Kızımla sizi beklettiğimiz için bizi affedin teyzeleri.Süt emmeye adapte olmamamız zaman aldıJBen de anca toparlanıyorum.
Gelelim kızımın doğumuna..
1 Aralık akşamı nişan geldi ve sabaha kadar kasılmalarla birlikte sancılarım sıklaştı.Hiç de insanın canını yakan bir süreç değilmiş kasılma anları.Zaten ben kızım geliyor diye mutluluktan,her kasılma olduğunda gülümsüyordum.Neyse sabaha karşı 7’de uyuyakalıp 9’da uyandım.Eşim işe gitmeye hazırlanıyordu.Annem ve kardeşimi çağırmasını söyledim,çünkü sancılarım 5dk’da bir gelmeye başlamıştı.Doktorumu aradım.Hemen hastaneye gitmemi söyledi.Eşimi de aradık,apar topar eve döndü.Akşamdan ikimiz de duş alıp bavullarla puseti kapının önüne koymuştuk zaten.Bavullarımızı da alıp hep birlikte hastanenin yolunu tuttuk.
Hastanede doktorun söylediği ebeyi bulduk.Annemleri odamıza,beni de muayene etmek için başka bir yere aldı.Hamileliğim boyunca ilk ve son vajinal muayenemi oldum.En ufak acı hissetmedim.Normal zamanda olduğum muayenelerden farksızdı.Bebeğin kalp atışlarını dinledik.Sonra odama gittim,birisi gelip ameliyat için beni giydirdi.(Lavman yapılmadı.Sonda da takılmadı.)
Kardeşimle eşim girişimi yapmak için gitmişlerdi ki tekerlekli sandalyeyle beni ameliyathaneye götürecek kişi kapıda belirdi.Kimseyle vedalaşamadan apar topar ameliyathaneye götürüldüm.ıçeri girerken üç genç hemşire güler yüzle beni karşılayarak benimle konuşmaya başladılar.Bir yandan beni ve kızımın yatırılacağı yeri hazırladılar.Anestezi uzmanı ve doktorum geldiler.Belimden epidural verilirken doktorum elimden tutup benimle konuşuyordu.Sancımın ne zaman geldiğini falan sorup dikkatimi dağıtmaya çalıştı.Ameliyat için örtüler çekilirken Aralık anneleri ve tüm hamileler için dua ettim.Sonra uyuşmanın tam olmadığı anlaşıldı ve bana hemen genel anestezi verdiler.Aslında bayılmış olduğuma sevindim çünkü ister istemez çok heyecanlanmış ve korkmuştum.Gözlerimi açtığımda henüz odama çıkarılmamıştım.Bir süre nefes alamadığım için oksijen verildi ve narkozdan çıkarken kısa bir süre titredim.Hepsi çabucak geçti.
Odama götürüldüğümde herkes bebeğimle çoktan tanışmıştı.Doğar doğmaz getirip babasının kucağına vermişler.Kızım cin gibi gözleri açık,ağzı ve diliyle yemek arayışında gelmiş.Saatlerce babasıyla bakışmışlar ve birbirlerine aşık olmuşlar.Hiç ağlamamış benim uslu kızım.Bense uzun süre öyle güzel bir varlığın benim içimden çıktığına inanamadım.Hala daha babasıyla bebeğimize bakıp inanamadığımızı birbirimize itiraf edip dayanamıyor,ağlıyoruz.
Allah bebek isteyen herkese bu duyguyu nasip etsin inşallah.
Kızım Anita,2 Aralık saat 12:30’da 38+1 haftalık 2840gr 48cm doğdu.
Maşallah demeyi unutmayn teyzeleri
Gelelim kızımın doğumuna..
1 Aralık akşamı nişan geldi ve sabaha kadar kasılmalarla birlikte sancılarım sıklaştı.Hiç de insanın canını yakan bir süreç değilmiş kasılma anları.Zaten ben kızım geliyor diye mutluluktan,her kasılma olduğunda gülümsüyordum.Neyse sabaha karşı 7’de uyuyakalıp 9’da uyandım.Eşim işe gitmeye hazırlanıyordu.Annem ve kardeşimi çağırmasını söyledim,çünkü sancılarım 5dk’da bir gelmeye başlamıştı.Doktorumu aradım.Hemen hastaneye gitmemi söyledi.Eşimi de aradık,apar topar eve döndü.Akşamdan ikimiz de duş alıp bavullarla puseti kapının önüne koymuştuk zaten.Bavullarımızı da alıp hep birlikte hastanenin yolunu tuttuk.
Hastanede doktorun söylediği ebeyi bulduk.Annemleri odamıza,beni de muayene etmek için başka bir yere aldı.Hamileliğim boyunca ilk ve son vajinal muayenemi oldum.En ufak acı hissetmedim.Normal zamanda olduğum muayenelerden farksızdı.Bebeğin kalp atışlarını dinledik.Sonra odama gittim,birisi gelip ameliyat için beni giydirdi.(Lavman yapılmadı.Sonda da takılmadı.)
Kardeşimle eşim girişimi yapmak için gitmişlerdi ki tekerlekli sandalyeyle beni ameliyathaneye götürecek kişi kapıda belirdi.Kimseyle vedalaşamadan apar topar ameliyathaneye götürüldüm.ıçeri girerken üç genç hemşire güler yüzle beni karşılayarak benimle konuşmaya başladılar.Bir yandan beni ve kızımın yatırılacağı yeri hazırladılar.Anestezi uzmanı ve doktorum geldiler.Belimden epidural verilirken doktorum elimden tutup benimle konuşuyordu.Sancımın ne zaman geldiğini falan sorup dikkatimi dağıtmaya çalıştı.Ameliyat için örtüler çekilirken Aralık anneleri ve tüm hamileler için dua ettim.Sonra uyuşmanın tam olmadığı anlaşıldı ve bana hemen genel anestezi verdiler.Aslında bayılmış olduğuma sevindim çünkü ister istemez çok heyecanlanmış ve korkmuştum.Gözlerimi açtığımda henüz odama çıkarılmamıştım.Bir süre nefes alamadığım için oksijen verildi ve narkozdan çıkarken kısa bir süre titredim.Hepsi çabucak geçti.
Odama götürüldüğümde herkes bebeğimle çoktan tanışmıştı.Doğar doğmaz getirip babasının kucağına vermişler.Kızım cin gibi gözleri açık,ağzı ve diliyle yemek arayışında gelmiş.Saatlerce babasıyla bakışmışlar ve birbirlerine aşık olmuşlar.Hiç ağlamamış benim uslu kızım.Bense uzun süre öyle güzel bir varlığın benim içimden çıktığına inanamadım.Hala daha babasıyla bebeğimize bakıp inanamadığımızı birbirimize itiraf edip dayanamıyor,ağlıyoruz.
Allah bebek isteyen herkese bu duyguyu nasip etsin inşallah.
Kızım Anita,2 Aralık saat 12:30’da 38+1 haftalık 2840gr 48cm doğdu.
Maşallah demeyi unutmayn teyzeleri Son düzenleme:
