sinirli eşe ne yapılır,nasıl dayanılır?

Merhaba hanımlar. Bu benim size ilk yazışım.Bu kulübü epeydir takip ediyorum ama şimdiye dek hiç bir şey yazmamıştım.Esasen artık kendimi o kadar çaresiz hissediyorum ki belki aranızdan biri bana yardım eder ümidiyle yazmaya karar verdim.Ben 30 yaşındayım.8 yıllık evliyim ve 7 yaşında bir oğlum var.Gelelim asıl konuya...Sorunum eşimin çok sinirli olması.Yer,zaman ya da etrafımızdaki kişiler hiç önemli değil onun için sürekli sinirli.Sadece bana da değil,oğluma,dışarda hizmet veren kişilere,eşyalara,her şeye..Özellikle son 2-3 aydır dayanılmaz bir hal aldı.Öyle ki artık sinirlenilmeyecek şeylere de sinirleniyor.Mesela dün sahurda telefonuyla ilgileniyordu,su içmediği dikkatimi çekti.2 dk kaldı dedim.''Vay arkadaş yaaa''diye bağırarak sinirle bardağı aldı.Suyu dökerken de sinirinden masaya falan döktü.Bende neye sinirleniyorsun ki dedim.Oralı olmayınca da moralim bozuldu ve gidip yattım.Birazdan gelip özür diledi.Bende kabul etmiyorum dedim.Çünkü artık bıktım,yoruldum.Kendime olan saygım,eşime olan inancım tükendi.Bi anlık sinirle yaptım diye diye her hareketini mazur görmemi bekliyor.Ama artık dayanamıyorum.Yardım almayı da kabul etmiyor ne yapacağımı şaşırdım.Bu konuda fikir verebilecek arkadaşların yardımını bekliyorum lütfen.

Merhaba, evli değilim ama evlilikte bu konun ne kadar zor olabileceğini tahmin edebiliyorum.. İşin kötüsü sinir konusunda bende aynıyım.. Her şeye sinirlenebiliyorum.. Bazen öyle şeylere kızıyorum ki, sonradan düşününce gerçekten değil kızmak of denilecek bir konu bile olmadığını görüyorum.. Ancak hepimizin hayatımızda insanlar da olsa kendi hayatlarımız var.. En azından içimizde yaşadığımız hayatlarımız var.. Kendimizce hayallerimiz var.. Kafamızda kurduğumuz, alıp verip yola koymaya çalıştığımız şeyler var.. İllaki konu para olmak zorunda değil, mesela bir kursa gitmek biraz kendinle kalabilmek hatta boş boş oturmak bile olabilir bu.. Ancak bazen gerçekten en basit bu şeyleri bile yapamıyoruz.. O zaman karşımızdakilere karşı tepkimiz giderek artıyor.. Bu konuda millet olarak bazen biraz boğucu olabiliyoruz sanıyorum ki.. Bazılarımız bu durumu kaldıramıyor ve işte sinirli ve suçlayıcı bir tavra doğru kayabiliyor.. Aslında yanlış bir şey değil istenilen şey hatta hayatımızda ki insanla daha kaliteli zaman geçirmemizi bile sağlayabilecek bir durum.. Ama işte bunu yapınca ve karşımızdakine aslında kırılmaması gerektiğini anlatamadığımız için sertleşiyoruz ve sonradan vicdan azabıyla özür diliyoruz.. Ki en azından bende olan bu.. Sizin ilişkiniz nasıl bilmiyorum ama belki biraz normal hayatın dışına çıkmak, belki biraz kendinize zaman ayırmak ve eşinizin kendine zaman ayırması her ikiniz içinde iyi olabilir..