-
- Konu Sahibi esmermavigoz
- #681
Belki ikiside derim diyecek bişeyiniz kalmaz
Belki ikiside derim diyecek bişeyiniz kalmazAhaha aynı soruyu sormuşuz. Ya evet diyecek bizde öğrenilmiş çaresizlik diyeceğiz. Ya hayır diyecek tuzun kuru tabi diyeceğiz ya da bir kaynanam bile yok diyecek. Bekara boşanmak kolay diyeceğiz
Her ihtimali dusunelim.
Tut ki marsta yasam bulundu, hadi bakalim, kayinvalideni dunyada yapayalniz birakip gider misin gitmez misin?
CiRiLLA karşı atak yapıp soruya soruyla karşılık vererek rakibi şaşırtan bir yorum beklemiştim sizdenKaynanami da marsa gotururum karsilikli uzay dairelerinde otururuz.
Kötü veya iyi biri olması ona maddi anlamda destek verip vermeyeceğimizi değiştirmiyor. Kira dediğiniz annesi İstanbul Ataşehirde yaşamak istiyor ve sevgilim annemin kirası 1500 olur, 500 de faturaları öderim kendi maaşı 1000 TL ile de kendini geçindirir yani ben en az anneme 2000 TL yollamak zorundayım dedi. 2 bin TL ben nasıl bie ömür boyu birine bağlayabilirim. Daha kendi annemle aynı evde yaşamaya tahammül edemiyorum başka biriyle asla yaşayamam, sevgilim annesiyle yaşamayı kendisi de istemiyor zaten, ev ev üstüne olmaz diye defalarca söyledi, dedim ki “yakında ev ev üstüne olur da dersin” o yüzden ayrıldım. Annesi elden ayaktan düşmemiş, sağlığı yerinde, o yaşta herkeste olabilecek rahatsızlıkları var, öyle köy kadını felanda değil bildiğin şehir kadını, aklınıza yaşlı mağdur anne gibi bir tip gelmesin. Annesine çalış diyemezmiş, ki zaten annesi çalışsa bile en fazla 5 sene çalışırmış, zaten onu işe kim alırmış, mecbur onun eline bakacakmış. Ben sırtımda bir kambur istemedim. Annesi kendi başının çaresine bakabilmeliydi. Kendi aile büyüklerimden hiç böyle bir hikaye görmedim. Aksine 70 küsür yaşlarında hala emeklileriyle çocuklarına yardım ederler, onlardan hiç bişey beklemezler, borç 20 TL bile kabul etmezler, hediyenin de fazlasıyla gerisini alırlar.
Ne kadar terbiyesizce ve kotu kalplilikle yazilmis bir yorum , bir de hamilesiniz , hic mi korkmuyorsunuz bu kotu kalpliligin acisi bebegimden cikar diye ? Allah biraz insanlik versin kalbinizeHerşeyde bi hayır vardır fazla yazıp seni üzmek istemiyorum
Çok kötü birisinKötü kalplimi adamın annesine baktırmayan siz kötü kalpli ben hadi git işine yazdıkların birbiriyle örtüşmüyor senin gelinini merak ediyorum ileride neler yaşayacaksın aceba
kesınlıkle katılıyorumben en başından beri sevgilinizin (yada ex mi demeliyim ?) annesine bakmak arzusu ile ilgili aslında onu kınamak istemedim. zira bu da onun hayat seçimi.
ben daha ziyade size söylediklerine ve davranışına odaklandım.
annesinden bağımsız olarak sizi duygusal anlamda başka şekillerde de manipüle etmeye çalıştığını düşünüyorum.
yani bana kalırsa bu arkadaş anne durumu olmasa da sizin maaşınızı ortak hesaba atıp kullanmak isteyecekti. kısaca her türlü sizi yönetmek isteyecekti.
bu nedenle bana göre ayrılık kararınız çok yerinde.
Acıdım , başka bir duygum yok. Milletin anasına acıyor , anne olmaya çalışan bir kadına böyle yaklaşabiliyor..Geçen de zorunluluktan Kürtaj olan kadına beddua eden senin, bana da bebeğimi 15 gün önce kaybettiğimi bildiğin halde bu cümleyi kurman hiç şaşırtmadı. Benim zihniyetim bu ya o yüzden kalbi durdu bebeğimin çok haklısın. Allah da aldı benden. Sen görmeden tanımadan şu platformda kaç insana beddua edip kalp kırdın ben biliyorum. Allah ıslah etsin seni
Burda yuzlerce kadınız , hepimiz size kotu kalplisin dediğimize gore dönüp bi aynaya bakinCanım yazdıklarını okudukça sana en ağır laf ta söylesem sen altından kalkarsın Allah gelini olduğun kişilere acısında eline düşmesinler sana muhtaç olmasınlar
Aslında bu manipüle olayını ona yapan bendim, 1, 5 yıl boyunca her konu kendi istediğim gibi olsun diye onu defalarca terkettim, süründürdüm, ve çok fazla ağladı, beni ikna etmek için çok yıprandı. Duygusal olarak bana bağımlı bir kişilik bensiz nefes alamıyor, 2 dk küs kalalım oturup bişey içemeyen biriydi. Bende bu halinden faydalanıp “ya öyle mi ama ben böyle olsun istiyorum” diyerek çok üstüne gittim, her hafta her konuda, herşeyde. Ben bu konuda çok hatalıyım, farkındayım ve bidaha yapmayacağımı söylemiştim, geçirdiğim evlilik psikolojimi çok bozmuş ve beni acımasız, kendinden taviz vermeyen birisi yapmıştı ama bunun onu çok yıprattığını sonradan farkettim. Yine bir ayrılmamda, o da 1 hafta ortadan yok oldu ve bu konuları düşünmüş, youandi bunu alışkanlık haline getirdi ve bu ilişkide fikirlerini söyleyemeyen köle konumuna düştüm, artık hoşuma gitmeyen şeyleri söyleyeceğim diye kendi bir karar vermiş. Bu maaş konusunda da, ben önceden ona “Sen kendi maaşınla evi geçindirirsin, ben kendi maaşımla ister eve harcarım, ister kendim için biriktiririm, ister kendi süsüme harcama yaparım” demişim, hiç hatırlamıyorum, bu laf ona batmış ve battığını daha şimdi söylüyor, “ikimizin maaşı da ortak hesabımızda kalır, zaten ben senden önce çalışma hayatına başladığım için senden daha yüksek ücret alacağım yani ben senin paranda değilim, 2 bin TL de kazansan ortak olsun senin benim olsun istemiyorum” dedi ama bunu her zaman söylüyordu zaten yeni bir şey değildi. E bende zaten böyle düşünüyorum bunda bir sorun görmedim, o söylediğim şeyi ne zaman ne için söylemiştim hatırlamıyorum ağzını mı aramıştım ne kafayla söyledim. “Sadece benim anneme değil, senin ailene de gerekirse yardım yapacağız, annen veya babana veya kardeşlerine, kimin ihtiyacı olursa senin ailen benim ailem sadece benim aileme yardımcı olacağız demiyorum ki” dedi. Fakat burda ki nokta benim ailem böyle bişeyi kabul etmez veya böyle bişeye ancak 20 sene sonra ihtiyacları olur, fakat onun annesi şimdiden ihtiyaç duyuyor ve bu konuda ailelerimize eşit harcama yapmış olmayacağız, ben bundan rahatsız oldum. Onun bu tavrında aslında kabahat bende, onu bu hale getiren benim, o kadar dolmuş ki bana, artık benim ona davrandığım gibi davranmaya, karşımda fikirlerini dayatmaya çalışıyor, yani çalışıyor dediğim bu bir kaç gün içinde olanlar işte, öyle davranmaya çalıştı. Yine de onu yıpratmış olmam yaptığı dayatmayı haklı çıkartmıyor, annesinden önce kendi yuvamızı düşünmesini beklerdim, annesi bebeğimiz oldu kendimizden önce onu düşünür hale geldik, ben bundan rahatsızım.ben en başından beri sevgilinizin (yada ex mi demeliyim ?) annesine bakmak arzusu ile ilgili aslında onu kınamak istemedim. zira bu da onun hayat seçimi.
ben daha ziyade size söylediklerine ve davranışına odaklandım.
annesinden bağımsız olarak sizi duygusal anlamda başka şekillerde de manipüle etmeye çalıştığını düşünüyorum.
yani bana kalırsa bu arkadaş anne durumu olmasa da sizin maaşınızı ortak hesaba atıp kullanmak isteyecekti. kısaca her türlü sizi yönetmek isteyecekti.
bu nedenle bana göre ayrılık kararınız çok yerinde.
Karşılıklı hatalarınız olmuş, ama beyefendi tepkiyi yanlış konular üzerinden vermiş. Haklı olduğu yerlerin diyetini ortak kuracağınız yuva ve hayat üzerinden size ödetmeye kalkışmamalıydı. Oturup konuşulmak suretiyle düzeltebileceğiniz çok şey var, ama bu anne mevzusunu nasıl halledeceksiniz bilemedim.Aslında bu manipüle olayını ona yapan bendim, 1, 5 yıl boyunca her konu kendi istediğim gibi olsun diye onu defalarca terkettim, süründürdüm, ve çok fazla ağladı, beni ikna etmek için çok yıprandı. Duygusal olarak bana bağımlı bir kişilik bensiz nefes alamıyor, 2 dk küs kalalım oturup bişey içemeyen biriydi. Bende bu halinden faydalanıp “ya öyle mi ama ben böyle olsun istiyorum” diyerek çok üstüne gittim, her hafta her konuda, herşeyde. Ben bu konuda çok hatalıyım, farkındayım ve bidaha yapmayacağımı söylemiştim, geçirdiğim evlilik psikolojimi çok bozmuş ve beni acımasız, kendinden taviz vermeyen birisi yapmıştı ama bunun onu çok yıprattığını sonradan farkettim. Yine bir ayrılmamda, o da 1 hafta ortadan yok oldu ve bu konuları düşünmüş, youandi bunu alışkanlık haline getirdi ve bu ilişkide fikirlerini söyleyemeyen köle konumuna düştüm, artık hoşuma gitmeyen şeyleri söyleyeceğim diye kendi bir karar vermiş. Bu maaş konusunda da, ben önceden ona “Sen kendi maaşınla evi geçindirirsin, ben kendi maaşımla ister eve harcarım, ister kendim için biriktiririm, ister kendi süsüme harcama yaparım” demişim, hiç hatırlamıyorum, bu laf ona batmış ve battığını daha şimdi söylüyor, “ikimizin maaşı da ortak hesabımızda kalır, zaten ben senden önce çalışma hayatına başladığım için senden daha yüksek ücret alacağım yani ben senin paranda değilim, 2 bin TL de kazansan ortak olsun senin benim olsun istemiyorum” dedi ama bunu her zaman söylüyordu zaten yeni bir şey değildi. E bende zaten böyle düşünüyorum bunda bir sorun görmedim, o söylediğim şeyi ne zaman ne için söylemiştim hatırlamıyorum ağzını mı aramıştım ne kafayla söyledim. “Sadece benim anneme değil, senin ailene de gerekirse yardım yapacağız, annen veya babana veya kardeşlerine, kimin ihtiyacı olursa senin ailen benim ailem sadece benim aileme yardımcı olacağız demiyorum ki” dedi. Fakat burda ki nokta benim ailem böyle bişeyi kabul etmez veya böyle bişeye ancak 20 sene sonra ihtiyacları olur, fakat onun annesi şimdiden ihtiyaç duyuyor ve bu konuda ailelerimize eşit harcama yapmış olmayacağız, ben bundan rahatsız oldum. Onun bu tavrında aslında kabahat bende, onu bu hale getiren benim, o kadar dolmuş ki bana, artık benim ona davrandığım gibi davranmaya, karşımda fikirlerini dayatmaya çalışıyor, yani çalışıyor dediğim bu bir kaç gün içinde olanlar işte, öyle davranmaya çalıştı. Yine de onu yıpratmış olmam yaptığı dayatmayı haklı çıkartmıyor, annesinden önce kendi yuvamızı düşünmesini beklerdim, annesi bebeğimiz oldu kendimizden önce onu düşünür hale geldik, ben bundan rahatsızım.
Kusura bakmayında gözüme çarptı sen maaşınla evi geçindir ben maaşımı kendime biriktir ya da süsüme harcarım ıstersem eve harcarım eee sızde annesının yaptığını yapıyorsunuz. Hayat müşterektir. Siz tabı ki her maaşınızdan süsünüze harcayacaksınız köşeye para atarsınız ama evede yardım yaparak yanı ben hep kendıme harcıyım sen bana bak olayında adamı cüzdan görüyorsun. Manıpule edıyorum her hafta dıyırsun. Yanı annesıne laf yapıyorsun ama kendınde aynı şeyı yapıyırsun. Hatta bır yorumunda ıstersem çalışmam demiştin. Sen bu yaşta çalışmak ıstemeyıp bana bakacan derken burda ki arkadaşlar bunlarıda göz önünde bulunduraun bızım kızdığımız noktaları net görsünler. Ki ben çalışması taraftarıyım ve burda her kadına çalış diyorum. Ama sen daha kadını tanımıyorsun sağlık sorunu var mı bılmıyoruz ya da oğlu zorluyor çalıştırmamaya bılemıyoruz kadını linçliyoruz. Sızde pek masum değilsinizAslında bu manipüle olayını ona yapan bendim, 1, 5 yıl boyunca her konu kendi istediğim gibi olsun diye onu defalarca terkettim, süründürdüm, ve çok fazla ağladı, beni ikna etmek için çok yıprandı. Duygusal olarak bana bağımlı bir kişilik bensiz nefes alamıyor, 2 dk küs kalalım oturup bişey içemeyen biriydi. Bende bu halinden faydalanıp “ya öyle mi ama ben böyle olsun istiyorum” diyerek çok üstüne gittim, her hafta her konuda, herşeyde. Ben bu konuda çok hatalıyım, farkındayım ve bidaha yapmayacağımı söylemiştim, geçirdiğim evlilik psikolojimi çok bozmuş ve beni acımasız, kendinden taviz vermeyen birisi yapmıştı ama bunun onu çok yıprattığını sonradan farkettim. Yine bir ayrılmamda, o da 1 hafta ortadan yok oldu ve bu konuları düşünmüş, youandi bunu alışkanlık haline getirdi ve bu ilişkide fikirlerini söyleyemeyen köle konumuna düştüm, artık hoşuma gitmeyen şeyleri söyleyeceğim diye kendi bir karar vermiş. Bu maaş konusunda da, ben önceden ona “Sen kendi maaşınla evi geçindirirsin, ben kendi maaşımla ister eve harcarım, ister kendim için biriktiririm, ister kendi süsüme harcama yaparım” demişim, hiç hatırlamıyorum, bu laf ona batmış ve battığını daha şimdi söylüyor, “ikimizin maaşı da ortak hesabımızda kalır, zaten ben senden önce çalışma hayatına başladığım için senden daha yüksek ücret alacağım yani ben senin paranda değilim, 2 bin TL de kazansan ortak olsun senin benim olsun istemiyorum” dedi ama bunu her zaman söylüyordu zaten yeni bir şey değildi. E bende zaten böyle düşünüyorum bunda bir sorun görmedim, o söylediğim şeyi ne zaman ne için söylemiştim hatırlamıyorum ağzını mı aramıştım ne kafayla söyledim. “Sadece benim anneme değil, senin ailene de gerekirse yardım yapacağız, annen veya babana veya kardeşlerine, kimin ihtiyacı olursa senin ailen benim ailem sadece benim aileme yardımcı olacağız demiyorum ki” dedi. Fakat burda ki nokta benim ailem böyle bişeyi kabul etmez veya böyle bişeye ancak 20 sene sonra ihtiyacları olur, fakat onun annesi şimdiden ihtiyaç duyuyor ve bu konuda ailelerimize eşit harcama yapmış olmayacağız, ben bundan rahatsız oldum. Onun bu tavrında aslında kabahat bende, onu bu hale getiren benim, o kadar dolmuş ki bana, artık benim ona davrandığım gibi davranmaya, karşımda fikirlerini dayatmaya çalışıyor, yani çalışıyor dediğim bu bir kaç gün içinde olanlar işte, öyle davranmaya çalıştı. Yine de onu yıpratmış olmam yaptığı dayatmayı haklı çıkartmıyor, annesinden önce kendi yuvamızı düşünmesini beklerdim, annesi bebeğimiz oldu kendimizden önce onu düşünür hale geldik, ben bundan rahatsızım.
Önce mesajımı düzgün okuyun sonra yorum yapın. Böyle bişeyi ne zaman söylediğimi hatırlamıyorum çünkü böyle düşünmüyorum bile dedim. Ayrıyeten, ben zaten çalışacağım boşuna her gün saatlerce ders çalışmıyorum ancak HAYAT BU UPUZUN BİR YOLCULUK, bir rahatsızlığım çıkar, çocuğumu bir süre kendim büyütmek isterim, veya iş bulamam, hayat bu herşey olur, bu ihtimaller karşısında 2 bin TL annesine gönderdiğinde asla geçinemeyeceğimiz gerçeği ortada. Şuan ondan daha çok birikmişim var ve defalarca ona destek olacağımı benim paramın onun parası olduğunu, bu parayı evlenirken ikimiz için harcayacağımı defalarca söyledim,oda aynı şekilde davranmıştı, birbirimizden para sakınmıyoruz.Kusura bakmayında gözüme çarptı sen maaşınla evi geçindir ben maaşımı kendime biriktir ya da süsüme harcarım ıstersem eve harcarım eee sızde annesının yaptığını yapıyorsunuz. Hayat müşterektir. Siz tabı ki her maaşınızdan süsünüze harcayacaksınız köşeye para atarsınız ama evede yardım yaparak yanı ben hep kendıme harcıyım sen bana bak olayında adamı cüzdan görüyorsun. Manıpule edıyorum her hafta dıyırsun. Yanı annesıne laf yapıyorsun ama kendınde aynı şeyı yapıyırsun. Hatta bır yorumunda ıstersem çalışmam demiştin. Sen bu yaşta çalışmak ıstemeyıp bana bakacan derken burda ki arkadaşlar bunlarıda göz önünde bulunduraun bızım kızdığımız noktaları net görsünler. Ki ben çalışması taraftarıyım ve burda her kadına çalış diyorum. Ama sen daha kadını tanımıyorsun sağlık sorunu var mı bılmıyoruz ya da oğlu zorluyor çalıştırmamaya bılemıyoruz kadını linçliyoruz. Sızde pek masum değilsiniz
Aslında bu manipüle olayını ona yapan bendim, 1, 5 yıl boyunca her konu kendi istediğim gibi olsun diye onu defalarca terkettim, süründürdüm, ve çok fazla ağladı, beni ikna etmek için çok yıprandı. Duygusal olarak bana bağımlı bir kişilik bensiz nefes alamıyor, 2 dk küs kalalım oturup bişey içemeyen biriydi. Bende bu halinden faydalanıp “ya öyle mi ama ben böyle olsun istiyorum” diyerek çok üstüne gittim, her hafta her konuda, herşeyde. Ben bu konuda çok hatalıyım, farkındayım ve bidaha yapmayacağımı söylemiştim, geçirdiğim evlilik psikolojimi çok bozmuş ve beni acımasız, kendinden taviz vermeyen birisi yapmıştı ama bunun onu çok yıprattığını sonradan farkettim. Yine bir ayrılmamda, o da 1 hafta ortadan yok oldu ve bu konuları düşünmüş, youandi bunu alışkanlık haline getirdi ve bu ilişkide fikirlerini söyleyemeyen köle konumuna düştüm, artık hoşuma gitmeyen şeyleri söyleyeceğim diye kendi bir karar vermiş. Bu maaş konusunda da, ben önceden ona “Sen kendi maaşınla evi geçindirirsin, ben kendi maaşımla ister eve harcarım, ister kendim için biriktiririm, ister kendi süsüme harcama yaparım” demişim, hiç hatırlamıyorum, bu laf ona batmış ve battığını daha şimdi söylüyor, “ikimizin maaşı da ortak hesabımızda kalır, zaten ben senden önce çalışma hayatına başladığım için senden daha yüksek ücret alacağım yani ben senin paranda değilim, 2 bin TL de kazansan ortak olsun senin benim olsun istemiyorum” dedi ama bunu her zaman söylüyordu zaten yeni bir şey değildi. E bende zaten böyle düşünüyorum bunda bir sorun görmedim, o söylediğim şeyi ne zaman ne için söylemiştim hatırlamıyorum ağzını mı aramıştım ne kafayla söyledim. “Sadece benim anneme değil, senin ailene de gerekirse yardım yapacağız, annen veya babana veya kardeşlerine, kimin ihtiyacı olursa senin ailen benim ailem sadece benim aileme yardımcı olacağız demiyorum ki” dedi. Fakat burda ki nokta benim ailem böyle bişeyi kabul etmez veya böyle bişeye ancak 20 sene sonra ihtiyacları olur, fakat onun annesi şimdiden ihtiyaç duyuyor ve bu konuda ailelerimize eşit harcama yapmış olmayacağız, ben bundan rahatsız oldum. Onun bu tavrında aslında kabahat bende, onu bu hale getiren benim, o kadar dolmuş ki bana, artık benim ona davrandığım gibi davranmaya, karşımda fikirlerini dayatmaya çalışıyor, yani çalışıyor dediğim bu bir kaç gün içinde olanlar işte, öyle davranmaya çalıştı. Yine de onu yıpratmış olmam yaptığı dayatmayı haklı çıkartmıyor, annesinden önce kendi yuvamızı düşünmesini beklerdim, annesi bebeğimiz oldu kendimizden önce onu düşünür hale geldik, ben bundan rahatsızım.
Dün ki yorumlarınızda yazmıştınız. Yani sız rahatsızlanabılırsınız iş bulamayabilirsiniz genç yaşınızda ama 45 yaşında ki kadın kalp spazmı geçirmiş çalışırken oun sağlık sorunu rahatsızlık sayılmıyor kalp sorunu ve ya bı hastalığı var mı bilmiyorsunuz. Ama sız rahatsızlığım olabilir dıyebiliyorsunuz karşınızda ki kadın zaten belli ki rahatsız yani sız bana olsun gerısı bağlamaz ben ister çalışırım ister çalışmam istersem sadece kendıme harcarım ama o evı geçindirmek zorunda ben bu olayı çözemedim sizin düşüncenizde hoş değil. Ama kendi hayatınız çift olarak uyumsuzsunuz ayrılmışsınız bitmiş. Bence önünüze bakın krıterlerınıze uygun bir kişiyi bulmalısınız ki yaşınız daha çok gençÖnce mesajımı düzgün okuyun sonra yorum yapın. Böyle bişeyi ne zaman söylediğimi hatırlamıyorum çünkü böyle düşünmüyorum bile dedim. Ayrıyeten, ben zaten çalışacağım boşuna her gün saatlerce ders çalışmıyorum ancak HAYAT BU UPUZUN BİR YOLCULUK, bir rahatsızlığım çıkar, çocuğumu bir süre kendim büyütmek isterim, veya iş bulamam, hayat bu herşey olur, bu ihtimaller karşısında 2 bin TL annesine gönderdiğinde asla geçinemeyeceğimiz gerçeği ortada. Şuan ondan daha çok birikmişim var ve defalarca ona destek olacağımı benim paramın onun parası olduğunu, bu parayı evlenirken ikimiz için harcayacağımı defalarca söyledim,oda aynı şekilde davranmıştı, birbirimizden para sakınmıyoruz.
empati eksikliği zaten bizim toplumumuzun en temel sorunlarından biri, kendini anneyle bütünleştiriyor, çocuğu olduğu için çocuk sahibi olmaya çalışan bir kadına- kendiyle ortak payda bulamadığından- acımasızca vuruyor ve bunu yaparken de kendisi çok vicdanlı süper bir mümine olduğundan çocuk sahibi olabildiği düşüncesiye de içten içe mutlu oluyor.Acıdım , başka bir duygum yok. Milletin anasına acıyor , anne olmaya çalışan bir kadına böyle yaklaşabiliyor..
Ozelestiri yapabiliyorsunuz bu cok guzel bir durum.Bu beraberlikte orta nokta bulunup ta huzur saglanabilir mi? Saglansa nasil olur bilinmez.Ama evlenseniz bile herzaman bir tarafiniz eksik kalacak.Cunku ben su soylediginiz duygu yuzunden bosaniyorum.Demissiniz ki'anne bebegimiz gibi oldu,kendi ailemizi bukadar dusunemez olduk' maddi pronlemlerin nerdeyse yasanmadigi bir evlilikten bu dediginiz kaynakli duygularla ,esimin annem de annem demesinden sonra bosaniyoruz biz.Sorununuz maddiyatinda otesine gececek.Aslında bu manipüle olayını ona yapan bendim, 1, 5 yıl boyunca her konu kendi istediğim gibi olsun diye onu defalarca terkettim, süründürdüm, ve çok fazla ağladı, beni ikna etmek için çok yıprandı. Duygusal olarak bana bağımlı bir kişilik bensiz nefes alamıyor, 2 dk küs kalalım oturup bişey içemeyen biriydi. Bende bu halinden faydalanıp “ya öyle mi ama ben böyle olsun istiyorum” diyerek çok üstüne gittim, her hafta her konuda, herşeyde. Ben bu konuda çok hatalıyım, farkındayım ve bidaha yapmayacağımı söylemiştim, geçirdiğim evlilik psikolojimi çok bozmuş ve beni acımasız, kendinden taviz vermeyen birisi yapmıştı ama bunun onu çok yıprattığını sonradan farkettim. Yine bir ayrılmamda, o da 1 hafta ortadan yok oldu ve bu konuları düşünmüş, youandi bunu alışkanlık haline getirdi ve bu ilişkide fikirlerini söyleyemeyen köle konumuna düştüm, artık hoşuma gitmeyen şeyleri söyleyeceğim diye kendi bir karar vermiş. Bu maaş konusunda da, ben önceden ona “Sen kendi maaşınla evi geçindirirsin, ben kendi maaşımla ister eve harcarım, ister kendim için biriktiririm, ister kendi süsüme harcama yaparım” demişim, hiç hatırlamıyorum, bu laf ona batmış ve battığını daha şimdi söylüyor, “ikimizin maaşı da ortak hesabımızda kalır, zaten ben senden önce çalışma hayatına başladığım için senden daha yüksek ücret alacağım yani ben senin paranda değilim, 2 bin TL de kazansan ortak olsun senin benim olsun istemiyorum” dedi ama bunu her zaman söylüyordu zaten yeni bir şey değildi. E bende zaten böyle düşünüyorum bunda bir sorun görmedim, o söylediğim şeyi ne zaman ne için söylemiştim hatırlamıyorum ağzını mı aramıştım ne kafayla söyledim. “Sadece benim anneme değil, senin ailene de gerekirse yardım yapacağız, annen veya babana veya kardeşlerine, kimin ihtiyacı olursa senin ailen benim ailem sadece benim aileme yardımcı olacağız demiyorum ki” dedi. Fakat burda ki nokta benim ailem böyle bişeyi kabul etmez veya böyle bişeye ancak 20 sene sonra ihtiyacları olur, fakat onun annesi şimdiden ihtiyaç duyuyor ve bu konuda ailelerimize eşit harcama yapmış olmayacağız, ben bundan rahatsız oldum. Onun bu tavrında aslında kabahat bende, onu bu hale getiren benim, o kadar dolmuş ki bana, artık benim ona davrandığım gibi davranmaya, karşımda fikirlerini dayatmaya çalışıyor, yani çalışıyor dediğim bu bir kaç gün içinde olanlar işte, öyle davranmaya çalıştı. Yine de onu yıpratmış olmam yaptığı dayatmayı haklı çıkartmıyor, annesinden önce kendi yuvamızı düşünmesini beklerdim, annesi bebeğimiz oldu kendimizden önce onu düşünür hale geldik, ben bundan rahatsızım.
Önceki eşimde Babamda Babam diyordu, tam olarak ne zaman birisinin hayatının merkezinde veya ilk tercihinde olacağım merak ediyorum. Ben kendi büyüklerimden hiç böyle görmedim, aman huzurları bozulmasın ikilik çıkmasın diye hep geri planda durdular ve çocuklarını bir tercih yapmak zorunda bırakmadı. Bunun sorumluluğunu hissetmediği için ne annem ne babam böyle annemde annem duygularına girmedi, buna rağmen çok sevgi dolu ve birbirine bağlı bir aileyiz..Ozelestiri yapabiliyorsunuz bu cok guzel bir durum.Bu beraberlikte orta nokta bulunup ta huzur saglanabilir mi? Saglansa nasil olur bilinmez.Ama evlenseniz bile herzaman bir tarafiniz eksik kalacak.Cunku ben su soylediginiz duygu yuzunden bosaniyorum.Demissiniz ki'anne bebegimiz gibi oldu,kendi ailemizi bukadar dusunemez olduk' maddi pronlemlerin nerdeyse yasanmadigi bir evlilikten bu dediginiz kaynakli duygularla ,esimin annem de annem demesinden sonra bosaniyoruz biz.Sorununuz maddiyatinda otesine gececek.
Hayatımda sürekli kendimle beraber birini düşünmek zorunda mıyım merak ediyorum. Ne kadar meraklısınız birinin sorumluluğunu almaya, hayatınızda birden çok kalemi ayrı ayrı düşünmek zorunda olmaya. Evlilik zaten kendi içinde zorken birde bir dalı idare etmeye, çok meraklısınız. Öyle bir düşüncede olmadığımı 3. kez söylüyorum hala ama hoş değil diyorsunuz. Sorun bu olsaydı, bu düşüncede değilim dediğim de karşımdakiyle sorunlar çözülürdü herhalde, çözülmediğine göre sorun bu değil.Dün ki yorumlarınızda yazmıştınız. Yani sız rahatsızlanabılırsınız iş bulamayabilirsiniz genç yaşınızda ama 45 yaşında ki kadın kalp spazmı geçirmiş çalışırken oun sağlık sorunu rahatsızlık sayılmıyor kalp sorunu ve ya bı hastalığı var mı bilmiyorsunuz. Ama sız rahatsızlığım olabilir dıyebiliyorsunuz karşınızda ki kadın zaten belli ki rahatsız yani sız bana olsun gerısı bağlamaz ben ister çalışırım ister çalışmam istersem sadece kendıme harcarım ama o evı geçindirmek zorunda ben bu olayı çözemedim sizin düşüncenizde hoş değil. Ama kendi hayatınız çift olarak uyumsuzsunuz ayrılmışsınız bitmiş. Bence önünüze bakın krıterlerınıze uygun bir kişiyi bulmalısınız ki yaşınız daha çok genç
hem haklı hem haksız olduğunuz noktalar var. kendi davranışlarınızı böyle dürüstçe irdelemeniz de gerçekten çok güzel bir tutum.
ancak mesela o dediğiniz "sen evi geçindir, ben istediğim gibi kendi maaşımı harcarım" lafı evet cidden hoş değil. bu durumda o da kendini kullanılacak biri gibi hissetmiştir haklı olarak.
bana da böyle birşey dense ben de rahatsız olurum.
dediğiniz gibi bir şekilde ilişki içinde çok yıpranılmış aslında. ve insan ne kadar severse sevsin bir gün bir şekilde bunlara karşı ağır tepkiler veriyor.
yani sadece 2-3 ay böyle davransanız ve sonra toparlansanız tamam diyeceğim de, 1.5 sene uzun zaman böyle davranmak için.
bence her anlamda hala ayrılmanız en mantıklı karar. yaşlarınız kaç bilmiyorum ancak duygusal bağımlılığı yenecektir o da mutlaka.
çünkü bu gibi durumlarda düzelse de gene ileride bir gün o ezilen taraf tepki veriyor ve her seferinde tepkilerin dozu artıyor.
belki de gerçekten yuva kurmanız gereken kişiler birbiriniz değilsiniz.
bu ilişkiyi bir deneyim olarak görüp yolunuza devam edin derim.