Sahip olduklarmzn farkna varalm...

bıkac gundur canım oyle sıkılıyodukı..hem de oyle eften puften oyle gereksız seylere..askmıs meskmıs canım sıkılyomus suymus buymus...sonra facebookuma bakım dedım cok sevdıgım bı arkadasım benı eklemıs.!!!

eskıden oyle yakındık kı ama unıversıteye baslayınca yollarımız ayrıldı az gorusur olduk sonrada koptuk sımdı facebookta benı ekledıgını gorunce oyle mutlu oldumkı anlatamam sıze.

bız sureklı gorustugumuz donemlerde annesı hastaydı..cnm arkadasım uzulur ama bıze bellı etmemeye calısırdı hep.aklıma gelıyodu ama telefonu da olmadıgı ıcın arayamıyodum.

bugun ogrendımkı annesı vefat etmıs..oyle kotu oldumkı kızlar ıcımden bıseyler koptu gıttı sankı..ben nasıl kotu hıssettım o neler yasamıstır kım bılır.cnm bnm... sonradan dusundum kı neyı takıyorum ben kafama ya??

bu taktıgım seyler ne kadar aptalca!!ne kadar sımarıkca!

benım annem yanımda aılem yanımda herseyım var cok sukur.ne kadar sanslıyım ben.

bı yandan canım arkadasıma aglarken bı yandan da mutluluktan agladım....

allah kımseye boyle acı yasatmasın ınsallah..sahıp oldugumuz guzellıklerın farkına varalım kızlar ne kadar sanslı oldugumuz hep hatırlayalım...hep sukredelım...

gerçektende namkörüz bizler ota boka takıyoruz.gereksiz oldugunu sonradan anlıtoruz ama genede aynısını yapıyoruz.bu zihinin terbiyesi ile ilgili bir şey olsa gerek.bir türlü terbiye edemiyoruz.çocuklarımızı eleştiriyoruz ama saglıklı olduklarını düşünerek mutlu olmuyoruz.ancak hastalıklı sakat bir çocuk gördügümüz zaman aklımız başımıza geliyor şükrediyoruz.ama ne kadar süre?maalesef gene başa dönüş yaşanıyor dedim ya eğitemiyoruz kendimizi.ben kendim adıma söylüyorum bunun için bir şeyler yapmaya çalışıyorum.anı en güzel yaşamak en iyisi.lülülülülülü