Allah bagislasin. Anali babali buyutmeyi nasip etsin.Ne gibi sorunu olabilir ki. Borcumuz yok. Aramızda kavga vs yok. iş yerinde bir sıkıntısı yok. Zaten sırf konuşsun diye işini soruyorum. Edebildiğimiz iki sohbet konusundan biri. Diğeri kızımız. Aslında sukretmesi gerek. Çok büyük sıkıntılar yaşadık . Kayıplarımız oldu. Bu sıkıntılardan sonra bebeğimizi aldik kucagimiza.
Amin cümlemizinkiniAllah bagislasin. Anali babali buyutmeyi nasip etsin.
AminAmin cümlemizinkini
6 yil sevgililikten sonra turlu zorluga ragmen evlendik 4 yillik evliyiz ve 8 aylik bir oglumuz var.
Kavga, hir gur olmayan, bana ev islerinde ve cocuk bakiminda muazzam yardimci, bir dedigimi iki etmeyen bir esim var, bu gune kadar hadi yapalim dedigim hic bir istegimi geri cevirdigini gormedim.
Ancak, inanin bunlar hic te yeterli degilmis evliligin mutlu surmesi icin onu anladim.
Simdi bir cok tepki alabilir bu konum, simariklik ettigimi filan dusunebilir bir cok uye, ama kesinlikle alakasi yok inanin ben azla yetinmeyi herzaman bildim ve asla fazlasinda gozum olmadi.
Gel gelelim esimle hicbir paylasimimiz yok, yani birlikte yapmaktan keyif aldigimiz tek bir etkinlik bile yok. Etkinlikten kastim inanin sohbet etmek, kahve icmek, film izlemek filan gibi basit seyler.
İsin kotusu esimin kendi kendine bir sosyal yasami da yok, spor yapmaz takim tutmaz, sinema sektorunde calistigi icin tv den bikmis hicbisey izlemez, sozlerini bildigi tek bir sarki bile yok, hobilerin neler diye sorsam oylece kalakaliyor.
Ve, bzim en buyuk problemimiz, uyku! Ama bunu normal bir uyku ile karistirmayin, narkolepsi diye bir hastalik.
Birlikte hadi film izleyelim derim, filmde uyur, sohbet edelim derim, sohbet ederken uyuya kalir, arkadaslarimizla disari cikariz kafede herkes gulmekten yere yatarken bizimki uyuklar, direksiyonda bile uyur, ve uykun geldi galiba hadi git yat dedigimde hayir gelmedi der, gidip yatmaz, oturdugu yerde uyur, direksiyonda uykusu geldigini anlarim, ben kullanabilirim sen biraz gec arkada uyu derim yok ya uykum yok der devam eder, yani uykusu geldiginde gidip yatmaz da, ama surekli uyku halinde.
Cok yogun calisiyor, eve bazi geceler hic gelmeden calisiyor, geldigi aksamlar da en erken 9-10 da geliyor, zaten yemek yer yemez koltukta uyuklamaya basliyor, onceleri yorgunluktan yogunluktan saniyordum ama yaz tatillerinde de ayni, yani bedeni yorgun degilken de oyle, hic degismiyor.
Fakat 1-2 defa sabahin korunde kalkip ise gidecegi halde telefonda oyun oynadigini gordum, nerdeysse sabaha kadar oynadi, bu evliligimiz boyunca 1-2 defa ancak olmustur ama ben hem bir hobisi oldugu icin cok sevindim hem dee bir bilgisayAr oyunu kadar ona keyif veremedigimi dusunerek uzuldum acikcasi.
Surekli konusmayi deniyorum, ama genellikle ben sikintimdan soz ederken de uyuya kaliyor, karsimda uyuklayan bir adam gorunce benim de istahim kaciyor, oyle iste diyerek sonlandiriyorum konusmayi, cevap bile vermeden uyuklamaya devam ediyor.
Ve hicbir paylasimi olmayan evliligimiz beni cok yoruyor, mutsuz ediyor, uzuluyorum. Artik inanin biktim hadi bu aksam film izleyelim diyerek acilan filmlerin daha 20. Dakikasinda sizan bir adamdan. Konu film izlemek degil herhangi baska bir sey de olur, ama ne yazikki hicbirseyde basarili olamiyorum.
İs saatleri cok ama cok duzensiz ve yogun, bu yuzden aldigim konser-tiyatro biletleri, tatil paketleri defalarca elimize patladigi icin artik sadece anlik programlar yapabiliyorum
O halinden memnun, ama ben cok ciddi rahatsiz oluyorum bundan. Yaptigimiz hersey ama hersey mecburiyetten! Hadi disari cikalim diyorum, alacaklarimizi alip eve donmeye calisiyoruz hemen,bir yerde oturalim karsilikli bir kahve icelim sohbet edelim yok, yaris ati gibi yasiyoruz.
Cinsel hayatimiz da boyle, ozellikle cocuktan sonra (asla uyumayan uyursa da sadece ortamizda uyuyan bir cocuk) epey bitti, ezelinden beri is yogunlumuz o kadar cok ki, bazen ayni evin icinde bir hafta birbirimizi gormedigimiz oluyordu zaten cocuktan once de. Bazen 2 ay birlikte olmazdik ama firsat varsa haftanin her gunu oldugu da oluyordu, ama cocuktan sonra nerdeyse son 1,5 yildir toplasan 10 kere degildir...
Ben bu sekilde bir evliligi omrumun sonuna kadar surdurebilirmiyim gercekten bilmiyorum, onu cok seviyorum biliyorum ki o da beni cok seviyor. Ama bos beles bir sevgiye dondu evliligimiz, kuru kuru olmuyor yani...
Evlilik boyle birsey mi? Ben mi abartiyorum? Yoksa sorun ettigim seyler gercekten sorun mu? Ne boyutta? Nasil bir yol izlemeliyim ki ustesinden gelebilelim? Deneyimli arkadaslarin fikirlerine acigim:)
İste bizim cocuktan once de cok farkli degildi hayatimiz, yani cocuktan sonra boyle olmadi, genel olarak boyle. Ama o zaman is yogunlugundan boyle saniyordum, simdi simdi fark ediyorum is yogunlugundan olmadiginiBenim eşim uyuklamadığı halde yaşantımın senden bir farkı yok. Sevgisinden hiç şüphem yok. saatinde işe gider saatinde eve gelir. Dışarı çıkmaz. Çıkarsa benle çıkar. Ama evde olduğu halde kendimi yanlız hissediyorum. Bilgisayar başına oturuyor ve bütün gün ya oyun oynuyor ya haber okuyor ya işi ile ilgili araştırmalar yapıyor. Cinsel hayatım da senden farkı yok. Bebeğim olmadan önce böyle değildik. Çoğu zaman kendimi yanlız ve bu yanlızlıktan dolayı mutsuz hissediyorum.
Sevgiliyken fark edemiyorsun bu tur seyleri, zaten uzaktaydik, bir araya geldigimizde bir kac saat vakit gecirirdik, ogrenciydi bos zamani coktu filan, her firsatta yanimda olmak istiyodu anlayamadim ki, simdi de degismedi o konuda birsey, koltukta uyumasinin sebebi de her saniye birlikte olma cabasi, beni birakip tek basina yatak odasina bile gitmek ostemedigi icin.Valla içim sıstı okuyamadım hepsını ama asla sımarıklık değil hıssetıgınız sevgılıyken farkedemedınız mı yorumlrıda okuyamadım ama inşallah tedavisi olan bı hastalıktır
Oyun oynuyor lafim biraz yanlis anlasilmis, onu tanidigim 10 yilda 1-2 defa gordum sadece oyun oynadigini, yani oyle oyunlara filan da ilgisi yok, aksine cok isterdim bir hobisi olsun oyun filan oynasin diye ama... bu arada cocuktan sonra boyle olmadik, yani cocuk yuzunden degil, oncesinde de boyleydi, evine cok duskun, bir yere gidilecekse asla beni birakip gitmez, benden ayri bir sosyal hayati da yok benimle de bir sosyal hayati yok yani. O oyle bitki gibi yasamaktan mutlu. Sikintim orda zTen, be insan su dunyada bir hobin olmaz mi?Bugun konustuk arkadaslarla. Cocuk olunca bu adamlara bir sey oluyor diye:)) ilk zamanlar cok calismam lazim diyordu, sonra surekli disarida etkinlik yapmaya basladi( hala ayni yaa neyse:) sanki eve gelmek istemiyorlar. Evlendigimizden beri oyun oynamayi sevdigini biliyorum. Uzerine bir de sigaraya basladi
( evlendigimizde birakmisti)
Dusuk yaptim, aciga alindim, o surede hamile kaldim, zor bir hamilelik lohusalik gecirdim, goreve dondum, aileler cocuga bakmadi bakici sorunu yasadik vs. Adam bana yansitmamak icin dolmus tasmis. Otirdu bir gun hem anlatti hem agladi yavrum:)) ssssigarasina oyununa gezmesine pek karismiyorum ondan. Arada aa bize zaman ayir diyorum o kadar.
Erkekler sorunlarini boyle erteliyorlar. Yapabiliyorsaniz nesi var nesi yok anlattirin.
Nihayet yaptigi isin yogunlugunu makul olarak anlayabilecek birisi:) gercekten cok yogun, bir de yetmez gibi evde ortak olarak yuruttugumuz ikinci bir isimiz var, bazen gece sabaha karsi eve geldogi ve bizim siparis yetistirdigimiz, hic uyumadan islerimize tekrar gittigimiz zamanlar oluyor.bu yogunluktan sanirim, is olmadigi her saniye sadece dinleniyor.Eşinizin mesleği çok zor. Aşırı zor hemde bir görsel sanatlar okuyan biri olarak ne yazık ki bende aynılarını yaşıyorum. Hatta çevremdekiler bana “bu yoğunlukla sevgilin falan yok değil mi adam seni terkeder kaçar” diyorlar hep.
Şu an bile nasıl feci ağrı çekiyorum anlatamam. Evlenmeyi bile düşünemiyorum.
Telefonunu eline bile almaz, atar kenara telefonla filan vakit gecirmiyor yani, telefondan filan oynayabilecegimiz ortak oyunlar buldum ilgisini ceker belki diye, beni kirmamak icin yukledi ama bir kere bile uygulamayi acmadi. Yani sorunum su ki hicbir aktivitesi yok telefon televizyon vs. Ailece gorustuklerimiz disinda gorustugu hic arkadasi yok, hic sosyal hayati yok yani.Biz bazı kurallar koyduk mesela. İzinli günlerde ve sofrada telefondan uzak duruyor. Yatak odasına almıyor yanına almıyor vs.
Erkeklerin hepsi oyun vb şeylere ilgilidir. Telefona bilgi yarışı yükledik onu oynuyoruz karşılıklı. Tavla aldık eve ne bileyim kendimce bişeyler yapmaya çalışıyorum ama yinede çözüm olmuyor.
Evlilik herkeste rutindir bence. Bu durum belli bi düzenin getirdigi sorun bana göre.
Akşama kadar kaç kişiye laf anlatıyorlar sonra eve gelip bize yetemiyorlar.
Gerçekten nasılsın diyemiyorlar. Laf olsun diye konuşulmuş ezberlenmiş şeyler....
Maçla alakam yoktur ama sırf sohbet olsun diye izlerim onunla. İşiyle ilgili ayrıntılar sorarım. Yada onun iyi oldugunu bildigim konularda sorular sorarım. Kendini başarılı hissedince konuşuyor diye ...
Ne yaparsak yapalım bu rutin değişmez.daha bir yıl olmadı evleneli...
Sizin cinsel hayat yorumlarını okuyuncada gözüm korktu açıkcası....
Cinsellik evliliğin en büyük paylaşımıdır. Bazen savaşma şekli bazen sevme şeklidir. Belki aranızdaki kopuklugun sebebi budur... bir de hep dertlerinizi anlatmayın. Tamam eşimiz tabi ondan başka kime anlatıcaz ama hep dert dinlerse sizin sesinizi duydugu an sıkıntıya girer. Dertler için dostlarınızı rahatsız edin bi süre.
Erkekler keşke ince düşünceli olabilse...
Detayli kan tahlilleri vs hepsi yapildi, zaten narkolepsi olup olmadigi detayli inceleme sonucu ortaya cikti. Kaynakli baska bir sorun yok, ama uyumadigi surelerde de bir sey yapmiypruz, yani siyaset kanallarini filan acar, izlerken sizar, uyanik oldugunda da bir aktivitemiz yokTiroid bozukluğu genelde kadınlar da olur. Erkeklerde az da olsa görülebilen bir rahatsızlık. Bende de var, ilaç kullanıyorum sentetik tiroid hormonu alıyorum. Tiroid yavaş çalışıyorsa bu durumun etkilerinden biri de aşırı uyuma hali. Bence eşinizin genel bir check up yaptırması gerekiyor. Normal bi durum gibi gözükmüyor hiç. İnşallah bi çözüm bulursunuz bu duruma, ömür geçmez.
Su an zaten bir uyku merkezinin kontrolunde, hatta detayli bir uyku testi yapilacaj onumuzdeki ay, sorun tek basina narkolepsi mi onu bilmiyorum, insallah odur ve tedavi ise yarar normal bir hayatimiz olur diye dua ediyorumNarkolepsi için bir uyku merkezine mi danışsanız acaba... Hayat kalitesini çok düşüren bir hastalık çünkü. Sorunsuz bir şekilde iş hayatına devam edebilmesi bile bir mucize, o yüzden anlıyorum onun hiçbir hobisi olmadan boş boş yaşamasını. Uyku sorununu çözerseniz kendine ve size ayıracak daha fazla vakti ve enerjisi olacağını düşünüyorum.
Esimle bu konusmanin kat kat fazlasini defalarca yaptim, ben anlatirken cok uzuluyor, neden boyleyim bilmiyorumdiyor kendince cozumler bulmaya calisiuor, ama bir kac gun sonra eski haline geri donuyor. İnanin mektup yazdigim da oldu hem de oyle bir yazmisim ki 8 sayfa mi 9 sayfa mi neydi:) ama kurdugum iletisimler bir kac gunden sonra etkisini yitiriyor.Bazen bu konuları keşke konu sahiplerinin eşleri okuyabilse diyorum. Mesela bunu öyle içten öyle naif anlatmışsınız ki, eşiniz okusa bir silkelenir, 'Gerçekten ne kadar kötü hissettiriyorum eşime' der, çaba gösterir diye düşündüm. Keşke böyle bir imkan olsaydı. Yani mektup filan mı yazsanız ne yapsanız bilemedim, komik gelebilir belki ama, keşke bunu okuyabilseydi eşiniz.
Iyi de bu nasıl bir hayat ?Calisiuorum ve bu yogun calisma hayatimiz yetmez gibi evden yuruttugumuz ortak bir isimiz daha var, gecenin ucunde eve gelip siparis yetistirdigimiz, ve bazen hic uyumadan ise gittigimiz... diger isi de birakamayacagimiz kadar cok odememiz var, onu da yapmak zorundayiz is geldiginde geri cevirmiyoruz o yuzden. Cinsellige de bu yuzden pek vakit bulamiyoeuz cogu zaman
Diger is herzaman ayni yogunlukta degil, ama oldugu zamanlar oluyor, o yuzden birakmiyoruz onu. Maaslarimiz is yogunlugumuza ragmen standart duzeyde, devam eden bir ev ve bir araba kredimiz var, ustune bir de dogum uzeri kredi cekmek zorunda kaldik (evi aldigimiz donem hamile oldugumdan haberim yoktu planlari ona gore yapmistik) su an maaslarimiz kredilere gidiyor ve bize aylik harcama olarak 500 lira bile kalmiyor nerdeyse, o yuzden siparis geldikce ordan kendimize biraz harclik cikartmaya calisiyoruz, ama zaten diger is 7 yildir yaptigimiz, yeni yeni oturmus bir is, onca emek verdikten sonra onu kapatmak isimize de gelmiyor... cunku siparis yogunlugu cok degil ama siparis geldigi zaman genellikle bir maas ta ordan geliyor cok iyi oluyor.Iyi de bu nasıl bir hayat ?
Açıkçası ben böyle bir hayat yaşasam ben de hayattan soğurum yani belki ben de tüm günü uyuyarak geçirmek isterim.
Bu kadar yoğun çalışmak hiç insanı değil ki?
Bence dönün bi bakın hayatınıza gerçekten küçük bi şehre gidip asgari ücretle yaşamak daha çekici geldi bana şu an.
Bu kadar koşturmaca caba neden ?
Ömür geçip gidiyor yazık.
Odemeleriniz ne ödemesi peki ne zaman bitecek ?
Evet neredeyse ayni durumdayiz, salak gibiyiz disari ciktigimizda da nereye gidecegimizi ne yapacagimizi bilmeden eve donuyoruz, iste bizi sevip bizimle bisey yapmayi sevmemeleri cok kirici geliyor bana, sana da oyle olmuyor mu?
Gezmekten gectim birlikte oturup izledigimiz birsey yok. Ya sarki acalim eslik edelim birlikte istiyorum o bile yok!Baslarda huyu böyle boşver ben soyledgm zaman çıkıyoruz diyordum
Bı sure sonra o çıkmıcam dedikçe kavga yapmaya başladım inadına çıktım telle oynarken uyurken gayet keyifli vakit gecirebiliyorlar. Bizimle hiç mi konusablcek konuları paylasacaklari mevzuat olmuyor. Hadi bizi düşünüp gezdirmelerinide geçtim. Hiç mi vakit geçirmek isteyip hadi şuraya gidelim diye ısrar etmelerini de geçtim teklif bile etmiyorlar
Seviyor falan diyorum ama sevgilerne göre hareket etmiyorlar bence
Benim esimde aynı valla. Benim le hiç vakit geçirmek istemiyosun gezelim dedigimde. Evde geciriyoz ya diyorGezmekten gectim birlikte oturup izledigimiz birsey yok. Ya sarki acalim eslik edelim birlikte istiyorum o bile yok!
Bizimki telefonla da ilgili degil, hicbirsey yok ilgilendigiBenim esimde aynı valla. Benim le hiç vakit geçirmek istemiyosun gezelim dedigimde. Evde geciriyoz ya diyor
Telle mi vakit geçircez diye birbirimize giriyoruz valla :))
Valla o zaman detaylı bi muayene olacak.Diger is herzaman ayni yogunlukta degil, ama oldugu zamanlar oluyor, o yuzden birakmiyoruz onu. Maaslarimiz is yogunlugumuza ragmen standart duzeyde, devam eden bir ev ve bir araba kredimiz var, ustune bir de dogum uzeri kredi cekmek zorunda kaldik (evi aldigimiz donem hamile oldugumdan haberim yoktu planlari ona gore yapmistik) su an maaslarimiz kredilere gidiyor ve bize aylik harcama olarak 500 lira bile kalmiyor nerdeyse, o yuzden siparis geldikce ordan kendimize biraz harclik cikartmaya calisiyoruz, ama zaten diger is 7 yildir yaptigimiz, yeni yeni oturmus bir is, onca emek verdikten sonra onu kapatmak isimize de gelmiyor... cunku siparis yogunlugu cok degil ama siparis geldigi zaman genellikle bir maas ta ordan geliyor cok iyi oluyor.
Eşinize bu şekilde anlattınız mı ?6 yil sevgililikten sonra turlu zorluga ragmen evlendik 4 yillik evliyiz ve 8 aylik bir oglumuz var.
Kavga, hir gur olmayan, bana ev islerinde ve cocuk bakiminda muazzam yardimci, bir dedigimi iki etmeyen bir esim var, bu gune kadar hadi yapalim dedigim hic bir istegimi geri cevirdigini gormedim.
Ancak, inanin bunlar hic te yeterli degilmis evliligin mutlu surmesi icin onu anladim.
Simdi bir cok tepki alabilir bu konum, simariklik ettigimi filan dusunebilir bir cok uye, ama kesinlikle alakasi yok inanin ben azla yetinmeyi herzaman bildim ve asla fazlasinda gozum olmadi.
Gel gelelim esimle hicbir paylasimimiz yok, yani birlikte yapmaktan keyif aldigimiz tek bir etkinlik bile yok. Etkinlikten kastim inanin sohbet etmek, kahve icmek, film izlemek filan gibi basit seyler.
İsin kotusu esimin kendi kendine bir sosyal yasami da yok, spor yapmaz takim tutmaz, sinema sektorunde calistigi icin tv den bikmis hicbisey izlemez, sozlerini bildigi tek bir sarki bile yok, hobilerin neler diye sorsam oylece kalakaliyor.
Ve, bzim en buyuk problemimiz, uyku! Ama bunu normal bir uyku ile karistirmayin, narkolepsi diye bir hastalik.
Birlikte hadi film izleyelim derim, filmde uyur, sohbet edelim derim, sohbet ederken uyuya kalir, arkadaslarimizla disari cikariz kafede herkes gulmekten yere yatarken bizimki uyuklar, direksiyonda bile uyur, ve uykun geldi galiba hadi git yat dedigimde hayir gelmedi der, gidip yatmaz, oturdugu yerde uyur, direksiyonda uykusu geldigini anlarim, ben kullanabilirim sen biraz gec arkada uyu derim yok ya uykum yok der devam eder, yani uykusu geldiginde gidip yatmaz da, ama surekli uyku halinde.
Cok yogun calisiyor, eve bazi geceler hic gelmeden calisiyor, geldigi aksamlar da en erken 9-10 da geliyor, zaten yemek yer yemez koltukta uyuklamaya basliyor, onceleri yorgunluktan yogunluktan saniyordum ama yaz tatillerinde de ayni, yani bedeni yorgun degilken de oyle, hic degismiyor.
Fakat 1-2 defa sabahin korunde kalkip ise gidecegi halde telefonda oyun oynadigini gordum, nerdeysse sabaha kadar oynadi, bu evliligimiz boyunca 1-2 defa ancak olmustur ama ben hem bir hobisi oldugu icin cok sevindim hem dee bir bilgisayAr oyunu kadar ona keyif veremedigimi dusunerek uzuldum acikcasi.
Surekli konusmayi deniyorum, ama genellikle ben sikintimdan soz ederken de uyuya kaliyor, karsimda uyuklayan bir adam gorunce benim de istahim kaciyor, oyle iste diyerek sonlandiriyorum konusmayi, cevap bile vermeden uyuklamaya devam ediyor.
Ve hicbir paylasimi olmayan evliligimiz beni cok yoruyor, mutsuz ediyor, uzuluyorum. Artik inanin biktim hadi bu aksam film izleyelim diyerek acilan filmlerin daha 20. Dakikasinda sizan bir adamdan. Konu film izlemek degil herhangi baska bir sey de olur, ama ne yazikki hicbirseyde basarili olamiyorum.
İs saatleri cok ama cok duzensiz ve yogun, bu yuzden aldigim konser-tiyatro biletleri, tatil paketleri defalarca elimize patladigi icin artik sadece anlik programlar yapabiliyorum
O halinden memnun, ama ben cok ciddi rahatsiz oluyorum bundan. Yaptigimiz hersey ama hersey mecburiyetten! Hadi disari cikalim diyorum, alacaklarimizi alip eve donmeye calisiyoruz hemen,bir yerde oturalim karsilikli bir kahve icelim sohbet edelim yok, yaris ati gibi yasiyoruz.
Cinsel hayatimiz da boyle, ozellikle cocuktan sonra (asla uyumayan uyursa da sadece ortamizda uyuyan bir cocuk) epey bitti, ezelinden beri is yogunlumuz o kadar cok ki, bazen ayni evin icinde bir hafta birbirimizi gormedigimiz oluyordu zaten cocuktan once de. Bazen 2 ay birlikte olmazdik ama firsat varsa haftanin her gunu oldugu da oluyordu, ama cocuktan sonra nerdeyse son 1,5 yildir toplasan 10 kere degildir...
Ben bu sekilde bir evliligi omrumun sonuna kadar surdurebilirmiyim gercekten bilmiyorum, onu cok seviyorum biliyorum ki o da beni cok seviyor. Ama bos beles bir sevgiye dondu evliligimiz, kuru kuru olmuyor yani...
Evlilik boyle birsey mi? Ben mi abartiyorum? Yoksa sorun ettigim seyler gercekten sorun mu? Ne boyutta? Nasil bir yol izlemeliyim ki ustesinden gelebilelim? Deneyimli arkadaslarin fikirlerine acigim:)
Uyku bahanesi gibi, cunku onu oyalayacak mutlu edecek bisey bulursa ben yatsam bile kalabilir. Ama hic bir keyif aldigi sey bulamiyorum.Valla o zaman detaylı bi muayene olacak.
Uyku merkezi mi uyku bölümü mu ne vardı sanırım.
Detaylı nöroloji muayenesi de olabilir.
Bir şey çıkmazsa psikolojiktir zaten.
O zaman psikiyatriste gidecek mecbur şart koşun gitmesini yani.
Çok sert kahveler yapın gerekirse ne bileyim sürekli uyku kaçıran yiyecekler vs.
Veya enerji içecekleri vs.
Ben bunları denerdim sanıyorum hiçbir çözüm bulamazsam da boşanırdım galiba böyle bi adamla ömür geçmez çünkü.
Tabiki, defalarca... 3 gun duzelir gibi oluyor sonra yine ayni cunku yaptigimiz seylerden keyif almiuor zoraki oluyor gibi, sirf beni mutlu etmek icin yapiyor yine, ben onun keyif alacagi birseyi beraber yapabilmekten kast ediyorum ama hic bir hobisi yokEşinize bu şekilde anlattınız mı ?