sağlık anksiyetesi, panik atak, hayat hikayem

24 yaşında bir kızım. konuyu açma sebebim sanırım biraz rahatlamak ve sağlık endişelerimi paylaşmak. 11 yaşında annemi ve 14 yaşında babamı kaybettim. ikisini de kalp hastalığından kaybettim. kısaca her şey bu şekilde başladı. önceleri bu durumun beni aşırı etkilemediğini düşünüyordum ancak zamanla hayatımın kontrolünü kaybettim. bu durumun beni ne kadar etkilediğini büyüdükçe anladım. çok uzun süredir çok zor günler yaşıyorum. ilk önce 2020 yılında bir panik atak geçirdim. kalp hastası olduğuma inanıp acile gittim. oradan sonra sistematik olarak sürekli panik atak geçirdim ve çeşitli hastalığımın olduğunu düşünmeye başladım. daha sonta çok basit bir kıl dönmesi hastalığı yaşadım. daha bunu tam atlatamadan koltuk altımda geçmeyen lezyonlar oluşmaya başladı. kendime yaptığım en büyük kötülük olarak bütün interneti talan ettim ve bir otoimmun hastası olduğumu düşünmeye başladım. keza hastanede hidradenit teşhisi aldım. hidradenitin de otoimmun olduğu düşünülüyor. ayrıca hastalıklı insanlarda daha çok ortaya çıkarmış. okuduklarımdan sonra her yerim ağrımaya başladı bir gün bacağım 2 haftadır da göğsüm ağrıyor. doktora yine kalp krizi geçiriyorum diye gittim ancak hiçbir şeyin olmadığını söyledi. hala da geçmedi ağrım. çevremdekiler de pinpirikli huyumu bildiği için pek ciddiye almıyor. kısacası hayatı kendime zindan ediyorum. sürekli ölecekmiş korkusu yaşayarak hayatıma devam ediyorum. beni en çok üzen şey de sevgilim. 13 yaşından beri geçmişim olan sevgilimi bu durumum çok üzüyor. o olmasaydı ölmek isterdim muhtemelen. hatta bazen keşke hayatımda olmasa da ben de ölsem diye düşünüyorum. o kadar endişeli ve kaygılıyım ki ona da kötü davranıyorum. ayrıca matematik öğretmenliği mezunuyum ve 1 sene boyunca ders çalışmak ekstra psikolojimi yıprattı ve kpssde 1700. oldum. ancak mayısta 170 kişi aldıklarını açıkladılar ve çok zor bir süreçten geçtim. işim de yok parasızım. terapi alamıyorum o nedenle. ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum. ölecekmiş gibi hissediyorum net bir şekilde. ciddi şekilde yalnızım. hayatımda neredeyse sadece sevgilim var ve ona da sürekli anlatmak istemiyorum sıkmamak için. ama böyle de devam edemiyorum hayatıma. ayrıca 3 ablam var ve kendimi onlara ait hissetmiyorum pek. onlarla bir araya geldiğimde travmalarım tetikleniyor. bir de onların da kendi aileleri var benimle ilgilenemezler. buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. sadece hislerimi paylaşmak istedim. önerilerinize açığım

Çok geçmiş hocam. Umarim en kısa zamanda sağlığına da kavuşursun ve de atanirsin. Allah gönlüne göre versin.