Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
şimdiki nesilmi şanslı bizmi şanslıydık ben fikrimi yazayım onay sizden şimdiki çoçıuklar ileride çoçukluklarınıbizm gibi özlemle anabileceklermi belirsiz oda bizim siyah beyaz televizyonlarımız vardı ama mutluyduk şekerkız seyreder diğer bölümünü zevkle beklerdir şimdi tv kanalları boyutu aştı gecenin bir vakti bile istediğin praogramı bulabiliyorlar çeşit çeşit teknolojik oyun aletleri var makinalaşmış çoçuklar oysa bizim çamlıca gozozumuz gozoz kapağımız dokuz taşımız misketimiz kısacası sokaklar bizimdi dert yok tasa yok komşu ayşe teyzenin bahçesi ve bahçesindeki meyva ağaçları var bakkal ramazan amcamız kasap recep dayımız vardı ve kısacası sokağa çıkmak gibi bir deyim vardı şimdiki çoçukların uçurtmaları marketlerde hazır satılıyor oysaki bilmiyorlar bir pazar gününün ne uğraşla yapılan bir uçurtmanın gökte nasıl zevkle yeşil tepelerden göğe yükseldiğini şimdiki çoçuklar bilmiyor saklambacın köşe kapmacanın zevkini uçurtma uçuurtmanın zevkini bilmiyorlar bizim zamanımızda defterden kağıt koparmak yasaktı hatta defterlerimizi renk renk kaplayacak bir defter kabımız bile yoktu şimdi ise defter kaplamaya ihtiyaç bile yok bizim devirde kalemler bıçakla yontulur en sivri haline getilirdi şimdi ise her yer kalem o dönemin çoçukları şimdi çoçuk yetiştiriyor sahip olamadıkları oyuncaklarla dolu odaları çoçuklarının bizim ise sokakta oynamaktan doya doya dizlerimizde dirseklerimizde yara kabuğu eksik olmazdı ama mutluyduk hava kararıncaya kadar sokaktaydık ancak şimdi çoçuğumuzun dışarı çıkmasına bile izin vermiyoruz bir çok şeyden yoksun büyüyorlar onları koruduğumuzu sanıyoruz ama yok değilmi çevremizde hiç beyaz çarşafa meyva silkeleme şanşları yok değilmi bizim çoçukların peki çoçukluklarını bizler gibi özlemle anabileceklermi şimdiki çoçuklar neden doyumsuz nedenmi nedenini szi çıkarın
peki çoçukluklarını bizler gibi özlemle anabileceklermi? umarım
Ellerine sağlık,keşke çocuklarımıza daha temiz bir çevre verebilsek,sevebilsek...Çocuklarımızı bir yarış atı gibi görmesek...çocuklarımıza çocuk olduklarını unutturmasak...iyi de elimizden ne gelebilir.Çevreyi onlardan borç aldık sahip çıkmalı temiz bırakmalıyız,onlara güven duyulabilecek ortam sağlamalıyız...Biz bizim zamanımızda ki güzel dünyayı yaratmalıyız....Yarınlarımız olan çocuklar sahip çıkmazsak yarınsız kalırız... Biliyor musun terasımda dut var öyle güzel ki...kuş sesleri...ve azda olsa yeşil teras...yeşil ve temiz çevre.........
Öptüm canım sana katılıyorummmmsevgilerimle...Şeniza.s.
yazını okuyunca çocukluğuma gittim bir anda...dizlerimdeki ve dirseklerimdeki yaralardan çok çekerdim.bide ayak parmakları.helede o yaralı halde tekrar düşümek varya..off offf ....diline sağlık..çok hüzünlendim vallaa..ve malesef çocuklarımızın doyumsuz olmasını engelleyemeyeceğiz galiba..kızım 7 aylık..ama şimdiden bvu durum gözümü korkutuyor..inşallah onlarda bizim gibi çocukluk anılarını özlemle hatırlarlar..inşallahh..
yazını okuyunca çocukluğuma gittim bir anda...dizlerimdeki ve dirseklerimdeki yaralardan çok çekerdim.bide ayak parmakları.helede o yaralı halde tekrar düşümek varya..off offf ....diline sağlık..çok hüzünlendim vallaa..ve malesef çocuklarımızın doyumsuz olmasını engelleyemeyeceğiz galiba..kızım 7 aylık..ama şimdiden bvu durum gözümü korkutuyor..inşallah onlarda bizim gibi çocukluk anılarını özlemle hatırlarlar..inşallahh..
İNŞALLAH ARKADAŞIM AMA ŞİMDİKİ ÇOÇUKLAR BENCE ŞANŞSIZ HER İSTEDİKLERİ ALINIYOR HER İSTEDİKLERİ OLUYOR AMA MUTSUZLAR
şimdiki çocuklar doyumsuz çünkü onları biz öyle yetiştiriyoruz farkında bile olmadan.keyifle andığımız geçmişteki günlerimizin tam tersini yaşatma çabasındayız.mesela biz üç kardeştik bir bisiklete binerdik bir oyuncakla oynardık.ama şimdi çocuklarımıza öyle yapmıyoruz biz görmedik onlar görsün diyoruz.geçmiş her zaman güzeldir anıldıkça.onlarda büyüdüklerinde ben bezbebek dizisini izliyordum bizim 7 den 77 ye izlediğimizi anlatır gibi.ben spider man oyunu oynuyordum diyecekler babalrının ben sokakta meşe oynardım diye anlattığı gibi.hayat değişiyor yaşam şartları teknoloji hep yenileniyor zaman gelcek çocuklarımız içinde zamane olucak.
şanslılarmı konusuna gelince değiller.biz sokakta rahat rahat oynardık ezan okundumu evde olurduk yemek yerdik.5-6 yaşlarında bakkala gönderirdi annemiz babamız.ama şimdi çocuklarımızı bırakın sokakta oynatmayı kendimizle beraber bile bir yere götürmeye korkuyoruz.bombalarmış,kazalarmış vs.bunları yaşamaktan korkuyoruz.hastalılar artmış çeşmelerden su içilemez olmuş.yediğimiz ekmekten korkmaya başlamışız.kendimiz yapmaya çalışıyoruz.aslında bir nevi eski hayata gidiyoruz az da olsa.biz daha şanslıydık kısacası.bırakın doyumsuz olsunlar o kadar imkan varken doyasıya yaşamaya korkarken onlar doyumsuz olmuş çok mu?
bende katılıyorum pedagog psikolog nedir bilmezdik hiç duymamıştık oyuncaklarımız çok özeldi.dışarda oynamak hava kararıncaya kadar ne güzeldi sanırım biz en son şanslı nesildik.
bende katılıyorum pedagog psikolog nedir bilmezdik hiç duymamıştık oyuncaklarımız çok özeldi.dışarda oynamak hava kararıncaya kadar ne güzeldi sanırım biz en son şanslı nesildik.
EVET CANIM BİLMEZDİK PEDOGOG PSİKOLOG TEK OYUCAĞIMIZ VARDI ODA BİZE ÖZELDİ
şimdiki çocuklar doyumsuz çünkü onları biz öyle yetiştiriyoruz farkında bile olmadan.keyifle andığımız geçmişteki günlerimizin tam tersini yaşatma çabasındayız.mesela biz üç kardeştik bir bisiklete binerdik bir oyuncakla oynardık.ama şimdi çocuklarımıza öyle yapmıyoruz biz görmedik onlar görsün diyoruz.geçmiş her zaman güzeldir anıldıkça.onlarda büyüdüklerinde ben bezbebek dizisini izliyordum bizim 7 den 77 ye izlediğimizi anlatır gibi.ben spider man oyunu oynuyordum diyecekler babalrının ben sokakta meşe oynardım diye anlattığı gibi.hayat değişiyor yaşam şartları teknoloji hep yenileniyor zaman gelcek çocuklarımız içinde zamane olucak.
şanslılarmı konusuna gelince değiller.biz sokakta rahat rahat oynardık ezan okundumu evde olurduk yemek yerdik.5-6 yaşlarında bakkala gönderirdi annemiz babamız.ama şimdi çocuklarımızı bırakın sokakta oynatmayı kendimizle beraber bile bir yere götürmeye korkuyoruz.bombalarmış,kazalarmış vs.bunları yaşamaktan korkuyoruz.hastalılar artmış çeşmelerden su içilemez olmuş.yediğimiz ekmekten korkmaya başlamışız.kendimiz yapmaya çalışıyoruz.aslında bir nevi eski hayata gidiyoruz az da olsa.biz daha şanslıydık kısacası.bırakın doyumsuz olsunlar o kadar imkan varken doyasıya yaşamaya korkarken onlar doyumsuz olmuş çok mu?
SANADA KATILIYORUM CİVCİVİM ZAMANE GENÇLİĞİ
