- 11 Mart 2012
- 2.108
- 1.383
-
- Konu Sahibi Broomhilda_87
- #41
Çok çok geçmiş olsun,büyük talihsizlik,davanız istediğiniz gibi sonuçlanır umarım.
Allah yardimciniz olsun şifa versin kolaylıklar versinFizik tedaviye gidiyorum her gün. Sol bacağım hala hissiz onu açmaya yürütmeye çalışıyorlar beni. Kalça bölgemde hala uyuşuk çok az ilerleme oluyor. Doktorum sinirlerin eskisine dönmesi 1 seneyi bulur dedi. Bebeğim çok şükür iyi evde annemle bakıyorum.
Tespit duruşması var onu bekliyoruz 1 ay sonra.
Merhabalar,büyük bir talihsizlik yaşamışsınız geçmiş olsun...dogumu yaptıgınız hastane size -evet biz sizi aktarırken düşürdük diye itiraf mı etti..o kısmı anlamadım ben...eger òyleyse suçlarını itiraf etmişler...
farklı ameliyatlarda da bu tarz olaylar olabiliyor...
Merhabalar,
Teşekkür ederim. Bize bu durumu araştırmamızı söyledi askeri hastanedeki doktorlar. Eşimin çabaları sonucu hemşirelerden biri vicdan azabı ile söylemiş ama işini kaybetme vb korkularının olduğunu söylemiş. Ameliyat sonrası her sezeryanda olduğu gibi ağrı kesiciler yoğun veriliyor. Ben o zaman bile belim ağrıyor dedim ama beni yürüttüler. Yürüdüm ama ağrı ile. Yürüdüğümü görünce herhalde korktuları gibi düşürdük ama bişey olmadı gibi mi düşündüler acaba ? Çünkü biz bu işin peşine 2.5 ay sonra düştük.
Merhabalarçok geçmiş olsun.
Bende sezeryan olacağım kısmet olursa.ama şu yazınızdan sonra baya korktum.
Merhabalarçok geçmiş olsun.
Bende sezeryan olacağım kısmet olursa.ama şu yazınızdan sonra baya korktum.
Evet hastabakıcıların hatası. Çünkü doktorum Allah inancı olan güvendiğim bir doktor. Annemin de doktoruydu bu arada annem 44 yaşında doğum yaptı. Çok riskliydi ama doktor süper bi şekilde doğumu üstlendiSedyeye aktarım sırasında bu düşüş olmuş olabilir ve bu kırığı da bu açıklar.Hatta belki doktor dışarıda yıkanırken olmuş ve olay olmasın diye taşıyan personel tarafından bile örtbas edilmiş olabilir.Burada en büyük hata size gerekli müdahelenin yapılmaması.Sizi düşürmüş olabilirler ki çok dikkatli olunmalı ama kaldı ki oldu yanlışlıkla insanlar kardeşini öldürüyor,bunu nasıl araştırmazlar,bir durum oldu mu diye bakmazlar,çok çok büyük ihmalkarlık çook.
geçmiş olsun.Merhabalar
Anne olmayı çok isteyen ve sorun yaşamadan hamile kalanlardanım. Hamileliğim boyunca kontrolleri kaçırmadan ilaçları aksatmadan kullandım. Çalıştığım için doğum sonrası izin hakkım kalsın diye 34.haftaya kadar çalıştım. Duygularım her hamile gibi karışıyor çok hüzünlenip çok ağlayabiliyordum.
Doktorum kemik yapımın müsait olmadığını söyleyip, sezeryan doğum olmalısın dediği zaman çok üzülmüştüm. Bunu son zamanlarda duymak sinirimi bozmuştu. Destek beklerken ailemden , özellikle kayınvalide taraflarından değişik kelimeler işitince daha çok moralim bozulmuştu. Doğuma 1 hafta kala neredeyse başka bir hastaneye gidip muayene olmam gerektiğini her seferinde dile getirip beni iyice üzdüler. Eşim önce bunlara inanıp değişik davrandı bana sonrasında mantıklı olanın doktorun dediğini anlatıp açıklık getirdim.
Doğum çok güzel geçti. Bebeğim ve ben hiç sorun yaşamadan çıktık hastaneden. Eşim mutlu ben bi o kadar..
1 hafta sonra ayağımda uyuşma oldu ve gittikçe yukarı doğru geldi. Lavabo ihtiyacımı gideremez oldum çünkü belden aşağı her yerim uyumuş hissizdi. Doktorumu aradım nadiren olur dedi. Karnım şişmişti çünkü küçük abdestimi yapamıyordum. Doktoruma gittim sonda ile boşaltım yaptı olursa tekrar sıcak su ile masaj yap gelir dedi.
2 gün sonra şikayetlerim daha şiddetlendi ve yürüyemez oldum. Çektiğim ağrı da çok kötüydü. Sütlerim dolup taşarken ambulansla acile kaldırıldım. Moralim bozuk ağlamaktan psikolojim bozulmuştu. Bi yandn bebeğimdeydi aklım. Diğer yandan ise bana ne olduğunu bulmaya çalışıyorlardı.Mr, tomografi, kan testleri, doktor muayeneleri bitmedi.Tam 1.5 ay hastanede kalarak neyim olduğunu bulmaya çalıştılar
İlk bir hafta uyuşma var die kortizon verdiler. Kabul etmek istemedik fakat doktor ikna edip tedavi hakkında ikna etti. Sonra Gata'ya gittik. Bir dizi testler devam etti. Belimden sıvı bile alındı fakat bişey bulamıyorlardı.
En sonunda Prof.bir hekim ( isim veremiyorum) bir Mr da bişey gördü ve tekrar çektirdi.
Ben bunlar yaşanırken evimden ve en önemlisi bebeğimden uzaktaydım. Her gün bi test yapıldığı için sütümü sağıp atmak zorunda kalıyordum.
Sonra anlaşıldı ki pelvis kemiğim iki yerinden kırılmıştı. Tam 1.5 ay kırıkmış fakat hiçbir doktor anlayamamıştı.
Ameliyat edemiyorlardı çünkü kaynamaya başlamıştı.
Eve gönderdiler fakat 1 ay dümdüz yatmam gerekiyordu.
Kızıma kavuşacağım için ne olursa olsun çok seviniyordum.
75 kilodan 50 kiloya düştüm.2 aydır sonda ile duruyor ve büyük tuvaletimi bile hissedemediğim için yardımlarla yapıyordum. Uyku deseniz ağrılardan yoktu.
Kemikler kaynadı fakat ödemler oluştuğu için tekrar kortizon verdiler. % 50 oranında düzeldim ve ayağa kalktım. Sağ bacağım sorunsuz fakat sol bileğim hala uyuşuk. Ayrıca tuvalet sorunum da devam ediyor. Şu an fizik tedavi ile düzelmeye çalışıyorum.
Kızım için..
Nasıl oldu bilmiyorum, doktorlarda çözemiyor..
Hanımlar lütfen okuyun. Herkes bilinçlensin istiyorum. Bilinmeyen daha doğrusu bulunamayan bir durumdayım . belirtileri yazdım. Siz ya da çevreniz Allah korusun bunları yaşamasın.
Masadan sedyeye alınırken düşürülmüş olmanız olası bir durum değil çünkü uyanık olmadığınız için tamamen kendinizi bırakmış olduğundan ağır olursunuz hem de ameliyatlısınız iyice masaya yanaştırırlar sıfır durumda öyle aktarırlar sizi yani o yüzden de düşüremezler düşürdüler diyelim kemik kırılacak kadar yüksek olmuyor sedyeler zaten. Araştırmışsınız peki doktorlar itiraf mı etti düşürdük diye. O şekilde kemiğiniz kırılsa zate 1 hafta sonra çıkmazdı o anda çıkardı hastaneden daha ilk çıktığınızda acı hissederdiniz 1 hafta sonra olması mümkün değil. Omurgamız ile bacaklarımızı bağlayan bir kemik ve baya sağlam bir kemik kolay kolay kırılmaz kırılınca da kendisi kaynamaz o şekilde bir kırık nası kaynayabilir ki kendi kendine. Sezeryan olacak insanları da korkutuyor ayrıca böyle yazılar.
Merhabalar
Anne olmayı çok isteyen ve sorun yaşamadan hamile kalanlardanım. Hamileliğim boyunca kontrolleri kaçırmadan ilaçları aksatmadan kullandım. Çalıştığım için doğum sonrası izin hakkım kalsın diye 34.haftaya kadar çalıştım. Duygularım her hamile gibi karışıyor çok hüzünlenip çok ağlayabiliyordum.
Doktorum kemik yapımın müsait olmadığını söyleyip, sezeryan doğum olmalısın dediği zaman çok üzülmüştüm. Bunu son zamanlarda duymak sinirimi bozmuştu. Destek beklerken ailemden , özellikle kayınvalide taraflarından değişik kelimeler işitince daha çok moralim bozulmuştu. Doğuma 1 hafta kala neredeyse başka bir hastaneye gidip muayene olmam gerektiğini her seferinde dile getirip beni iyice üzdüler. Eşim önce bunlara inanıp değişik davrandı bana sonrasında mantıklı olanın doktorun dediğini anlatıp açıklık getirdim.
Doğum çok güzel geçti. Bebeğim ve ben hiç sorun yaşamadan çıktık hastaneden. Eşim mutlu ben bi o kadar..
1 hafta sonra ayağımda uyuşma oldu ve gittikçe yukarı doğru geldi. Lavabo ihtiyacımı gideremez oldum çünkü belden aşağı her yerim uyumuş hissizdi. Doktorumu aradım nadiren olur dedi. Karnım şişmişti çünkü küçük abdestimi yapamıyordum. Doktoruma gittim sonda ile boşaltım yaptı olursa tekrar sıcak su ile masaj yap gelir dedi.
2 gün sonra şikayetlerim daha şiddetlendi ve yürüyemez oldum. Çektiğim ağrı da çok kötüydü. Sütlerim dolup taşarken ambulansla acile kaldırıldım. Moralim bozuk ağlamaktan psikolojim bozulmuştu. Bi yandn bebeğimdeydi aklım. Diğer yandan ise bana ne olduğunu bulmaya çalışıyorlardı.Mr, tomografi, kan testleri, doktor muayeneleri bitmedi.Tam 1.5 ay hastanede kalarak neyim olduğunu bulmaya çalıştılar
İlk bir hafta uyuşma var die kortizon verdiler. Kabul etmek istemedik fakat doktor ikna edip tedavi hakkında ikna etti. Sonra Gata'ya gittik. Bir dizi testler devam etti. Belimden sıvı bile alındı fakat bişey bulamıyorlardı.
En sonunda Prof.bir hekim ( isim veremiyorum) bir Mr da bişey gördü ve tekrar çektirdi.
Ben bunlar yaşanırken evimden ve en önemlisi bebeğimden uzaktaydım. Her gün bi test yapıldığı için sütümü sağıp atmak zorunda kalıyordum.
Sonra anlaşıldı ki pelvis kemiğim iki yerinden kırılmıştı. Tam 1.5 ay kırıkmış fakat hiçbir doktor anlayamamıştı.
Ameliyat edemiyorlardı çünkü kaynamaya başlamıştı.
Eve gönderdiler fakat 1 ay dümdüz yatmam gerekiyordu.
Kızıma kavuşacağım için ne olursa olsun çok seviniyordum.
75 kilodan 50 kiloya düştüm.2 aydır sonda ile duruyor ve büyük tuvaletimi bile hissedemediğim için yardımlarla yapıyordum. Uyku deseniz ağrılardan yoktu.
Kemikler kaynadı fakat ödemler oluştuğu için tekrar kortizon verdiler. % 50 oranında düzeldim ve ayağa kalktım. Sağ bacağım sorunsuz fakat sol bileğim hala uyuşuk. Ayrıca tuvalet sorunum da devam ediyor. Şu an fizik tedavi ile düzelmeye çalışıyorum.
Kızım için..
Nasıl oldu bilmiyorum, doktorlarda çözemiyor..
Hanımlar lütfen okuyun. Herkes bilinçlensin istiyorum. Bilinmeyen daha doğrusu bulunamayan bir durumdayım . belirtileri yazdım. Siz ya da çevreniz Allah korusun bunları yaşamasın.
Allah razı olsun teşekkür ederim. Şimdi kızımla eldeyim fakat 2 kat daha zor hayatım. Olsun çok şükür haftalarca yürüyemediğim zamanlar aklıma geldikçe şükrediyorum. Çocuğumun yanımda olması bana moral veren tek şey.Çok büyük geçmiş olsun. Allah kimseye yaşatmasın.
İnşallah en kısa sürede sağlığınıza kavuşursunuz ve bebeğinize ve size kaybettirilen bunca süreyi telafi edersiniz.