Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
24 yaşında bir kızım. konuyu açma sebebim sanırım biraz rahatlamak ve sağlık endişelerimi paylaşmak. 11 yaşında annemi ve 14 yaşında babamı kaybettim. ikisini de kalp hastalığından kaybettim. kısaca her şey bu şekilde başladı. önceleri bu durumun beni aşırı etkilemediğini düşünüyordum ancak zamanla hayatımın kontrolünü kaybettim. bu durumun beni ne kadar etkilediğini büyüdükçe anladım. çok uzun süredir çok zor günler yaşıyorum. ilk önce 2020 yılında bir panik atak geçirdim. kalp hastası olduğuma inanıp acile gittim. oradan sonra sistematik olarak sürekli panik atak geçirdim ve çeşitli hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım. daha sonta çok basit bir kıl dönmesi hastalığı yaşadım. daha bunu tam atlatamadan koltuk altımda geçmeyen lezyonlar oluşmaya başladı. kendime yaptığım en büyük kötülük olarak bütün interneti talan ettim ve bir otoimmun hastası olduğumu düşünmeye başladım. keza hastanede hidradenit teşhisi aldım. hidradenitin de otoimmun olduğu düşünülüyor. ayrıca hastalıklı insanlarda daha çok ortaya çıkarmış. okuduklarımdan sonra her yerim ağrımaya başladı bir gün bacağım 2 haftadır da göğsüm ağrıyor. doktora yine kalp krizi geçiriyorum diye gittim ancak hiçbir şeyin olmadığını söyledi. hala da geçmedi ağrım. çevremdekiler de pinpirikli huyumu bildiği için pek ciddiye almıyor. kısacası hayatı kendime zindan ediyorum. sürekli ölecekmiş korkusu yaşayarak hayatıma devam ediyorum. beni en çok üzen şey de sevgilim. 13 yaşından beri geçmişim olan sevgilimi bu durumum çok üzüyor. o olmasaydı ölmek isterdim muhtemelen. hatta bazen keşke hayatımda olmasa da ben de ölsem diye düşünüyorum. o kadar endişeli ve kaygılıyım ki ona da kötü davranıyorum. ayrıca matematik öğretmenliği mezunuyum ve 1 sene boyunca ders çalışmak ekstra psikolojimi yıprattı ve kpssde 1700. oldum. ancak mayısta 170 kişi aldıklarını açıkladılar ve çok zor bir süreçten geçtim. işim de yok parasızım. terapi alamıyorum o nedenle. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum. ölecekmiş gibi hissediyorum net bir şekilde. ciddi şekilde yalnızım. hayatımda neredeyse sadece sevgilim var ve ona da sürekli anlatmak istemiyorum sıkmamak için. ama böyle de devam edemiyorum hayatıma. ayrıca 3 ablam var ve kendimi onlara ait hissetmiyorum pek. onlarla bir araya geldiğimde travmalarım tetikleniyor. bir de onların da kendi aileleri var benimle ilgilenemezler. buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. sadece hislerimi paylaşmak istedim. önerilerinize açığım
24 yaşında bir kızım. konuyu açma sebebim sanırım biraz rahatlamak ve sağlık endişelerimi paylaşmak. 11 yaşında annemi ve 14 yaşında babamı kaybettim. ikisini de kalp hastalığından kaybettim. kısaca her şey bu şekilde başladı. önceleri bu durumun beni aşırı etkilemediğini düşünüyordum ancak zamanla hayatımın kontrolünü kaybettim. bu durumun beni ne kadar etkilediğini büyüdükçe anladım. çok uzun süredir çok zor günler yaşıyorum. ilk önce 2020 yılında bir panik atak geçirdim. kalp hastası olduğuma inanıp acile gittim. oradan sonra sistematik olarak sürekli panik atak geçirdim ve çeşitli hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım. daha sonta çok basit bir kıl dönmesi hastalığı yaşadım. daha bunu tam atlatamadan koltuk altımda geçmeyen lezyonlar oluşmaya başladı. kendime yaptığım en büyük kötülük olarak bütün interneti talan ettim ve bir otoimmun hastası olduğumu düşünmeye başladım. keza hastanede hidradenit teşhisi aldım. hidradenitin de otoimmun olduğu düşünülüyor. ayrıca hastalıklı insanlarda daha çok ortaya çıkarmış. okuduklarımdan sonra her yerim ağrımaya başladı bir gün bacağım 2 haftadır da göğsüm ağrıyor. doktora yine kalp krizi geçiriyorum diye gittim ancak hiçbir şeyin olmadığını söyledi. hala da geçmedi ağrım. çevremdekiler de pinpirikli huyumu bildiği için pek ciddiye almıyor. kısacası hayatı kendime zindan ediyorum. sürekli ölecekmiş korkusu yaşayarak hayatıma devam ediyorum. beni en çok üzen şey de sevgilim. 13 yaşından beri geçmişim olan sevgilimi bu durumum çok üzüyor. o olmasaydı ölmek isterdim muhtemelen. hatta bazen keşke hayatımda olmasa da ben de ölsem diye düşünüyorum. o kadar endişeli ve kaygılıyım ki ona da kötü davranıyorum. ayrıca matematik öğretmenliği mezunuyum ve 1 sene boyunca ders çalışmak ekstra psikolojimi yıprattı ve kpssde 1700. oldum. ancak mayısta 170 kişi aldıklarını açıkladılar ve çok zor bir süreçten geçtim. işim de yok parasızım. terapi alamıyorum o nedenle. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum. ölecekmiş gibi hissediyorum net bir şekilde. ciddi şekilde yalnızım. hayatımda neredeyse sadece sevgilim var ve ona da sürekli anlatmak istemiyorum sıkmamak için. ama böyle de devam edemiyorum hayatıma. ayrıca 3 ablam var ve kendimi onlara ait hissetmiyorum pek. onlarla bir araya geldiğimde travmalarım tetikleniyor. bir de onların da kendi aileleri var benimle ilgilenemezler. buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. sadece hislerimi paylaşmak istedim. önerilerinize açığım
Bende yıllardır panik atak ve anksiyete hastasıyım. İlk ataklarımda bir ay boyunca acilde yatıp kalktım desem yeridir. Sonra ilaç kullanmaya başladım çok iyi geldi. Şimdi gebelik düşündüğüm için ilacı bırakıyorum doktor kontrolünde. Tabii ataklarım baya bir artmaya başladı ancak dayanmaya çalışıyorum. Allah yardımcımız olsun
24 yaşında bir kızım. konuyu açma sebebim sanırım biraz rahatlamak ve sağlık endişelerimi paylaşmak. 11 yaşında annemi ve 14 yaşında babamı kaybettim. ikisini de kalp hastalığından kaybettim. kısaca her şey bu şekilde başladı. önceleri bu durumun beni aşırı etkilemediğini düşünüyordum ancak zamanla hayatımın kontrolünü kaybettim. bu durumun beni ne kadar etkilediğini büyüdükçe anladım. çok uzun süredir çok zor günler yaşıyorum. ilk önce 2020 yılında bir panik atak geçirdim. kalp hastası olduğuma inanıp acile gittim. oradan sonra sistematik olarak sürekli panik atak geçirdim ve çeşitli hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım. daha sonta çok basit bir kıl dönmesi hastalığı yaşadım. daha bunu tam atlatamadan koltuk altımda geçmeyen lezyonlar oluşmaya başladı. kendime yaptığım en büyük kötülük olarak bütün interneti talan ettim ve bir otoimmun hastası olduğumu düşünmeye başladım. keza hastanede hidradenit teşhisi aldım. hidradenitin de otoimmun olduğu düşünülüyor. ayrıca hastalıklı insanlarda daha çok ortaya çıkarmış. okuduklarımdan sonra her yerim ağrımaya başladı bir gün bacağım 2 haftadır da göğsüm ağrıyor. doktora yine kalp krizi geçiriyorum diye gittim ancak hiçbir şeyin olmadığını söyledi. hala da geçmedi ağrım. çevremdekiler de pinpirikli huyumu bildiği için pek ciddiye almıyor. kısacası hayatı kendime zindan ediyorum. sürekli ölecekmiş korkusu yaşayarak hayatıma devam ediyorum. beni en çok üzen şey de sevgilim. 13 yaşından beri geçmişim olan sevgilimi bu durumum çok üzüyor. o olmasaydı ölmek isterdim muhtemelen. hatta bazen keşke hayatımda olmasa da ben de ölsem diye düşünüyorum. o kadar endişeli ve kaygılıyım ki ona da kötü davranıyorum. ayrıca matematik öğretmenliği mezunuyum ve 1 sene boyunca ders çalışmak ekstra psikolojimi yıprattı ve kpssde 1700. oldum. ancak mayısta 170 kişi aldıklarını açıkladılar ve çok zor bir süreçten geçtim. işim de yok parasızım. terapi alamıyorum o nedenle. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum. ölecekmiş gibi hissediyorum net bir şekilde. ciddi şekilde yalnızım. hayatımda neredeyse sadece sevgilim var ve ona da sürekli anlatmak istemiyorum sıkmamak için. ama böyle de devam edemiyorum hayatıma. ayrıca 3 ablam var ve kendimi onlara ait hissetmiyorum pek. onlarla bir araya geldiğimde travmalarım tetikleniyor. bir de onların da kendi aileleri var benimle ilgilenemezler. buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. sadece hislerimi paylaşmak istedim. önerilerinize açığım
ah canım benim. Cok üzgünüm. Yasadıkların hic kolay değil. Ama sunu bil ki yalnız değilsin senin gibi benim gibi bu hastalıkla ugrasan bi sürü insan var. Sadece panik atak değilsin aynı zamanda anksiyeten var. Sana en kısa cözümü söyleyeceğim. Doktora gitmeyi ve internetten hastalık araştırmayı bırak. Bu seni iyice bunalıma sürükler. Mümkünse iyi bi psikiyatri bul ve ilaca başla cünkü psikolojik ağrılar ilaçsız durdurulamıyor bi noktadan sonra. Ben gecen yıl mide ağrısıyla doktor doktor gezdim torbalarca mide ilacı aldım bana mısın demedi. Psikiyatrinin verdiği minicik bi ilac yok etti ağrıyı. Cok sükür 1 senedir de hic ağrım olmadı. Psikiyatri doktoruna güven ilaçlardan korkma inan bana sana iyi gelecek. Cok gecmis olsun. Dediğim gibi yalnız değilsin ve fiziksel bi hastalıgın yok. Buna emin ol.
24 yaşında bir kızım. konuyu açma sebebim sanırım biraz rahatlamak ve sağlık endişelerimi paylaşmak. 11 yaşında annemi ve 14 yaşında babamı kaybettim. ikisini de kalp hastalığından kaybettim. kısaca her şey bu şekilde başladı. önceleri bu durumun beni aşırı etkilemediğini düşünüyordum ancak zamanla hayatımın kontrolünü kaybettim. bu durumun beni ne kadar etkilediğini büyüdükçe anladım. çok uzun süredir çok zor günler yaşıyorum. ilk önce 2020 yılında bir panik atak geçirdim. kalp hastası olduğuma inanıp acile gittim. oradan sonra sistematik olarak sürekli panik atak geçirdim ve çeşitli hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım. daha sonta çok basit bir kıl dönmesi hastalığı yaşadım. daha bunu tam atlatamadan koltuk altımda geçmeyen lezyonlar oluşmaya başladı. kendime yaptığım en büyük kötülük olarak bütün interneti talan ettim ve bir otoimmun hastası olduğumu düşünmeye başladım. keza hastanede hidradenit teşhisi aldım. hidradenitin de otoimmun olduğu düşünülüyor. ayrıca hastalıklı insanlarda daha çok ortaya çıkarmış. okuduklarımdan sonra her yerim ağrımaya başladı bir gün bacağım 2 haftadır da göğsüm ağrıyor. doktora yine kalp krizi geçiriyorum diye gittim ancak hiçbir şeyin olmadığını söyledi. hala da geçmedi ağrım. çevremdekiler de pinpirikli huyumu bildiği için pek ciddiye almıyor. kısacası hayatı kendime zindan ediyorum. sürekli ölecekmiş korkusu yaşayarak hayatıma devam ediyorum. beni en çok üzen şey de sevgilim. 13 yaşından beri geçmişim olan sevgilimi bu durumum çok üzüyor. o olmasaydı ölmek isterdim muhtemelen. hatta bazen keşke hayatımda olmasa da ben de ölsem diye düşünüyorum. o kadar endişeli ve kaygılıyım ki ona da kötü davranıyorum. ayrıca matematik öğretmenliği mezunuyum ve 1 sene boyunca ders çalışmak ekstra psikolojimi yıprattı ve kpssde 1700. oldum. ancak mayısta 170 kişi aldıklarını açıkladılar ve çok zor bir süreçten geçtim. işim de yok parasızım. terapi alamıyorum o nedenle. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum. ölecekmiş gibi hissediyorum net bir şekilde. ciddi şekilde yalnızım. hayatımda neredeyse sadece sevgilim var ve ona da sürekli anlatmak istemiyorum sıkmamak için. ama böyle de devam edemiyorum hayatıma. ayrıca 3 ablam var ve kendimi onlara ait hissetmiyorum pek. onlarla bir araya geldiğimde travmalarım tetikleniyor. bir de onların da kendi aileleri var benimle ilgilenemezler. buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. sadece hislerimi paylaşmak istedim. önerilerinize açığım
Yaşadığıniz seyler çok ağır birde üstüne bu durumla uğraşmak çok zor ama bu psikolojik durumunuz o kadar çok kişide var ki bunlardan biriside benim psikolojim alt üst oldu ama bu konuda yalniz olmadığımı bilmek biraz rahatlatıyor ben gitmiyorum inatla ama bi profesyonel destek almak iyi olabilir
24 yaşında bir kızım. konuyu açma sebebim sanırım biraz rahatlamak ve sağlık endişelerimi paylaşmak. 11 yaşında annemi ve 14 yaşında babamı kaybettim. ikisini de kalp hastalığından kaybettim. kısaca her şey bu şekilde başladı. önceleri bu durumun beni aşırı etkilemediğini düşünüyordum ancak zamanla hayatımın kontrolünü kaybettim. bu durumun beni ne kadar etkilediğini büyüdükçe anladım. çok uzun süredir çok zor günler yaşıyorum. ilk önce 2020 yılında bir panik atak geçirdim. kalp hastası olduğuma inanıp acile gittim. oradan sonra sistematik olarak sürekli panik atak geçirdim ve çeşitli hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım. daha sonta çok basit bir kıl dönmesi hastalığı yaşadım. daha bunu tam atlatamadan koltuk altımda geçmeyen lezyonlar oluşmaya başladı. kendime yaptığım en büyük kötülük olarak bütün interneti talan ettim ve bir otoimmun hastası olduğumu düşünmeye başladım. keza hastanede hidradenit teşhisi aldım. hidradenitin de otoimmun olduğu düşünülüyor. ayrıca hastalıklı insanlarda daha çok ortaya çıkarmış. okuduklarımdan sonra her yerim ağrımaya başladı bir gün bacağım 2 haftadır da göğsüm ağrıyor. doktora yine kalp krizi geçiriyorum diye gittim ancak hiçbir şeyin olmadığını söyledi. hala da geçmedi ağrım. çevremdekiler de pinpirikli huyumu bildiği için pek ciddiye almıyor. kısacası hayatı kendime zindan ediyorum. sürekli ölecekmiş korkusu yaşayarak hayatıma devam ediyorum. beni en çok üzen şey de sevgilim. 13 yaşından beri geçmişim olan sevgilimi bu durumum çok üzüyor. o olmasaydı ölmek isterdim muhtemelen. hatta bazen keşke hayatımda olmasa da ben de ölsem diye düşünüyorum. o kadar endişeli ve kaygılıyım ki ona da kötü davranıyorum. ayrıca matematik öğretmenliği mezunuyum ve 1 sene boyunca ders çalışmak ekstra psikolojimi yıprattı ve kpssde 1700. oldum. ancak mayısta 170 kişi aldıklarını açıkladılar ve çok zor bir süreçten geçtim. işim de yok parasızım. terapi alamıyorum o nedenle. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum. ölecekmiş gibi hissediyorum net bir şekilde. ciddi şekilde yalnızım. hayatımda neredeyse sadece sevgilim var ve ona da sürekli anlatmak istemiyorum sıkmamak için. ama böyle de devam edemiyorum hayatıma. ayrıca 3 ablam var ve kendimi onlara ait hissetmiyorum pek. onlarla bir araya geldiğimde travmalarım tetikleniyor. bir de onların da kendi aileleri var benimle ilgilenemezler. buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. sadece hislerimi paylaşmak istedim. önerilerinize açığım
Merhaba devlet psikiyatrisine durumu anlatın size ilaça başlatacaktır siz her şeyin kafanızda olduğunu ve birinin yönlendirmesine konuşmaya ihtiyacınız olduğunu söyleyip devlet psikoloğuna yönlendirilmek isteyin özeller kadar iyi olmasada haftalık ya da aylık 40 dk gibi bir görüşme yapıyorsunuz ve bakış açınızı değiştirmeye yardımcı olabilir,ben 2018 den beri panik bozukluğa sahibim başta bende büyük bir hastalığım olduğunu ve bunun kimsenin bulamadığını düşünüyordum bir buçuk yıl devlet psikoloğuna gittim %40 oranında hayata daha iyi bakmamı sağladı ama ataklarım bitmedi yaşıyorum hala ve benim ataklarım normallere göre çok uzun ve tekrarlı oluyor bir buçuk hafta gibi bir süre bu süreyi de birkaç gün azalttı terapi,tavsiye ederim ama yönlendirmeleri için biraz ısrar etmek gerekiyor
24 yaşında bir kızım. konuyu açma sebebim sanırım biraz rahatlamak ve sağlık endişelerimi paylaşmak. 11 yaşında annemi ve 14 yaşında babamı kaybettim. ikisini de kalp hastalığından kaybettim. kısaca her şey bu şekilde başladı. önceleri bu durumun beni aşırı etkilemediğini düşünüyordum ancak zamanla hayatımın kontrolünü kaybettim. bu durumun beni ne kadar etkilediğini büyüdükçe anladım. çok uzun süredir çok zor günler yaşıyorum. ilk önce 2020 yılında bir panik atak geçirdim. kalp hastası olduğuma inanıp acile gittim. oradan sonra sistematik olarak sürekli panik atak geçirdim ve çeşitli hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım. daha sonta çok basit bir kıl dönmesi hastalığı yaşadım. daha bunu tam atlatamadan koltuk altımda geçmeyen lezyonlar oluşmaya başladı. kendime yaptığım en büyük kötülük olarak bütün interneti talan ettim ve bir otoimmun hastası olduğumu düşünmeye başladım. keza hastanede hidradenit teşhisi aldım. hidradenitin de otoimmun olduğu düşünülüyor. ayrıca hastalıklı insanlarda daha çok ortaya çıkarmış. okuduklarımdan sonra her yerim ağrımaya başladı bir gün bacağım 2 haftadır da göğsüm ağrıyor. doktora yine kalp krizi geçiriyorum diye gittim ancak hiçbir şeyin olmadığını söyledi. hala da geçmedi ağrım. çevremdekiler de pinpirikli huyumu bildiği için pek ciddiye almıyor. kısacası hayatı kendime zindan ediyorum. sürekli ölecekmiş korkusu yaşayarak hayatıma devam ediyorum. beni en çok üzen şey de sevgilim. 13 yaşından beri geçmişim olan sevgilimi bu durumum çok üzüyor. o olmasaydı ölmek isterdim muhtemelen. hatta bazen keşke hayatımda olmasa da ben de ölsem diye düşünüyorum. o kadar endişeli ve kaygılıyım ki ona da kötü davranıyorum. ayrıca matematik öğretmenliği mezunuyum ve 1 sene boyunca ders çalışmak ekstra psikolojimi yıprattı ve kpssde 1700. oldum. ancak mayısta 170 kişi aldıklarını açıkladılar ve çok zor bir süreçten geçtim. işim de yok parasızım. terapi alamıyorum o nedenle. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum. ölecekmiş gibi hissediyorum net bir şekilde. ciddi şekilde yalnızım. hayatımda neredeyse sadece sevgilim var ve ona da sürekli anlatmak istemiyorum sıkmamak için. ama böyle de devam edemiyorum hayatıma. ayrıca 3 ablam var ve kendimi onlara ait hissetmiyorum pek. onlarla bir araya geldiğimde travmalarım tetikleniyor. bir de onların da kendi aileleri var benimle ilgilenemezler. buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. sadece hislerimi paylaşmak istedim. önerilerinize açığım
Öğretmenim dediğiniz için dikkatimi çektiniz .Bende mayıs ayında kılpayı kontejanı kaçırınca üzüntüden mıdır 1 buçuk yıllık yıpratıcı süreçten midir kendimi hiç iyi hissetmiyorum . Üstüne Alzhmer hastası babanemle 9 ay ilgilendim o beni daha çok yıprattı . Ekimde mülakatlardan sonra daha çok üzüldüm. İlk panik atak ekim ayında yaşadım tansiyon 15/10 görünce çok korktm bir daha ölçtüm 16 /10 daha panikledim nabzim 138 çıktı. Acile gittim çok şükür hiçbir şey çıkmadı. Doktor stresten heyecandan olabilir dedi . 10 gun tansiyonunu yaz kalp görün dedi . Bende strestendir dedim gitmedim. 14 kasımda atanmayı 0.7 kaybedince çok üzüldüm . 2 haftadır kesin haftanın 3 kötüyüm . Tansiyonum yükselecek diye korkuyorum . Geçen hafta bir ölçüm 15/9 nabiz 115 . Tansiyon yüksek korktun uykuda tutmadı. dedm ya kötü birsey olursa . Geceleri uykuda tutmuyor . Bu hafta 3 gündür boynum agriyor tansiyonum yine yükseldi dedim panikledim . Tansiyon aleti koluma taki takmaz hemen heyecan yapmaya basliyorum nabiz 128 çıkıyor. Bu seferde nabiz neden 128 diye kendimi korkutuyorum . Bugün hastane gittim pskiyatriye 3 dk muane oldum . Hiç memnun kalmadım. C* ilacı verdi almadım bile . Geceleri uyuyamıyorum gün içinde hep gergin ve stresliyim kendimi sakilnestiremiyorumda hep en kötü düşünceler aklıma geliyor. . Sorun kalpte mi yoksa saglik anksiyetisimi bilmiyorum . Gergin oldugum icin sürekli boyun agirsi yasamak beni daha cok geriyor.Ayni durumu yaşayanlar var mi ?? Nasıl bir yol izlemeliyiz bilmiyorum
