- 11 Ocak 2023
- 72
- 22
- 8
- 22
- Konu Sahibi redhairgirl
-
- #1
Kendini şartlandırdığın için böyle düşünüyorsun, yarın onla evlenirsen 3.sayfa haberlerinde veya boşanma haberlerinde seni görebiliriz, ayrıca ona bu kadar bağlı olman seni çantada keklik yapıp zerre değer verdirmiyor muhtemelen yüzüne de bakmıyordur.
çok gençsin ve ilk aşkın olduğu için böyle hissediyorsun. güçlü olmalı ve istemeye istemeye de olsa ayrılmalısın. ondan başkası aldatacak gibi hissediyorsun da bunun çözümü o değil ki evlenirseniz hayatı sana zehir edecek anneci olmak zaten başlı başına bi iş. anneci erkekelr karısını aldatmaktan beter ederler çünkü yine evinizde 2. bir kadın olur hem de vazgeçemeyeceği bir kadın. evdeki herşeye ve en sonunda çocuğuna kadar karışır muhtemelen. çocugunu başka bir kadınla paylaşabilecek misin?Herkese merhaba. 1.5 yıllık bir ilişkim var 21 yaşındayım. Kendisi benim ilk sevgilim. Erkek arkadaşımın bir sürü kötü özelliği var anneci olmasından tutun da kıskanç baskıcı olmasına kadar. Ondan ayrılmam gerektiğini biliyorum ama ayrılamıyorum. Sanki ondan başkasıyla bir daha olamazmışım, başka biriyle hiçbir zaman düzgün bir geleceğim olamayacakmış, ondan başkası beni hep aldatacakmış gibi hissediyorum. Çocukluğumdan beri bir ailem olmasını çok istedim babasız büyüdüm belki de bunun verdiği yalnızlıkla ona bu kadar bağlandım bilmiyorum ama ondan kopamıyorum. Tartıştığımızda bile yemeden içmeden kesiliyorum onu düşünmekten ya benden ayrılırsa korkusu yüzünden kendimi kısıtlayan bambaşka birine dönüştüm kendimden nefret eder hale geldim. Ona olan bu duygusal bağımlılığımdan nasıl kurtulabilirim? Gerçekten bu durumdan çok sıkıldım ama elimde değil
Ayrılığı düşünerek çağırıyorsun haberin olsun.Herkese merhaba. 1.5 yıllık bir ilişkim var 21 yaşındayım. Kendisi benim ilk sevgilim. Erkek arkadaşımın bir sürü kötü özelliği var anneci olmasından tutun da kıskanç baskıcı olmasına kadar. Ondan ayrılmam gerektiğini biliyorum ama ayrılamıyorum. Sanki ondan başkasıyla bir daha olamazmışım, başka biriyle hiçbir zaman düzgün bir geleceğim olamayacakmış, ondan başkası beni hep aldatacakmış gibi hissediyorum. Çocukluğumdan beri bir ailem olmasını çok istedim babasız büyüdüm belki de bunun verdiği yalnızlıkla ona bu kadar bağlandım bilmiyorum ama ondan kopamıyorum. Tartıştığımızda bile yemeden içmeden kesiliyorum onu düşünmekten ya benden ayrılırsa korkusu yüzünden kendimi kısıtlayan bambaşka birine dönüştüm kendimden nefret eder hale geldim. Ona olan bu duygusal bağımlılığımdan nasıl kurtulabilirim? Gerçekten bu durumdan çok sıkıldım ama elimde değil
Çok güzel yazmışsınız teşekkür ederim. Ben de dediklerinizin farkındaydım ama okumak daha da gözümü açtı haklısınız.mutlaka terapi al.partnerinden kötü muameleme gördüğü halde ayrılamayan insanların başına çok çok çok kötü şeyler gelir. senin ufak ayrılıklarda yemeden içmeden kesildiğin zaman diliminde hissettiğin acının milyon katını yaşarlar. çünkü hayatları bitmiş olur.
adam bu nasılsa ayrılamıyor bana bağımlı der tokatlar geçer aldatır geçer. hayat prensipleri olmayan insanları harcar. arkadaşın kalmaz. ya kariyerin olmaz ya da kafan bulanık olduğu için iş verimin düşük olur. dertleşeceğin bir tane düzgün insan kalmaz. çünkü seni kısıtlar. sömürmeye devam etmek için gözünün açılmaması lazım. ekonomik olarak da kısıtlar. bir ayakkabı almaya bile korkar olursun. neşeni ruhunu özgüvenini paranı aileni dostunu hepsini elinden alır. özgüvensiz sinik ezik bir hale gelirsin. çocuk olursa ona da kötü davranır belki en kalbinin acıyacağı nokta bu olur. çünkü sen öyle bir adamdan çocuk dünyaya getirdiğin için yüzde elli sorumlu olursun.
bu yazdığım size acımasız gelecek ama ben çok sevdim onu sevgimle değiştireceğim düşüncesi doğru değil. aşırı duygusallık bu dünyaya uygun değil. mantığımız bize doğruyu söylüyor. duygular kontrol edilmezse insanın başına bela açar. sürekli affetmek sürekli şans vermek olmazları olduracağım hırsı hiçbir işe yaramaz. ne aşkta ne de dostlukta. uzman sizin yalnızlık korkunuzun temeline inecektir. daha güçlü olacaksınız.sevgiler.
Ya benden ayrılırsa korkusu bende de vardı, tadımı tuzumu kacirirdi bunu ona da hissettirmis olmalıyım ki sürekli ayrılıkla tehdit edip beni cepte görüyordu. Sonuç ne oldu peki ?Herkese merhaba. 1.5 yıllık bir ilişkim var 21 yaşındayım. Kendisi benim ilk sevgilim. Erkek arkadaşımın bir sürü kötü özelliği var anneci olmasından tutun da kıskanç baskıcı olmasına kadar. Ondan ayrılmam gerektiğini biliyorum ama ayrılamıyorum. Sanki ondan başkasıyla bir daha olamazmışım, başka biriyle hiçbir zaman düzgün bir geleceğim olamayacakmış, ondan başkası beni hep aldatacakmış gibi hissediyorum. Çocukluğumdan beri bir ailem olmasını çok istedim babasız büyüdüm belki de bunun verdiği yalnızlıkla ona bu kadar bağlandım bilmiyorum ama ondan kopamıyorum. Tartıştığımızda bile yemeden içmeden kesiliyorum onu düşünmekten ya benden ayrılırsa korkusu yüzünden kendimi kısıtlayan bambaşka birine dönüştüm kendimden nefret eder hale geldim. Ona olan bu duygusal bağımlılığımdan nasıl kurtulabilirim? Gerçekten bu durumdan çok sıkıldım ama elimde değil
Size de geçmiş olsun umarım çok mutlu olursunuzYa benden ayrılırsa korkusu bende de vardı, tadımı tuzumu kacirirdi bunu ona da hissettirmis olmalıyım ki sürekli ayrılıkla tehdit edip beni cepte görüyordu. Sonuç ne oldu peki ?
Ben ayrıldım ( nişan attım) sonra aylarca yalvardı, ben seni düşündüğümden daha çok sevmişim dedi .
Boşver arkana bile bakma. Kimseyi duzeltemezsin ,olan sana olur , yorulursun , psikolojin mahvolur . Yol yakınken görmüşsün ne güzel
Öyle güzel ayrılırsin ki bende ilk sevgilimden 2.5 sene ayrilamadim nalet olsun ki ilkti son deyip drudum hayatımı mahvettim ayrildik tam 25 gün her gün ağladım ama sonra kocaaamman bir ooooh çektim hayatıma öyle güzel biri girdi ki o zaman ona nye daha önce yallah dememişim diye de ağladım . Bıçak gibi kes at bir an da asla geri dönme hatta kendine yemin et . Bak ben o kişiden asla ayrilmayacgimi düşünürdüm bana küser günlerce konuşmaz bende günlerce ağlardım evine bile giderdim şuan aklıma tüküreym diyorum kendine bu kötülüğü asla yapmaHerkese merhaba. 1.5 yıllık bir ilişkim var 21 yaşındayım. Kendisi benim ilk sevgilim. Erkek arkadaşımın bir sürü kötü özelliği var anneci olmasından tutun da kıskanç baskıcı olmasına kadar. Ondan ayrılmam gerektiğini biliyorum ama ayrılamıyorum. Sanki ondan başkasıyla bir daha olamazmışım, başka biriyle hiçbir zaman düzgün bir geleceğim olamayacakmış, ondan başkası beni hep aldatacakmış gibi hissediyorum. Çocukluğumdan beri bir ailem olmasını çok istedim babasız büyüdüm belki de bunun verdiği yalnızlıkla ona bu kadar bağlandım bilmiyorum ama ondan kopamıyorum. Tartıştığımızda bile yemeden içmeden kesiliyorum onu düşünmekten ya benden ayrılırsa korkusu yüzünden kendimi kısıtlayan bambaşka birine dönüştüm kendimden nefret eder hale geldim. Ona olan bu duygusal bağımlılığımdan nasıl kurtulabilirim? Gerçekten bu durumdan çok sıkıldım ama elimde değil
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?