Lise zamanlarından beri sürekli saçımi tutup oynuyorum ve hatta kopariyorum. Bu yüzden kahkul olması gereken kısım inanılmaz kısa duruyor. Her kuaföre gittiğimde bu saçına ne olmuş böyle diye soruyor. Ailem, arkadaşlarım hatta üniversitede hocam dahi farketmisti. Bazen hiç farkında olmuyorum bazense kendimi tutamiyorum. Hele sıkıntılı iken resmen önümdeki masa bir avuç saçla doluyor. Saçlarımdan hoslanmadigim için daha fazla oynuyorum ama bu kez daha kötü oluyor. Yani tam bir kısır döngü. Bu tür bir kötü alışkanlık nasıl yenilir? Psikolog ise yarar mı? Resmen oynamaktan saçı yakacak duruma geldim. Başka önerileriniz varsa bilmek isterim