Sinir Krizi, Suçlu Hissetmek

çocuk sahibi değilim, evli bile değilim hatta. ne zaman arkadaşlarım ileride çocuk sahibi olmak istese onlardan olmadım hiç. çocukların ağladığı ortamdan koşarak uzaklaşmak isterim. bilmiş tavırları beni soğutur. çocuk zor bir sorumluluk, ona yetememe duygusu vs hepsi çok zor kabullenilebilir. çocuk istemek kadar istememek de bir tercih elbette. şu an karnınızda, canınızda bir emanet var ve onun size, sevginize çok ihtiyacı var. 2 yaşında minicik elleriyle kafanızı kafasına değdirip seni çok seviyorum anne demesini hayal edin. ben böyle aşabildim ancak. tabii ki hayatıma giren insanın da beni çocuklara ısıtması da etken. sağ salim alın kucağınıza biz burada çocuğunuzu anlattığınız, gülümseyeceğimiz konularınızı okumak için bekliyoruz:halay:
 
sinir krizi geçirmedim ama ilk başlarda ben de kabullenemedim. Hormonlar maalesef kötü etkiliyor. Şimdi o dönem neler yaşadığımı yazsam buraya hemen toplaşırlar " yıllarca isteyipte çocuk sahibi olamayanları düşün ve bir sürü lanetleme ":) 30. haftadayım hala kendimi anne gibi hissetmiyorum. Alış verişe yeni yeni başladım.
Zamana bırakmak lazım.
kendinizi kötü hissetmeyin planlı, plansız hamile olduğunu öğrenen %50 hamile durumu kabullenemiyor.
Hele de kariyer planı ya da başka planlar varsa ooo neler neler.... ben bebeği 21. haftada ayrıntılı ultrasonda sağlık problemi çıkınca sahiplendim.
kendinizi suçlamayın, çoğu anne bebeğini kucağına aldığında bile belli zaman sonra sahipleniyor.
Şimdi ayrıntılı ultrasonda bir şey çıksa çok suçlu hissedeceğim biliyorum. Ben sinir krizi geçirdim diye kanama oldu zaten. Doktora gitmeye korkar hâle geldim bir şey çıkacak diye.
 
Şimdi ayrıntılı ultrasonda bir şey çıksa çok suçlu hissedeceğim biliyorum. Ben sinir krizi geçirdim diye kanama oldu zaten. Doktora gitmeye korkar hâle geldim bir şey çıkacak diye.

suçlu hissetmenizi gerektirecek hiçbir şey yok. bunları bilerek yaşamadığınız gibi, elinizden geleni de yapmışsınız. hep şöyle düşünürüm ki, insanlar duyuglarından değil davranışlarından sorumludur. siz de gerekli olanı yapıp uzman yardımı almışsınız. zaten streslisiniz, bir de suçluluk yüklemeyin kendinize.
 
Bir arkadaşım hiç istemediği halde 3. Çocuğuna hamile kalmıştı ve gerçekten kötü hissediyordu, bir türlü alışamadım istemiyorum bu bebeği diyordu. Şu an bebeği 5 aylık, konuştuğumuzda doğumdan sonra onu ilk kucağıma aldığım an herşey geçti dedi. Arjadaşım o kadar mutlu ki halinden, deliriyor bebeği için. Umarım sizin de öyle olur, onu kucağınıza aldığınız an bütün kötü düşünceleriniz uçup gider.
 
Doktor ağır geçen bir gebelik depresyonu olduğunu söyledi. Bebek doğar doğmaz ilaca başlayalım dedim.
Benim arkadasım da sizin gibi oldu. Ben onu tedaviye ikna edemedim. O yüzden onun doğumdan sonra da devam etti. Ama şimdi çok iyi. Bence siz dr u dinleyin ve doğumdan sonra tedaviye başlayın. Merak etmeyin gecicek.
 
Lohusa depresyonuna omega 3 iyi geliyormuş. Bunu doktorum söyledi, bilimsel bir gerçek. Belki sizin durumunuza da etki edebilir bir sorun derim. Hamileler için omega içeren vitaminler var.
Teşekkür ederim, hâli hazırda takviye alıyorum.
 
Bu tarz konularin sonu hep " iyi ki dogurmuşum" şeklinde bağlaniyor.

Cunku cocuk hayatinizda var hep olacak bir gercek bundan kaçamayinca kabullenme başlayacak mecburen, emek verince de ister istemez sevmeye başlayacaksiniz zaten buyuk ihtimalle.
Cok isteyerek hamile kalip doğuranlar bile bin tane dert yaniyorlar zaten boşver.
 
Sinir krizi geçirdikten sonra psikiyatrik destek almaya başladım. Hatta şu an haftalık görüşmemiz gerektiğini söyledi doktorum. En azından insanlar duygularımı öğrenince rahatlarım diye düşünmüştüm. Daha kötü oldu. Uyumaya korkar hâle geldim sürekli kâbus görmekten. Yatağa uzanıp saatlerce duvara bakıyorum. Utanmak gibi değil aslında kötü hissediyorum. Çok ilginç bakıyorlar insanlar. Nasıl anlatabilirim bilmiyorum sanki çok hasta biriyle konuşur gibi tavırları var.

Nasil davrandıklarıni az cok tahmin edebiliyorum. İnsanlara depresyon geçirdiğinizi, panik atak geçirdiğinizi felan anlatsanız size deli gözü ile bakıyorlar nerdeyse, halbuki beden gibi "zihnimiz" de zor zamanlar geçebilir. Bizim toplumda herkes gibi olmayan birine iyi gözle bakılmaz. Şu meşhur elalem tayfası icin onun yüzünden hayatımda yerr vermiyorum. Size tavsiyem: Empati yoksunu veya dar görüşlü insanlarla hissettiklerinizi paylaşmayın. Bunu güvendiğiniz insanlarla ve terapide sınırlı titun şimdilik. Bütün gücünüz kendi sağlığınıza odaklı olsun, elalemin salakları ile uğraşmayın hiç.
 
çocuk sahibi değilim, evli bile değilim hatta. ne zaman arkadaşlarım ileride çocuk sahibi olmak istese onlardan olmadım hiç. çocukların ağladığı ortamdan koşarak uzaklaşmak isterim. bilmiş tavırları beni soğutur. çocuk zor bir sorumluluk, ona yetememe duygusu vs hepsi çok zor kabullenilebilir. çocuk istemek kadar istememek de bir tercih elbette. şu an karnınızda, canınızda bir emanet var ve onun size, sevginize çok ihtiyacı var. 2 yaşında minicik elleriyle kafanızı kafasına değdirip seni çok seviyorum anne demesini hayal edin. ben böyle aşabildim ancak. tabii ki hayatıma giren insanın da beni çocuklara ısıtması da etken. sağ salim alın kucağınıza biz burada çocuğunuzu anlattığınız, gülümseyeceğimiz konularınızı okumak için bekliyoruz:halay:
Teşekkür ederim, umarım dediğiniz gibi olur. Ben de pek çocuk sevmem. Yani çocukları sevmiyorum manasında değil de hani birçok insan çocuklara özel bir sevgi besler ya bende ondan yok. Pek gürültülerine tahammül edemem.
 
Yazım dilinizi Mistralgagnant diye bir üye vardı ona benzettim..
Aynı şeyleri yaşayan biri mi? Dediğim gibi dışarıdan ara ara okuyorum burayı ama üyeleri aklımda tutacak kadar haşır neşir olmadım. Benzer yollardan geçmiş biriyse iletişim kurmak isterim.
 
Bir arkadaşım hiç istemediği halde 3. Çocuğuna hamile kalmıştı ve gerçekten kötü hissediyordu, bir türlü alışamadım istemiyorum bu bebeği diyordu. Şu an bebeği 5 aylık, konuştuğumuzda doğumdan sonra onu ilk kucağıma aldığım an herşey geçti dedi. Arjadaşım o kadar mutlu ki halinden, deliriyor bebeği için. Umarım sizin de öyle olur, onu kucağınıza aldığınız an bütün kötü düşünceleriniz uçup gider.
Doktor bana doğduğunda da bir şey hissetmeyebilirsin, belli bir zamana şartlanma dedi.
 
Okurken dedim ki ne kadar bana yakın biri.Cocugum yok hamile değilim ama sanırım öyle birşey olsa sizin anlattiklarinizin aynısını yaşarım.Hislerimiz kontrol edemiyoruz lütfen kendinizi suçlu hissetmeyin.Hatta bu kadar negatif olmanıza tagmen herşeyi doğru yapmaya çalışmanızı ben takdir ettim.Zayif biriyim falan da demeyin ,ben de iki kere sinir krizi geçirdim ve insan icindekileri biriktirip aniden patlayabiliyor.Bunun güçlü veya zayıf olmakla alakası yok.Terapi alsanız olmamz mi acaba ,akraba eş dost iyi güzel de pek dinlemeyi bilmiyor insanlar.Umarim çok mutlu olursunuz
 
Aynı şeyleri yaşayan biri mi? Dediğim gibi dışarıdan ara ara okuyorum burayı ama üyeleri aklımda tutacak kadar haşır neşir olmadım. Benzer yollardan geçmiş biriyse iletişim kurmak isterim.
Sizin konunuza benzer bir konusu vardı.Arama butonuna bir yazıp bakın istiyorsanız
 
Nasil davrandıklarıni az cok tahmin edebiliyorum. İnsanlara depresyon geçirdiğinizi, panik atak geçirdiğinizi felan anlatsanız size deli gözü ile bakıyorlar nerdeyse, halbuki beden gibi "zihnimiz" de zor zamanlar geçebilir. Bizim toplumda herkes gibi olmayan birine iyi gözle bakılmaz. Şu meşhur elalem tayfası icin onun yüzünden hayatımda yerr vermiyorum. Size tavsiyem: Empati yoksunu veya dar görüşlü insanlarla hissettiklerinizi paylaşmayın. Bunu güvendiğiniz insanlarla ve terapide sınırlı titun şimdilik. Bütün gücünüz kendi sağlığınıza odaklı olsun, elalemin salakları ile uğraşmayın hiç.
Yok zaten kimseye anlatmadım, anne babam bile bilmiyor da gören gördü işte.
 
Çocuğunuzla sağlıklı iletişim kurabilmeniz için destek almanız şart.
Herşeyiniz tamken istememenizin altında bişey yatıyor belli ki. Onu çözemezseniz ağladığında uykusuz kaldığınızda daha büyük bi kriz geçirebilirsiniz.
 
Valla sinir krizi haric ben de aynen sizin gibiydim. Hic oyle anne olmak icin dunyaya gelen kadinlardan degildim,kalp atisi duyunca aaa atiyor dedim,hic sevincten aglamadim yani :KK66: gulusu dunyaya beden vs demedim,dogdu guluyor iste lan modundaydim :KK66: tam bir okuzdum yani sozum meclisten disari. Yanlis anlamayin o yuzden sizin durumunuz bana normal geldi,sinir krizi sebebi de bu duygularinizi bastirmaya calismak bence.
 
Bu konuda taviz veremicem kimse kusura bakmasın.
Biz olmuyor diye sinir krizi geçiyoruz hanımefendi..
yokluğu, olmaması, varlığından daha mı iyi olurdu sizce ?

Bence artık kabullenmelisiniz bir anne olucaksınız ! çocuğunuz ilerde bunları duysa çok acı olur.

Ban yememek için burda kesiyorum.
 
Bu konuda taviz veremicem kimse kusura bakmasın.
Biz olmuyor diye sinir krizi geçiyoruz hanımefendi..
yokluğu, olmaması, varlığından daha mı iyi olurdu sizce ?

Bence artık kabullenmelisiniz bir anne olucaksınız ! çocuğunuz ilerde bunları duysa çok acı olur.

Ban yememek için burda kesiyorum.
Ben şuna takılıyorum aslında istemiyorsanız neden korunmuyorsunuz? Yani süpriz bebek olayını ben bi türlü çözebilmiş değilim.

Sağlıkla alsın kucağına inşallah çabuk kabullenir.
 
X