Yani sende farkındasın zaten kendine ne kadar zarar verdiğinin şimdi ben ne anlatsam sana sen hepsinin zaten farkındasınÇok teşekkür ederim.
İnanın hepsini görüyorum, düşünüyorum o kadar haklısınız ki... Ama benim için uygulamak da bir o kadar zor bunları. Psikolojik olarak da kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Çok güçsüzüm, çok yalnız hissediyorum kendimi. Kendime çok üzülüyorum. Keşke biraz güçlü kalabilsem. Ama sanki vücudum bile böyle artık halsiz. Benim de zaten halim kalmadı. Beni anlamasını değer vermesini çok istiyorum.
Dediğiniz gibi kendi kabuğuma çekileyim bir süre hiç bişey açıp bakmayacağım diyorum hop yine aynı yine aynı. Yoruldum. Sanki bozuk saat gibiyim günde iki kere doğruyu gösterip sürekli bu konuları açıp onu da kendimi de sıkıyorum üstelik çözümü olmadığını da biliyorum. Nasıl becereceğim bu kendi kabuğuma nasıl çekileceğim ben.
O kadar düşüncelerimi anlatıyorsunuz ki. Evet ben yanlış düşünmüyorum diyorum.Yani sende farkındasın zaten kendine ne kadar zarar verdiğinin şimdi ben ne anlatsam sana sen hepsinin zaten farkındasın
Tek ihtiyacın olan şey toparlanıp ayağa kalkmak kendinde o gücü görmek
Zaten boşanma kararını al ve bunu ona söyle hissettir dmeemin en büyük sebebi onun bunu görüp harekete geçeceğine inanmam
Çünkü anlattığına göre aslında seni seven iyi bir eş ve gerçekten böyleyse seni kaybetmeyi göze alamaz.
Seni anlaması değer vermesi için artık bu davranışlarla onun yanında kalamayacağını göstermen lazım yoksa ben nasıl olsa yapıyorum bu kadında iki konuşup üçüncüde susuyor diye devam edecek hatta ilerleyen zamanlarda sen konuştukça suçlu olacaksın.
Artık yaptıklarını hata olarak görmekten çok seni paranoyak ilan edecek.Durum dahada çirkinleşmeden kesin net tavrını koy
Yani bu durumun senin için ne kadar ciddi olduğunu idrak etsin.
Ki diyelim ki sen boşanalım dedin oda gerçekten bişeyler yapmadı ve ciddi ciddi boşanmaya doğru gittiniz o zamanda aslında en doğru olan olmuş olacak. Çünkü böyle devam ettikçe sen kendine olan güvenini kaybedeceksin.
Bakın, aklı başında bir kadına benziyorsunuz.Eşinizin sorunu tamamen karakteri ile alakalı,yani tam anlamıyla gevşek bir adam eşiniz ve siz ömür boyu bununla mücadele edebilir misiniz?Bunu bir düşünün önce.Hadi görünürde düzeldi diyelim ama siz hamile kalsanız ve doğum yapsanız, bu sefer daha da ileriye gidip aldatabilir de böyle adamlar.Daha en başından kestirip atmak daha mantıklı değil mi?Çok seviyor da olabilirsiniz evet ama zamanla saygınızı kaybedip soğumaya bile başlayacaksınız çünkü böyle gevşek adamlara kimse saygı duymaz.O kadar düşüncelerimi anlatıyorsunuz ki. Evet ben yanlış düşünmüyorum diyorum.
Gerçekten bu konular dışında sorunları olan insanlar değiliz. Ama bu konular yüzünden zaten o paranoyak evrelere geldik bile. Benim öfke kontrolüm olduğunu falan da düşünüyor. Bazen asıl hastanın o olduğunu da düşünüyorum. Beni seviyor diye düşünüyorum ama bazı noktalarda ki sınırlarımızı aştık. İşte her yaptığı hatanın sonunda ağlayıp sızlanan ama sonunda affeden bir kadınım onun gözünde ve ondan vazgeçmek istemediğimi de çok iyi biliyor. O yüzden çok rahat davranıyor. Aslında işin matematiği çok basit dimi. Ama uygulamada ben hep sınıfta kalıyorum. Sinirime öfkeme yenik düşüyorum.
Keşke sevgim de azalsa zaten, belki olur zamanla. Bilmiyorum belki de takıntı haline getirdim bu durumları.Bakın, aklı başında bir kadına benziyorsunuz.Eşinizin sorunu tamamen karakteri ile alakalı,yani tam anlamıyla gevşek bir adam eşiniz ve siz ömür boyu bununla mücadele edebilir misiniz?Bunu bir düşünün önce.Hadi görünürde düzeldi diyelim ama siz hamile kalsanız ve doğum yapsanız, bu sefer daha da ileriye gidip aldatabilir de böyle adamlar.Daha en başından kestirip atmak daha mantıklı değil mi?Çok seviyor da olabilirsiniz evet ama zamanla saygınızı kaybedip soğumaya bile başlayacaksınız çünkü böyle gevşek adamlara kimse saygı duymaz.
Maddi durumunuz nasıl bilmiyorum ama bir terapi almayı falan deneseniz?Bu adam değişmez,besbelli artık.Çocukta düşünmüyorsunuz bu durumda ama bu psikolojiden çıkıp önce kendinizi düşünmeye başlamalısınız biran önce.Keşke sevgim de azalsa zaten, belki olur zamanla. Bilmiyorum belki de takıntı haline getirdim bu durumları.
Ben zaten 5 6 yıl olgunlaşsın işi gücü otursun diye bekledim. Ama gerçekten o zamanlar böyle aptalca şeyler yaşamıyorduk. Belli bir yaşa geldik ve artık evlenme kararı aldık. Yani benim evlenmemin sebebi de artık 30 yaşıma geldim ve anne olmak istememdi yani 1 sene bekler sonra çocuk yaparız diye konuştuk hep çünkü uzun zamandır beraberiz gezdik tozduk artık hayatımızı birleştirelim ve kısmetimizde varsa bir de çocuğumuz olsun diye evlendik. Ben nolduğumu şaşırdım artık bu saçma olayların içinde. Gerçekten kimseyi tanıyamıyorsunuz ya insanların karakterleri amma çok değişiyormuş.
Şu anda bu durumda asla çocuk yapmam zaten ama yine de planlarımızın alt üst oluşu bile yeterli oluyor bu kadar depresif bir halde olmaya. Umarım bende zaman içinde ondan vazgeçebilecek seviyeye gelirim de artık hergün ağlayan zırlayan bi kadın olmam. Kimse için bişey yapmamak lazımmış. Bu hayatta en çok kendini sevmek lazımmış. Ah bu düşüncelerimi bir de hayata geçirebilsem o zaman mutlu olacağım işte.
Madem şimdi boşanalım demeye cesaretin yok şimdilik içine kapan kendi içinde de tüm bunların muhasebesini yap kendi hatalarınıda düşün eşinin hatalarınıda düşün hepsini tart kafanda ne kadarına katlanabilirsin yada nereye kadar katlanabilirsin.O kadar düşüncelerimi anlatıyorsunuz ki. Evet ben yanlış düşünmüyorum diyorum.
Gerçekten bu konular dışında sorunları olan insanlar değiliz. Ama bu konular yüzünden zaten o paranoyak evrelere geldik bile. Benim öfke kontrolüm olduğunu falan da düşünüyor. Bazen asıl hastanın o olduğunu da düşünüyorum. Beni seviyor diye düşünüyorum ama bazı noktalarda ki sınırlarımızı aştık. İşte her yaptığı hatanın sonunda ağlayıp sızlanan ama sonunda affeden bir kadınım onun gözünde ve ondan vazgeçmek istemediğimi de çok iyi biliyor. O yüzden çok rahat davranıyor. Aslında işin matematiği çok basit dimi. Ama uygulamada ben hep sınıfta kalıyorum. Sinirime öfkeme yenik düşü
Benim eşimde kadın erkek farketmeksizin herkesle hemen samimiyet kurar, sinir olurum.selamlar kızlar,
Yeni evli sayılırız. Uzun süren beraberliğin sonunda evlendik. Eşim evlenmeden bir süre önce bir iş değiştirdi. Yeni işinde bulunduğu ortamda bir dünya kadın var. Ben çok kıskanç bir kadın değilim. Ama bazı konularda eşimde mesafesini koyamadığı için sorunlar yaşadık ve bu konular bende takıntı haline geldi.
Nedir bu sorunlar anlatayım;
iş yerinde bir kızın saçma bir notla hediye göndermesi,
İnstagram üzerinden akşam 23 de ya da saat farketmeksizin kendi müdürü ile oda kadın sürekli birbirlerine komik videolar göndermeleri,
Kendi ekibinden 4 tane kadın ile bir whatsapp grubu olması ordan sohbet etmeleri,
Sürekli bi fotoğraf çekilmeleri ve instagram üzerinden paylaşım yapmaları,
2 kadın ve eşim biri yöneticisi zaten şehir dışına çıktılar işleri erken bitmiş başka bir yere gezmeye gitmeleri 2 saat yollarını uzatmaları,
Eşimin iş yerinde olan bütün kızları instagramdan eklemesi ve tüm fotoğraflarını beğenmesi,
Anlatamadığım bir kaç şey daha var ama bi iki kişiye fena halde takığım yaptıkları hareketlerden dolayı. He bekar kızlar önemli olan eşimin tavırları ama oda mesafe koymayı becerememiş, ve kızlarda evli bir adamla nasıl konuşacaklarını bilmeyen tipler.
Böyle örnekler devam ediyor işte, en son geçen hafta konuştuk beni anladığını artık yapmayacağını dikkat edeceğini söyledi. Ama bunu daha öncede defalarca söyledi yapamadı. Ben sürekli bu konuları açıyorum açmasam da mutlaka bişeyler oluyor ve yine kavga ediyoruz. Artık bu hafta bende susmaya çalışıyorum çok yoruldum kavga etmekten. Onu izliyorum verdiği sözü tutacak mı diye.
Şimdi bir arkadaşı evleniyormuş iş yerinden düğüne gitmemiz gerekiyor haliyle ama bütün bu insanlarla yüz yüze geleceğim. O kadar gerginim ki bu konulardan dolayı gidip mutlaka orda da bişeylere takılırım ben yine kavga kıyamet kopar diye çekiniyorum. Bir yandan da gitmeliyim varlığımı hissettirmeliyim gibi de düşünüyorum. Eşim sen nasıl istersen huzursuz olacaksan gitmeyelim sen karar ver dedi. Bende kararsızım siz olsanız napardınız?
Uğraşarak düzeltemediğimden vazgeçerek kurtulursun bacım.selamlar kızlar,
Yeni evli sayılırız. Uzun süren beraberliğin sonunda evlendik. Eşim evlenmeden bir süre önce bir iş değiştirdi. Yeni işinde bulunduğu ortamda bir dünya kadın var. Ben çok kıskanç bir kadın değilim. Ama bazı konularda eşimde mesafesini koyamadığı için sorunlar yaşadık ve bu konular bende takıntı haline geldi.
Nedir bu sorunlar anlatayım;
iş yerinde bir kızın saçma bir notla hediye göndermesi,
İnstagram üzerinden akşam 23 de ya da saat farketmeksizin kendi müdürü ile oda kadın sürekli birbirlerine komik videolar göndermeleri,
Kendi ekibinden 4 tane kadın ile bir whatsapp grubu olması ordan sohbet etmeleri,
Sürekli bi fotoğraf çekilmeleri ve instagram üzerinden paylaşım yapmaları,
2 kadın ve eşim biri yöneticisi zaten şehir dışına çıktılar işleri erken bitmiş başka bir yere gezmeye gitmeleri 2 saat yollarını uzatmaları,
Eşimin iş yerinde olan bütün kızları instagramdan eklemesi ve tüm fotoğraflarını beğenmesi,
Anlatamadığım bir kaç şey daha var ama bi iki kişiye fena halde takığım yaptıkları hareketlerden dolayı. He bekar kızlar önemli olan eşimin tavırları ama oda mesafe koymayı becerememiş, ve kızlarda evli bir adamla nasıl konuşacaklarını bilmeyen tipler.
Böyle örnekler devam ediyor işte, en son geçen hafta konuştuk beni anladığını artık yapmayacağını dikkat edeceğini söyledi. Ama bunu daha öncede defalarca söyledi yapamadı. Ben sürekli bu konuları açıyorum açmasam da mutlaka bişeyler oluyor ve yine kavga ediyoruz. Artık bu hafta bende susmaya çalışıyorum çok yoruldum kavga etmekten. Onu izliyorum verdiği sözü tutacak mı diye.
Şimdi bir arkadaşı evleniyormuş iş yerinden düğüne gitmemiz gerekiyor haliyle ama bütün bu insanlarla yüz yüze geleceğim. O kadar gerginim ki bu konulardan dolayı gidip mutlaka orda da bişeylere takılırım ben yine kavga kıyamet kopar diye çekiniyorum. Bir yandan da gitmeliyim varlığımı hissettirmeliyim gibi de düşünüyorum. Eşim sen nasıl istersen huzursuz olacaksan gitmeyelim sen karar ver dedi. Bende kararsızım siz olsanız napardınız?
Evet psikologa da gitmeyi düşünüyorum. Ama sonra da diyorum ki kendi kendime sana bunlar yanlış geliyor ve sen artık 30 yaşına gelmişsin karakterini oturtmuşsun sana yanlış gelen şeyleri kabullenmek doğru mu? Belki gittiğimde bunları aşıcam bilmiyorum. Ama inanın psikolğa vereceğim parayı bir ayda kendime harcamıyorum. Yani bu da zoruma gidiyor. Yeni evli sayılırız borçlar harçlar derken bu parayı vermek de kolay değil ama şartları zorlamayı düşünüyorumMaddi durumunuz nasıl bilmiyorum ama bir terapi almayı falan deneseniz?Bu adam değişmez,besbelli artık.Çocukta düşünmüyorsunuz bu durumda ama bu psikolojiden çıkıp önce kendinizi düşünmeye başlamalısınız biran önce.
Haklısın, belki bir gün bu gücü kendimde bulurumUğraşarak düzeltemediğimden vazgeçerek kurtulursun bacım.
Ben böyle müdahale etmek istemiyorum. Sanki ben bugün burdan çıkarsam yarın başka bişeyle gelecek önüme. Beni tamamen anlamasını istiyorum ancak anlarsa bişeyler yapmadan önce düşünecektir acaba karım ne der ne hisseder gibi.Benim eşimde kadın erkek farketmeksizin herkesle hemen samimiyet kurar, sinir olurum.
O yüzden sizi çok iyi anlıyorum.
Ama benimkinde fotoğraf çekme paylaşma gibi şeyler yok, ama yine de samimiyetin dozunu cidden abartıyor.
Ben en son alıp karşıma açık açık hislerimi anlattım, sonra da telinden gereksiz gruplardan çıkarıp gereksiz kişileri sildim.
Hiçte bi şey soramadı.
Milletin şoförlüğünü yapıyordu benimki de
En son konumda var hatta.
Sizin de net olmanız gerekiyor, gerçekten net olduğunuzu anlarsa düzeleceği varsa düzelir.
Yok yine başa dönerse ya böyle kabullenip ya da resti çekersiniz. Ancak bundan anlarlar.
Haa benim ki düzeldi mi? Yine takip ediyorum ama takip et et nereye kadar diye düşünüyor insan.
Umarım her şey yoluna girer.
Ben zaten dediğiniz gibi şu anda beni aldattığını ya da başka bir kadına bişey hissettiğini düşünmüyorum. Ama ilerisi için korkuyorum. Yani bu rahatlıkla devam ederse sanki sonu oralara gidecekmiş gibi geldiği için tedirgin oluyorum. Birde sonuçta benim kocam beni ilgilendiriyor bir yerlerde gevşek gevşek hareketler sergilemesini insanların kocamı böyle görmesi beni aşırı rahatsız ediyor. Tabii bi de çifte standart yapan kocam yani kendisi yapınca sorun yok ben yapınca kıyamet kafasında. Ve bana artık benim söylenmelerimin sonucunda bak aklımda bişey yokken benim aklıma sokuyorsun yapma dedi.Madem şimdi boşanalım demeye cesaretin yok şimdilik içine kapan kendi içinde de tüm bunların muhasebesini yap kendi hatalarınıda düşün eşinin hatalarınıda düşün hepsini tart kafanda ne kadarına katlanabilirsin yada nereye kadar katlanabilirsin.
Çevrendeki evliliklere bak biraz
Yani seni üzmek istemiyorum paranoya yapmanı istemiyorum eşin o kadınlardan birine karşı bişey hissetse zaten sana karşı tavrı büyük oranda değişirdi yada o kadınlar anlattığın kadarıyla çok güzel kadınlar yani eminim o kadınalrın çevresinde eşinden on kat yakışıklı zengin ilgi çekici adamlar vardır. Yani eşini arkadaştan başka bişey olarak düşünmüyorlardır bile bence yani burdaki konu zaten eşinin bu kadınlar için seni bu kadar üzmesi defalarca anlatmışsın belli ki anlamamış sende boşanmayacaksın anlaşılan en azından fake at yani boşanmadan bahsetme bile ama bu kadın gidici hissi uyandır.
Umarım bunu düşünmesini sağlayabilirsiniz.Ben böyle müdahale etmek istemiyorum. Sanki ben bugün burdan çıkarsam yarın başka bişeyle gelecek önüme. Beni tamamen anlamasını istiyorum ancak anlarsa bişeyler yapmadan önce düşünecektir acaba karım ne der ne hisseder gibi.
Sürekli 30 yaşındayım zaten diyerek bence bahanelere sığınıyorsunuz. Sanki 70 yaşındasınız. 30 yaş dediğin nedir? Orta yaş bile değil. Bu adam bildiğiniz ruhunuzu yaşlandırmış o yüzden kendinizi bu kadar yaşlı, tükenmiş hissediyorsunuz. Zamanında benim de toksik bir ilişkim vardı 23,24 yaşında her şeye geç kalmış gibi hissediyordum. Neyse ki ayrıldım, kendi yoluma baktım şu an çok daha iyiyim. 30 yaş ne anne olmak için ne yeniden evlenmek için geç. Çoğu insan 28-35 civarı evleniyor artık. Aman ayrılırsam tekrar biri olmaz,evlenemem, çocuk doğuramam kafasından çıkın. 30 yaş bu devirde gayet genç bir yaş. Bu sitede ikinci,üçüncü evliliğini yapıp gerçek aşkı,ikinci baharı bulmuş çok kişi var. Ömür boyu çoban gibi eşinizi gütmekten daha iyidir. Mesleğiniz var mı bilmiyorum ama çalışmak da çok iyi gelir. Bu kadar düşünmezsiniz,özgüveniniz gelir. Lise veya üniversite diplomanız varsa kpss'ye hazırlanın. Hem kafanız dağılır hem iyi bir puan alırsanız boşanma davasını açar başka bir şehirde tek başınıza yeni bir hayat kurarsınız.Evet psikologa da gitmeyi düşünüyorum. Ama sonra da diyorum ki kendi kendime sana bunlar yanlış geliyor ve sen artık 30 yaşına gelmişsin karakterini oturtmuşsun sana yanlış gelen şeyleri kabullenmek doğru mu? Belki gittiğimde bunları aşıcam bilmiyorum. Ama inanın psikolğa vereceğim parayı bir ayda kendime harcamıyorum. Yani bu da zoruma gidiyor. Yeni evli sayılırız borçlar harçlar derken bu parayı vermek de kolay değil ama şartları zorlamayı düşünüyorum
Ne yazık ki mesafe koyamıyor ortamları bana çok uzak iş ortamı yani bunu yapam kadınlar da evli artık yeni devir de böyle heraldeKocan mesafe koyamıyor .
Ama her ne olursa olsun evli bir adama komik videolar atmazdim .
Kadınlar da bir tuhaf olmus
Haklısınız valla tokat gibi geliyor işte bazı şeyler insana. O kadar alışmışım ki bu durumlara sanki 70 yaşında iş işten geçmiş gibi davranıyorum değil mi? Çalışıyorum zaten şu anda. Bir de işim olmasa sanırım hiç ayakta duramazmışım. Ama o kadar çok düşünüyorum ki işime de odaklanamıyorum artık. Bir an önce toparlanmam gerektiğinin farkındayım. Dışardan bakınca belki bir insanı bu kadar yıkacak şeyler değil ama yaşarken öyle olmuyor ne yazık ki. En çok zarar veren şey düşünmek ve kendi kendime sürekli kurulmak oluyor. Bundan vazgeçmek için çırpınıyorum.Sürekli 30 yaşındayım zaten diyerek bence bahanelere sığınıyorsunuz. Sanki 70 yaşındasınız. 30 yaş dediğin nedir? Orta yaş bile değil. Bu adam bildiğiniz ruhunuzu yaşlandırmış o yüzden kendinizi bu kadar yaşlı, tükenmiş hissediyorsunuz. Zamanında benim de toksik bir ilişkim vardı 23,24 yaşında her şeye geç kalmış gibi hissediyordum. Neyse ki ayrıldım, kendi yoluma baktım şu an çok daha iyiyim. 30 yaş ne anne olmak için ne yeniden evlenmek için geç. Çoğu insan 28-35 civarı evleniyor artık. Aman ayrılırsam tekrar biri olmaz,evlenemem, çocuk doğuramam kafasından çıkın. 30 yaş bu devirde gayet genç bir yaş. Bu sitede ikinci,üçüncü evliliğini yapıp gerçek aşkı,ikinci baharı bulmuş çok kişi var. Ömür boyu çoban gibi eşinizi gütmekten daha iyidir. Mesleğiniz var mı bilmiyorum ama çalışmak da çok iyi gelir. Bu kadar düşünmezsiniz,özgüveniniz gelir. Lise veya üniversite diplomanız varsa kpss'ye hazırlanın. Hem kafanız dağılır hem iyi bir puan alırsanız boşanma davasını açar başka bir şehirde tek başınıza yeni bir hayat kurarsınız.
Emek tek taraflı olmaz yalnız. Sevgi de bir yere kadar geçerli. Evlilik sadece sevgi üzerine kurulup yürütülmüyor.Seviyorum ben bu adamı doğru ya da yanlış seviyorum. Bir dünya emek verdim. Vazgeçmek o kadar kolay olsa neden buralara yazayım ben bu konuları.
Şu anda en son düşüneceğim şey başka insanların vebalini almak inanın.
Sizi cok iyi anliyorum, bende emek verip nerdeyse altı sene sonunda evlenmistim esimle. İnsan o kadar emekten sonra konduramıyor, vazgeçemiyor ancak bazı yol ayrımlarına girmemek ilerde daha büyük sorunlara sebep oluyor. Mesela cocuk olsa isler daha da icinden cikilmaz hal alirdi, cocugunuz olsa onla mi uğraşcaksınız esinizin mi izini sürecekini dedektif gibi. Buna ne enerji ne zihin yetiyor bir yerden sonra. Cocuk buyutmek zaten başlı başına bir iş, cok sabır emek ve esler arası uyum gerektiriyor.Bu yazdıklarım daha yarısı belki de çok çok detaylı anlatamıyorum tabii ki. Ben ne kadar kırıldım üzüldüm ki böyle konulara çok takık bir insan olarak. Evet insan önce kendine değer vermeli ama ben onu da yapamıyorum artık sanki değersizleştim kendim böyle görünce belki oda beni öyle görmeye başladı. Hayatımdan çıkarma kısmına gelirsen bunu yapacak gücü kendimde bulamıyorum. Daha bir yıl bile dolmadan 5 yıllık ilişkinin sonunda yaptığım evlilikte ilk senem bile dolmadan boşanıp ailemin yanına yerleşmek istemiyorum. Ama dediğiniz gibi böyle de bir ömür geçmez. Çok üzülüyorum. Çözmek istiyorum. Keşke benim elimden gelen bişeyler olsa da yapsaydım. Ama ben elimden gelen herşeyi kısmen yaptığıma inanıyorum. Belki odak noktamı bakış açımı değiştirmeliyim. Ona değil kendime odaklanmalıyım. Ama bunların hepsini yapmak için yeterli motivasyonu enerjiyi kendimde bulamıyorum. Düşünmekten artık enerjimi kendimi kaybediyorum sanki.
Belki başka bir kadın olsa bu kadar takılmak hayatına bakardı ama ben böyleyim. Hep böyleydim benim için önemlidir böyle şeyler. Şimdi yaş olmuş 30 değişmek çok zor geliyor.
Bu arada hanım efendinin söylediklerine ek olarak çevremde ilk evliliklerindne sonra ikinci evliliğini yapan kadınlar hep mutlu kurtulduklarına seviniyorlar ki bencde resti çekerseniz kocanız bişeyler yapmaya çalışacaktır. Ki size aklıma sokuyorsun demesinden falan çok rahatsız oldum siz takıntı yapmışsınız okey ama sizi o tetikliyor.Haklısınız valla tokat gibi geliyor işte bazı şeyler insana. O kadar alışmışım ki bu durumlara sanki 70 yaşında iş işten geçmiş gibi davranıyorum değil mi? Çalışıyorum zaten şu anda. Bir de işim olmasa sanırım hiç ayakta duramazmışım. Ama o kadar çok düşünüyorum ki işime de odaklanamıyorum artık. Bir an önce toparlanmam gerektiğinin farkındayım. Dışardan bakınca belki bir insanı bu kadar yıkacak şeyler değil ama yaşarken öyle olmuyor ne yazık ki. En çok zarar veren şey düşünmek ve kendi kendime sürekli kurulmak oluyor. Bundan vazgeçmek için çırpınıyorum.