Eşimle pazar gittik çilek aldım kendime hepsini yiyeceğim diye konuşuyorum eşimle çileği çok severim.Sonra yolda gelirken bizim burada akli dengesi yerinde olmayan bir kadıncağaız var hikayesini duyunca çok kötü oluyorum.Çocukken tecavüze uğramış sonra akli dengesini yitirmiş.Abla bana meyve versene ''çilek versene''dedi çıkardım verdim.Çok iyisin çok iyisin dedi durdu.Sonra yolda geliyoruz bu sefer Suriye'li bir çocuk ilişti gözüme çöpleri karıştırıyor çok kötü oldum 16sında vardır yoktur o pis çöplerin içinde ne tehlikeler var başladım ağlamaya çok hassasım bu aralar.Elimdeki çilek poşetini verdim bunu kabul edermisin benden diye ederim abla dedi sanki altınları bahşetmişim gidene kadar yüzündeki tebessüm gitmedi.Başka bir gün suriyeli baba ve oğlunu gördüm adam yarım yiyilmiş elmayı çıkardı verdi oğluna kendide yarım domatesi yedi.Buradaki konudan şunu çıkarmalı insan bizim için sıradan elimizin altına olan önemsiz saydığımız şeyler başkaları için ulaşılması zor şeyler olabilir.Önemli olan elimizdeki şeyleri paylaşmaktır önemli olan paylaşarak mutlu etmektir insanları.İşte paylaşmayı bilen insan mutludur.Önemli olan elindekiyle yetinmeyi bilmektir.Fazlasını istemeyi bırakınca insan gerçekten mutlu oluyormuş ben bunu öğrendim.Ben ilke edindim kendime hayat bana ne veriyorsa onlarla yetinmeyi bileceğim ve mutlu olmaya çalışacağım.Çünkü biz halimizden şikayetlenirken baaşkalarının hayali olan hayatı yaşıyoruz bunu unutmamalı..Not:Sadece insanlarla değil hayvanlarla da paylaşalım.Onlarada yaşam hakkı verelim...Yazım hataları için özür dilerim arkadaşlar telden yazıyorum.