BU ADAM BENIM BABAM
Küçücük bir oda da başladı bu serüven.Bazen sıcak bazen soğuktu tek göz odamız.Sımsıkı kenetlenmiştik birbirimize.Bazı günler aç yattım ama halime şükretmeyi bildim çünkü benden daha kötü durumda olanlarda vardı.
Rüzgarlı akşamlarda camı olmayan pencerelerden gelen sesleri duymamak için kafamı yorganın altına soktuğum,sallanan evde korkudan elini tutup uyuduğum zamanlar...
Keşke yine o evde olsakta hep beraber olsak.Ne bir eksik ne bir fazla.Babam sen olsan.
Binbir zahmet çekerek yaptığımız o evde keşke daha çok şey paylaşabilseydik.Beraber duvar örüp güvercin yakalayabilseydik ya da bisiklet tamiri yapsaydık.Ama yanımda sen olsaydın.Küçük mutluluklarımı çoğaltabilseydim seninle sayfalar, kelimeler yetmeseydi yazmaya...
Şimdi yoksun ama ben biliyorum ki beni görüyor beni dinliyorsun.Ama gücüm ne toprağı delip seni görmeye yetiyor ne de sesini duymaya...Güneş bir nebze olsun geliyormu sana bilmiyorum.
Kapı her üç kere ard arda çaldığında sen geldin sanıyorum ama biliyorumki seni bir daha hiç göremeyeceğim.İçim acıyor baba.Sen kızacaksın ama bazen dayanamıyor ağlıyorum.Ablam sana olan sözünü tutuyor beni kolunun altına sımsıkı aldı senin deyiminle çanta gibi yanında taşıyor.
Senin öğrettin gibi yaşıyorum. Kin büyütmüyorum kalbimde ''MİNNA'' kızının gözleri şimdi senin resimlerinde . Biz bir yakınımıza kefil olduk başımıza gelmeyen kalmadı sonunda evimizi sattırdılar şimdi kirada oturuyoruz üzüntüye dayanamayan eşim beyin kanaması sonucu hayatını kaybetti iki kızımla ortada kaldım üstelik biri henüz okuyor sizlerle paylaşmak istedim:çok üzgünüm:
Küçücük bir oda da başladı bu serüven.Bazen sıcak bazen soğuktu tek göz odamız.Sımsıkı kenetlenmiştik birbirimize.Bazı günler aç yattım ama halime şükretmeyi bildim çünkü benden daha kötü durumda olanlarda vardı.
Rüzgarlı akşamlarda camı olmayan pencerelerden gelen sesleri duymamak için kafamı yorganın altına soktuğum,sallanan evde korkudan elini tutup uyuduğum zamanlar...
Keşke yine o evde olsakta hep beraber olsak.Ne bir eksik ne bir fazla.Babam sen olsan.
Binbir zahmet çekerek yaptığımız o evde keşke daha çok şey paylaşabilseydik.Beraber duvar örüp güvercin yakalayabilseydik ya da bisiklet tamiri yapsaydık.Ama yanımda sen olsaydın.Küçük mutluluklarımı çoğaltabilseydim seninle sayfalar, kelimeler yetmeseydi yazmaya...
Şimdi yoksun ama ben biliyorum ki beni görüyor beni dinliyorsun.Ama gücüm ne toprağı delip seni görmeye yetiyor ne de sesini duymaya...Güneş bir nebze olsun geliyormu sana bilmiyorum.
Kapı her üç kere ard arda çaldığında sen geldin sanıyorum ama biliyorumki seni bir daha hiç göremeyeceğim.İçim acıyor baba.Sen kızacaksın ama bazen dayanamıyor ağlıyorum.Ablam sana olan sözünü tutuyor beni kolunun altına sımsıkı aldı senin deyiminle çanta gibi yanında taşıyor.
Senin öğrettin gibi yaşıyorum. Kin büyütmüyorum kalbimde ''MİNNA'' kızının gözleri şimdi senin resimlerinde . Biz bir yakınımıza kefil olduk başımıza gelmeyen kalmadı sonunda evimizi sattırdılar şimdi kirada oturuyoruz üzüntüye dayanamayan eşim beyin kanaması sonucu hayatını kaybetti iki kızımla ortada kaldım üstelik biri henüz okuyor sizlerle paylaşmak istedim:çok üzgünüm:
Ama sunu da unutma allahın takdiri bu.İki çocuğun için ayakta durmak zorundasın.Bu hayatta yaşayabilmek için güçlü olmak zorundayız yoksa bu dünya bizi yutar.