Ruhsal dalgalanmalar

Merhaba kendimi okadar yanlız okadar boşlukta hissediyorumki biz iki kardeştik bi erkek kardeşim vardı 4yil önce bi kaza geçirdi ve vefat etti ben 6 yaşındayken dünyaya gelmiş ti ve ben onun küçük annesiydim oyasimda onu ayaklarımda sallar uyuturdum aslında sadece babadan özlük annelerimiz ayrı annesi bana okadar eziyet ettiki
ama onu hiç suçlamadım hep sevdim beraber büyük obenim arakdaşım sırdaşım tek dayanağimdi sanki ogittikten sora ben daha iyi anladimki obenim diğer yarımdı cocuklugumdu çocukluğum öldü onla birlikte onun kefene sarıldığını gördüm yıkanırken gidip yüzüne baktım tabuktan alıp toprağa koyduklarını görďum anlatamıyorum gerçekten ciğerim parcalaniyo allah bu acıyı kimseye vermesin hayatında çok acı yaşadım ama bu acının tarifi yok oğlum eşim var ama hep biryanim eksik çok özledim kardeşimi bana abla demesini ben annesizlikten değil kardesizlikten kimsesiz kaldim onu çok özledim cok

Başınız sağolsun. Hayattaki en büyük acılardan birini yaşamışsınız.
Sizi hiçbir söz teselli edemez elbette. Sadece şunu söylemek istiyorum
Özlemeniz, üzülmeniz çok çok normal ve bu acı hayatınız boyunca maalesef sizinle olacak.
Ama bunu 4 yıl geçmesine rağmen sürekli sürekli düşünüyorsanız yardım almanızı öneririm. Uzun süren yas süreçleri hayatı katlanılmaz, hiçbir şeyden zevk alamamaya sebep olabiliyor. Sabırlar diliyorum size