi söyledim..
neden konuşmayı benim istediğim şekilde sürdürüyormuşuz, ben melek miymişim, o ben istedim diye ev almış, ( sanki sadece kendisi ödüyor. hiç birikim yapabilen birisi olmadığından kayınvalidem ve ben ev almak konusunda ısrarcıydık.) ben neden uzakmışım. çünkü dedim, ben sana ne zaman güler yüz göstersem sen geldiğinde ne zaman sana sarılsam, beni herhangi bir sebeple azarladın.senin stres topunmuşum gibi davrandın. sen benim doğum yaptığım günde bile beni tersledin defalarca ve o günden beri hiç değişmedin. elimi tutmayalı ne kadar zaman oldu hatırlıyor musun dedim( ben sarılıp uyumak istediğimde bunu bunaldığı için kabul etmiyordu. sadece sarılıp sonra arkasını dönüp yatıyordu.).. evlilik sadece cinsellik değil, madem kızdığın şeyler var ben seni 100 defa konuşmaya çağırdığımda neden kabul etmedin, sorunumuz varsa çözelim dedim. gecelerce ağladım umurunda bile olmadı.neden beni senelerdir yalnız bıraktın dedim. senin sevginden ne kadar zaman boyu şüphe duydum haberin var mı dedim. neden bu kadar sinirlisin dediğimde bana, tabiatım böyle n’apayım dedi. öyle bişey yok dedim.sinirliyim, böyle de devam ederim diye bişey olamaz. ben ömrümü seninle mücadele ederek geçirmek istemiyorum dedim. ben sinir hastası oldum, ne zaman neye kızacaksın, acaba kimlerin yanında beni tersleyeceksin diye el içine çıkmaktan korkar oldum dedim. sustu.
en son sordu yine. yarın gelecek misin, gel dedi. ( ama hala bana senin gelmeni istiyorum, daha dikkatli olacağım filan demedi) neyse uzun bir konuşmadan sonra tek şartla gelirim dedim. kendine çeki düzen ver, oturup karşılıklı konuşalım ve aile danışmanına gidelim dedim.(zaten gerekliyse onlar psikiyatrik tedavi öneriyor.benim ihtiyacım varsa bana da önerirler.) konuşuruz ama aile danışmanı için söz vermiyorum hatta gitmem dedi. ne yapacakmış sanki , iki konuşma yapınca her şey düzelecek miymiş. internetten okuyup öğrendiklerimle, takıntılarımla psikiyatrik tedavi mi görecekmiş. gidip te düzelen onca insan var, biliyorum dediğimde. her şeyi sen biliyosun zaten dedi. ne kaybedeceğini sordum. tatmin edici bir cevap alamadım..
he bu arada kapatmadan önce ağladı. oğlum biz kapıyı çarpıp çıktığımızda ağlamış mıymış. ben de doğruyu söyleyip ağlamadığını söyledim. parka götürüp oynattığımı söyledim. hala ve hala sadece oğlumu düşündüğünü söyledim..düşünmesin miymiş, ya tamam da ben neciyim kardeşim. kimim ben ya! benim içimdeki fırtınaları neden sormuyosun be adam..
velhasıl bugün gelecek. eve geçicez ama konuşmak için. benden yapmamı istediğin ne varsa söyle dedim. ama yine çaydanlığa, priz kapağına, ota çöpe takılacağına eminim. ve ben bu detaylara takılmaktan çok sıkıldım. ne yapacağımı bilmiyorum. nasıl ikna edebileceğimi de..
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #90
Sinirlenmiş olabilir ama al çocuğu git falan söylenmemesi gerekir
en ufak bir olayda gemileri yakan insanları anlayamıyorum
en ufak bir olayda gemileri yakan insanları anlayamıyorum
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #91
ben de anlayamıyorum, anlamayacağım da!
zaten okuduysanız bu bi anlık sinir değil, sürekli bir sinir problemi var. ama bunu aşamıyoruz.
- 14 Aralık 2012
- 21.404
- 32.065
- 37
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #92
hala burnundan kıl aldırmıyor arkadaşım üzülme ama bu adam düzelmez çekecem diyosan git.
- 20 Haziran 2015
- 1.282
- 3.140
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #93
Tek talebiniz terapiye gitmek olmuş, ona da olumsuz yanıt vermiş. Bir şeylerin değişebileceğine dair en ufak bir umudunuz var mı?
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #94
bunların hepsini konuşucam. tedaviye gitmesini yeniden isteyecek, kabul etmezse böyle gitmeyeceğini söyleyeceğim. eve gidiyor olmamın, bu işi çözmek için konuşmak olduğunu söyledim. barışmadım ve kabul etmezse muhtemelen barışmam da! off n'apıcam ben yaa..
- 20 Haziran 2015
- 1.282
- 3.140
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #95
Onun bir anda değişebileceğini zaten siz de düşünmüyorsunuz. Belki suyun taşı delmesi gibi ufak adımlarla bir şeyler değişecek. Ama en önemlisi sizin taleplerinizden ve ihtiyaçlarınızdan geri adım atmamanız. Geri adım attığınız anda kocanız rahat ettiği pozisyona geri dönecek. Şu anda sizden bir şeyler isteyen o olsun ve hemen vermeyin ki o istediğini elde etmek için değişmesi gerektiğini anlasın. Şimdiye kadar kaybedebileceğini farkettiğini sanmıyorum.
- 25 Mayıs 2014
- 631
- 238
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #96
olacaktır pozitif ol herkes yer yer boşanmayı pes etmeyi düşünür bende yaptım bunları ama eşinler aranı çokte soğutmadan onu destek alması konusunda ikna etmelisin. bunun yolu kavga değil . terapist tam bir çözüm bence aradığında geçmişte takılmadan bunu dile getir geçmişi hatırlamak hiç fayda katmaz. seni kaybetmenın onu mutlu etmeyeceğini söyle onu çok düşündüğünü onunla mutlu olmak istediğini bilmeli.
amacının çözüm olduğunu bu hayatı ikinizin yaşayacağını bilmeli.öfke problemının altında çok sebep var.aileden gelebilir işten ya da battıkça batma eğilimindedir. bence bol dua ve ibadet size iyi gelecektir özellikle eşinize bende işe yaradı gerçekten daha huzurluyum
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #97
inanın son bir senem dua etmekle geçti, devam edeceğim de.. daha önce de demiştim. derdim terapiye gitmesi, boşanmak değil. beni aldatan, döven biri değil o. istemeden yapıyor. sinir olayı ailesinin yetiştirişinden geliyor, eminim. o kadar yanlış tutumları var ki ailesinin. eşim bişeye kızsa hemen annesi de babası da pusup oturuyo. tavır koyma yok, alttan alan hep ailesi. n'apayım küseyim mi diyolar bana. dahası ben kırgın olunca bana da küslük yapma diyorlar.. ay çok ilginçler.. onların ettiğini biz çözmek zorunda kalıyoruz. benim yaptığım geri adım değil, bir kabulleniş hiç değil. o, terapiye gitmeden huzur yok bize.bunu o da görmeli..
- 3 Ocak 2015
- 138
- 70
- 41
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #98
ben de sanmıyorum. ama farkedecek .. şöyle bir şey var ki, ben önceden onu hiç terk etmemiştim. en azından kapının aralık olduğunu artık biliyor. benim ne kadar zor günler geçirdiğimi ona söyledim. içime oturanları anlattım. ailemin aslında farkında olduğunu ama neden sustuğunu, yani arkamda birilerinin olduğunu hissettirdim. tüm bunlar bile benim için bir gelişme. ama isteklerimden vazgeçmeyeceğim.terapiye bugün ya da yarın gidecek..mutlaka gidecek..
- 19 Mayıs 2011
- 10.944
- 9.686
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #99
bu kadar benzer olur yaşadıklarımız..sorunu hep başkasında görme asla kendinde suç bulmama..beni kabul edemedin sen asla demeler..zaten hep sen haklsıın ben asla haklı olamam..benim bazı noktalarım var ne var onlara dikkat etsen..çaydanlıkmış,piriz kapağıymış vss...kabul etmediğin için bunları bu yüzden tartışma çıkıyor zaten..iki gündür eşim sürekli olarak aradı ve ben açmadım. mesajlar attı. cevap vermedim. en son dün gece açtım telefonu boş bulunarak. napıyosun, çocuk nasıl filan dedi. yarın gelicem, gelecek misin dedi. ben de hayır dedim. neden dedi. düşüneceğimi söyledim. tutuştu..
neyi düşünecekmişim. ben gelmezsem çocuğu almaya geleceğini söyledi. ben de asla vermem dedim. bu kez çocuğumu benden neden ayırıyosun, buna hakkın yok dedi. ben de bu duruma gelmemizin suçlusu sensin, yıkıp döktüklerini toparlamaktan, sürekli ota çöpe azar işitmekten ben benden gittim dedim. sen beni çocuk için arıyosun. bunun için arıyosan hiç arama dedim. çocuk için aramıyorum dedi. ama '' senin için arıyorum'' diyemedi.
bana ne dedi biliyor musunuz? ne kadar komik ya! o çaydanlığı neden kaldırmışım. ( geçen hafta bir çaydanlık krizi yaşamıştık ama son kavga bu değildi.) dedim ki benim sorunum ne çaydanlık, ne unutulan priz kapağı.. benim sorunum sensin dedim, senin ters tavırların.. her şeye gerilmen, her şeyden tartışma çıkarman dedim. ama asla kabul etmiyor. sinir uçlarıma dokunuyorsun diyor. sinir uçlarının her tarafta olduğunu, dokunmamanın, ona batmamanın mümkün olmadığını söyledim. detaylara girdikçe, ben telefonu kapatmak istediğimi, zaten başımın ağrıdığını, sorunumuzun onun sinirli yapısı olduğunu, bu şekilde çözemeyeceğimizi söyledim..
neden konuşmayı benim istediğim şekilde sürdürüyormuşuz, ben melek miymişim, o ben istedim diye ev almış, ( sanki sadece kendisi ödüyor. hiç birikim yapabilen birisi olmadığından kayınvalidem ve ben ev almak konusunda ısrarcıydık.) ben neden uzakmışım. çünkü dedim, ben sana ne zaman güler yüz göstersem sen geldiğinde ne zaman sana sarılsam, beni herhangi bir sebeple azarladın.senin stres topunmuşum gibi davrandın. sen benim doğum yaptığım günde bile beni tersledin defalarca ve o günden beri hiç değişmedin. elimi tutmayalı ne kadar zaman oldu hatırlıyor musun dedim( ben sarılıp uyumak istediğimde bunu bunaldığı için kabul etmiyordu. sadece sarılıp sonra arkasını dönüp yatıyordu.).. evlilik sadece cinsellik değil, madem kızdığın şeyler var ben seni 100 defa konuşmaya çağırdığımda neden kabul etmedin, sorunumuz varsa çözelim dedim. gecelerce ağladım umurunda bile olmadı.neden beni senelerdir yalnız bıraktın dedim. senin sevginden ne kadar zaman boyu şüphe duydum haberin var mı dedim. neden bu kadar sinirlisin dediğimde bana, tabiatım böyle n’apayım dedi. öyle bişey yok dedim.sinirliyim, böyle de devam ederim diye bişey olamaz. ben ömrümü seninle mücadele ederek geçirmek istemiyorum dedim. ben sinir hastası oldum, ne zaman neye kızacaksın, acaba kimlerin yanında beni tersleyeceksin diye el içine çıkmaktan korkar oldum dedim. sustu.
en son sordu yine. yarın gelecek misin, gel dedi. ( ama hala bana senin gelmeni istiyorum, daha dikkatli olacağım filan demedi) neyse uzun bir konuşmadan sonra tek şartla gelirim dedim. kendine çeki düzen ver, oturup karşılıklı konuşalım ve aile danışmanına gidelim dedim.(zaten gerekliyse onlar psikiyatrik tedavi öneriyor.benim ihtiyacım varsa bana da önerirler.) konuşuruz ama aile danışmanı için söz vermiyorum hatta gitmem dedi. ne yapacakmış sanki , iki konuşma yapınca her şey düzelecek miymiş. internetten okuyup öğrendiklerimle, takıntılarımla psikiyatrik tedavi mi görecekmiş. gidip te düzelen onca insan var, biliyorum dediğimde. her şeyi sen biliyosun zaten dedi. ne kaybedeceğini sordum. tatmin edici bir cevap alamadım..
he bu arada kapatmadan önce ağladı. oğlum biz kapıyı çarpıp çıktığımızda ağlamış mıymış. ben de doğruyu söyleyip ağlamadığını söyledim. parka götürüp oynattığımı söyledim. hala ve hala sadece oğlumu düşündüğünü söyledim..düşünmesin miymiş, ya tamam da ben neciyim kardeşim. kimim ben ya! benim içimdeki fırtınaları neden sormuyosun be adam..
velhasıl bugün gelecek. eve geçicez ama konuşmak için. benden yapmamı istediğin ne varsa söyle dedim. ama yine çaydanlığa, priz kapağına, ota çöpe takılacağına eminim. ve ben bu detaylara takılmaktan çok sıkıldım. ne yapacağımı bilmiyorum. nasıl ikna edebileceğimi de..
aynı laflar değil mi işte..
bir de tabii ki terapiyi asla kabul etmeme..ben uzun zaman kabul ettiremedim..sorunumuz yok,elalemin adamı bizim özel sorunlarımızı neden bilsin,yararlı oalcağını asla düşünmüyorum dedi bana..mümkün değil gönderemedim..sende sorun varsa sen git dedi bana..
bir de aynı cümleler..beni mutlu etmek içn herşeyi yapıyormuş..halı değiştirmiş,perde almış,tv almış vss...iyi de ben bunları istemedim ki,sen kendin istedin ve aldık..
aslında herşeyin özünde bencillik var bilyor musun arkadaşım..hep o önemli..herşeyde..bizi mutlu etmek için yaptıklarını söyledikleri şeyler bile kendileri için...
- 19 Mayıs 2011
- 10.944
- 9.686
- Konu Sahibi umutluyumumutlu
- #100
bir de şunu söyliyeyim..bu kadar şey yaşarken insanı öyle bir dolduruyor ki,sanki sen suçluymuşsun gibi hissediyorsun..dönüp kendine bakıyorsun..ama asla öyle değil..:)
konuşmanızı söyliyim nasıl oalcak,tüm aptalca saçmsapan kavga konuları açılacak,seni suçlayacak...sen kabul etmedikçe oğlumu da alırım diyip saldırganlaşacak..
önce alttan alacak sonra üstüne gelecek..çok yıpratıcı bir süreç arkadaşım bu ...önce sefil oalcak sonra canavar..sense hep "acaba" diyeceksin..
düzeleceğim dedi ben inandım ve döndüm..ama en fazla 15 gün sürdü...sonrası yine aynı...tedavi olmadan asla olmjuyor..
