Konu eskide kalmış ama oldukça güzelmiş. Belki canlanır diye yazıyorum..
Ben bir gelişim gösterdiğime inanıyorum, o da şöyle oldu ki Allah o güne kadar dert bildiğim şeyleri unutturacak bir dert verdi ve ben derdin ne demek olduğunu, şikayetlerimin ne boş olduğunu, bir günde hayatımın nasıl alt üst olabileceğini gördüm. Göreli birkaç yıl oluyor ve bu süreçte sahip olduğum o derde ve her derde karşı kalbimde bir rıza var. Derdimi sevdim, sahiplendim. Zira o derdin girdabından onu kucaklamadan çıkamayacağımı gördüm ve o derdin bana öğrettiklerini bir armağan gibi kabul ettim hayatıma. Çünkü eski benle şimdiki ben çok başka artık ve olduğum halime gelmem için yanmalıydım, artık biliyorum. Artık tevekkül ediyorum Allah’a ve hayatın önüme koyduğu taşlara rıza gösteriyorum ve kazandığım dirayetle o taşları kaldırmaya çalışıyorum.
Ve farkındalık çok önemli. Şikayet tevekkülü zedeler. Olumsuz konuşmak zedeler. Kendinize kota koyun mesela. Bir gün içerisinde olumsuz laflarınızın ve şikayetlerinizin sınırı olsun. Görün bakın ne çok şikayet ve isyan ediyor insan etmediğimi sandığı zamanlarda bile. Farkındalık akabinde düşünceleriniz üzerinde kontrolü getirecektir diye düşünüyorum.