Merhaba arkadaşlar içim okadar dolu ki hiç kimsem yok konusacsk kimsem yok direk konuya gireyim. 26 yaşındayım çocukluğumdan beri ailem ile çok travma yaşadım annemle hiç anlasamadim çünkü sevgi ile hiç yaklaşmadı uyuşturucu bağımlısı bir abim vardı onu iyileştirebilmek için bütün her şeyimi sattım hayatımı dahi tehlikeye attım annemin babamın yapmadığını ben ona yaptım. Lakin kendi hayatımı yaşamak onlardan ayrılmak isteyince hep suçlu ben ilan edildim. Tacizine maruz kaldığım bir üvey baba. O evde durmam hiç ne huzurum nede sebebim vardı. Bundan bir hafta önce bir arkadaşımda kaldım ve yemedigim hakaret kalmadı. Bu arada boşandım iki buçuk yıl önce annem sen dulsun açık kapı o.pu kendine seni becerek adam arıyorsun senle kimse evlenmez seni becerir birakirlar hep bu tarz asagilamalarda bulundu. Üstüne antidepresan kullanıyorum ve teşhisim ise depresyon annem üstüme bı çok iftira atıp bu bipolar deli dedi. Kapiyi da üstüme kitlediler kendi hayatına hicbi şekilde gidemezsin diye. Dün polisi çağırdım annem onlara bu kız bipolar dedi inanın polis geldiği gibi gitti. Sonra kadese bastım annem yine manipüle etmeye çalıştı fakat polis raporu var mı vasi varmı dedi annem yok diyince polis böyle suclamada bulunamazsin dedi. Beni alip götürdüler annemden ve abimden şikayetçi olup uzaklaştırma aldım. Üvey babamın tacizlerini söyleyince iftira atıyorsun sen o adamın sana baba gibi yaklaşmasını yanlış anliyosun diyen bir anne ile mi kalsaydım yoksa uyuşturucuyu içip dudağıma yapisan buna rağmen onu kurtarıp bütün paramı ona harcarken bana saygı duymayan bir abi ilemi kalsaydım? Sizce? Yani şuan nefes aldığımı hissediyorum hicbi kiyafefim yok vermediler üstümde sadece eşofmanim var. Çevremde bana yardım etmeye çalışan herkesi tehtit etti annem hakaret etti. Son paramı istedi beni tamamen çaresiz birakmsk istedi. Şuan gidecek bir yer arıyorum ama Allah'ın izniyle bulacagim bana dua edermisiniz. Anlattıklarından çok fazlasi var fakat kendim için ilk defa bişey yaptım..