- 24 Kasım 2011
- 844
- 1
- Konu Sahibi superisiii
- #1
kızlar nolur yardım edin kafayı yiycem artık liseyi geçen sene bitirdim üniversite okumayı çok istedim ama ailem tek başıma hiç bir yere göndermiyo
(benim başımda bir bela vardı beni kaçırmışlardı ve biri öldü benim yüzümden)şimdi bakkala diye çıkıyorum hemen sokağın başına ama 5 dk geciksem beni aramaya çıkıyolar.Çok şükür ki beraber olduğum adamla nişanlandım. ama nişanlım askerde sadece onunla istediğim yere gidebiliyodum.Neyse asıl sorun şu ben evde çok bunaldım artık hiç bu kadar uzun süre evde kalmadım benÇalışmak istiyorum izin yok gezmek istiyorum izin yok illa biri takılıyo peşimeArabayla gezmeye çıkıyorum kafamı dinliyim diyorum yok gene geliyo biri benle o kadar bunaldım ki yeterr diye bağırasım geliyo bazen avazım çıktığı kadar bağıracağım yere gitmek istiyorum yanımda sürekli biri olduğu için hiç bişey yapamıyorum
Annemin ailesini tanımıyorum doğru düzgün sadece anneannem dedem teyzem ve dayım ama babamın ailesi çok geniş amcaları dayıları teyzeleri ve onların torunlarına kadar herkes iç içe.Ama kendimi yanlız hissediyorum hep birbirlerine ziyarete gidiyolar ama bize gelen yok bazen annemi alıp ben gidiyorum hatta bize gelmek istemedikleri çok açıkça belli zaten hadi gidelim yemeği bizde yiyelim diyorum gelmek istemiyo kimse yarın düğünümde doğru düzgün kimse olmuycak diye çok üzülüyorumBirde bizim için şöyle demişler ve hepside aynı fikirdeymiş bizim eve geldiklerinde kendilerini çok kötü hissediyolarmış.Ama bizim bişey dediğmiz yok hep saygı gösteriyoruz bir insan gelse ne ikram ediceğmizi bilemiyoruz hep koşuşturma neden kötü hissediyolar ki?
Dünden beri bir sürü hayal kurdum çalışıcaktım bende sosyal bir insan olucaktım kendi paramı kendim kazanacaktım yeni arkadaşlıklar edinecektim
Bugün açtım babama ama kabul etmedi çıkardı bana 5 milyar verdi al istediğni al ama çalışıcam deme dışarı yanlız başına göndermem sana zarar verecekler dediBenim düşündüğüm bu değil di ki bi arkadaşım var çalışıyo ayda 500 alıyomuş ama o kadar mutlu ki bazen geliyo çeyizlik şunları aldım şu taksitlerim var diyo kendi kendine yetebiliyo ama ben öyle değilimŞimdiden sorumluluk sahibi biri bende şans yok ki hala küçük bir çocuk gibiyim insanların arasında çekiniyorum istemediğim bişey olduğunda ağlayarak anlatıyorum
O kadar yorguun ve mutsuzum ki intihar edesim geliyo bazenKızlar allah rızası için bir akıl verin nolur ben nolucam böyle yarın evlendiğimde eşimin ailesi beni çok yadırgar kendimi geliştirmek için napmam lazım :44:7:
(Bu arada kusura bakmayın bunları ağlayarak yazdım cümlelerim karmaşık gelebilir)
(benim başımda bir bela vardı beni kaçırmışlardı ve biri öldü benim yüzümden)şimdi bakkala diye çıkıyorum hemen sokağın başına ama 5 dk geciksem beni aramaya çıkıyolar.Çok şükür ki beraber olduğum adamla nişanlandım. ama nişanlım askerde sadece onunla istediğim yere gidebiliyodum.Neyse asıl sorun şu ben evde çok bunaldım artık hiç bu kadar uzun süre evde kalmadım benÇalışmak istiyorum izin yok gezmek istiyorum izin yok illa biri takılıyo peşimeArabayla gezmeye çıkıyorum kafamı dinliyim diyorum yok gene geliyo biri benle o kadar bunaldım ki yeterr diye bağırasım geliyo bazen avazım çıktığı kadar bağıracağım yere gitmek istiyorum yanımda sürekli biri olduğu için hiç bişey yapamıyorumAnnemin ailesini tanımıyorum doğru düzgün sadece anneannem dedem teyzem ve dayım ama babamın ailesi çok geniş amcaları dayıları teyzeleri ve onların torunlarına kadar herkes iç içe.Ama kendimi yanlız hissediyorum hep birbirlerine ziyarete gidiyolar ama bize gelen yok bazen annemi alıp ben gidiyorum hatta bize gelmek istemedikleri çok açıkça belli zaten hadi gidelim yemeği bizde yiyelim diyorum gelmek istemiyo kimse yarın düğünümde doğru düzgün kimse olmuycak diye çok üzülüyorum
Birde bizim için şöyle demişler ve hepside aynı fikirdeymiş bizim eve geldiklerinde kendilerini çok kötü hissediyolarmış.Ama bizim bişey dediğmiz yok hep saygı gösteriyoruz bir insan gelse ne ikram ediceğmizi bilemiyoruz hep koşuşturma neden kötü hissediyolar ki?Dünden beri bir sürü hayal kurdum çalışıcaktım bende sosyal bir insan olucaktım kendi paramı kendim kazanacaktım yeni arkadaşlıklar edinecektim
Bugün açtım babama ama kabul etmedi çıkardı bana 5 milyar verdi al istediğni al ama çalışıcam deme dışarı yanlız başına göndermem sana zarar verecekler dediBenim düşündüğüm bu değil di ki bi arkadaşım var çalışıyo ayda 500 alıyomuş ama o kadar mutlu ki bazen geliyo çeyizlik şunları aldım şu taksitlerim var diyo kendi kendine yetebiliyo ama ben öyle değilimŞimdiden sorumluluk sahibi biri bende şans yok ki hala küçük bir çocuk gibiyim insanların arasında çekiniyorum istemediğim bişey olduğunda ağlayarak anlatıyorumO kadar yorguun ve mutsuzum ki intihar edesim geliyo bazen
Kızlar allah rızası için bir akıl verin nolur ben nolucam böyle yarın evlendiğimde eşimin ailesi beni çok yadırgar kendimi geliştirmek için napmam lazım :44:7:(Bu arada kusura bakmayın bunları ağlayarak yazdım cümlelerim karmaşık gelebilir)
