merhabalar
bende annemin dert ortağıydım bende çok küçükken konuşmaya ve insanları anlamaya başladım
ama şöyle cidden annemin ve kendimin mutsuz olduğu bir çocukluk yaşadım
gerçekten kendinizi onarmakla başlayın
eleştiren insanlara karşı sizde duygusal olmadan duvar gibi durup eleştirin sizinde şöyle olmanız bence şu açıdan iyi değil gibi sakince söyleyin arkanızı dönüp gidin
ne zaman insanlarla ilgili kendi içime dönsem "tanrı tebdili kıyafet gezer " bu kitabı okurum
bu kitabı araştırırsanız aynı sizin gibi hisseden bir insanın öyküsünü bulacaksınız
mutsuz annelere daha çok üzülüyorum sanki annemin geçmişine yardım edebileceğim gibi geliyor
bu yüzden lütfen kendinize iyi bakın
çünkü ben annemi mutsuz görerek büyüdüğüm için insanlar tarafından sevilmediğine inanan, evli olmama rağmen evlilikte mutlu olacağına asla inanamayan biri oldum ayrıca stres kaynaklı rahatsızlıklarım da mevcut
her zaman bir çıkış yolu vardır onu aramak bulmak ve uygulamak zorundayız
