Sevgili dersin, yar dersin, kıymet bilirsin el üstünde tutarsın.
Bulutlarda uçarsın, ayakların yerden kesilir, kendinden geçersin...
Hayatımın aşkı, ömrümün baharı der onun kollarına sığınırsın...
Başını göğsüne yasladığında sıcak bişeyler akar gider içinden...
Hayaller kurarsın hep geleceğe dair...
Umutların hep yeşildir bu yüzden...
O sıcacık sarılmalar, o unutulmayacak bakışlar hiç bitmeyecek gibi gelir...
Biter.
Bir gün ansızın, hiç anlam vermediğin sebepten biter...
Belki de sebepsiz biter...
O yerlerden kesilen ayaklarından birden tutmaz, yere düşersin...
Afallarsın...
Sadece sevgili dediğin değildir giden...
Giden umutların
Giden hayallerin
Giden anıların
Giden kalbindir...
İnanamazsın ama bitmiştir.
Zor olsa da...
Hatta çok zor olsa da onsuzluğa dayanmaya çalışırsın...
Ama sadece çalışırsın...
Aslında nasıl yaşadığını anlamazsın...
Günler haftaları, haftalar ayları kovalar...
Hatta kimi zaman o aylar da yılları kovalar...
Herşey insanlar için derler ya
Alışırsın...
Yeni bir hayat, yeni umutlar...
Anlarsın herşey o değilmiş...
Sonra bir gün çıkar gelir...
Affet der, ben ettim sen etme.
Kimse senin gibi olmadı.
Kimse yerini doldurmadı.
Ahh bu sözler ne kadar değerli olabilirdi.
Ama artık değildir.
Ve arkanı dönüp gitme sırası sendedir...
Onu o kırılmış kalple, anılarla, umutlarla ve hayallerle bırakarak...
İçimden geldi yazdım arkadaşlar. Belki beğeneniz çıkar. Hayat hep böyle pişmanlıklarla doludur. Bunları en aza indirmek lazım.
Kendimi bildim bileli öğrendiğim tek bişey var.
Hep söylerim bunu.
benneyaptımki
Bence hayattaki en güzel duygu güven, en kötü duygu ise pişmanlıktır.
Ama dilerim Allah kimseyi birine güvendiği için pişman etmez.
Hayallerinizi kimsenin yıkmasına izin vermeyin.
Yada öyle hayaller kurun ki isteseler de yıkamasınlar..
Sevgilerimle...:enbuyukkk: