- 28 Şubat 2007
- 842
- 7
- 55
Hatırlamaz olur muyum hiç,
Bırak adını,
Okul numaran bile hala aklımda,
514 Songül,
Hayret değil mi?
Seni hiç unutmadım ki.
Sen, sen hayallerimin başrol kadını,
Aynı vapurla giderdik okula,
Sıralarımız bile yan yanaydı,
Hatta aynı mahallede,aynı sokakta otururduk da
Seni sevdiğimi hiç,ama hiç söyleyemedim yüzüne,
Mahcuptum,utangaçtım;hatırlar mısın?
Sen inadına diktiğinde gözlerini gözlerime,
Karşında ufaldıkça ufalır,
Başımı öne eğer,öylece kalırdım.
Sonra,sonra ayrı okullar,
Arada bir görüşmeler,
Aynı vapuru beklemeler,
Sadece pazarları,sadece arkadaşça üç beş laf
Hatırlar mısın,bir gün,
Emrivaki yapıp,
Süreyya sineması”na iki biletim var demiş,,
Ömer Şerif sırf bana benziyor diye,
Dr.Jivago”ya gitmiştik,
nasıl yaptım bilmiyorum,
bir an elini tutmuştum ne tuhaf,
Öylece kalmıştık film bitimine,
Aslında ikimizde birbirimizi sevmiştik,
Ama seni sevdiğimi,hiç ama hiç söyleyememiştim,
Hırsımı ya önüme kattığım teneke kutulardan alırdım,
Ya da ıslık çalardım gökyüzüne.
Sonra,sonra ne oldu,inan ki hiç hatırlamıyorum,
Ama bildiğim bir şey var ki;seni hiç unutmadım.
Evlendiğini duymuştum da arkadaşlardan,
Güya umursamaz davranmıştım,
Kaç gece bimecal düşmüştüm ağlamaktan,
O gün bu gün bi daha hiçaçılmadı,
Size bakan odamın perdesi,
Hep başım önde çıktım bahçe kapımdan,
Gece yarıları dönüşüm yıllar yılı sürdü,
İkinizi Son kez dolmuş beklerken görmüştüm,
Son kez göz göze gelişimizdi hatırlar mısın?
Ve sana bir şey söyleyeyim mi?
Hala içimde ukdedir,o zamanlar da anlamış değildim niyetini,
Evet,514 Songül,
Ben 181,yani o zamanların suskun Çetin”i,
Bu günlerde ise yarım buçuk şair,
Ne zaman şiir yazmak gelse içimden,
Kırık bir aşka dair,
Seni düşlerim ilk,
Bırak adını,
Numaran bile hala aklımda,514 Songül,
Yani,yani,
Hayallerimin başrol kadını.
Mehmet Çetin
Bırak adını,
Okul numaran bile hala aklımda,
514 Songül,
Hayret değil mi?
Seni hiç unutmadım ki.
Sen, sen hayallerimin başrol kadını,
Aynı vapurla giderdik okula,
Sıralarımız bile yan yanaydı,
Hatta aynı mahallede,aynı sokakta otururduk da
Seni sevdiğimi hiç,ama hiç söyleyemedim yüzüne,
Mahcuptum,utangaçtım;hatırlar mısın?
Sen inadına diktiğinde gözlerini gözlerime,
Karşında ufaldıkça ufalır,
Başımı öne eğer,öylece kalırdım.
Sonra,sonra ayrı okullar,
Arada bir görüşmeler,
Aynı vapuru beklemeler,
Sadece pazarları,sadece arkadaşça üç beş laf
Hatırlar mısın,bir gün,
Emrivaki yapıp,
Süreyya sineması”na iki biletim var demiş,,
Ömer Şerif sırf bana benziyor diye,
Dr.Jivago”ya gitmiştik,
nasıl yaptım bilmiyorum,
bir an elini tutmuştum ne tuhaf,
Öylece kalmıştık film bitimine,
Aslında ikimizde birbirimizi sevmiştik,
Ama seni sevdiğimi,hiç ama hiç söyleyememiştim,
Hırsımı ya önüme kattığım teneke kutulardan alırdım,
Ya da ıslık çalardım gökyüzüne.
Sonra,sonra ne oldu,inan ki hiç hatırlamıyorum,
Ama bildiğim bir şey var ki;seni hiç unutmadım.
Evlendiğini duymuştum da arkadaşlardan,
Güya umursamaz davranmıştım,
Kaç gece bimecal düşmüştüm ağlamaktan,
O gün bu gün bi daha hiçaçılmadı,
Size bakan odamın perdesi,
Hep başım önde çıktım bahçe kapımdan,
Gece yarıları dönüşüm yıllar yılı sürdü,
İkinizi Son kez dolmuş beklerken görmüştüm,
Son kez göz göze gelişimizdi hatırlar mısın?
Ve sana bir şey söyleyeyim mi?
Hala içimde ukdedir,o zamanlar da anlamış değildim niyetini,
Evet,514 Songül,
Ben 181,yani o zamanların suskun Çetin”i,
Bu günlerde ise yarım buçuk şair,
Ne zaman şiir yazmak gelse içimden,
Kırık bir aşka dair,
Seni düşlerim ilk,
Bırak adını,
Numaran bile hala aklımda,514 Songül,
Yani,yani,
Hayallerimin başrol kadını.
Mehmet Çetin