Normalde alkole bir bağımlılığım yok. Çok az kullanırım. Birden hamilelik, duygusal değişikler falan olunca meylim arttı. Onun annesi olmak istiyorum ama anne olmayı hak etmediğimi düşünüyorum bazen. Hamileliğimi öğrendiğimde beri kendime bitmek tükenmek bilmez bir nefret duyuyorumya bu yorum beni çok üzdü, içimi sızlattı niyeyse. olur mu hiç öyle şey yahu?
hem depresyon, hem 1.5 yıldır kullanılan ilaçları aniden bırakmak, hem de hamilelik hormonlarından kaynaklı olabilir şu anki ruh haliniz. bir de hamileliği öğrenmeden önce alkolü sık kullanıyorduysanız onun da biraz etkisi olabilir bir ihtimal (kendim daha önce alkol tedavisi gördüm, yatarak değil ilaçla, bıraktıktan sonra bir süre çok gelgit yaşadım. ama tamamen hayatınızdan çıkarabilirseniz en fazla 1 ay sürer, o kadar bile sürmez onun yoksunluğu.)
annenizle yaşadıklarınızdan da epey ders çıkarmış gibisiniz bana kalırsa, okuduklarımdan öyle çıkardım. yani ben aynı hataları tekrarlayacağınızı pek sanmıyorum, kendinizi annenizle karşılaştırarak "benden anne olmaz" gibi sonuçlara varmayın. ama anne olmayı istiyor musunuz, istemiyor musunuz, işte orası önemli ve sadece sizin bileceğiniz iş.
ilaçları bırakma kısmını doktorunuzla görüşürsünüz zaten ama terapi görüyorsanız onu aksatmayın, görmüyorsanız mutlaka bir psikologla düzenli olarak görüşün bu süreçte. umarım her şey çok güzel olur sizin için
Deneyeyim, çok teşekkür ederim. Şu sıralar lavantalı bisküvi iyi geliyor.Bir ara bende kullanıp pat diye bırakmıştım lisedeyken. Vücudun alışacak merak etme.
Ben gebeliğe 50 kg ile başladım. İlk 3 ay 48 e düştüm. İstifra yoktu ama diyare vardı ondan sanırım. Üstelik gayet yememe rağmen verdim. Doktorum ilk 3 ay almak da vermek de normal demişti.
4.aya girdiğim anda birden aldım. Şimdi 5.ayımdayım 54.5 kg oldum.
Hergün balık et ya da tavuk tüketmeye, bol bol yeşil yapraklı sebze tüketmeye, meyve ve sert kabuklu kuru yemişleri tüketmeye gayret etmideni bulandıranlardan uzak dur. Aynı segmentte başka birşey tüket. Mesela kırmızı et yiyemiyorsan kuru fasülye yemek gibi..
Zaten 11.haftadan sonra bulantı yok denecek kadar azalır sonra da bitermiş.
Bir de doktor arkadaşım da gebe o çok bulantılı geçiriyor her sabah bir kuru fasulye yutuyor iyi geliyormuş. Tavsiye olarak söylemiş olayım.
Gerçekten hiç alakam yok muAnnenle hiç alakan yokken ne alaka ona dönuşmen korkma onun gibi bir anne asla olmazsın
Gerçekten mi? Gerçekten iyi anne olabilir miyim?annelik zor ama güzel şey.
insan kendi ne yasayamadiysa cocuguna onu yasatmak istiyor mesela.
siz bence çok guzel anne olursunuz olmuşsunuz da bence ♥
neden hak etmeyesiniz yahu? ama işte depresyon ve hamileliğe bağlı duygusal değişiklikler de olunca insan böyle düşüncelere kapılabiliyor sanırım. :/Normalde alkole bir bağımlılığım yok. Çok az kullanırım. Birden hamilelik, duygusal değişikler falan olunca meylim arttı. Onun annesi olmak istiyorum ama anne olmayı hak etmediğimi düşünüyorum bazen. Hamileliğimi öğrendiğimde beri kendime bitmek tükenmek bilmez bir nefret duyuyorum
Doktora yapıyorum ve halihazırda araştırma görevlisiyim. Üniversitede çalışmaya devam edeceğim doğduktan sonra da. Konserlere de devam etmek istiyorum. Özel dersleri azaltmam gerek ama çocuklar üzülüyor, şimdilik onlara kıyamıyorum. Ev işleri için zaten bir yardımcı var. Çocuk için mecburen bakıcı olacakMaddi durumunuz ne bilmiyorum ama çalışsan da çalışmasan da yardımcı tut. Sana hele doğsun, acayip kolay olacak, güllük gülistanlık olacak diyemeyeceğim.
Ama bir yardımcın olursa dinlenebilirsen korkuların da azalmış olur.
Hayır onun annesi olmak istiyorum. Ama ne bileyim iki haftadır çok hata yaptımOgluma hamile kalmadan önce antidepresan kullanıyordum.
O ilaçların birden bırakılınca neler yaşandığını çok iyi anlıyorum.
Yaşadığınız, hissettikleriniz çok normal.
En basitinden örnek vereyim size, güzel denebilecek bir ailede, şizofren bir ablayla büyüdüm.
Sizinki gibi olumsuz çocukluk anılarım yok.
Ama yine de her depresyon, iç sıkıntısı yada ufacık bir ruhsal bunalimda bende şizofren miyim diye Dr a koştum.
Zor ikna oldum.
Yani kendininizi annenizle yaşadıklarinizla kıyaslamaniz çok normal.
Bununla tek başınıza savasmayin, eşiniz yanınızda ama size Dr destegi de gerekli.
İlaçlı yada ilaçsız, bütün endişelerinizi paylaşacağınız ve size profosyonel destek sağlayacak biri gerekli.
Anladığım kadarıyla bebeğinizi aldırmayı düşünmediniz.
Bu bile yapabileceginizin kanıtı.
Endişeleriniz, zarar verdiğinizi düşünüp korkmaniz bile iyi bir anne olabileceğinizi gösteriyor.
Mutlaka destek alın, olumlu düşünmeye çalışın, aşabilirsiniz.
Hayır onun annesi olmak istiyorum. Ama ne bileyim iki haftadır çok hata yaptım
İyi bir psikolog bulup yeniden terapiye başlayacağım. Şimdi ara ara ona çello çalmayı öğreteceğim günleri hayal ediyorum, iyi geliyorHatalar düzelir, korkmayın.
Üstelik hiçbirinden haberi bile olmayacak
Daha mercimek kadar.
İstiyorum diyorsunuz, bundan güzel bişey var mı.
Ayrıca bebeğiniz sizden nefret etmek şöyle dursun, size aşık olacak ❤
Mutlu, sevgi dolu bir aile olacaksınız inşallah ☺
Ama yine söylüyorum, destek almaktan da kaçınmayın.
neden olamayacaksiniz ki?Gerçekten mi? Gerçekten iyi anne olabilir miyim?
Ya umarım altından kalkabilirim, teşekkür ederimneden olamayacaksiniz ki?
iyi anne cocuguna hic ses cikarmamis agzini acip bir kez bile kizmamis anne degildir.
bizlerinde yeri geliyor sabri tukeniyor cunku bizlerde insaniz.
bizimde hormonlarimiz bir sinir sistemimiz var.(gun asiri her seye bagiran annelerden bahsetmiyorum tabi)
iyi anne cocugunun her yanlisinda her hatasinda her dogrusunda onun yaninda durabilen, onu hayata elinden gelenin en iyisi sekilde hazirlayip vijdanli bir birey yetistirebilen kisidir bana göre.
kalkarsın merak etmeYa umarım altından kalkabilirim, teşekkür ederim
Ne kadar güzel. Mutluluğunuz daim olsun. Gelsin bakalım bizim kız daBenim eşimin babası da çok kötü bir babaydi ama eşim ondan nasıl baba olunur değilde nasıl baba olunmazi aldı. Öyle bir baba ki kızımı bı emzirmedi diyebilirim.
Teşekkür ederim, ben de merak ediyorum nasıl bir bebek olacağınıAnnelik sana çok güzel günler yaşatacak... Rabbim sağlıkla cocugunu kucağına almayı nasip etsin.