Sevgili arkadaslar,
Neden bilmiyorum yillar sonra kadinlar kulubune girip sayfalara bakmak geldi icimden, eski hesabimi hatirlyamadim, yeni hesap acmak durumunda kaldim. neredeyse 9 yil oldu benim tup bebek maceram. 1 tane evladim vardi, 5 yasina gelmisti, kardes istedik. hamile kaldim ve dusuk yaptim. sonra doktora gittik. hersey dusuk amh ile basladi. sene 2016, yas 33. Acilen tup bebek yapilmasi lazim dediler. yumurtalik rezervim cok dusuktu. Apar topar basladik. embryo biriktimeniz lazim denildi. Tam 3 tup bebek yaptik yaklasik 1 sene surdu. bir kac embryo olustu. Iki tanesini transfer ettik ama tekrar dusuk yaptim. Artik tukendigimi hissetmeye basladigim anlardi. Esimle aramiz bozuldu, bosanma, pismanlik kelimerini birbirimize ilk kez sarf ettigimiz zamanlardi. Iste o zmana pandoranin kutusu acildi. Dusuk yaptigim bebek genetik teste gitti, dengesiz translokasyon 5,21 cikti. esim ve ben test olduk ve benim dengeli translokasyon tasiyicisi oldugum ogrenildi. dondurulmus 4 tane daha embryom vardi. cozuldu parca alindi ve teste gitti. Iste tam o zamanalr dogal yolla hamile kaldim ben. Nasil olmustu, ben nerdeydim, ne oluyordu bana hic anlam verememistim.
Sonra esimle yine tartismalarimiz basladi, israrla bebegi aldirmak istiyordu. Hasta olacagina inandirmisti kendini. Bebek buyudukten sonra cok zor olacakti bizim icin. Kesin karar vermisti, eger bebek hastaysa, aldirmamiz gerekiyordu. cok zor ikna ettim, bakalimm bekleyelim eger sonuc istedigimiz gibi cikmazsa dusunuruz dedim. 12. haftada CVC testi oldum. Ve rabbimin bi mucizesi bebek saglikli idi. Hatta benim gibi tasiyici bile degildi. Sukurler olsun. Doguma kadar yuksek gebelik gurubundaydim. Ultrasonlar kan tahlilleri her hafta doktor visitleri.... size nasil anlatsam bilmiyorum. Bebegimiz saglikli bi sekilde dogdu sukurler olsun. iki tane oglumuz olmustu. Simdi kocamanlar. Ilk oglumun tasiyici olup olmadigini bilmiyoruz ama ikinci oglum tasiyici degil cok sukur. Esimle aramiza korkunc bi sogukluk, sessizlik girdi bu yasadiklarimdan sonra. Ben kendimi sucladim, o da beni sucladi, bosanmak istedim...hikaye uzadi giiti. Hala evliyiz, agir aksak da olsa yuruyor evliligimiz.
dondurulmus embryolarima gelince, hepsi benim gibi tasiyici olduklarini ogrendik. Yine esime yalvardim, israr ettim bi kere daha deneyelim, embryolarimiz var dedim. ama nuh dedi peygamber demedi. 8 yilin sonunda butun embryolarimiz attik. cok kirginim ona, sukurler olsun iki evladim var. ama embryolarimda benim evlatlarimdi. sadece tasiyici olduklari icin, hasta muamelesi yapti onlara, hic istemedi. Ben de onunla mucadele etmekten bikmistim. O kadar pismanim, o kadar pismanim ki onu dinledigim icin. sanki kendi ellerimle evlatlarimi oldurmusum gibi hissediyorum. Aklimi kaybetmek uzereyim nerdeyse. sonsuz bi huzun icindeyim.
Sizlerin yormlarini okuyunca, kendi travmalarim aklima geldi. Yasadiklarim, caresizligim, kimseyle paylasamam (yurt disinda yasiyoruz, bunlari paylascak bir arkadasim yoktu/hala yok), yalnizligim....
Hepinizi kucaklamak istiyorum, insallah sizlerde benim gibi dogal yolla hamile kalirsiniz, rabbim hepinizi cektiginiz skintilar hurmetine odullendirsin. Umarim esleriniz bu zorlu mucadelede hep yaninizda, destek olur.
ara ara girip yazmaya caliscagim.