Amin canım inşallah... Fazla bir şey almadım zaten. Abisinin eşyaları ile birlikte yıkadım, ütüledim kıyafetlerini. Tek tek yerleştirdim. Çok karışık, değişik bir duyguydu. Hüzün ve sevinç aynı anda. Bir taraftan üzüntüden ağlarken, diğer taraftan kıyafetleri öpüp, koklamak, hayal kurmak yerleştirirken...
Dün oğlumu ziyarete gittim. Dedim oğlum uzun süre gelemeyeceğim sana. Kardeşin doğacak. Ama seni unutacağımı sanma sakın. Sen benim en kıymetlimsin, hep de öyle kalacaksın. 40'ım çıkar çıkmaz geleceğim sana annecim dedim. Gözümden yaşlar inci gibi süzüldü, Mustafam için ağlarken Metehan'ım da sanki anne ağlama ben varım yanında dercesine tekmeler attı içimde...
İnşallah canım, hayırlısıyla bir kucağımıza alabilseydik miniklerimizi... İnan yüreğim hep ağzımda... Endişelerim iyice arttı. 2 saat hareket etmese hemen telaşlanıyorum...