- 3 Şubat 2018
- 25.295
- 108.919
Sanırım yeni psikoterapist bulacağım. Ama şimdiye kadar bir sürü antidepresan kullandım, alkol aldım, kahve içtim. Bebeğe çok zarar verdim. Çok vicdan azabı çekiyorum
Bulacağım. İki gündür karnımda kasılmalar var. Bazen rahatsız edici oluyor. Eşim masaj yaptığında veya sıcak havlu tarzı bir şey uyguladığında geçiyor. Kanama falan yok ama endişeleniyorum benim yaptığım yanlış bir şey yüzünden oldu diye
İç sesim bana sürekli hayatta hiçbir başarısı olmayan, kimse tarafından sevilmeyen iğrenç bir insan olduğumu ve asla anne olmayı hak etmediğimi söylüyor. Bugün hiç alkol almadım. Ağlama krizlerini eşim yönetti ve böylesi daha iyi oldu.Öncelikle şunu kabul et: Kontrol şu anda senin elinde. Alkola sığınmayi birak. Sorumluluktan, gelecekten korkuyorsn anlıyorum, ama şu anda bebeğin ve kendi sağlığını düşün. Ne hatalar yaptıysan yaptın. Ama "zaten batırdım" diye sakın devam ettirme. Zamanında bende depresyon hastasiydim. Ne kadar boktan bir duygu olduğunu gayet bilirim. Sen kendinle nasıl konuşuyorsun mesela? İç sesin nasıl? Depresyondayken ben kendimi o kadar güzel dövüyordum ki iç sesimle. Siyah kuşağım vardı resmen. Onun icin soruyorum. Eskiden iç sesim annemin ve kardeşlerim küçümseyen laflarından ibaretti. Bunu zamanla fark edip değiştirdim. Sende kendini gömüyorsan kendine bir sor orda konuşan kim. Senmisin? Yoksa başkası mi?
Dediğim gibi: durumdan alkole sığınıp kacmaya çalışma. Güzel psikolojik kitaplar var böyle konularla ilgili. Kendini biraz daha güçlü hissedersen okursun. Ama şimdilik önemli olan kendine ve bebege profesyonel destek alıp yardim alman.
Çok kötü bir zamanda geldi bu bebek. Hiç hazır değilim. Sürekli durumla başa çıkmaya çalışıyor bunu yaptıkça da bocalıyorum. Ama mesela ilk anlattığımda psikoloğum şiddetle kürtaj önermişti, yapamadım bir türlü. Bir şey olsa çok üzülürüm, biliyorum. Ne onunla ne onsuz gibi bir durum var.
İç sesim bana sürekli hayatta hiçbir başarısı olmayan, kimse tarafından sevilmeyen iğrenç bir insan olduğumu ve asla anne olmayı hak etmediğimi söylüyor. Bugün hiç alkol almadım. Ağlama krizlerini eşim yönetti ve böylesi daha iyi oldu.
Ya pek fazla konuşmazdı. Çoğu zaman evde olmazdı. Gece çıkarken dondurulmuş yemek ısıtıyordu. Eve bir erkekle gelirse odamdan çıkmamamı ve ses çıkarmamamı öğütlüyordu. Bir tek çok sarhoş olduğunda ağlayarak çok pişman olduğunu söyler özürler dilerdiAnnen seninle cocukken nasıl konuşurdu? Evdeki alkolü da yok etsin.evede almasin bir daha siz hamileyken ve terapi görene kadar
Ne biliyor musunuz? Bebek benden nefret ediyorsa şimdiden diye düşünüyorumAslında şu an eşinizi ve kendiniz betimleyecek kadar iyi bir bakış açısına sahipsiniz. Evet plansız bir gebelik, aniden bırakılan ilaçlar ve geçmişten gelen korkular..ama unutmayın siz güçlüsünüz ve kendi yaşadığınız acıları yaşatmayacaksınız. Maddi olarak değil manevi olarak güçlü olmanız yeterli. Diğer taraftan eşiniz sizi bebeğinizden az yada çok değil bir baba olarak sevecek tıpkı sizin eşinizle bebeğiniz farklı farklı seveceğiniz gibi...
Maddi olarak cok sikintida degilseniz ozel dersleri iptal edin derim.esinizin meslegide iyiyimis.elinizi karninizin ustune koydugunuzda orda bir can oldugunu unutmayin.siz ac kaldikca oda ac kaliyor siz mutlu oldukca oda mutlu oluyor. Bir gun hamile kaldigimi dusunup sevinmistim.1 gun surdu mutlulugum.soanra dogumkontrol hali almal mecburiyetinde kalmistm esim goreve cagrildigi zaman. Ne olur ne olmaz bebekle tek kalamam demistim.ama o 1 gunde sanki dunyalar benim olmustu. Her dakika guzel saglikli seyler yedim belki ona faydasi olur diye. Bence bu muhtesem bie duygu. Ilacsizliga alisirsiniz. Onun mutlulugu yeter. Birakin dunyayi sureci hepimiz suan yasiyoruz. Ona iyi bakin bence cok seveceksiniz cokta iyi bir anne olacaksiniz.Üniversiteydi özel dersti derken günde 10 saat çalışıyorum. Konserler olduğunda bu süre daha da uzuyor. Zaman zaman üniversitede geceyi geçiriyorum ve tüm günü kahveyle idare ettiğim oluyor. 18 yıldır babamı hiç görmedim. Annem yok gibi, bana dertten başka hiçbir şey vermedi zaten 3 yıldır da görmüyorum. Hâlâ, teyze, amca, dayı gibi akrabalar yok. Sadece eşim ve müziğim var. Büyük rahatlık değil mi?
Ne biliyor musunuz? Bebek benden nefret ediyorsa şimdiden diye düşünüyorum
Müzik sanırım en iyisi. Ben bugün bir süre piyano çaldım. Kendim için, daha çok da bebek için. Belki bu şekilde özür dilerim diye düşündüm.Asla böyle düşünmeyin. Sizin annenize karşı duygularınız da depreşmiş ister istemez.
Biraz olumlamaya ihtiyacınız var sadece.
Kendinize iyi gelen belki bir tütsüdür belki bir kitap belki bir dua bir mektup bir müzik. Kendinizi en iyi siz tanır ve bu işin içinden en iyi siz çıkarsınız. Ayrıca siz onunla bağ kurmak için çalışın o çünkü size bağlanmış bile..
Doktoraya başlayınca özel dersleri azaltmıştım zaten. Şimdi biraz daha azaltmak istiyorum ama o çocuklarla çok iyi bir iletişimimiz var. 3 yaşında bir tanesi hamile olduğumu ve bir süre sonra derslere ara vermemiz gerektiğini söyleyince ağlamaya başladı. Kıyamıyorum.Maddi olarak cok sikintida degilseniz ozel dersleri iptal edin derim.esinizin meslegide iyiyimis.elinizi karninizin ustune koydugunuzda orda bir can oldugunu unutmayin.siz ac kaldikca oda ac kaliyor siz mutlu oldukca oda mutlu oluyor. Bir gun hamile kaldigimi dusunup sevinmistim.1 gun surdu mutlulugum.soanra dogumkontrol hali almal mecburiyetinde kalmistm esim goreve cagrildigi zaman. Ne olur ne olmaz bebekle tek kalamam demistim.ama o 1 gunde sanki dunyalar benim olmustu. Her dakika guzel saglikli seyler yedim belki ona faydasi olur diye. Bence bu muhtesem bie duygu. Ilacsizliga alisirsiniz. Onun mutlulugu yeter. Birakin dunyayi sureci hepimiz suan yasiyoruz. Ona iyi bakin bence cok seveceksiniz cokta iyi bir anne olacaksiniz.
Sağlıkla gelsin bebeğiniz. Şu an antidepresan kullanmıyorum. Pat diye bırakmak beni bu hale zorladı. Sağlıklı beslenmeye çalışıyorum ama şu aralar pek bir şey yiyemiyorum bulantı ve kusmalardan dolayı. 48 kilodan 46'ya düştümBende trajik ve boşanmış bir ailenin çocuğuyum. Bu konuda bir farkımız yok emin ol. Evlendim 5 sene anne olmaktan annem gibi bir anne olurum diye korkup cesaret edemedim. Cesaret ettiğimde de Rabbim 7 cm'lik kistime ve doktorların ümitsiz bakmasına rağmen ilk denemede nasip etti
Öncelikle sakin ol. Hamilelik kolay bir süreç diyemem, anneliği henüz bilmiyorum. İlk 4 ay kanamalı ve düşük tehlikeli geçirdim. Şimdi tekmeler atıyor annesine yaramazlıklar yapıyorinan süreç geçtikçe ona öyle bir bağlanıyorsun ki.. Her zorluğu tatlı hale geliyor. Şuan ultrasonda gördüğün minik noktanın kollu bacaklı hatta hareket eden bir bebeğe dönüşmesi öyle bir mucize ki insanın Allah'a inancı artıyor. Zor ama yaşayabileceğin en inanılmaz en doğa üstü en muhteşem süreç
Ve artık biliyorum annem gibi bir anne olmayacağımı çünkü bebeğimi çok ama çok seviyorum ♥
Karnındaki bir bebek ve çok hassas. İlk 3 ay organlarının taslakları oluşuyor o yüzden yediğine içtiğine dikkat etmelisin. Ne kadar sağlıklı bebeğin olursa o kadar rahat ve endişesiz bir anne olursun.
Antidepresan kullandığını kadın doğumcuna mutlaka bildir ve bir daha asla alkol alma. Gebelikte beslenme ve dikkat etmen gereken şeyler hakkında bana her zman ulaşabilirsin.
Bir bebek haneye huzur, bereket ve cenneti getirir. Herşey güzel olacak güven bana
ya bu yorum beni çok üzdü, içimi sızlattı niyeyse. olur mu hiç öyle şey yahu?Ne biliyor musunuz? Bebek benden nefret ediyorsa şimdiden diye düşünüyorum
Bir ara bende kullanıp pat diye bırakmıştım lisedeyken. Vücudun alışacak merak etme.Sağlıkla gelsin bebeğiniz. Şu an antidepresan kullanmıyorum. Pat diye bırakmak beni bu hale zorladı. Sağlıklı beslenmeye çalışıyorum ama şu aralar pek bir şey yiyemiyorum bulantı ve kusmalardan dolayı. 48 kilodan 46'ya düştüm