Sevdiğim adama söyleyemedim bunları, herkes duysun o zaman !

Yaşın genç.Kimler kimler olur.Enazından ümit vermemiş.Çıkıp kendine alıştırıp hayallee kurdurup terketmemiş.Böyle bunları söylemeye yüzün oluyor.Öbür türlü söylemek istersin ama yüzün olmaz...Yine de gwnç yaşta güzel heyecanlar bunlar.Bir gün başkası elini tuttuğunda gülümseyerek hatırlarsın bunları.İyiki olmamış bile diyebilirsin.

_Muallime .!.:

Ben, kimseye dönüp bakmayan ben, senin bir sözüne muhtaç hale geldim. Aldığım ah’lar mıdır beni sana yaklaştıran, hiç bilemedim.
Hem düşünüyorum da, sana en çok ben yakışırdım, en çok ben severdim seni. En çok ben mutlu ederdim.
Biz olurduk, olurdu bizden. İmrenerek bakardı herkes, kıskanırlardı belki de, ama eğer sen beni sevseydin, bakışımda dünyayı bulurdun, aşkın ne olduğunu asıl bende bulurdun, ellerini tuttuğumda nasıl heyecanlandığımı, gözlerine baktığımda nasıl yüzümün kızardığını, ismini söylerken sesimin nasıl titrediğini, ve sesini duyduğumda nasıl dizlerimin titreyip oturacak yer ararken bir elimle kalbimi tuttuğumu…
Bunları hiç bilmeyeceksin, beni bir daha asla görmeyeceksin… Bu gece son çırpınışlarım belki de, bir daha seninle asla konuşmayacağım. Oyuncağın olmaktan yoruldu belki de kalbim. Neleri kaçırdığını asla bilemeyeceksin. Hatta bu yazdıklarımı da okumayacaksın.
Ne olursa olsun, ne yaşanırsa yaşansın, yıllar sonra bile seni her gördüğümde bunlar olacak ve sen göremeyeceksin / bilemeyeceksin… Yüzüm, ifadem, hayatım, işim… Ne değişirse değişsin, bu duygularım değişmeyecek… Çünkü sen benim imtihanımsın ve bu imtihan sonsuza kadar bitmeyecek…
En kötüsü de ne biliyor musun? Bir gün belki bunları birlikte okuruz umuduyla yazmam… O da benim aptallığım olsun. O kadar olsun…

Genişletmek için tıkla...

Aynı durumdayım reddedilmedim ama umut da yok bence