- 10 Haziran 2017
- 758
- 1.147
- 113
- 31
- Konu Sahibi whitesneaker
-
- #1
Herkese selamlar,
Buraya defalarca işimden memnun değilim diye konu açtım. Ve kendimi bir çıkmazda olarak görüyorum.
Yaklaşık 2 senedir bir şirkette çalışıyorum. Aslında en başından belliydi olmayacağı. Her yerin bir dinamiği vardır ve ben buranın dinamiğine alışamadım. Yeni evliydim, borçlarım vardı bırakamadım. Ve süreç hep daha kötüye gitti. Mesleki olarak tatmin değilim, üst yönetimden baskı hissediyorum, çalışma ortamı gerçekten çok kötü ve düşseniz bir tekme de onlar atacak insanlar. Eski amirim ve ekip beni üst yönetime karşı satmıştı ben de kendimi savunmuştum ve sıkıntılı bir süreç geçirdim. İstifa ettim, gmy biraz sabret dedi. Ama bu süreçte o da dahil olmak üzere yapılanların, beklentilerin şiddeti arttı. Amir değişti, laciverti geldi.
Sosyal yönden uyumsuz biri değilim, eski şirketlerimde hep çözüm odaklı, ekipçe düşünmeye çalışan ikili ilişkileri güçlü biriydim. Yaptığım iş taktir edilirdi burda ise asla taktir kültürü yok. Tamamen ceza kültürüne dayalı bir sistem. Şurada oturup sohbet edebileceğim biri dahi yok. İşimi yapıp eve gideyim diyorum onda da ciddi problemler yaşıyorum.
İş ile alakalı da ekip arkadaşlarımla yaşadığım ciddi sorunlar var. Başlarda soğuk ve kibirli tavırlarını adlandıramıyordum ve gerek amir gerekse iş öğreten ekip arkadaşlarımla yüzleştim. Ben bir memnuniyetsizlik seziyorum, bir sorun varsa lütfen konuşalım çözelim çözeyim dedim yok biz senden çok memnunuz dediler ama tavırları devam etti. Arkamdan konuştuklarını hissedebiliyorum ama asla yetişkin insanlar gibi sorunu konuşmuyorlar.
O kadar uzun ki aslında mesele. Beni artık psikolojik olarak çok yıprattı. Her geçen gün eziyete dönüşüyor. Bu süreçte 10 şirket ile görüştüm yalnızca 1i teklif ile döndü o da defalarca yapılan mülakat sonrası beklentimin %30 altını teklif etti.
Benim maaşım kredilere eşimin maaşı da geçimimize ancak yetiyor. O yüzden iş bulmadan da ayrılamıyorum. Terapi almam lazım ona dahi ayıracak bütçem yok. Keşke kovsalar tazminatımı alırım işsizlik maaşı ile bir süre idare ederim diyorum. Her sabah hava kararmışken kalkmak ve buraya gelmek burda mücadele etmek ve bu kaygılar ile eve gidince de yaşamak beni çok yordu. Acilen çıkmam lazım ama maalesef yapamıyorum. Haftasonları dahi bitecek ve ben söve söve gideceğim diye düşünmekten uyuyamıyorum geceleri.
Benimle aynı hissiyatı paylaşan var mı ? Siz bu durum ile nasıl mücadele ediyorsunuz
Buraya defalarca işimden memnun değilim diye konu açtım. Ve kendimi bir çıkmazda olarak görüyorum.
Yaklaşık 2 senedir bir şirkette çalışıyorum. Aslında en başından belliydi olmayacağı. Her yerin bir dinamiği vardır ve ben buranın dinamiğine alışamadım. Yeni evliydim, borçlarım vardı bırakamadım. Ve süreç hep daha kötüye gitti. Mesleki olarak tatmin değilim, üst yönetimden baskı hissediyorum, çalışma ortamı gerçekten çok kötü ve düşseniz bir tekme de onlar atacak insanlar. Eski amirim ve ekip beni üst yönetime karşı satmıştı ben de kendimi savunmuştum ve sıkıntılı bir süreç geçirdim. İstifa ettim, gmy biraz sabret dedi. Ama bu süreçte o da dahil olmak üzere yapılanların, beklentilerin şiddeti arttı. Amir değişti, laciverti geldi.
Sosyal yönden uyumsuz biri değilim, eski şirketlerimde hep çözüm odaklı, ekipçe düşünmeye çalışan ikili ilişkileri güçlü biriydim. Yaptığım iş taktir edilirdi burda ise asla taktir kültürü yok. Tamamen ceza kültürüne dayalı bir sistem. Şurada oturup sohbet edebileceğim biri dahi yok. İşimi yapıp eve gideyim diyorum onda da ciddi problemler yaşıyorum.
İş ile alakalı da ekip arkadaşlarımla yaşadığım ciddi sorunlar var. Başlarda soğuk ve kibirli tavırlarını adlandıramıyordum ve gerek amir gerekse iş öğreten ekip arkadaşlarımla yüzleştim. Ben bir memnuniyetsizlik seziyorum, bir sorun varsa lütfen konuşalım çözelim çözeyim dedim yok biz senden çok memnunuz dediler ama tavırları devam etti. Arkamdan konuştuklarını hissedebiliyorum ama asla yetişkin insanlar gibi sorunu konuşmuyorlar.
O kadar uzun ki aslında mesele. Beni artık psikolojik olarak çok yıprattı. Her geçen gün eziyete dönüşüyor. Bu süreçte 10 şirket ile görüştüm yalnızca 1i teklif ile döndü o da defalarca yapılan mülakat sonrası beklentimin %30 altını teklif etti.
Benim maaşım kredilere eşimin maaşı da geçimimize ancak yetiyor. O yüzden iş bulmadan da ayrılamıyorum. Terapi almam lazım ona dahi ayıracak bütçem yok. Keşke kovsalar tazminatımı alırım işsizlik maaşı ile bir süre idare ederim diyorum. Her sabah hava kararmışken kalkmak ve buraya gelmek burda mücadele etmek ve bu kaygılar ile eve gidince de yaşamak beni çok yordu. Acilen çıkmam lazım ama maalesef yapamıyorum. Haftasonları dahi bitecek ve ben söve söve gideceğim diye düşünmekten uyuyamıyorum geceleri.
Benimle aynı hissiyatı paylaşan var mı ? Siz bu durum ile nasıl mücadele ediyorsunuz