- 6 Temmuz 2015
- 4.638
- 14.561
Merhaba arkadaşlar.
Siteye bikaç gün önce üye oldum, kk'yı senelerdir duyarım bilirim ama üye olmak nasip olmamıştı. Hep iş güç internete girmeye vaktim olmuyordu. Sonra kızım dünyaya geldi tüm vaktimi aldı elimden ama olsun tüm zamanım ona feda olsun :)
İşte benim hayatım kızımın doğumuyla değişti. Öncesinde kariyerim çok önemliydi. Yüksek mühendisim ve en son bir firmada yönetici olarak çalışıyordum. Yükselme şansım olan bir yerdi üstelik.
Sonra kızım dünyaya geldi, doğum izni vs derken ben bir türlü işe dönemedim, kızım bana çok bağlanmıştı ben de ona bağlandım ve işe başlayıp onu bırakma fikri bile beni mafedyordu. Öncesinde işe başlayamadım diyenlere kızar, aman bi senin mi evladın var git bakıcıya ver, annene ver vs derdim ama kazın ayağı öyle değilmiş.
Neyse eşimin de maaşı iyi diye güvenerek işe başlamadım, yerime başkasını alın dedim (ki bana kal, maaşını arttırırız, konumun değişir vs dediler) hatta o kişiyi eğittim ve işi bıraktım. Eeee bu süreçte kızım bana deli gibi bağlandı ve başkalarına hiç gitmez oldu hatta babasına bile. 1 yaşına gelene kadar iş bakmak bile istemedim ama artık bunalmaya başladım evde. Ama yine de olmadı yapamadım başka bir yerde sıfırdan başlamak, kızımdan saatlerce uzak kalmak olayını başaramadım.
Sonra eşime rica ettim bana küçük bi mağaza açalım birikimimizle biraz da kredi, ben işleteyim. Hani kendini döndürsün biraz da bize kalsın. Yani patron olalım, köşeyi dönelim değil olay başka bir yerde çalışacağıma kendi işim olsun, kızıma vakit ayırabileyimdi. Koskoca 7 yılımı çöpe atmaya razıydım.
İşimizi kurduk (çeyiz üzerine), 8 ay oldu. Kızıma vakit ayırabiliyorum ama şu anda istediğim şekilde işlemiyor dükkan. Kış uzun sürdü, yağmur, ramazan, ekonomik kriz vs vs derken bir türlü insanların ayağı alışmadı. Aslında güzel ve uygun fiyatlı ürünlerim ama karı geçmeyi bırakın cepten gidiyor hala.
Çok çabalıyoruz, herkes akşam olup dükkanını kaparken biz kalıyoruz, eşim işten çıkıp birde saatlerce burada kalıyor, kızım varken dükkanda hem onunla hem dükkanla ilgileniyorum. Ama bazen satış doğru dürüst olmayınca gardım düşüyor ve pes ediyorum. Tamam gidip kendi işimi yaparım kaparım dükkanı ama onca emek, maddi manevi çaba ne olacak? Ne emekler ne ümitler. Bir de seviyorum mağazamı. Bir mağazada dükkanda cama asılı KAPATIYORUZ yazısını görünce içim yanıyor o insanlar için. Onca emek sonrası bu duruma gelmelerine kahroluyorum ki ben aynısını yapmak zorunda kalırsam
Ya bana söyleyin, iş kurup sonradan işi açılan var mı? Siz ya da yakınlarınız bana akıl verin, moral verin. Bana başarılı olanları, kötüye gidiyorken herşeyi düzelenleri anlatın. Cidden gardım çok düşük, çok moralsizim ve umutsuzum... Umut olun biraz
Siteye bikaç gün önce üye oldum, kk'yı senelerdir duyarım bilirim ama üye olmak nasip olmamıştı. Hep iş güç internete girmeye vaktim olmuyordu. Sonra kızım dünyaya geldi tüm vaktimi aldı elimden ama olsun tüm zamanım ona feda olsun :)
İşte benim hayatım kızımın doğumuyla değişti. Öncesinde kariyerim çok önemliydi. Yüksek mühendisim ve en son bir firmada yönetici olarak çalışıyordum. Yükselme şansım olan bir yerdi üstelik.
Sonra kızım dünyaya geldi, doğum izni vs derken ben bir türlü işe dönemedim, kızım bana çok bağlanmıştı ben de ona bağlandım ve işe başlayıp onu bırakma fikri bile beni mafedyordu. Öncesinde işe başlayamadım diyenlere kızar, aman bi senin mi evladın var git bakıcıya ver, annene ver vs derdim ama kazın ayağı öyle değilmiş.
Neyse eşimin de maaşı iyi diye güvenerek işe başlamadım, yerime başkasını alın dedim (ki bana kal, maaşını arttırırız, konumun değişir vs dediler) hatta o kişiyi eğittim ve işi bıraktım. Eeee bu süreçte kızım bana deli gibi bağlandı ve başkalarına hiç gitmez oldu hatta babasına bile. 1 yaşına gelene kadar iş bakmak bile istemedim ama artık bunalmaya başladım evde. Ama yine de olmadı yapamadım başka bir yerde sıfırdan başlamak, kızımdan saatlerce uzak kalmak olayını başaramadım.
Sonra eşime rica ettim bana küçük bi mağaza açalım birikimimizle biraz da kredi, ben işleteyim. Hani kendini döndürsün biraz da bize kalsın. Yani patron olalım, köşeyi dönelim değil olay başka bir yerde çalışacağıma kendi işim olsun, kızıma vakit ayırabileyimdi. Koskoca 7 yılımı çöpe atmaya razıydım.
İşimizi kurduk (çeyiz üzerine), 8 ay oldu. Kızıma vakit ayırabiliyorum ama şu anda istediğim şekilde işlemiyor dükkan. Kış uzun sürdü, yağmur, ramazan, ekonomik kriz vs vs derken bir türlü insanların ayağı alışmadı. Aslında güzel ve uygun fiyatlı ürünlerim ama karı geçmeyi bırakın cepten gidiyor hala.
Çok çabalıyoruz, herkes akşam olup dükkanını kaparken biz kalıyoruz, eşim işten çıkıp birde saatlerce burada kalıyor, kızım varken dükkanda hem onunla hem dükkanla ilgileniyorum. Ama bazen satış doğru dürüst olmayınca gardım düşüyor ve pes ediyorum. Tamam gidip kendi işimi yaparım kaparım dükkanı ama onca emek, maddi manevi çaba ne olacak? Ne emekler ne ümitler. Bir de seviyorum mağazamı. Bir mağazada dükkanda cama asılı KAPATIYORUZ yazısını görünce içim yanıyor o insanlar için. Onca emek sonrası bu duruma gelmelerine kahroluyorum ki ben aynısını yapmak zorunda kalırsam
Ya bana söyleyin, iş kurup sonradan işi açılan var mı? Siz ya da yakınlarınız bana akıl verin, moral verin. Bana başarılı olanları, kötüye gidiyorken herşeyi düzelenleri anlatın. Cidden gardım çok düşük, çok moralsizim ve umutsuzum... Umut olun biraz