Şiddeti kimler hak eder?

“Nejat İşler bir kadın hayranının fotoğraf isteğini geri çevirince, hayranının kocası tarafından darp edildi. Ünlü oyuncunun kavga sırasında dişinin kırıldığı ve bayıldığı öğrenildi.”

Bugün okuduğum haberden alıntıladım.
Bu da bugünün şiddet içerikli haberi.

Burada veya günlük hayatımızda hani ‘e ama o da haketti’ diyenler oluyor ya...
Hayır...
bunun hak etmekle alakası Yok.

Dün markette iş stresini marketin kasiyerinden çıkaran birine şahit oldum...
ülkenin genelinin evinde erkek gerginliğini kadından, kadın da çocuklardan çıkarıyor.

Aynı öfke bir noktada doktora, öğretmene, memura, garsona, oyuncuya herhangi birine şiddet olarak tekrar karşımıza çıkıyor.

Biz nasıl bu noktaya geldik?
Bunu nasıl önleriz?
Çocuklarımızı bu felaketten nasıl uzak tutarız?diye konuşacağımıza,
E kadın dayak yer tabi, adama yemek yapmıyormuş...
Doktor haketmiş tabi, sigara molası vermiş..
Öğretmen beter olsun, zaten 3 ay tatil yapıyorlar...
Kasiyerin eli yavaşmış, e bir de onu mu bekleyecektim!
Diye meşrulaştıran sebepler buluyoruz.

Hala canım sıkkın, geçmiyor. İnsanların eline taş alıp kafa kırma isteğini, birilerini Yok yere yumruklama isteğini, birinin dişini kıracak kadar zarar verme ihtimalini algılayamıyorum.

Kuzenim polis, geçen hafta yıkım kararı olan bir yere gitmişler, yıkım ekibine destek için,
Yahu bu çocuk 22 yaşında.. bu kararı o vermedi. Keza yanındaki diğer polisler de...
Balta ile saldırmışlar.
Ama yapmışlardır bir şey, kimse boşuna balta ile saldırmaz degil mi?

Bence sosyal medyada, forumlarda, sözlüklerde, bu şiddeti körükleyen, destekleyen, meşrulaştıran ifade kullananlar için de bir şeyler yapılmalı...

Neyse... bdv lik midir bilmem. Ben uyku uyuyamıyorum.
Oğlumu binbir güçlükle büyütüp, okutup, verdiği emeklerle bir yere geldiğini gördükten sonra kafasında kaldırım taşı kırıldığı için yoğun bakım kapısında beklemek istemiyorum.
Umarım kimse de böyle bir şey yaşamaz.

Ülkenin hali harap ,sözün bittiği yerdeyiz artık ......

Şiddet için yeterli cezalar uygulanmadığı için milletin iyice gözü döndü.
Taciz eden yaralayandan bile ifade alıp serbest bırakılıyorken şiddeti kimse önemsemiyor.
Caydırıcı cezalar gelmedikçe de bu böyle devam edecek ne yazık ki..

Şaşırmıyorum artık, masum hayvanlara , çocuklara bile hiç akla gelmeyecek eziyetlerin yapıldığı ülkemizde hiç bir şiddete şaşırmıyorum . Haketmistir diyenlere de şunu soruyorum? Öldürülen onca hayvan, masum çocuklar da mı hak etmişti ? Şiddeti normallestirseniz toplumda masum canlara bile keyfine zarar veren yaratıklar türer, sonra bu ülke nasıl bu hale geldi demeyin. Şiddetin her türlüsü kötüdür , kimse hak etmez , bunu artık kafasına soksa keşke bazıları.

Ülkece terapi almamız lazım öfke kontrolü konusunda. Tabii zihniyetler de değişmeli. Eğitim -ama düzgün eğitim- şart. Birlikte yaşamayı bilmiyoruz.

_SinsireLLa_ .!.:

Şiddet için yeterli cezalar uygulanmadığı için milletin iyice gözü döndü.
Taciz eden yaralayandan bile ifade alıp serbest bırakılıyorken şiddeti kimse önemsemiyor.
Caydırıcı cezalar gelmedikçe de bu böyle devam edecek ne yazık ki..

Genişletmek için tıkla...

Ya biliyor mısun artık ceza ile alakası olduğunu da düşünmüyorum. Bir çeşit ruhsal bunalım, bozukluk, manyaklık başka bir şey.
Bir insanın köpeğin 4 bacağını kesmesi falan nasıl bir aklın ürünü?
Yada kafasında kaldırım taşı kırarken nasıl bir kendini kaybetmiştik?
Bu denli bir kötülüğü yaparken sonlarını düşündüklerine ihtimal vermiyorum.
Ve kişilerin ceza almasını da yeterli bulmuyorum artık.
Kesinlikle cevresi de rehabilite edilmeli.
Bu adamın karısı, çocukları, anası, bacısı kimse hepsi. Normal olamazlar.

Spreader .!.:

Şaşırmıyorum artık, masum hayvanlara , çocuklara bile hiç akla gelmeyecek eziyetlerin yapıldığı ülkemizde hiç bir şiddete şaşırmıyorum . Haketmistir diyenlere de şunu soruyorum? Öldürülen onca hayvan, masum çocuklar da mı hak etmişti ? Şiddeti normallestirseniz toplumda masum canlara bile keyfine zarar veren yaratıklar türer, sonra bu ülke nasıl bu hale geldi demeyin. Şiddetin her türlüsü kötüdür , kimse hak etmez , bunu artık kafasına soksa keşke bazıları.

Genişletmek için tıkla...

“Hak etmiş” diyenler şiddete uğrayınca bas bas bağırıyor ama “Nerde bu şiddet konusunda duyar kasanlar” diye!

Mune .!.:

Bu konuda diyecek çok lafım var, çünkü günlerdir şiddet duygularının mağdur ettiği hayvanlar için çabalıyorum ve gerçekten doluyum, şu işlerimi halledeyim de şiddetin nelere sebep olduğunu yazarım.

Genişletmek için tıkla...

Lütfen...
Eşim eve hani sinek öldürmek için pat patlar var ya onlardan almış, kullanmasına izin vermedim. Hayır canlı öldürmeyi öğrenmesin oğlum. Kovalayalım. O görmediğinde ilaçlayalım. Prizlere ilaç takalım. Ama gerek Yok, elinde bir şeyle vurarak bir şey öldürebileceği bir yola. Bende normalden kayıyorum belki de... bilmiyorum.

Verdiğim haber örneğini de açıklayayım.
Magazin meraklısı biri değilim.
Yada Nejat işler hayranı...
Ama o kadar o kadar saçma bir sebep ki,
Fotoğraf çektirmek istemediği için darp edilmek. Dişi kırılacak kadar üstelik?

Bunu göstermek istedim sadece. Yoksa bu meseleye gelene kadar neler var....

turuncupijama .!.:

Verdiğim haber örneğini de açıklayayım.
Magazin meraklısı biri değilim.
Yada Nejat işler hayranı...
Ama o kadar o kadar saçma bir sebep ki,
Fotoğraf çektirmek istemediği için darp edilmek. Dişi kırılacak kadar üstelik?

Bunu göstermek istedim sadece. Yoksa bu meseleye gelene kadar neler var....

Genişletmek için tıkla...

Verdiğin örneği açıklamana bile gerek yok aslında, toplumun her kesimi bir şekilde şiddetle tanışıyor, evde çocuklara veya kadına, belki anne babaya şiddet, dışarıda doktorlara, polislere, öğretmenlere, yanlışlıkla kolunuza çarpanlara, sollayana, yol vermeyene...

Liste uzun ve kabarık, şiddet artık toplumu virüs gibi sarmış durumda, tahammülü kalmamış, hoşgörüsüz olduk, ya darp ediyor ya sözlerimizle şiddet uyguluyoruz.

İnsanlar kadar diğer canlılarda nasibini alıyor şiddetten, yıllardır şiddete maruz kalmış hayvanlar için çabalamaya uğraşıyorum, 2 sene evvel kış aylarının sonlarına doğru şiddete uğramış erişkin bir sokak kedisi buldum, zavallı hayvanın alt ve üst çenesi sert bir cisimle parçalanmıştı, detayları yazmıyorum çünkü tasvir etmekten kaçındığım o manzarayı içiniz kaldırmaz, barınak veterinerine götürdük, durum çok kötüydü, kedinin büyükşehire sevk edilip ameliyat edilmesi gerekiyordu ama veteriner önce biraz güç toplasın diye serumla beslemeyi uygun gördü, günlerdir o halde olacak ki aç ve susuz kalan vücudu yediği onca seruma rağmen dayanamadı ve kaybettik.


2 gün önce yine zehirlemekle tehdit edilen bir köpeği bulunduğu ortamdan resmen kaçırıp zarar görmeyeceği bir aileye teslim ettik, onu kurtardık diye mutlu olurken dün 3-4 aylık bir kedi yavrusunun zehirlenmiş cansız bedeniyle karşılaşmak beni mahvetti, onu öylece bırakıp gidemedim, cansız bedeninin çöp konteynerine atılmasına razı gelemezdim, ellerimle gömdüm miniği, evet maalesef çevremde kendinden başka hiçbir canlıya değer vermeyen, hayvanların varlığından rahatsız olan bir kesim var ve onları yok etmek için her türlü yolu deniyorlar, dövüyorlar, sakat bırakıyorlar, öldürüyorlar ve bunu yaparken en ufak bir tereddütleri olmuyor.

Mune bunlar ne alaka diyebilirsiniz, çok ilgili aslında, şiddet duyguları önce kendinden küçük, aciz, savunmasız canlılar üzerinde tatbik ediliyor, önce bir kuş, sonra bir kedi, peşinden köpek, sonra bir çocuk derken şiddetten zevk alan, öldürmekten bile çekinmeyecek bir varlık haline geliyorsunuz.

Mune .!.:

Verdiğin örneği açıklamana bile gerek yok aslında, toplumun her kesimi bir şekilde şiddetle tanışıyor, evde çocuklara veya kadına, belki anne babaya şiddet, dışarıda doktorlara, polislere, öğretmenlere, yanlışlıkla kolunuza çarpanlara, sollayana, yol vermeyene...

Liste uzun ve kabarık, şiddet artık toplumu virüs gibi sarmış durumda, tahammülü kalmamış, hoşgörüsüz olduk, ya darp ediyor ya sözlerimizle şiddet uyguluyoruz.

İnsanlar kadar diğer canlılarda nasibini alıyor şiddetten, yıllardır şiddete maruz kalmış hayvanlar için çabalamaya uğraşıyorum, 2 sene evvel kış aylarının sonlarına doğru şiddete uğramış erişkin bir sokak kedisi buldum, zavallı hayvanın alt ve üst çenesi sert bir cisimle parçalanmıştı, detayları yazmıyorum çünkü tasvir etmekten kaçındığım o manzarayı içiniz kaldırmaz, barınak veterinerine götürdük, durum çok kötüydü, kedinin büyükşehire sevk edilip ameliyat edilmesi gerekiyordu ama veteriner önce biraz güç toplasın diye serumla beslemeyi uygun gördü, günlerdir o halde olacak ki aç ve susuz kalan vücudu yediği onca seruma rağmen dayanamadı ve kaybettik.


2 gün önce yine zehirlemekle tehdit edilen bir köpeği bulunduğu ortamdan resmen kaçırıp zarar görmeyeceği bir aileye teslim ettik, onu kurtardık diye mutlu olurken dün 3-4 aylık bir kedi yavrusunun zehirlenmiş cansız bedeniyle karşılaşmak beni mahvetti, onu öylece bırakıp gidemedim, cansız bedeninin çöp konteynerine atılmasına razı gelemezdim, ellerimle gömdüm miniği, evet maalesef çevremde kendinden başka hiçbir canlıya değer vermeyen, hayvanların varlığından rahatsız olan bir kesim var ve onları yok etmek için her türlü yolu deniyorlar, dövüyorlar, sakat bırakıyorlar, öldürüyorlar ve bunu yaparken en ufak bir tereddütleri olmuyor.

Mune bunlar ne alaka diyebilirsiniz, çok ilgili aslında, şiddet duyguları önce kendinden küçük, aciz, savunmasız canlılar üzerinde tatbik ediliyor, önce bir kuş, sonra bir kedi, peşinden köpek, sonra bir çocuk derken şiddetten zevk alan, öldürmekten bile çekinmeyecek bir varlık haline geliyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Örneğe açıklık getirme sebebim şiddet her yerde de buna mı takıldın diyecek olan vardır, buna takıldığım için değil,
Sadece insanların artık alışkanlık olarak, istemediği her durumda şiddete başvurduğunu göstermek için...
ya hala dün ki doktor konusunda burada ve sözlüklerde okuduğum bazı mesajlar aklımdan çıkmıyor....
‘e bilmiyor muydu böyle olacagını olmasın doktor’
‘Doktorlar da az degil...’
‘Hastaya bakacağına sigara içmeye gitmeseymiş o da...’
daha nicesi.
Aklım almıyor.
Hangi durumda şiddeti hak ediyor insan?
Kafasında kaldırım taşı kırılmasını?

Hayvanlar için apayrı konu... dilleri Yok söylemeye diye duymuyoruz sanıyorlar...
İnsana acımayan, korunmasız, gücünün yettiği sokak hayvanına acır mı?
Acımıyor işte.

İnsanların duygularına bir şeyler olmuş. İçlerine, yüreklerine.
Bir acımasızlık, merhamet yoksunluğu, bir kendinden uzaklaşma, gözü donme, öfke kontrolsüzlüğü bir gariplik var...
anlatamadığım bir şey. Sanki önceden birinin gözünün içine baktığında derininde daha farklı şeyler görüyorlardı da bugün kimin gözünün içine baksak nefret, öfke, kibir, haset..
Çözümü ne bilmiyorum.
Korkuyorum.
Bu öfkeli biri bir gün benim karşıma çıkacak. Bana da zarar verecek.
Ve ben kim bilir ne yaparak ‘hak etmiş’ olacağım!

Ccelik .!.:

Bir arada burda bi yorum yazmıştım. “Çocuğum kimseye vurmuyor, defalarca ona vurdukları için park değiştirdim. Ona sana vururlarsa vur diyemem” demiştim. Bir arkadaşta çocuğumu “özgüvensiz ve sünepe” ilan etmişti.

Bende bunu merak ediyorum. Şiddet var, fiziksel yoksa sözel var. Mutlaka var. Nasıl savunacak çocuk kendini? Kızım öyle bakıyor, hala vurmuyor. Vur mu diyeyim? Şiddetin geçerli sebepleri olabilir bazen mi diyeyim? Demezsem ne olacak? Hayatı boyunca güç gösterilen ve dayak yeme potansiyeli olan taraf mı olacak? Nedir bunun normali?

Genişletmek için tıkla...

Bilmiyorum... ama yanlış bir şey yaptığınızı düşünmüyorum.
Sizin kızınız vurmayı öğreneceğine diğer çocukların vurmamayı öğrenmesi gerekmiyor mu?
Ama olmuyor değil mi?
Olan çocuğa mı olacak? Fanusa mı koyalım? Evden mi çıkarmayalım?
Bilmiyorum.
Şiddete maruz kaldığında arkadaşının yaptığının yanlış olduğunu, böyle davranarak yakında yalnız kalacağını falan anlatırız belki biraz daha büyüdüklerinde..
Ama o çocuklar için ne yapılabilir?

turuncupijama .!.:

Bilmiyorum... ama yanlış bir şey yaptığınızı düşünmüyorum.
Sizin kızınız vurmayı öğreneceğine diğer çocukların vurmamayı öğrenmesi gerekmiyor mu?
Ama olmuyor değil mi?
Olan çocuğa mı olacak? Fanusa mı koyalım? Evden mi çıkarmayalım?
Bilmiyorum.
Şiddete maruz kaldığında arkadaşının yaptığının yanlış olduğunu, böyle davranarak yakında yalnız kalacağını falan anlatırız belki biraz daha büyüdüklerinde..
Ama o çocuklar için ne yapılabilir?

Genişletmek için tıkla...

Bende bilemiyorum. Geçen gittiğimiz parkta 9 yaşlarında bir çocuk gördük. Zihinsel engelli değil ama yüksek oranda bi dikkat bozukluğu var. Normalin dışında tavırları. Ben bir şekilde savundum kızımı, anlattım çocuğa. Oyuncakları izinsiz alamayacağını, vuramayacağını, yoksa gitmemiz gerekeceğini falan. Gitti 2-3 yaşlarında bir kızın sırtına otururken tekme attı. İri yapılı bi çocuk bide. Kızıma atsa ne yapardım bilmiyorum.

Şiddeti, hele ki çocuklara, hele hele özel gereksinimli çocuklara psikolojik şiddet bile uygulayamam. Ama ne yapardım? “Yapma evladım, bu çok yanlış” diyip gider miydim, gitmeli miydim?

Çok yanlış bi döneme doğmuş ve doğurmuş gibi hissediyorum bizim gibi düşünenler için. Adapte olmakta da çok zorlanıyorum vallahi.

turuncupijama .!.:

Örneğe açıklık getirme sebebim şiddet her yerde de buna mı takıldın diyecek olan vardır, buna takıldığım için değil,
Sadece insanların artık alışkanlık olarak, istemediği her durumda şiddete başvurduğunu göstermek için...
ya hala dün ki doktor konusunda burada ve sözlüklerde okuduğum bazı mesajlar aklımdan çıkmıyor....
‘e bilmiyor muydu böyle olacagını olmasın doktor’
‘Doktorlar da az degil...’
‘Hastaya bakacağına sigara içmeye gitmeseymiş o da...’
daha nicesi.
Aklım almıyor.
Hangi durumda şiddeti hak ediyor insan?
Kafasında kaldırım taşı kırılmasını?

Hayvanlar için apayrı konu... dilleri Yok söylemeye diye duymuyoruz sanıyorlar...
İnsana acımayan, korunmasız, gücünün yettiği sokak hayvanına acır mı?
Acımıyor işte.

İnsanların duygularına bir şeyler olmuş. İçlerine, yüreklerine.
Bir acımasızlık, merhamet yoksunluğu, bir kendinden uzaklaşma, gözü donme, öfke kontrolsüzlüğü bir gariplik var...
anlatamadığım bir şey. Sanki önceden birinin gözünün içine baktığında derininde daha farklı şeyler görüyorlardı da bugün kimin gözünün içine baksak nefret, öfke, kibir, haset..
Çözümü ne bilmiyorum.
Korkuyorum.
Bu öfkeli biri bir gün benim karşıma çıkacak. Bana da zarar verecek.
Ve ben kim bilir ne yaparak ‘hak etmiş’ olacağım!

Genişletmek için tıkla...

Sen de yoruldun değil mi şiddeti aklamaya çalışanlardan? Eskiden de şiddet vardı ama bu kadar değildi, insanlar bazı meslek gruplarına saygı duyardı, şimdilerde saygı duymak bir kenara, hakkını aramayı şiddetle özdeşleştirdiler, şiddetle hak aradıklarını sanıyorlar, birşey istedikleri gibi olmuyorsa veya ortada bir yanlış varsa konuşarak çözmek yerine şiddete başvuruyorlar.

Şiddeti hak etmek diye birşey yok bence, toplumsal öfkeye sebep olan olaylar oluyor taciz tecavüz gibi, onları ayırıyorum bu konudan, üstünde yoğunlaştığımız konular üzerinden gidersek gerçekten şiddeti hak etme diye birşey olamaz, karşınızdaki hatalıysa yasal haklarınızı kullanırsınız.

İnan ben de çok korkuyorum çünkü şiddete meyilli insanlar artıyor, neye öfkelendikleri de belli olmuyor kimi zaman, hatırlarsın birkaç sene önce dolmuşta lahmacun yiyorlar diye uyaran birini öldürdüler, bir genci kavgayı ayırmaya çalışırken öldürdüler, 7-8 sene evvel İstanbul'da gözümün önünde yaşlı bir adamın arabasının önünü kesip boğazına yapıştılar, nedeni yol vermemesiymiş, otobüste, dolmuşta, sokakta hiç tanımadığınız insanlar tarafından hiç aklınıza gelmeyecek bir nedenden darp edilebilir öldürülebilirsiniz, insan hayatı resmen pamuk ipliğine bağlı.

Mune .!.:

Sen de yoruldun değil mi şiddeti aklamaya çalışanlardan? Eskiden de şiddet vardı ama bu kadar değildi, insanlar bazı meslek gruplarına saygı duyardı, şimdilerde saygı duymak bir kenara, hakkını aramayı şiddetle özdeşleştirdiler, şiddetle hak aradıklarını sanıyorlar, birşey istedikleri gibi olmuyorsa veya ortada bir yanlış varsa konuşarak çözmek yerine şiddete başvuruyorlar.

Şiddeti hak etmek diye birşey yok bence, toplumsal öfkeye sebep olan olaylar oluyor taciz tecavüz gibi, onları ayırıyorum bu konudan, üstünde yoğunlaştığımız konular üzerinden gidersek gerçekten şiddeti hak etme diye birşey olamaz, karşınızdaki hatalıysa yasal haklarınızı kullanırsınız.

İnan ben de çok korkuyorum çünkü şiddete meyilli insanlar artıyor, neye öfkelendikleri de belli olmuyor kimi zaman, hatırlarsın birkaç sene önce dolmuşta lahmacun yiyorlar diye uyaran birini öldürdüler, bir genci kavgayı ayırmaya çalışırken öldürdüler, 7-8 sene evvel İstanbul'da gözümün önünde yaşlı bir adamın arabasının önünü kesip boğazına yapıştılar, nedeni yol vermemesiymiş, otobüste, dolmuşta, sokakta hiç tanımadığınız insanlar tarafından hiç aklınıza gelmeyecek bir nedenden darp edilebilir öldürülebilirsiniz, insan hayatı resmen pamuk ipliğine bağlı.

Genişletmek için tıkla...

Annem 55 yaşında, 25 yıldır da araba kullanıyor.
Trafik cezası 5-6 yı geçmez, 1 ufak kazası dışında kazada yapmadı.
2 ay kadar önce, sıkışık trafikte 3 tane 20-30 yaş arası, evladı yaşındaki çocukların bulunduğu bir arabaya yol vermemiş(?) buradan emin değiliz çünkü öyle hırsları da yoktur :)
Trafik durunca bu 3 serseri arabadan inip, annemin camlarını yumruklamışlar. Arabayı sallamaya falan çalışmışlar.
3 tane gencecik insanın, anneleri yaşındaki kadına yaptıkları...
annem korkudan gidememiş, çocuklar ezilir falan diye korkmuş bir de :) sonra başka bir araçtan bir adam inmiş, küfür kıyamet neyse arkadan kornalar falan da çalınınca herkes arabasına binmiş gitmiş.
Annem 1 ay kadar oturduğu semtin dışında araba kullanmadı korkudan.
Hala akşam hava kararınca yalnız başına araç kullanmak istemiyor.
Kapıların kilitli olmayacağı durumda, ben de başına gelecekleri hayal edemiyorum.
Camlara attıkları yumrukları anneme mi atacaklardı?
Normal hayatlarında etraflarındaki insanlara neler yapıyorlar?
Yada çıkacağı merdivende duran kediye? Tahmin etmek çok zor degil.

ben doğrudan konu başlığına cevap vermek stiyorum. kesinlikle kimse, özellikle de kadınsa

Şiddeti kimse hak etmez herhangi bir canliya şiddet uygulayan biri psikoljik sorunları olan biridir ve şu an çevremde tedavi görmesi gerekeken okadar manyak varki daha yeni bir psikopat tarafından ayağı kırılmış kulagi yakılmıs bir sokak kedisini bakım evine biraktik komşumun sokağinda topluca zehirlenmis bir sürü kedi icin göz yaşı döktüm karısını acımasızca bir odaya koyup kemerle döven komsumu polise şikayet ettim diye birbirimize girdik oğlumu oķula bıraktığım sırada okul bahçesinde çocukların gözü önünde minnacık kucağindaki belki bir yaşındaki kızının ağzına burnuna yumruk atan şizofren anneyle tartıştım sessiz kalsam kendime yedirmem kalmasam kendi siddetlerinin icine bizide cekiyorlar insanlar insanlıktan cıkmış Allah sonumuzu hayretsin