Sevgi üzerine ne varsa yazılan, kaç cümle kaç sözcük varsa kullanılan hepsini siliyorum bugun.
Önce kuşlar gitti..
Kendimden utanmama dair sebepleri onlarca sayfa yazabilirim. Ama asla, sen benden utanmayacaksın.
Senin utandırdığın ben, seni utandırmayacağım. Benim gibi birinin sana hayranlık duyması, seni onurlandıracak.
İnsan her durumda utanabilir. Ama onur duyduğu anlarda, asla! Eğer sen benim seni onurlandırdığım bir anda benden
utanırsan, bunu bana söyle. Çünkü bir daha seni okumam yoksa..
Sen beni itsen de, kırsan da, bu yazıyı okumasan da benim aklımda olacaksın.
Ortada bir yerdeydim, bu yüzden nereye gitsem, ne yapsam, öylesine geçiciydik, öylesine ait değildim ki hiçbir yere,
ne yaşasam, ne söylesem, ne hissetsem, borçlanıyordum birine; bir yere, bir ömre...
Bazen ansızın, nasıl olduğunu bilmeden kendime sımsıkı sarılırken bulmuşumdur kendimi... Sürgünlüğümün bitişidir bu...
Kalbime dönmenin zamanı gelmiştir... Dışarıda bir yerde kazanacak hiçbir şey yoktur... Asıl zenginlik içimdedir...
Dışarıdaki bütün ölçülerin benim kendi ölçülerimle alakası yoktur, hissederim...
Söz geçiremediğim bir yanım var, iyi kalpli kaderim gibi... Gelir ve içimdeki sızıyı kirletecek, karartacak ne varsa anında yok eder...
Hiç anlayışın, inceliğin, özgürlüğün saati biter mi?... Hiç kapanır mı bir kez açılan kapılar? Kapanır... Çünkü onlar güçlü olanlardır...
Onlar ezendirler... Bütün saatler onlardan sorulur... Bütün kapanışlar... Çünkü onlar sahip olmadıklarını sevemezler...
Sahip olmak istedikçe hayatı soluksuz bırakır, öldürürler...
Bazen istediklerime çaba harcamadan kavuştum... Kimi kez korkusuzca ve aklıma ne esiyorsa, onu konuştum...
Kaybetmeyi düşünmeden yaşadığım anlar azdır ama olmuştur... Azdır ama ağız dolusu güldüm, biliyorum...
Ne zaman, çok iyiyim, desem, çok kötü hemen onun yanı başında beklerdi... Doyasıya sevinirken bile, birilerinin bunun hesabını
benden soracağını düşünürdüm...
Sensindir, içimdeki sevgiyi acıtan...
(C.Ersoz)
Önce kuşlar gitti..
Kendimden utanmama dair sebepleri onlarca sayfa yazabilirim. Ama asla, sen benden utanmayacaksın.
Senin utandırdığın ben, seni utandırmayacağım. Benim gibi birinin sana hayranlık duyması, seni onurlandıracak.
İnsan her durumda utanabilir. Ama onur duyduğu anlarda, asla! Eğer sen benim seni onurlandırdığım bir anda benden
utanırsan, bunu bana söyle. Çünkü bir daha seni okumam yoksa..
Sen beni itsen de, kırsan da, bu yazıyı okumasan da benim aklımda olacaksın.
Ortada bir yerdeydim, bu yüzden nereye gitsem, ne yapsam, öylesine geçiciydik, öylesine ait değildim ki hiçbir yere,
ne yaşasam, ne söylesem, ne hissetsem, borçlanıyordum birine; bir yere, bir ömre...
Bazen ansızın, nasıl olduğunu bilmeden kendime sımsıkı sarılırken bulmuşumdur kendimi... Sürgünlüğümün bitişidir bu...
Kalbime dönmenin zamanı gelmiştir... Dışarıda bir yerde kazanacak hiçbir şey yoktur... Asıl zenginlik içimdedir...
Dışarıdaki bütün ölçülerin benim kendi ölçülerimle alakası yoktur, hissederim...
Söz geçiremediğim bir yanım var, iyi kalpli kaderim gibi... Gelir ve içimdeki sızıyı kirletecek, karartacak ne varsa anında yok eder...
Hiç anlayışın, inceliğin, özgürlüğün saati biter mi?... Hiç kapanır mı bir kez açılan kapılar? Kapanır... Çünkü onlar güçlü olanlardır...
Onlar ezendirler... Bütün saatler onlardan sorulur... Bütün kapanışlar... Çünkü onlar sahip olmadıklarını sevemezler...
Sahip olmak istedikçe hayatı soluksuz bırakır, öldürürler...
Bazen istediklerime çaba harcamadan kavuştum... Kimi kez korkusuzca ve aklıma ne esiyorsa, onu konuştum...
Kaybetmeyi düşünmeden yaşadığım anlar azdır ama olmuştur... Azdır ama ağız dolusu güldüm, biliyorum...
Ne zaman, çok iyiyim, desem, çok kötü hemen onun yanı başında beklerdi... Doyasıya sevinirken bile, birilerinin bunun hesabını
benden soracağını düşünürdüm...
Sensindir, içimdeki sevgiyi acıtan...
(C.Ersoz)
