Sebepsiz yere başladı herşey..
Belki içimizde büyüttüğümüz hırsımız ve sinirimiz bizi bu duruma getirdi...
Alışık değildim çünkü beni yalnızlığa terkedişine...
Alışık değildim böylesine bir acıyı yaşamaya...
Olmuştu bir kere,yüzümüze bile bakmyorduk artık..
Korkuyorduk belki de yüzyüze gelmeye..
Ama ben susup içime atamıyorum
Kanayın yaramı içime akıtamıyorum..
Ama sen hep susmayı tercih ettin ve beni yalnızlığa terk ettin..
Bana arkanı döndün,acı acı hıçkırıklara boğuldun..
Süzlüyordu o gözyaşların ama ben görmüyordum
Belkide...belkide görmeye korkuyordum..
Çünkü hiç bir erkek karşımda ağlamamıştı..
Babam dan bilirim aslan gibi kükrerdi babam bizlere ve ''erkekler ağlamaz'' derdi
Ama neden ağlıyorsun peki,bu akıttığın gözyaşları pişmanlıktanmı akıyor yoksa..
Hayatımızdaki keşkeleri çıkarıp atamadık bir türlü, atamadık.......
Sen arkanı dönüp ağlarken ben ise çaresizce bekliyordum
Yanına bile yaklaşamıyor,sadece beklemeyi yeğliyordum..
Sen ağlıyordun içindekini böyle akıtıyordun belki de ama
Ama ben o gözyaşlarında boğuldum,ilk defa ölmek istedim,
Geride bırakacağım sevenleri hiç düşünmeden ölmek istedim..
Sınırsızca herşeyi silmiştim oysa ki senin için
geçmişe dair ne bir dostum ne bir arkadaşım kalmıştı
Senin için ailemi bile sildim o beni büyüten anamı,beni sarıp sarmayalan babamı..
Bana babam 'anam' derdi annesinin ismiydim çünkü
Ablam ana yarısıydı o benim için..abim deli yürek abim..kardeşlerim hepsi senin için silinmişti hayatımdan..
Şimdi bunları düşündükçe içimin nasıl yandığını , yüreğimin nasıl sızladığını ve ağrıdığını bu acının bana nasıl ağır geldiğini...
Ben sadece sana aittim..Ben sadece senin için..Seni mutlu etmek için vardım..Ne oldu neden oldu..Böylesine acı bir tecrübe yaşadım..Hani söz vermiştik ya birbirimize..Gözyaşı olmayacaktı,terkedilişler hayatımızda hiç olmayacaktı..Sadece gülümseyen gözler olacaktı hayatımızda,gülümseyen yüzler olacaktı...Ner de hani nerde...
Adıvar
Belki içimizde büyüttüğümüz hırsımız ve sinirimiz bizi bu duruma getirdi...
Alışık değildim çünkü beni yalnızlığa terkedişine...
Alışık değildim böylesine bir acıyı yaşamaya...
Olmuştu bir kere,yüzümüze bile bakmyorduk artık..
Korkuyorduk belki de yüzyüze gelmeye..
Ama ben susup içime atamıyorum
Kanayın yaramı içime akıtamıyorum..
Ama sen hep susmayı tercih ettin ve beni yalnızlığa terk ettin..
Bana arkanı döndün,acı acı hıçkırıklara boğuldun..
Süzlüyordu o gözyaşların ama ben görmüyordum
Belkide...belkide görmeye korkuyordum..
Çünkü hiç bir erkek karşımda ağlamamıştı..
Babam dan bilirim aslan gibi kükrerdi babam bizlere ve ''erkekler ağlamaz'' derdi
Ama neden ağlıyorsun peki,bu akıttığın gözyaşları pişmanlıktanmı akıyor yoksa..
Hayatımızdaki keşkeleri çıkarıp atamadık bir türlü, atamadık.......
Sen arkanı dönüp ağlarken ben ise çaresizce bekliyordum
Yanına bile yaklaşamıyor,sadece beklemeyi yeğliyordum..
Sen ağlıyordun içindekini böyle akıtıyordun belki de ama
Ama ben o gözyaşlarında boğuldum,ilk defa ölmek istedim,
Geride bırakacağım sevenleri hiç düşünmeden ölmek istedim..
Sınırsızca herşeyi silmiştim oysa ki senin için
geçmişe dair ne bir dostum ne bir arkadaşım kalmıştı
Senin için ailemi bile sildim o beni büyüten anamı,beni sarıp sarmayalan babamı..
Bana babam 'anam' derdi annesinin ismiydim çünkü
Ablam ana yarısıydı o benim için..abim deli yürek abim..kardeşlerim hepsi senin için silinmişti hayatımdan..
Şimdi bunları düşündükçe içimin nasıl yandığını , yüreğimin nasıl sızladığını ve ağrıdığını bu acının bana nasıl ağır geldiğini...
Ben sadece sana aittim..Ben sadece senin için..Seni mutlu etmek için vardım..Ne oldu neden oldu..Böylesine acı bir tecrübe yaşadım..Hani söz vermiştik ya birbirimize..Gözyaşı olmayacaktı,terkedilişler hayatımızda hiç olmayacaktı..Sadece gülümseyen gözler olacaktı hayatımızda,gülümseyen yüzler olacaktı...Ner de hani nerde...
Adıvar
