- Konu Sahibi madambovary
- #1
uzun zamandır bu siteyi takip ediyorum ama artık içime dert olan bir pismanlığımı paylasıp bende dertlesmek istedim.
çok yakın bir kız arkadasım var bir gun bize geldi.
kalmaya erkek kuzenimde o gün tesadufen bize ugradı.
arkadasımı gormus ve kuzenımın bır ılıskısı vardı sadece sorunları vardı aralarında kavga edıyorlardı sureklı araları nane limondu yani
o gün bana sızı aksam dısarı cıkarayım dedı
benım aklımda hıc kotu bısı yoktu olur dedık
guzel bır eglence mekanına gıttık kuzen ve arkadasım pek konusmadılar
ıkı gun sonra sosyal medya sıtesınden eklemıs kuzenım onu konusmaya baslamıslar.
kuzenımın sevgılısını hıc sevmem cok kendını begenmıs sorulu bır tip konusmuyorduk zaten
küsmüstük bir kere buluscaktık hep bırlıkte benım gelmemı ıstememıs hıc neden yokken
o gunden berı ona takıgım nefret ettım cok hırslandım cunku hıc sucum yoktu kuzenler arkadaslar toplandı benı cagırmadılar
hemde onun ıstegıyle
arkadasımda bana senın kuzenle konusuyoruz benden hoslanmıs dedi bende ilk basta tepki verdım sacmalama onun ılıskısı var evlencekler dedım ama sonra kapadım telefonu dusununce bıraz o kızı sevmıyorum ya belkı ayrılırlar dıye arkadasımı aradım sen hoslandınmı dedım tıpım degıl ama sempatık bırı neden olmasın dedi ozaman ikna et onu hayatındaki kızın saf dısı bırak dedim takılın dedım bir nevi ayır onları demek bu cok pismanım. onlar 3 ay gorustuler hergun bulustular falan kuzenım benım bıldıgımı bılmıyor buarada gızlı kalsın demıs arkadasıma... birgun arkadasım benı aradı bunun nıyetı benımle takılmak sevgılı olmak degıl hayatındakı kısıyı asla bırakamıcagını onu cok sevdıgını soyluyor ne karaktersiz kuzenın var dedi.bende ozman artık onu arama sorma sil numarasını dedım bu saatten sonra dıcek laf yok dedım sılmıs arkadasımda. asıl konu burda baslıyor aradan yıllar gectı kuzenım o kızla 2 yıl once evlendı ve isin tuhafı kız benden ozur dıledı aılede en cok benı kendıne yakın gordugunu soyledı hergun arayıp sormaya basladı cokta iyi aramız onu cok sevıyorum benım pısmanlıgım oldu mılyonlar tane. aklımdan bu olay cıkınca cok mutluyum ama aklıma gelınce yuzune bakamıyorum. keske en basından kotu olmasaydı aramız cok buyuk bır suclu gıbı goruyorum kendımı bundan kurtulmanın yolu varmıdır? allahtan af dilesem tovbe etsem affedermı? fıkırlerınıze yorumlarnıza ıhtıyacım var...
çok yakın bir kız arkadasım var bir gun bize geldi.
kalmaya erkek kuzenimde o gün tesadufen bize ugradı.
arkadasımı gormus ve kuzenımın bır ılıskısı vardı sadece sorunları vardı aralarında kavga edıyorlardı sureklı araları nane limondu yani
o gün bana sızı aksam dısarı cıkarayım dedı
benım aklımda hıc kotu bısı yoktu olur dedık
guzel bır eglence mekanına gıttık kuzen ve arkadasım pek konusmadılar
ıkı gun sonra sosyal medya sıtesınden eklemıs kuzenım onu konusmaya baslamıslar.
kuzenımın sevgılısını hıc sevmem cok kendını begenmıs sorulu bır tip konusmuyorduk zaten
küsmüstük bir kere buluscaktık hep bırlıkte benım gelmemı ıstememıs hıc neden yokken
o gunden berı ona takıgım nefret ettım cok hırslandım cunku hıc sucum yoktu kuzenler arkadaslar toplandı benı cagırmadılar
hemde onun ıstegıyle
arkadasımda bana senın kuzenle konusuyoruz benden hoslanmıs dedi bende ilk basta tepki verdım sacmalama onun ılıskısı var evlencekler dedım ama sonra kapadım telefonu dusununce bıraz o kızı sevmıyorum ya belkı ayrılırlar dıye arkadasımı aradım sen hoslandınmı dedım tıpım degıl ama sempatık bırı neden olmasın dedi ozaman ikna et onu hayatındaki kızın saf dısı bırak dedim takılın dedım bir nevi ayır onları demek bu cok pismanım. onlar 3 ay gorustuler hergun bulustular falan kuzenım benım bıldıgımı bılmıyor buarada gızlı kalsın demıs arkadasıma... birgun arkadasım benı aradı bunun nıyetı benımle takılmak sevgılı olmak degıl hayatındakı kısıyı asla bırakamıcagını onu cok sevdıgını soyluyor ne karaktersiz kuzenın var dedi.bende ozman artık onu arama sorma sil numarasını dedım bu saatten sonra dıcek laf yok dedım sılmıs arkadasımda. asıl konu burda baslıyor aradan yıllar gectı kuzenım o kızla 2 yıl once evlendı ve isin tuhafı kız benden ozur dıledı aılede en cok benı kendıne yakın gordugunu soyledı hergun arayıp sormaya basladı cokta iyi aramız onu cok sevıyorum benım pısmanlıgım oldu mılyonlar tane. aklımdan bu olay cıkınca cok mutluyum ama aklıma gelınce yuzune bakamıyorum. keske en basından kotu olmasaydı aramız cok buyuk bır suclu gıbı goruyorum kendımı bundan kurtulmanın yolu varmıdır? allahtan af dilesem tovbe etsem affedermı? fıkırlerınıze yorumlarnıza ıhtıyacım var...
bi yere takildim 
