- 2 Ocak 2018
- 308
- 88
- 103
- Konu Sahibi kahvesevenkiz
- #1
25 yasinda ve pasif bir kisiligim var. Sessiz sakindim hep böyle okyanus gibi durgun ama dalgalarim olusanca da aktif. dis etkenlere bagli olmak kaydiyla aktiflesebiliyor. Istedigim ve sevdigim insanlarin begenisini ilgisini yakinligini, gülümsemesini, benle ilgilenisini ve özellikle de basarili olunca (okulda) daha da bir aktiflesip dünyayi yerinden oynatasim geliyor bu seferde. Annem ve babam 67 yasindalar ve gurbetci olaral yerlestikleri ülkenin mesela dilini bilmezler haliyle bu beni de etkiledi kücükken ve kücüklükten beri o dislanma hissini yasiyorum hatta „dislanma“ kelimesini yazarien gözlerim doldu! ailemin beni yetistirme tarzina bakacak olursam bana pek bisey katmadilar diger yandan da baski da uygulamadilar. Ruh gibi, durgun bir cocuklugum vardi. Kendimi ifade etmede cok güclül cekiyorum bunun nedeni sanirim kökte.. hala annemle babamla konusurken ben bir sey diyince dinlemezler, ciddiye almazlar. Mesela su an tatildeler köyde, aradim bisey anlatmak istiyorum anneme, annem iyiyim kizim demir gibiyim diyip duruyor.
Normalde insan ailesiyle vakit gecirince huzurlu mutlu olur, ben ne yazik ki aile kelimesi duyunca sicaklik huzur sevgi hissedemiyorum. Sevgiyi ondan bundan arayinca da kimse sevgi vermiyor insanlardan uzaklasiyorsun. Kendimi sevmem gerekiyor evet ama moralim yüksekken basarili olunca mesela adeta asigim kendime o derece cok seviyorum ama yanlis bisey yapinca, basarisiz olunca, insanlar beni zayif görünce, kendimi ifade edemeyince ve insanlar benden uzaklasinca böyle icerim yaniyor..
Ne yapmaliyim sizce? Psikiyatriste gidicem bakalim umarim degisir bu durumum. Daha güclü olmayi ve sevgiyi ondan bundan beklememeyi, alingan olmamayi ne yazik ki hassas ruhumla ögrenmem gerekiyor. Eger ki bu konuda bana tavsiyeleriniz olupta yazarsaniz cok ama cok sevinirim...
Normalde insan ailesiyle vakit gecirince huzurlu mutlu olur, ben ne yazik ki aile kelimesi duyunca sicaklik huzur sevgi hissedemiyorum. Sevgiyi ondan bundan arayinca da kimse sevgi vermiyor insanlardan uzaklasiyorsun. Kendimi sevmem gerekiyor evet ama moralim yüksekken basarili olunca mesela adeta asigim kendime o derece cok seviyorum ama yanlis bisey yapinca, basarisiz olunca, insanlar beni zayif görünce, kendimi ifade edemeyince ve insanlar benden uzaklasinca böyle icerim yaniyor..
Ne yapmaliyim sizce? Psikiyatriste gidicem bakalim umarim degisir bu durumum. Daha güclü olmayi ve sevgiyi ondan bundan beklememeyi, alingan olmamayi ne yazik ki hassas ruhumla ögrenmem gerekiyor. Eger ki bu konuda bana tavsiyeleriniz olupta yazarsaniz cok ama cok sevinirim...
