How to install the app on iOS

Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.

Not: This feature may not be available in some browsers.

Sadece ben mi böyleyim ???

taha0203

EVLİ-MUTLU-ÇOCUKLU:)
Kayıtlı Üye
9 Aralık 2009
354
2
96
Yalova
arkadaşlar doğum yapalı 9,5 ay oldu.o günden sonra herşeye ağlıyorum.paranoya,panik atak her ne ise hepsinden oldum galiba.sizde böylemisiniz.bu anne olmaktan mı kaynaklanıyor yoksa bende mi bi problem var .:çok üzgünüm::.hele dün duyduk duymadık formuna bi göz atim dedim.orda dünyalar tatlısı bir bebek gördüm adı efe.ama ölmüş.o minnacık bebek ölmüş.onu gördüm koptum zaten bide bir anne kollarında lösemiden ölen 1,5 yaşındaki bebeğinden bahsetmiş.yani neler hissedeceğimi bilemedim .işteydim zaten rahat da ağlayamadım.boğazım düğümlendi eve gidince eşime anlatırken olay koptu hüngür hüngür ağladım.bütün gece o güzel efenin resmi gözümün önüne geldi.kendi bebeğime bakıp bakıp ağladım.kendimi hep o annelerin yerine koydum.
bir anne buna nasıl dayanır.minicik bebeğini toprağa verir.nasıl kabullenebilir bu acıya.allah kimseyi evlat acısıyla sınamasın.bu acıyı kimseye yaşatmasın.evlatlarımızı bize bağışlasın.:a015:
 
14 gun oldu dogum yapali ve seni çok iyi anliyorum canim galiba anneligin verdigi bir duygusallik bizimki.
tv de bir anne aglamasi yada cocuk aglamasi gormeye dayanamiyorum. benim yegenim 2 bcuk yasinda kaldi annesiz. annesiz kalmak çok zor onun sevgisinden yoksun buyumek hiç kimse doldurmuyor anneligin yerini. simdi nerde annesiz kalmis cocuklari gorsem bosaliyor gozumden yaslar. Rabbim tum annelerini evlatlarindan tum cocuklarida annelerinden ayirmasin ins..
 
Son düzenleme:
haklısın cnm annelik sadece fiziksel olarak değil psikolojik olarak da zor bi şey..bende ilk 5 ay çok kötüydüm ama sonra kendim için bişeyler yapmaya başlayınca eski halime dönmeye ve daha mutlu olmaya başladım ve beni üzecek bi ortam ya da konu oldumu elimden geldiğince uzak duruyorum çünkü etkiliyo ve etkisinden zor çıkıyorum..o yüzden güzel şeyler düşün kendin için kimseyi düşünmeden sadece seni mutlu edecek bişeyler yap..gerisi kendiliğinden geliyo..tabii kalıcı olan anneliğin bize verdiği duygusallık ,hepimiz eskiye göre biraz daha duygusalız elde değil :))
 
kızlaaarrr biraz kendinize gelin ama :(

siz böyle yaparsanız minik bebekleriniz nasıl hayata tutunacak :(

anneleri güçlü olsunki bebişlerde annelerinden güç alsın dimi ama..
 
bende senin gibiydim canım ama 1 yıldan sonra geçiyor hatta televizyonda bir ölen çocuk göreyim ya benimkide böyle olursa şimdi onun annesi ne yapıcak diye sürekli ağlıyordum
Bu neden kaynaklanıyor biliyormusun senin yaşamın ikiye aryrıldı annelikten öncesi ve anne olduktan sonrası artık görmediğin şeyleri görüyorsun yani bakış açın değişti bunlar ilgini çekiyor o yüzden seni ilgilendiren yada sennle ilgili şeylere karşı daha hassas oldun bu gayet normal zamanla alışırsın
 
aynen bende.benim oğlumada bişey olurmu.ona bişey olursa nasıl dayanırım diye korkuyorum.panik atak oldum valla
 
Annelik duygusu karışınca kanımıza tüm çocuklara annelik yapar oluyoruz.Canımızdan can çıkınca anlıyoruz sahiplenmeyi,karşılıksız sevmeyi,kendimizden önce başkasını düşünmeyi,aç kalıp onu doyurmayı yani anne olmayı...Bende geçen gün tv de evlat hasretinden ağlayan bir çifti izledim onlar ağladı ben ağladım ne dua ettim Rabbim isteyene versin,onlarda bu duyguları yaşasın diye.Bütün bu paniklerimiz,duygusallığımız evladımıza olan hasret ve bitmeyecek sevgimizden olsa gerek.Ama herşeye değer o iyi olsun ben zamanla sakinlerim herhalde yada bir ömür boyu lohusalığa devam ha ne dersiniz?
 
benımde 7 aylık bır bebeğim var..butun vaktım onunla..bendede panık atak basladı..umarım duzelır..herseyı kafaya takıyorum.
 
zaten hamilelik öncesi yaygın anksiyete bozukluğu tedavisi görmüşrtüm 1 yıl kadar.ailemde üzücü bir sürü olay peşpeşe gelmişti ve ben kaldıramamaıştım.doğum yapalı 7 ay oldu.sıkıntı lar doğumdan sonra aynısı gibi yenilendi.sadece kaygı düzeyim artsa endişe duygusu hissetsem neyse.yiyip içememekten 10 günde 10 kilo verdim.oğlum 6,5 aylık 49 kiloyum.herşey ama herşey bende kaygı uyandırıyor,kaygı kalp çarpıntısı yapıyor.başlıyor bağırsaklarım çalışmaya gurul gurul.ağzıma aldığım şeyi öğürmeye başlıyorum.hiçbişey yiyemiyorum.zor bir bebeiş sahibiyim.bir de öğretmenim.hergün 3 saatim yolda geçiyor.bütün bunlar yüzünden yıkılmak üzereyim valla....yiyememek çoooooooook kötü arkadaşlar.psikoloji zaten sıfır.nolcak böyle böyle bilmiyorum...
 
sadece sende yok canım bende gazete de okuduğum sokakta gördüğüm haberlerde seyrettiğim herşeye ağlıyorum...kızımın azcık canı yansa saatlerce ağlıyorum etrafımdakiler kızıyorlar bu kadar panik yapma diye ama elimde değil anne olmak tamamen fizyolojimi değitirdi...heerşeye ağlar oldum..
 
Back