sonunda çocuğumu yanıma alıp, kapıyı çarpıp çıktım..

umutluyumumutlu .!.:
aynı aynı aynı..

bir örnek daha;
yeni yürümeye başlayan ve dolayısıyla düşebilen çocuk için çıkardığı çıngara '' olabilir, çocuk bu düşebilir'' dediğimde '' düşmeden büyüsün, düşmeden büyüsün '' diyerek ayrı bir tartışma sebebi çıkarması,

ütüyü bitirip yerine takmayı unuttuğum priz kapağını eline alıp ''bu neden takılmadı'' diyerek tartışması, hem çocuğa bakmaya hem yemeğe, temizliğe yetişemediğim bir zamanda çocuğa bakıver de şunu da ben yapayım dediğimde '' onu da yapacaksın bunu da yapacaksın'' demesi..
Genişletmek için tıkla...

ooofff ayni benim kocam. Cocuk olsaydi aynisini yapacakti. Vallahi hic cekilmiyor bunlar.
 
blue_ismyheart .!.:
ben aileleri hiç karıştırdım son ana kadar. en son annesine anlattım ayrıntı vermeden,yeter dedim boluyorum oğğlunuzu..ben konuşayım bir şansa daha ver istersen dedi..
aileniz açısından kızlarını üzen bir adam var ,unutması kolay olmaz mutlaka ama imkansız da değil..
önemli olan eşinizin bir sorunu olduğunu kabul etmesi..gerçekten bu en can alıcı nokta..kabul demek çözüm istiyor demek çünkü..
evet inanın buna,söyledi.manyakmışım demedi tabi ki :):) ama yıllarca ben bu gerginlikle nasıl yaşamışım dedi.o kadar rahatladım ki dedi..hem kendim çekmiş hem de sana çektirmişim dedi..
siz ayrı mısınız şu anda?
Genişletmek için tıkla...

Evet ailemin yanina geldim, evlerimiz 10 dakika zaten. Bende ailemi karistirmazdim ama esim bana ailemin yaninda cok sert davrandi, tartisma yaratti, ben demeden onlar anladi zaten ne oldugunu. 2 sene ailemden uzak yasiyordum, ozaman hic birseyden haberleri yoktu. Sadece kendi ailesi sorunlarimiz oldugunu biliyordu, cünkü yine bi patlama döneminde babasini arayip baba artik ben bunu cekemiyorum, nolur oglunuzla konusun dedim. Konustu ama yine ayni.
 
umutluyumumutlu .!.:
aynı aynı aynı..

bir örnek daha;
yeni yürümeye başlayan ve dolayısıyla düşebilen çocuk için çıkardığı çıngara '' olabilir, çocuk bu düşebilir'' dediğimde '' düşmeden büyüsün, düşmeden büyüsün '' diyerek ayrı bir tartışma sebebi çıkarması,

ütüyü bitirip yerine takmayı unuttuğum priz kapağını eline alıp ''bu neden takılmadı'' diyerek tartışması, hem çocuğa bakmaya hem yemeğe, temizliğe yetişemediğim bir zamanda çocuğa bakıver de şunu da ben yapayım dediğimde '' onu da yapacaksın bunu da yapacaksın'' demesi..
Genişletmek için tıkla...
ne kadar benziyorlar değil mi :):) çk iyi anlıyorum sizi..benliğimi yitirmiştim ben artık o dönemlerde..oğlum kolikti zaten..uykusuzluk yorgunluk huzursuzluk..34 beden düşmüştüm resmen..
bizim de gardolabın kapağı tam kapatmıyorsun hergün ben kapatıyorum diye kavga vardı hergün,şaka gibi değil mi..ya da temzilikçi kadın geldiğinde nereleri temzilemesi gerktiğini ben iletirdim kocam adına hahahha
çocuk doyduğunda o bilmez sen yedirecekisn,aman çocuk düşecek,aman bişey olacak diye diye beni de sinir hastası etmişti..
titiz takıntılı pimpirikli gergin bir adam..
siz evi terketmiş olmanıza rağmen hala tedavi için birşey demiyor mu?
 
Falit .!.:
Evet ailemin yanina geldim, evlerimiz 10 dakika zaten. Bende ailemi karistirmazdim ama esim bana ailemin yaninda cok sert davrandi, tartisma yaratti, ben demeden onlar anladi zaten ne oldugunu. 2 sene ailemden uzak yasiyordum, ozaman hic birseyden haberleri yoktu. Sadece kendi ailesi sorunlarimiz oldugunu biliyordu, cünkü yine bi patlama döneminde babasini arayip baba artik ben bunu cekemiyorum, nolur oglunuzla konusun dedim. Konustu ama yine ayni.
Genişletmek için tıkla...
konuşmayla flan olmuyor o iş ne yazık ki..bir son nokta lazım..benimki oğlundan utandı ,yakıştırmadı oğlunun yanında o halde olmaya,beni kaybetmeye..
umarım sizinki de sizi kaybettiği için anlar sorununu..
 
umutluyumumutlu .!.:
eşime bi gün, ''ben bu evliliği kurtarmak için elimden ne geliyorsa yapıyorum, nolur bir adım da sen at'' dediğimde bana dediği şey : '' hiç bi b.k yaptığın yok senin'' oldu :KK43:
Genişletmek için tıkla...
hep biz suçluyuz zaten ya da diğer insanlar..
iş sorunları var,patronlar geriyor,evde sıkıntı var,zaten herşey sorunlu,para sıkıntıs ıbilmem ne..bir de sen üstüme geliyorsun..beni böyle kabul edemedin sen,oğlumla arama giriyor beni beğenmiyorsun..ev işlerinde yardımcıyım beğenmiyorsun...vsss o kadra şey var ki değil mi?
terapisti de söylemiş,devamlı sorunu etrafında arama,asla kendinde sorun görmeme..hastalığın belirtilerinden biri..
 
umutluyumumutlu .!.:
aynı aynı aynı..

bir örnek daha;
yeni yürümeye başlayan ve dolayısıyla düşebilen çocuk için çıkardığı çıngara '' olabilir, çocuk bu düşebilir'' dediğimde '' düşmeden büyüsün, düşmeden büyüsün '' diyerek ayrı bir tartışma sebebi çıkarması,

ütüyü bitirip yerine takmayı unuttuğum priz kapağını eline alıp ''bu neden takılmadı'' diyerek tartışması, hem çocuğa bakmaya hem yemeğe, temizliğe yetişemediğim bir zamanda çocuğa bakıver de şunu da ben yapayım dediğimde '' onu da yapacaksın bunu da yapacaksın'' demesi..
Genişletmek için tıkla...
Sizi ve size cevaben kendi eşleriyle yaşadıklarını yazan diğer kadınları okudukça kadınların bir erkeği sevme kapasitesinin ne kadar limitsiz olabileceğini görüp şaşırıyorum. Bu kadar anlayışsızlık, bu kadar acımasızlık karşısında ben saçını başını yolar, parçasını da ayrı koyardım. Görürdü o "onu da yapacaksın bunu da yapacaksın"ı.
 
blue_ismyheart .!.:
ne kadar benziyorlar değil mi :):) çk iyi anlıyorum sizi..benliğimi yitirmiştim ben artık o dönemlerde..oğlum kolikti zaten..uykusuzluk yorgunluk huzursuzluk..34 beden düşmüştüm resmen..
bizim de gardolabın kapağı tam kapatmıyorsun hergün ben kapatıyorum diye kavga vardı hergün,şaka gibi değil mi..ya da temzilikçi kadın geldiğinde nereleri temzilemesi gerktiğini ben iletirdim kocam adına hahahha
çocuk doyduğunda o bilmez sen yedirecekisn,aman çocuk düşecek,aman bişey olacak diye diye beni de sinir hastası etmişti..
titiz takıntılı pimpirikli gergin bir adam..
siz evi terketmiş olmanıza rağmen hala tedavi için birşey demiyor mu?
Genişletmek için tıkla...

olanlar dün yaşandı. daha aramadı. ararsa da gelmeyeceğimi, sakin kalıp geleceğe yönelik düşünmek istediğimi söyleyeceğim. o benim döneceğimi düşünüyor. bense napa dedim ya, garanti görüyor.hiç bir şey olmamış gibi beni arayıp oğlumu sorma ihtimali çok yüksek. ama yuta yuta sinir hastası oldum ben.
 
umutluyumumutlu .!.:
ailem avrupa yakasında, biz ise anadolu yakasında oturuyor ve çalışıyoruz. çocuğuma bakacak kimse olmaması sebebiyle, 7-8 aylığına böyle bir yol denedik. zaten yakında kreşe başlayacak. çocuğuma 15 aylığa kadar ben baktım. ücretsiz izin almıştım. ayrıca eşim bilhassa doğumdan sonra böyleydi. biz anneme geçtiğimizde değişmedi. zaten öyleydi. bu kadar net bir sonuç yazmış olmak için daha detaylı okumuş olmanız gerekirdi. yani eski yazılarımı da okumalıydınız. rahatı seçmişsin dediniz ya, ona biraz alındım. çünkü ben onu psikiyatriste, aile terapistine götürmek için çok uğraştım, kendim de psikoloğa gittim.. alıp karşıma konuştum, ailesine söyledim, çok çok uğraştım. kendimi de çok değiştirdim. ama asla rahat olanı seçmedim.. yine de teşekkür ederim yorumunuz için.
Genişletmek için tıkla...
Hafta ici kendi ailenizle yasamaniz bir sebep degil sonuc anladigim kadariyla
Ben size hak verdim dogum yapmissiniz bebege sizden ve ailenizden baska bakacak kimse yok ustune bir de calisiyorsunuz gecici bir cozum bulmussunuz esiniz de es olsaydi da madem bunu begenmiyor daha iyi bir cozumu kendisi bulsaydi
Her evde yalniz birakilan erkek canavara donusmuyor yani sizi bu konuda elestirenleri haksiz buldum
 
Bi de haftaici annende kaliyomussun zaten o bunu normal karsilayip haftasonuna kadar aramayabilir bile belki. Anca haftasonu anlar donmiycegini
 
Time Traveler .!.:
bir erkeği sevme kapasitesinin ne kadar limitsiz olabileceğini
Genişletmek için tıkla...
bunu demişsiniz ya! işte ben aslında eşimi artık sevdiğimden emin değilim. böyle bir canavar değildi sevdiğim adam. ben ola ki bir gün boşanırsam şunu da yapmadım dememeliyim. kafamı yastığa koyduğumda huzurlu olmalıyım. oğlum büyüyüp karşıma geldiğinde ''anne neden babama bir şans daha vermedin, beni babamsız büyüttün'' diyebildiğinde oğlum ben elimden gelenin en fazlasını yaptım ama olmadı diyebilmeliyim. zaten çocuğum oılmasaydı bu kadar asla dayanmazdım.
 
umutluyumumutlu .!.:
olanlar dün yaşandı. daha aramadı. ararsa da gelmeyeceğimi, sakin kalıp geleceğe yönelik düşünmek istediğimi söyleyeceğim. o benim döneceğimi düşünüyor. bense napa dedim ya, garanti görüyor.hiç bir şey olmamış gibi beni arayıp oğlumu sorma ihtimali çok yüksek. ama yuta yuta sinir hastası oldum ben.
Genişletmek için tıkla...

yazdıklarım yarım çıkmış. kusura bakmayın :KK43:
 
umutluyumumutlu .!.:
bunu demişsiniz ya! işte ben aslında eşimi artık sevdiğimden emin değilim. böyle bir canavar değildi sevdiğim adam. ben ola ki bir gün boşanırsam şunu da yapmadım dememeliyim. kafamı yastığa koyduğumda huzurlu olmalıyım. oğlum büyüyüp karşıma geldiğinde ''anne neden babama bir şans daha vermedin, beni babamsız büyüttün'' diyebildiğinde oğlum ben elimden gelenin en fazlasını yaptım ama olmadı diyebilmeliyim. zaten çocuğum oılmasaydı bu kadar asla dayanmazdım.
Genişletmek için tıkla...
Güzel kardeşim, limitsizin de elbet bir limiti vardır. Hani sınırsız internet alıp sonra adil kullanım kotasına takılıyoruz ya, o hesap. Erkekler internetin kotası hiç bitmeyecek sanıyorlar. Ben bazen erkeklerin "bakalım daha ne kadar ileri gidebileceğim?" diye kendilerini seven kadınları denediklerini düşünüyorum. Başka mantıklı bir açıklaması olamaz.

Çok sevdiğiniz için belki şaşırdınız, kocanız da şaşıracak ama sevgi bitiyor. Sevgiye sürekli ekleme yapmak lazım. Güzel sözle, çiçekle, okşamakla, yardımla, sürprizle. Bunları yapmadan bir de kurabiye canavarı gibi her sözünle, her davranışınla, hatta her sert bakışınla sevgiyi yiyip bitirirsen kalmaz tabii. Siz her şeyi denemişsiniz ve limitin de dibine kadar dayanmışsınız. Yolunuz açık olsun.
 
umutluyumumutlu .!.:
Daha önceki yazımı okuyanlar bilir. Özetliyorum. Eşimle problemlerim vardı. sürekli gerginlik sürekli sıkıntı ve tartışma ile 5 senem geçti. başlarda çok ta şiddetli olmayan tartışmalarımız oğlumun doğumuyla beraber dayanılmaz bir hal almıştı. eşim en yakınlarına ( annesi, babası, kardeşleri ve bana) sürekli ters davranıyordu. ama ailesi uzakta olduğu için onu ben çekiyordum. bugüne kadar hep idare ettim. alttan aldım, sustum, gerekiyorsa tartıştım, dualar ettim, ailesi ile paylaştım ama kimse elimden tutmadı. kendileri de azarlanmaktan korkup beni derdimle tek başıma bıraktı. yetmezmiş gibi nasihati oğullarına vereceklerine bana vermeye başladılar. ( yastık değişirmiş te kader değişmezmiş te.., ben de çok cevap veriyormuşum da, biraz idare etseymişim de, o sinirliymiş ve ben de uzatmamalı küskünlük yapmamalıymışım da..) ona o kadar şans verdim. ama hiç terk etmedim.. ayrılırım demedim. ve en büyük hatam buydu. ailem tartışmaların, kavgaların farkında ve benim arkamdalar. ama bunu eşime hiç yansıtmadım. bilhassa babam kendisinin yanındayken tartıştığımızda ses çıkarmadı. çünkü konuşursa bitirir. o bile sabretti. beni uyardı, bu böyle gitmez ne olacaksa olsun dedi ve ben engel oldum. çocuğum için dayandım..

oğlum 23 aylık ve ben çalışıyorum. gelir düzeyim iyi. üniversite eğitimim var. oğluma annem bakıyor. onların da durumu şükür iyi. istanbulda yaşıyorum. benim evim ile annemin evi uzak olduğu için bir süredir ben ve oğlum hafta içi annemde kalıyor, hafta sonu evimize dönüyoruz. zaten hafta içi uykusuz ve çalıştığım için yorgun olan ben, bir de hafta içi eve gidip gelmelerden oldukça yorgunum..bir de eve gelip huzursuzluk olunca iyice evlilikten soğudum. oğluma elimden geldiğince güler yüzle, tahammülle iyi bir anne olmaya çalışırken eşimin bu ters, agresif tavırlarından dolayı çektiğim sıkıntıları artık taşıyamaz hale geldim. yine bu Pazar günü oğluma kahvaltısını yaptırırken eşim bir sebep bulup sesini yükseltmeye başladı. ben de bana neden böyle davrandığını sordum. derken tartışma büyüdü de büyüdü. en sonunda bana hemen babamı aramamı, beni gelip bu evden alıp götürmesini istediğini söyledi. ben de bebeğimi almadan hiç bi yere gitmem dedim. o da çocuğu da al git dedi. ( buna hayret ettim çünkü oğluma çok ama çok düşkün.hatta tartışmaların çoğu bu sebepten çıkıyor. o düşünce, o ateşlenince, o yemek yerken tıkanınca vs. vs. ) ben de ‘’bir daha bu eve gelen en adidir’’ deyip toparlandım ve sırt çantamla oğlumu alıp kapıyı çarpıp çıktım. bir yandan oğlumu alabilmenin ve eşimin baskı ve eleştirilerinden kurtulmanın ferahlığı, bir yandan nasıl olur da bu hallere geldiğimizin üzüntüsü ile başımda esen fırtınalara esir, yollarda savruldum. kime ne diyeceğim, şimdi ne yapacağım, aileme en kolay nasıl anlatabileceğim gibi sorular beynimde gidip gidip geliyordu. saat 11:30 gibiydi. oğlumu bir parka götürüp 3-4 saat kadar doya sıya oynamasını sağladım. bir gölgede oturdum. kuzumun gülen yüzünden enerji topladım. neyse bi şekilde annemlere gittim. ama anlatamadım. annem daha iki gün önce panik atak olduğunu düşündüğümüz bir atak geçirdi. babam desen sinirli bi adam.. anlatamadım. bu cumaya kadar zaten annemlerde kalacağımız için muhtemelen söyleyip söylememekte tereddüt edeceğim. sırtımdaki kamburla, kimseyle paylaşamamanın verdiği ağırlıkla artık yol alamıyorum. çok ama çok yoruldum. tek istediğim huzurdu, onu da bana çok gördüler…
Genişletmek için tıkla...

Bir an dedim ki aman allahim konu actim da unuttum mu sanki benim hayatimi aynen aktarmissin ailelere eslerin durumuna varana dek bende gittim cok kez hatta gecen yil mahkemelik bile olduk lakin yari yolda ailem de etrafin sacma laflarinin yukunu kaldiramayip elimi birakinca cocugun selameti icin tekrar birlestik ilk
Celsede zaten istwmiyirum bosanmayi demisti ertelenmisti dava caktirmadan affediyorum son sans dedim ve hiv belli etmeden mecbur kaldigimi eve dondum insallah ailen hep yaninda olur rabbim yar ve yardimcin olsun icinde tutma cek babani kenara konus olmaz oyle arkandalarsa tamamdir baban ilk etapta sinirlense de sonrasinda gozunun onunde duracaginiz icin daha mutlu olacaktir
 
umutluyumumutlu .!.:
Daha önceki yazımı okuyanlar bilir. Özetliyorum. Eşimle problemlerim vardı. sürekli gerginlik sürekli sıkıntı ve tartışma ile 5 senem geçti. başlarda çok ta şiddetli olmayan tartışmalarımız oğlumun doğumuyla beraber dayanılmaz bir hal almıştı. eşim en yakınlarına ( annesi, babası, kardeşleri ve bana) sürekli ters davranıyordu. ama ailesi uzakta olduğu için onu ben çekiyordum. bugüne kadar hep idare ettim. alttan aldım, sustum, gerekiyorsa tartıştım, dualar ettim, ailesi ile paylaştım ama kimse elimden tutmadı. kendileri de azarlanmaktan korkup beni derdimle tek başıma bıraktı. yetmezmiş gibi nasihati oğullarına vereceklerine bana vermeye başladılar. ( yastık değişirmiş te kader değişmezmiş te.., ben de çok cevap veriyormuşum da, biraz idare etseymişim de, o sinirliymiş ve ben de uzatmamalı küskünlük yapmamalıymışım da..) ona o kadar şans verdim. ama hiç terk etmedim.. ayrılırım demedim. ve en büyük hatam buydu. ailem tartışmaların, kavgaların farkında ve benim arkamdalar. ama bunu eşime hiç yansıtmadım. bilhassa babam kendisinin yanındayken tartıştığımızda ses çıkarmadı. çünkü konuşursa bitirir. o bile sabretti. beni uyardı, bu böyle gitmez ne olacaksa olsun dedi ve ben engel oldum. çocuğum için dayandım..

oğlum 23 aylık ve ben çalışıyorum. gelir düzeyim iyi. üniversite eğitimim var. oğluma annem bakıyor. onların da durumu şükür iyi. istanbulda yaşıyorum. benim evim ile annemin evi uzak olduğu için bir süredir ben ve oğlum hafta içi annemde kalıyor, hafta sonu evimize dönüyoruz. zaten hafta içi uykusuz ve çalıştığım için yorgun olan ben, bir de hafta içi eve gidip gelmelerden oldukça yorgunum..bir de eve gelip huzursuzluk olunca iyice evlilikten soğudum. oğluma elimden geldiğince güler yüzle, tahammülle iyi bir anne olmaya çalışırken eşimin bu ters, agresif tavırlarından dolayı çektiğim sıkıntıları artık taşıyamaz hale geldim. yine bu Pazar günü oğluma kahvaltısını yaptırırken eşim bir sebep bulup sesini yükseltmeye başladı. ben de bana neden böyle davrandığını sordum. derken tartışma büyüdü de büyüdü. en sonunda bana hemen babamı aramamı, beni gelip bu evden alıp götürmesini istediğini söyledi. ben de bebeğimi almadan hiç bi yere gitmem dedim. o da çocuğu da al git dedi. ( buna hayret ettim çünkü oğluma çok ama çok düşkün.hatta tartışmaların çoğu bu sebepten çıkıyor. o düşünce, o ateşlenince, o yemek yerken tıkanınca vs. vs. ) ben de ‘’bir daha bu eve gelen en adidir’’ deyip toparlandım ve sırt çantamla oğlumu alıp kapıyı çarpıp çıktım. bir yandan oğlumu alabilmenin ve eşimin baskı ve eleştirilerinden kurtulmanın ferahlığı, bir yandan nasıl olur da bu hallere geldiğimizin üzüntüsü ile başımda esen fırtınalara esir, yollarda savruldum. kime ne diyeceğim, şimdi ne yapacağım, aileme en kolay nasıl anlatabileceğim gibi sorular beynimde gidip gidip geliyordu. saat 11:30 gibiydi. oğlumu bir parka götürüp 3-4 saat kadar doya sıya oynamasını sağladım. bir gölgede oturdum. kuzumun gülen yüzünden enerji topladım. neyse bi şekilde annemlere gittim. ama anlatamadım. annem daha iki gün önce panik atak olduğunu düşündüğümüz bir atak geçirdi. babam desen sinirli bi adam.. anlatamadım. bu cumaya kadar zaten annemlerde kalacağımız için muhtemelen söyleyip söylememekte tereddüt edeceğim. sırtımdaki kamburla, kimseyle paylaşamamanın verdiği ağırlıkla artık yol alamıyorum. çok ama çok yoruldum. tek istediğim huzurdu, onu da bana çok gördüler…
Genişletmek için tıkla...

Dogumdan sonra annenizde kalmaya basladiysaniz belki özledigi icin problem cikariyordur. Cocuguna düskün dediniz icin böyle düsündüm.
Tam olarak durumu bilmiyorum. Insallah cocugunuzla mutlu bir hayatiniz olur bundan sonra. Allah yardimciniz olsun
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Kocam ailesine çok düşkün
2 3
Yorumlar
55
Görüntüleme
2K
SARILARIN FILIZ
SARILARIN FILIZ
N
Lütfen akıl verin
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
970
motherlesswomann
M
A
Kumar bağımlısı eş
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
706
safi.naz
safi.naz
N
Bebek olduktan sonra Kayinvalide….
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
3K
Erstrebenswert
Erstrebenswert
C
Şiddet
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
balbazaar
balbazaar
X