Benim hayallerim senin unuttuklarındı. Benim heveslendiklerim senin bıktıklarındı. Hiç önemli olamadılar senin için.
Aynı benim gibi. Bildim bunları hep. Bilmemezlikten geldim.
Bilmemezlikten gelmek daha kolaydı. Daha acısızdı.
Ne yaşadığımın değil ne yaşattığımın önemli olduğunu bilmedim onun için. Beklediklerimin asla gelmeyeceğini bilmedim.
Senin için hiçbir zaman önemli biri olmayacağımı bilmedim. Bilmemek daha kolaydı.
Seni severken öğrenmemek daha az canımı yakardı.
Öğrenmedim.
Öğrenmeyecektim.
Öğrettin.
Meğer ne boş heveslere kapılmışım
Sen neymişsin ben kendimi ne sanmışım
Ben deli gibi seni severken, sana adarken yüreğimin her zerresini, aldığım her nefesi senin için alırken ve sen bunları görmezden gelirken...
bunları bilmek sonum olacaktı. Sen beni görmezden gelirken ben bildiklerimi unutmaya çalıştım.
Ben unuttukça sen hatırlattın.
Sen hatırlattıkça bende azaldın.
Gözlerim açık gider sana doğru söylemezsem
Ben seni artık hiç sevmiyorum
Sen beni aşka layık görmedin senin kadar
Ben artık aşkı senden çok seviyorum
Sana duyduğum sevginin hiç bitmeyeceğini zannediyordun belki.
Belki sen olmazsan yaşayamayacağımı sanıyordun. Belki ben de öyle sanıyordum ama, geçti.