Renkli Tokalar Yine Sahipsiz Kaldı

Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.

Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.

12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...

Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.

Konu başlığını görünce korktum bir an... Çok şükür bebeğiniz sağlıklıymış, sağlıkla da doğsun inşallah.. belki sonraki çocuğunuz kız olur.. cinsiyeti ne olursa olsun, sağlıklı, anaya babaya vatana hayırlı evlat olsun

Bence ilk bebeğin erkek olması çok iyi olmuş. O bambaşka bir can, geldiğinde eve verdiği hava da bambaşka olacak.
İkili tarama testinin problemsiz gecmesine de Cook sevindim. Artık ev arabalarla dolar:)))

İçinizden geldiği gibi hissetmenize izin verin, kendinizi darlamayın. Bebek doğduğunda eminim ki çok güçlü bir bağ oluşacak aranızda, aklı yettiğinde ona da bahsedeceksinizdir ablasından. Hayat bu, böyle işte. Her şey gönlünüzce olsun.

Tâbi ki herşey düzelecek. İlk hareketlerini hissedince , kucağınıza alınca bütün bu korkular yerini huzura bırakacak. Kendinize haksızlık etmeyin lütfen. Renkli tokalarin yerini papyonlar , sevimli arabalar alacak

Sakın sakın bu psikolojiye girmeyin. Sizin hikayenizi okudum siz dünyanın en güçlü en harika annesisiniz.

O eşyalara bakıp burulmanız kız çocuğu içinizden geçirmeniz bile o kadar doğal ki. Merak etmeyin oğlunuza haksızlık olmuyor.

Annesi onu da çok seviyor. Hele bir doğsun koklayın sonrası gül gülistan çiçek zaten.

Basiniz sag olsun. Allah bu bebeginizi sağlıkla kucaginiza almayi nasip etsin. Bu asla evlat ayirmak degil. Boyle hissetmeniz cok normal. Icinizde kalanlar uzuyor sizi. Allah sabirlar versin.

AryaEvaninAnnesi .!.:

Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.

Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.

12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...

Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hislerin çok normal canım öncelikle kendini suçlama başkasının düşüncesini de umursama. Arya kuşumuz için tekrar başınız sağ olsun inşallah oğluna sağlıcakla kavuşursun

yenGEnC .!.:

Bence ilk bebeğin erkek olması çok iyi olmuş. O bambaşka bir can, geldiğinde eve verdiği hava da bambaşka olacak.
İkili tarama testinin problemsiz gecmesine de Cook sevindim. Artık ev arabalarla dolar:)))

Genişletmek için tıkla...

Kendimi şöyle avutuyorum. Arya doğum gününde gönderdi bebeğimi bana. Belki o kız olmasını istemedi. :) Ama yine de burulmaktan alı koyamıyorum yüreğimi.

Psikolojik destek alıp yeni gebelik planlasaydınız daha kolay bir süreç olurdu. Ama hiçbir şey için geç değil, başlayabilirsiniz.

Kızı oğlanı yok. Böyle şeyler düşünmeyin lütfen. Sevgisi aynı. Onu da çok seveceksiniz. Çünlü çok emek vereceksiniz emek emek büyütüp ayrım yapmazsınız. Sağlıkla kucağınıza alın.

AryaEvaninAnnesi .!.:

Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.

Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.

12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...

Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Başlığı okuyunca tekrar mı dedim bir korkuyla girdim, hikayenizi okumuştum mart annelerinde denk gelmiştim galiba sizinle..
Sizin hikayeniz belki hepimizinkinden farklı herkesin bir hikayesi var bu hayatta, böyle düşünmeniz içinizden geçirmeniz psikolojinizi etkileyen hikayenizden ötürü olabilir normal olarak ama kendi üzerinize de bu kadar gelmeyin elbette Rabbim sağlık sıhhat verdiği sürece belki de bir dahakine nasip edecek o kıyafetleri,
Öncelikle sağlıkla kucağınıza aldıktan sonra o kokuyu hissettiğiniz zaman herşeyi ve bu düşünceleri unutacaksınız eminim..
Ama ervanın kardeşini de üzmeyin bu düşüncelerinizle herşeyi hissederlermiş tabiki ilk önce kendinizi

AryaEvaninAnnesi .!.:

Kendimi şöyle avutuyorum. Arya doğum gününde gönderdi bebeğimi bana. Belki o kız olmasını istemedi. :) Ama yine de burulmaktan alı koyamıyorum yüreğimi.

Genişletmek için tıkla...

Bir sürü his yaşamanız çok normal. Hem bir travmaniz var , hem hamilelik hormonlariyla dolusunuz. Hiç kendinizi kötü hissetmeyin, içinizden gelen her his çok dogal.
Serrose'yi bilirsiniz,on aylık yavrusunu kaybeden hesabın sahibi . Yanlış hatırlamıyorsam oydu,bir videosunda şey demişti..kaybettiği kızının ardından yeniden kızı olacağını öğrenince içten içe sevinmiş ve sanki kaybettiği kızına kavuşacak gibi hissetmiş. Ama doğduğu anda anlamış ki o bambaşka bir çocuk. Gerçekten de kızının ne yüzü benziyor ablasına, ne hali tavrı...
Ayrıca doğan çocuğu az sevmek gibi bir şey mümkün değil. Yurtdışında rainbow baby diyorlar bir kayıptan sonra doğan çocuklara. Sizin oğlunuz da her rainbow baby gibi renkler sacacak evinize.

JES .!.:

Sakın sakın bu psikolojiye girmeyin. Sizin hikayenizi okudum siz dünyanın en güçlü en harika annesisiniz.

O eşyalara bakıp burulmanız kız çocuğu içinizden geçirmeniz bile o kadar doğal ki. Merak etmeyin oğlunuza haksızlık olmuyor.

Annesi onu da çok seviyor. Hele bir doğsun koklayın sonrası gül gülistan çiçek zaten.

Genişletmek için tıkla...

Doğal dimi ? Sanki haksızlık gibi hissediyorum. Aryayı düşünürken oğlumu ihmal ediyorum gibi. Doğunca geçecek koklayınca bitecek hepsi.

Kız olsaydı da aryanın yerine geçmiş gibi hissedecektin. Belki o tokaları gördükçe daha çok hüzünlenecektin. Erkek olması daha iyidir belki. Senin Bi kızın Bi oğlun var artık. Biri cennette. Allah sana sabır versin. Oğlunla çok mutlu ol.

O gelecek minik haylazla öyle koşturmacalı günleriniz geçecek ki tatlı yorgunluk nedir onu öğreneceksiniz.Dur oğlum oraya girme oğlum atlama oğlum zıplama oğlum…
Her şey çok güzel olacak.Minik oğlunuz da kız kardeşinin eşyalarına gözü gibi bakacak…

AryaEvaninAnnesi .!.:

Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.

Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.

12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...

Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ay karninizdaki yavrunuza da birşey oldu sandım korktum konuyu okurken.

Siz çok güzel bir anne olacaksınız boşuna kendinizi üzmeyin.
Oğlunuzu sağlıkla kucağıniza alırsıniz InşAllah

Pamuk Otu .!.:

Psikolojik destek alıp yeni gebelik planlasaydınız daha kolay bir süreç olurdu. Ama hiçbir şey için geç değil, başlayabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

16 ay tedavi gördüm psikiyatride o hamile kalmamın bana iyi gelceğini söyledi. Ona rağmen Eylülden Mart'a kadar bekledim. Hala irtibattayım psikiyatri doktorumla. O bir bebek sahibi olmazsam iyileşemeyeceğimi söyledi.

AryaEvaninAnnesi .!.:

Merhaba buraya daha önce Cennet Kuşu Arya'nın hikayesi diye konu açmıştım. Bilenler bilir. (konuyu ekliyorum Bir Cennet Kuşu Arya Hikayesi ) bilmeyenler için özetleyeyim 33 haftalık doğum yaptım 1900 gr kızımı yoğun bakıma emmesi gelişsin diye bıraktım. Ciğerine mama kaçırdılar bitkisel hayata girdi. 1 yıl saksıda çiçek gibi gözünü bile kırpmadan tam 7 kez kalbi durarak yaşadı. 7. kalp durmasında vefat etti. 1 yıl 10 gün bir yoğun bakım odasını ev yaptık.

Şimdi o zorlu yollardan sonra yeniden hamileyim. Çok korkuyorum. Ama dünyada korkaklar değil cesurlar kazanır düşüncesi ile bu yola girdim.

12. haftayı doldurdum. Dün ikili testim vardı. Bebeğimin cinsiyetini öğrendim erkek. Bi yanım çok sevindi ama bir yanım aşırı buruldu. Eve geldikten sonra kızımın giymediği pembe tavşanlı bornozunu, pembe küvetini, renk renk bandanalarını düşünüyorum. Yine bir yerlerde eksik kalmış gibiyim. Eşyalar öylece kaldı. Tokalar tütülü elbiseler...

Bu düşüncede boğulurken karnımdaki oğluma derin haksızlık yaptığımı da düşünüyorum. Bu sefer anneliğimi sorguluyor. Kendime kızıyorum. Ne biçim annesin diyorum. Onu çok seveceğim biliyorum. Ama yine de sevemezsem diye de korkuyorum. Kızıma aşırı bağlıydım. Eşimle en büyük hayalimizdi kızımızın olması. Şimdi hem mutluyum hem buruk. Hem korkuyorum anne olamamaktan yeterince sevememekten...
Nolur beni yadırgamayın evlat ayırıyor demeyin. Sadece herşey düzelecek mi bilmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bir kayıp yaşayanlar hep o kayipa karşı haksızlık yaptıklarını hissedeler. Sizde ki de bu.
Rabbim bu kuzunuzla sağlıkla buluştursun sizi inşallah.
Arya ile de zamanı gelince cennette kavuşun. Emin olun o sizi bekliyor olacak