- 12 Temmuz 2006
- 127
- 10
- 62
- Konu Sahibi 1kumtanesi
- #1
Bu Görsel Silinmiş veya Bulunamadı!
Ben Bir Sokak Çocuğuyum
Şu dört direkli köprünün altında
açmışım gözlerimi
sahipsiz.
Rüzgar sarmış kundağımı,
yağmurla beslenmişim...
Adımı insanlar koymuş
benden habersiz,
benimsemişim.
Serseri derler, hırsız derler,
.... derler, anlamam da
alınmam da...
Hiç fiyakalı dolaşmadım sokaklarda,
marka satmadım.
Gökyüzü yorganım oldu hep,
dirseğim yastık.
Alışkınım; kara, yağmura, soğuğa,
üşümem.
Sıcak dokunur bana...
Özlemem, hiç tanımadığım hisleri,
İstemem varlığını bilmediğim şeyleri,
Kıskanmam hiç kimseyi,
özenmem...
Halbuki bilmez kimse,
Kendilerinden şanslı olduğumu,
daha özgür,
ve daha zengin....
Şu deniz herkesten çok benimdir,
arkasındaki orman da.
Bütün sokaklar benimdir herkesten çok
Her simitçi biraz bana çalışır....
Aslında her çocuktan daha çocuğum,
Canım hiç sıkılmaz buralarda.
En sevdiğim oyundur
köşe kapmaca...
Yalnız da değilimdir,
Yüzlerce kardeşim var,
benim gibi, bana benzer.
Kimse ayırt edemez bizi
birbirimizden...
Geceleri toplanmaya başlarız,
El ayak çekildikten sonra,
konuşuruz, güleriz, dertleşiriz....
Biraz farklı olsa da,
Herkes kadar biz de umut besleriz.
Hayallerimiz de vardır
ayın dolaştığı yerlerde...
Herkes kadar okumuşluğum da vardır,
Her tip insandan bir harf öğrendim.
insanları en iyi ben tanırım.
Okuldan, öğretmenden anlamam ama
Bu sokakların mektebini bitirdim,
bana lazım olanı öğrendim...
Herkes kadar insanım da galiba,
Herkes kadar bende bazen ağlarım...
Kafam da var, kalbim de,
Severim de, düşünürüm de.
Yalnız ben sokak çocuğuyum,
Sokaklarda yaşamak tek suçum...
Bir gün ben de gideceğim buralardan
herkes gibi.
Yalnız biraz sessizce,
kimseler anlamadan....
Cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek
belki,
Belediye kaldıracak gürültüsüzce,
Ağlayanlar olmayacak başucumda...
Bir hayırsever uğramazssa geçerken,
Mezarım da çorak kalacak sonunda,
benim gibi...
İçimizden kimin gittiği
fark edilmeden,
Biri alacaktır yerimi
vakit geçmeden....
Evet, ben sokak çocuğuyum,
Bu sokaklarda ne ilk
Ne de sonuncuyum.....
Reşide Sarıkavak
Ben Bir Sokak Çocuğuyum
Şu dört direkli köprünün altında
açmışım gözlerimi
sahipsiz.
Rüzgar sarmış kundağımı,
yağmurla beslenmişim...
Adımı insanlar koymuş
benden habersiz,
benimsemişim.
Serseri derler, hırsız derler,
.... derler, anlamam da
alınmam da...
Hiç fiyakalı dolaşmadım sokaklarda,
marka satmadım.
Gökyüzü yorganım oldu hep,
dirseğim yastık.
Alışkınım; kara, yağmura, soğuğa,
üşümem.
Sıcak dokunur bana...
Özlemem, hiç tanımadığım hisleri,
İstemem varlığını bilmediğim şeyleri,
Kıskanmam hiç kimseyi,
özenmem...
Halbuki bilmez kimse,
Kendilerinden şanslı olduğumu,
daha özgür,
ve daha zengin....
Şu deniz herkesten çok benimdir,
arkasındaki orman da.
Bütün sokaklar benimdir herkesten çok
Her simitçi biraz bana çalışır....
Aslında her çocuktan daha çocuğum,
Canım hiç sıkılmaz buralarda.
En sevdiğim oyundur
köşe kapmaca...
Yalnız da değilimdir,
Yüzlerce kardeşim var,
benim gibi, bana benzer.
Kimse ayırt edemez bizi
birbirimizden...
Geceleri toplanmaya başlarız,
El ayak çekildikten sonra,
konuşuruz, güleriz, dertleşiriz....
Biraz farklı olsa da,
Herkes kadar biz de umut besleriz.
Hayallerimiz de vardır
ayın dolaştığı yerlerde...
Herkes kadar okumuşluğum da vardır,
Her tip insandan bir harf öğrendim.
insanları en iyi ben tanırım.
Okuldan, öğretmenden anlamam ama
Bu sokakların mektebini bitirdim,
bana lazım olanı öğrendim...
Herkes kadar insanım da galiba,
Herkes kadar bende bazen ağlarım...
Kafam da var, kalbim de,
Severim de, düşünürüm de.
Yalnız ben sokak çocuğuyum,
Sokaklarda yaşamak tek suçum...
Bir gün ben de gideceğim buralardan
herkes gibi.
Yalnız biraz sessizce,
kimseler anlamadan....
Cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek
belki,
Belediye kaldıracak gürültüsüzce,
Ağlayanlar olmayacak başucumda...
Bir hayırsever uğramazssa geçerken,
Mezarım da çorak kalacak sonunda,
benim gibi...
İçimizden kimin gittiği
fark edilmeden,
Biri alacaktır yerimi
vakit geçmeden....
Evet, ben sokak çocuğuyum,
Bu sokaklarda ne ilk
Ne de sonuncuyum.....
Reşide Sarıkavak
