Merhaba Arkadaşlar. Size ocak 2008 den Haziran 2008e kadar bebeğim ve benim yaşam savaşını anlatmak istiyorum.
Ankarada öğretmenim. 5 buçuk yaşında bir kızım var. Eşimle, kızımızın bir kardeşinin olmasını istedik. Başladık tedaviye. İlaç, aşılama derken kendimi tüp bebek tedavisinde buldum. İlk tedavi cevap verdi. İkizlere gebe kaldım. ikizi duyunca ürperdim. İçimde bir korku oluştu. Neyse dedim iki bebekte güzel.1 buçuk aylık hamileyken okulda karnıma bir ağrı saplandı. Doğru dr. umuzun görev yaptığı Zekai Tahire. Gerçi tüp bebeği özelde yaptırmıştık. Dr. umuz aynı zamanda oranın dr.u. Neyse doktorumuz yanımıza uğradı. Sabaha kadar gözetim altında bulunacaksın dedi. Kistler oluşmuş tüp bebek tedavisinden. Acilide bakmasa hastanede teşhis koyan yok. Sabaha kadar pis bir odada kaldım. Ne bir dr. uğradı ne bir hemşire.( İlk doğumum Gazi Ünv. de olmuştu. Özel dr.um vardı. Çok temizdi ve ilgililerdi).Hemde tarih 14 Şubat. Eşimin yanında olacakken...ben bu hastanede doğum yapamam dedim. Doktorum buranın dr.u. Dr.umu seviyordum ama bu hastane çok iticiydi. Birazda altıncı hissim çok kuvvetlidir.neyse bi süre sonra karın ağrılarım geçti.
10 Mart. Sabah kalktım. Okula gideceğim. Lavaboya girdim. Bacağımdan kanlar akıyor. eşime seslendim. Bayılmışım banyoya.Kendimi Gazi Ün. gördüm. Gitti bebeklerim! düşük diyordum. İkisininde kalbi atıyor. İlk doğumumu yaptıran doktorumu bulduk. Sağolsun. Çok ilgilendi. Bi süre hastane sonra ev .Sürekli yattım. Kanamam bitti bu sefer bebeklerden birinin suyu gelmeye başladı. Tam iki ay. Bir 28 haftaya ulaşabilsem diyordum.Yatmaktan belim ağrıyordu. Çok hareketli, kıpır kıpır bir insandım. Sürekli yatalak insanlara dua ettim. Onları daha iyi anladım o süreçte. Tam sekiz kere hastanede yattiım. Suyu azalan bebeği hiç inceleyemiyorlardı. Ultrasonda. Sürekli büzüktü.
23 haftalık hamileyken evde karnıma bir ağrı saplandı. Daha önce duymadığım bir ağrı. İlk kızım sezeryanla alınmıştı. Anlamıyorum tabi bi şey. Artık dayanamayınca Gaziye. 5 cm açılma olmuş. İlaca başladık. Kasılmaları engellemek için.Bebeklerden biri gelirse diğeride gelir diyorlardı. dr. um şöyle bi çözüm buldu. Suyu azalan bebek gelirse eşini çinde bırakalım rahim ağzım kapanacaktı. 23 haf. 5 günlükken bebek geldi. Eşini çimde bıraktılar. Ölü doğmuştu. Bakamadım bile yüzüne.Kafamı yana çevirdim. Gözümden yaşlar aktı.Ölene mi yanayım, kalana mı,yoksa evde bana hasret kalan diğer kızımamı. Parçalara ayrılmıştım. Evlat acısı çok zor.Rahim ağzım kapandı. Ama olumsuzluklar beni bulacak ya. Her gün altımdan bir et parçası sarktı. Eş dışarı atıyordu kendini. dikilen eş. Bir hafta durdu. Dr. um tamam dedi. Enfeksiyon kapmışım. Suni sancı. Bebeklerimin ağırlığı çok küçük olduğu için ilk doğumum sezeryan olmasına rağmen,normal doğum yaptım.
23 Haziran. Bebek 5te doğdu. 660gram.Yenidoğana.bu sefer ameliyathanede buldum kendimi. İlk bebeğin eşini çıkaramadılar. Yapışmış.Kazıdı dr.um içimi. Allahım ne bu çektiklerim diyordum. Daha çekeceklerimi bilmeden...Ağrılarım birkaç gün sonra geçti.yukarıdaydı bebişim. Korkuyordum bakmaya. Süt yok. Göğüslerimden kanlar akıyordu.süt çıkacak diye. Yenidoğandakiler çok ilgiliydi. ama tam sınırda dediler.
Yaşasa bile kolunda, bacağında problem olabilir, zihinsel sorunu olabilir. Kör olabilir. Saydılar olabilecekleri.Yaşamasın dedim. İnanın dedim.Bebeğim için mücadele, benim içinse bir depresyon başlamıştı. 15 gün sonra beyin kanaması geçirdi. Güçlü olmalıydım. Sonra düşündüm. Sağlıklı çocukların bunlardan geçmiyeceğinin bir garantisi mi var.Süt anne bulduk. sağosun süt verdi. Mamayı kabul etmedi çünkü. Göğüs uçlarım kanassada bir gün bi baktım süt geldi. Petrol bulmuş gibi oldum. Her gün sağdım. Gece gündüz götürdüm Defneme. Hep uyuyordu. Rop muayenesi oldu. Doktorlar şaşkındı. Rop yok. Mucize gibi bi şey. 4 muayene oldu. Dördünde de Rop çıkmadı.zon 3 bölgesindeki damarlar gelişmemiş.Gelişir diyor doktorlar.
Bebeğimin ismini Defne koydum. Defne ağacı gibi. Dayanıklı olsun diye.Kalbi delikti doğduğunda. İthal bir ilaç verdiler.Kapandı. Sürekli kıpır kıpırdı. Eli kolu hiç durmuyordu. Oksijen borusunu çıkartıyor, yemek borusunu çıkartıyordu. Ben Defnemin bi sakatlığının olacağını hiç düşünmedim.Ve sonuç olarak elinde,bacağında fizik tedavi gerektirecek bir durumu yok.Beyindeki kanamanın etkisiyle kalan pıhtı yok oldu. Rop yok. Damarların gelişmesi kaldı. Nörolojiye, kardiyolojiye,yenidoğana kotrollerimizi olduk. İyi dediler. Oksijen tüpüyle eve çıkmıştık. Monitöre bağlı yani. Oksijen sıkıntısı olduğunda alarm veriyor. Ama 15 gündür onada ihtiyaç duymuyo. Kurtulacak gibi. Bir de Fıtığımız çıktı. Ameliyat.Bizimle göz teması kuruyor. Umarız bu kanamanın etkisiyle zihinsel bir sıkıntı oluşmamıştır. Dr. lar küçük bir ihtimal olabilir. 2 yaşına kadar izlememiz gerek diyorlar.
Hep sabrettim. Hep iyiyi düşündüm.4 ay küvözde kaldıktan sonra, 1 buçuk aydır evdeyiz. Kilomuz 3800 oldu. sütüm yok. Gitti. Verdiklerimim düşünüp mutlu oluyorum. Gazi ünv. den çok memnun kaldık.Herkes tanıyor Defneciğimizi.Bebeklerimiz için en iyisini istiyoruz. tüm bebekler için herşey çok güzel olur,sağlıklı olurlar.Allahım sabrımın sonunda ödülümü verdi.Defnemizi bize bağışladı.
Ankarada öğretmenim. 5 buçuk yaşında bir kızım var. Eşimle, kızımızın bir kardeşinin olmasını istedik. Başladık tedaviye. İlaç, aşılama derken kendimi tüp bebek tedavisinde buldum. İlk tedavi cevap verdi. İkizlere gebe kaldım. ikizi duyunca ürperdim. İçimde bir korku oluştu. Neyse dedim iki bebekte güzel.1 buçuk aylık hamileyken okulda karnıma bir ağrı saplandı. Doğru dr. umuzun görev yaptığı Zekai Tahire. Gerçi tüp bebeği özelde yaptırmıştık. Dr. umuz aynı zamanda oranın dr.u. Neyse doktorumuz yanımıza uğradı. Sabaha kadar gözetim altında bulunacaksın dedi. Kistler oluşmuş tüp bebek tedavisinden. Acilide bakmasa hastanede teşhis koyan yok. Sabaha kadar pis bir odada kaldım. Ne bir dr. uğradı ne bir hemşire.( İlk doğumum Gazi Ünv. de olmuştu. Özel dr.um vardı. Çok temizdi ve ilgililerdi).Hemde tarih 14 Şubat. Eşimin yanında olacakken...ben bu hastanede doğum yapamam dedim. Doktorum buranın dr.u. Dr.umu seviyordum ama bu hastane çok iticiydi. Birazda altıncı hissim çok kuvvetlidir.neyse bi süre sonra karın ağrılarım geçti.
10 Mart. Sabah kalktım. Okula gideceğim. Lavaboya girdim. Bacağımdan kanlar akıyor. eşime seslendim. Bayılmışım banyoya.Kendimi Gazi Ün. gördüm. Gitti bebeklerim! düşük diyordum. İkisininde kalbi atıyor. İlk doğumumu yaptıran doktorumu bulduk. Sağolsun. Çok ilgilendi. Bi süre hastane sonra ev .Sürekli yattım. Kanamam bitti bu sefer bebeklerden birinin suyu gelmeye başladı. Tam iki ay. Bir 28 haftaya ulaşabilsem diyordum.Yatmaktan belim ağrıyordu. Çok hareketli, kıpır kıpır bir insandım. Sürekli yatalak insanlara dua ettim. Onları daha iyi anladım o süreçte. Tam sekiz kere hastanede yattiım. Suyu azalan bebeği hiç inceleyemiyorlardı. Ultrasonda. Sürekli büzüktü.
23 haftalık hamileyken evde karnıma bir ağrı saplandı. Daha önce duymadığım bir ağrı. İlk kızım sezeryanla alınmıştı. Anlamıyorum tabi bi şey. Artık dayanamayınca Gaziye. 5 cm açılma olmuş. İlaca başladık. Kasılmaları engellemek için.Bebeklerden biri gelirse diğeride gelir diyorlardı. dr. um şöyle bi çözüm buldu. Suyu azalan bebek gelirse eşini çinde bırakalım rahim ağzım kapanacaktı. 23 haf. 5 günlükken bebek geldi. Eşini çimde bıraktılar. Ölü doğmuştu. Bakamadım bile yüzüne.Kafamı yana çevirdim. Gözümden yaşlar aktı.Ölene mi yanayım, kalana mı,yoksa evde bana hasret kalan diğer kızımamı. Parçalara ayrılmıştım. Evlat acısı çok zor.Rahim ağzım kapandı. Ama olumsuzluklar beni bulacak ya. Her gün altımdan bir et parçası sarktı. Eş dışarı atıyordu kendini. dikilen eş. Bir hafta durdu. Dr. um tamam dedi. Enfeksiyon kapmışım. Suni sancı. Bebeklerimin ağırlığı çok küçük olduğu için ilk doğumum sezeryan olmasına rağmen,normal doğum yaptım.
23 Haziran. Bebek 5te doğdu. 660gram.Yenidoğana.bu sefer ameliyathanede buldum kendimi. İlk bebeğin eşini çıkaramadılar. Yapışmış.Kazıdı dr.um içimi. Allahım ne bu çektiklerim diyordum. Daha çekeceklerimi bilmeden...Ağrılarım birkaç gün sonra geçti.yukarıdaydı bebişim. Korkuyordum bakmaya. Süt yok. Göğüslerimden kanlar akıyordu.süt çıkacak diye. Yenidoğandakiler çok ilgiliydi. ama tam sınırda dediler.
Yaşasa bile kolunda, bacağında problem olabilir, zihinsel sorunu olabilir. Kör olabilir. Saydılar olabilecekleri.Yaşamasın dedim. İnanın dedim.Bebeğim için mücadele, benim içinse bir depresyon başlamıştı. 15 gün sonra beyin kanaması geçirdi. Güçlü olmalıydım. Sonra düşündüm. Sağlıklı çocukların bunlardan geçmiyeceğinin bir garantisi mi var.Süt anne bulduk. sağosun süt verdi. Mamayı kabul etmedi çünkü. Göğüs uçlarım kanassada bir gün bi baktım süt geldi. Petrol bulmuş gibi oldum. Her gün sağdım. Gece gündüz götürdüm Defneme. Hep uyuyordu. Rop muayenesi oldu. Doktorlar şaşkındı. Rop yok. Mucize gibi bi şey. 4 muayene oldu. Dördünde de Rop çıkmadı.zon 3 bölgesindeki damarlar gelişmemiş.Gelişir diyor doktorlar.
Bebeğimin ismini Defne koydum. Defne ağacı gibi. Dayanıklı olsun diye.Kalbi delikti doğduğunda. İthal bir ilaç verdiler.Kapandı. Sürekli kıpır kıpırdı. Eli kolu hiç durmuyordu. Oksijen borusunu çıkartıyor, yemek borusunu çıkartıyordu. Ben Defnemin bi sakatlığının olacağını hiç düşünmedim.Ve sonuç olarak elinde,bacağında fizik tedavi gerektirecek bir durumu yok.Beyindeki kanamanın etkisiyle kalan pıhtı yok oldu. Rop yok. Damarların gelişmesi kaldı. Nörolojiye, kardiyolojiye,yenidoğana kotrollerimizi olduk. İyi dediler. Oksijen tüpüyle eve çıkmıştık. Monitöre bağlı yani. Oksijen sıkıntısı olduğunda alarm veriyor. Ama 15 gündür onada ihtiyaç duymuyo. Kurtulacak gibi. Bir de Fıtığımız çıktı. Ameliyat.Bizimle göz teması kuruyor. Umarız bu kanamanın etkisiyle zihinsel bir sıkıntı oluşmamıştır. Dr. lar küçük bir ihtimal olabilir. 2 yaşına kadar izlememiz gerek diyorlar.
Hep sabrettim. Hep iyiyi düşündüm.4 ay küvözde kaldıktan sonra, 1 buçuk aydır evdeyiz. Kilomuz 3800 oldu. sütüm yok. Gitti. Verdiklerimim düşünüp mutlu oluyorum. Gazi ünv. den çok memnun kaldık.Herkes tanıyor Defneciğimizi.Bebeklerimiz için en iyisini istiyoruz. tüm bebekler için herşey çok güzel olur,sağlıklı olurlar.Allahım sabrımın sonunda ödülümü verdi.Defnemizi bize bağışladı.
Son düzenleme:
